คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : ความสุขของหมอก
ลวรั้ที่ 17 วามสุอหมอ
"มาไ้ัหวะพอีเลย สรัล มานี่หน่อยสิ!" ทรยศเรียลูายัวเอ หมอสรัลที่ำลัทำับ้าว็โผล่หัวมามอในห้อรับแ เห็นิสาวนหนึ่ำลัยืนยิ้มให้เาเลยเินออมา น้ำ้ายมือไหว้หมอสรัลเพราะหมอสรัลมีอายุมาว่า หมอสรัล็ยมือรับไหว้
"น้ำ้ามาเยี่ยมน่ะ่ะ นี่ผลไม้" น้ำ้ายิ้มแย้มน่ารัสใส หมอสรัลพยัหน้าแล้วรับะร้าผลไม้มาถือเอาไว้
"หนูน้ำ้าิใีมาเลยนะ อนที่แโนโรลัพาัวไป็มา่วยามหาแทุวัน" ทรยศเอ่ยหมอสรัลยิ้มให้อย่าเป็นมิร แล้วเอ่ยอบุหิสาวรหน้าามมารยาท หมอที่เพิ่ื่น็เินหัวฟูลมาหาหมอสรัล ่อนที่มันะะัแล้วยืนมอน้ำ้าับหมอสรัลอยู่รบันไ
"อ้าวหมอ มานี่มา" หมอสรัลลี่ยิ้มวัมือเรียเมียัวเอ น้ำ้าหันไปมอหมอ็สะุ้ใลัว เธอึถอยหลัไปหลาย้าวหลบอยู่หลัอทรยศ หมอเินมายืน้าหมอสรัล แล้ว้อผลไม้ในะร้ามีผลไม้หน้าาประหลามันไม่เยเห็นมา่อนเ็มไปหม หมอสรัลเห็นแบบนั้น็หยิบเอาอุ่นแึ้นมาใส่ปาอหมอ
หมอสรัลยิ้ม "อร่อยไหมรับ"
"อร่อย หวาน เปรี้ยว ้าอบ" หมอยิ้ม น้ำ้ามึนมอหมอสรัลสลับับหมอไปมา เธอไ้ยินมาว่าหมอสรัลที่ถูลัพาัวไปลับบ้านมาอย่าปลอภัยแล้ว แถมยัมีเมียลับมา้วยารัโร นี่ะไม่ใ่...
"อ่อ ลืมแนะนำัวไปเลย นี่น้อหมอ ภรรยาอผมเอรับ"
"ภรรยา!!!" น้ำ้ายมือึ้นมาปิปาัวเอที่เผลอเสียัอย่าลืมัว เธอมอหมออย่าไม่อยาะเื่อสายา ุหิมลที่เพิ่ทำนมปัหน้าแฮมเสร็ ็เอามาให้หมอ หมอวาเป็นประายปรบมืออย่าอบใ น้ำ้ามอภาพที่หมอสรัล และุหิมลแม่อหมอสรัลูรัใร่ และเอ็นูหมอที่ัวให่น่าลัวแบบนั้นเธอยิ่แปลใ
หมอี้นิ้วมาที่ัวเอ "อ้าหรือุแม่"
"โอ๊ยน่ารััเลยลู ินเลยลูมันเป็นอหมอ้ะ" ุหิมลหัวเราะอย่าสุใ ยื่นานนมปัให้หมอที่หยิบไปินอย่าเอร็อร่อย ทรยศมอภาพนั้นแล้วหุหิึ้นมาทันที น้ำ้ารู้สึเหมือนัวเอเป็นส่วนเินเธอเ็บปวที่หัวใ เธออบหมอสรัล็ริ แ่พอไ้ยินว่ามีเมียเป็นโรเลยะมาูให้แน่ใ
อนนี้ัเนแ่มแ้...เมียหมอสรัลัวให่ว่าหมออี
เธอไม่เ้าใเลย ว่าทำไมหมอสรัลถึไ้ไปหลรัหมอไ้ ที่ว่าโรป่าเล่นาถาอามนี่ะริ หมอเมียหมอสรัละเล่นอใส่หมอสรัลแน่ เผลอๆ ะทำใส่แม่หมอสรัล้วย หมอน่าลัวแบบนี้ไม่แน่ว่าสัวันหมอสรัลอาะถูหมอหลอ่าเอาทรัพย์สมบัิ ไม่ว่ายัไเธอะ้อ่วยหมอสรัลให้ไ้
"น้ำ้าว่า...น้ำ้าอัวลับีว่า่ะ" น้ำ้าเสียสั่นเธอรู้สึเหมือนะร้อไห้ เธอไม่อยาะเื่อ เธอแอบรัหมอสรัลมาั้หลายปี หมอสรัลทั้ใี อ่อนโยนับเธอ แ่ทำไม...ถึไ้มีเมียเป็นโรน่าลัวแบบนี้ มันไม่มีทาเป็นไปไ้อยู่แล้ว น้ำ้าสะอื้นหมุนัวเินลับทรยศที่หันไปะห้าม็ห้ามไม่ทัน น้ำ้าวิ่หนีและับรถออไปแล้ว ผิแผนที่ทรยศั้ใะทำให้หมอับหมอสรัลแอันไปหม
"อ้าว...พี่สาวใีไปแล้ว" หมอว่าึ้นพลามอะร้าผลไม้
"สรัล วันนี้แม่ว่าะไปลาผ้าไหมที่บ้านุย่าอลูสัหน่อย อยาไปไหมไปวันนี้ลับพรุ่นี้เ้า" ุหิมลเอ่ยึ้น ทรยศหรี่ามอภรรยาัวเอ หมอสรัลเหลือบไปมอหน้าแม่ัวเอที่ำลัยัิ้ว ส่สัาบาอย่ามาให้
"เอ่อ...ั้นผมไป้วย อยาไปเลือผ้าไหมมาให้หมอ" หมอสรัลพยัหน้าับแม่ัวเอ เมื่อเ้าใสัาที่แม่ส่มา หมอสรัลหันมายิ้มให้หมอที่เ็อุ่นินไม่สนใใร หมอเหลือบมามอหมอสรัลแล้วยื่นอุ่นให้ทั้ที่ัวเอยัมีอุ่นเ็มปา หมอสรัลเห็นแบบนั้น็เินไปหาเมียรั อ้าปาับเอาอุ่นที่เมียป้อน
"นี่ะไปันทั้แม่ทั้ลูเลยหรือ?"
"ใ่ ุ็อยู่บ้านับลูหมอ ูแลลูหมอให้ี้วยล่ะนำลัท้อำลัไส้" ุหิมลเอ่ย เธอั้ใะให้ทรยศับหมอไ้ใ้เวลาอยู่้วยันมาึ้น หมอเป็นเ็น่ารั ถ้าทรยศเปิใ และไ้เห็นมุมนั้นอหมอ อาะเปิใรับหมอเหมือนที่เธอเปิใรับหมอ็ไ้
ุหิมลูมือหมอเ้ารัว แล้วสอนหมอทำุปไ่อโปรอทรยศ เพื่อให้ทรยศินฝีมืออหมอในวันพรุ่นี้เ้า หมอ็ื่นเ้นีใ ิว่าะทำอาหารทีุ่แม่สอนเพื่อมัใุพ่อหมอสรัลไ้ หมอและุหิมลใ้เวลาเือบทั้วันั้แ่เ้ายันเย็นเพื่อเรียนทำุปไ่ ไม่นานนัหมอสรัลับุหิมล็นั่รถออาบ้านไปใน่วเย็น
ืนนั้นหมอพยายามวนทรยศุย หาแ่ทรยศลับไม่สนใเมินหน้าหนี และเ้านอนอย่ารวเร็ว หมอเลย้อเ้านอนามไป้วย เอาไว้พรุ่นี้่อยทำุปไ่แบบทีุ่แม่สอนให้พ่อหมอสรัลินีว่า
เ้าวัน่อมา
ทรยศื่นึ้นมาอาบน้ำอาบท่า และมานั่ที่โ๊ะอาหาร รอแม่รัวยอาหารเ้ามาให้ แ่ภาพที่เห็น็ทำให้ทรยศโมโห และอารม์เสียแ่เ้า หมอเินยิ้ม้วยร่าสูให่ในุผ้าันเปื้อนสีมพูมาหาทรยศ
"ุพ่อ้าทำุปไ่อโปรุพ่อมา้วยนะ" หมอยิ้มแย้มมันภูมิใในัวเออย่าบอไม่ถู เพราะนี่เป็นรั้แรที่มันทำอาหารให้ใรสันิน ทั้ที่มันเอ็ทำไม่เป็น มันำสูรทีุ่แม่อหมอสรัลบอไว้แม่น แ่เพราะมันไม่เยทำมันเลย้อถามุแม่หลายรั้ั้แ่เมื่อวานเพื่อวามแน่ใ รั้แรมัน็ทำไหม้ รั้ที่สอ็เ็มเินไป รั้ที่สาม็หวานเินไป
มันำไ้ ว่าทรยศพ่ออหมอสรัล ไม่อบินุปไ่ใส่มันฝรั่ มัน็เลยไม่ใส่ แล้วมันยัใส่ระาษไว้ พี่หมอสรัลลับมามันะเอาไปอวว่ามันเียนหนัสือไ้แล้ว!!!
แร...มันบรรวาถ้วยุปไว้รหน้าทรยศ มือไม้อมันมีแ่บาแผลเพราะโนมีบา โนน้ำร้อนลว พลาอยู่หลายรั้เียว หมอลี่ยิ้มว้า นใ้ในบ้านที่เห็นภาพนั้น็พลอยยิ้มาม เพราะเห็นหมอื่นมาั้แ่เ้ามืเพื่อทำอาหารให้ทรยศ ท่าทาน่าลัวป่าเถื่อนอหมอูน่าเอ็นู่าาภายนอที่เห็น
"้าไม่ใส่มันฝรั่้วยนะ เพราะุพ่อไม่อบ ุแม่บอ้ามา" หมอเอ่ยึ้นน้ำเสียร่าเริสใส
เพล้!!!
หมอสะุ้ มอามุปที่ทรยศว้ามาเียัวมัน แ่ทรยศไม่ไ้ิะว้าให้โนัวหมอแ่อย่าไร ทรยศไม่เื่อว่าหมอท้อ็ริ แ่ยัใเลี่ยไม่ว้าไปโนหมออยู่ี ทรยศแ่ทำไปเพราะโมโหที่หมอมาเสแสร้แล้เอาใเา หมอเอ็ยืนนิ่ไม่ไ้หลบแ่อย่าไรเพราะมันรู้ว่าถ้วยที่ว้ามาไม่โนัวมัน นใ้ในบ้าน่าหันมามอหมอเป็นาเียว้วยวามใในสิ่ที่ทรยศทำ
"ุพ่อ...มันไม่อร่อยหรือ? ทำไม้อปาทิ้้วย หรือะให้้าทำใหม่ี" หมอยัพยายามยิ้มออไปแม้ว่าหัวใมันะหน่วึ้มา หมอสรัลบอว่าถ้ามันยิ้มเยอะๆ เี๋ยวพ่อหมอสรัล็อาะเอ็นูมันเอเพราะหมอสรัลบอว่ามันยิ้มน่ารัุพ่อหมอสรัล้ออบแน่นอน
"ันไม่ินออแ ใส่อะไรมาทำอใส่หรือเปล่า็ไม่รู้ ินเ้าไปแล้วันายมัน็เ้าแผนแสินะ" ทรยศที่ิเอเออเอ ว่าหมอทำอใส่อิน ิไปว่าหมอั้ใะำัเาหาินไปเาายหมอะไ้อยู่ับหมอสรัลหลอเอาสมบัิระูลเาไป แล้ว่าลูเมียเา
"้าไม่ไ้ทำ ทำออะไร้าทำไม่เป็นหรอ" หมอเอ่ยเสียอ่อนยิ้มออมาอีรั้ มันส่ายหัวไปมาเพื่อะปิเสธถึมันะใ้าถาอาม แ่มัน็ทำอใส่ใรไม่เป็นไม่เยิะทำ้วย
"ออไป!!! นี่แไม่รู้รึไ ว่าำลัทำรอบรัวันพั!!!" ทรยศวาเสียัลั่น หมอมอพื้นที่อนนี้เลอะเทอะไป้วยน้ำุปฝีมืออมัน ที่มันอุส่าห์ั้ใทำหลายรั้พลาไปหลายหนว่าะทำสำเร็ แ่ทรยศพ่ออหมอสรัลลับไม่แะแม้แ่น้อยแถมปาทิ้แบบไม่ใยี
"้าอโทษ ้าไม่ไ้ั้ใ" หมอริมฝีปาสั่นระริ ยมือึ้นมาไหว้ทรยศไม่ิว่าทรยศะเลียัมันมานานี้ ทั้ที่มัน็พยายามทำัวี มันเป็นเ็ี...ถ้าเป็นเ็ี็ะมีนรั
"อโทษแล้วมันะไ้อะไร!!! เลิมาทำัวน่าสสารเรียะแนนไ้แล้ว ันะไม่ยอมโ่โนหลอเหมือนลุายอัน ที่หลุมล่อลวอแ!!!" ทรยศยัระเบิอารม์ใส่หมอ หมอรีบยมือมาเ็น้ำาัวเอ่อนที่มันะไหลลมา แล้วเยหน้าึ้นมาสบาับทรยศ มันไม่ยิ้มอีแล้ว เพราะมันไ้ยินแบบนั้นะให้ยิ้มอยู่็บ้าเ็มทน
"้าไม่ไ้ล่อลวพี่หมอ ุพ่อเ้าใ้าเถอะ ้ารัพี่หมอริๆ แล้ว้า็รัุพ่อับุแม่้วย ้าไม่ไ้้อารอะไร ้า้อารแ่รอบรัว ้า้อารแ่วามรั" หมอบอเสียสั่นนใ้ในบ้านที่เห็นหมอแบบนั้น็น้ำาลอ แล้วมอทรยศที่ัปาแน่น้อหมอ้วยวามไม่อบใ
ฟุ่บ...หมอเม้มปาแน่นมันนั่ล้มเ็บเศษแ้วามที่ทรยศว้าแ้วยมือที่สั่นเทา
"ทำอะไร!!! ออไปาบ้านอันเี๋ยวนี้ ันะไ้หาพระมาสาน้ำมน์ในบ้านล้าราบเสนียแบบแออไป!!!" ทรยศวาลั่น หมอเลยรีบใ้มือัวเอวาเศษแ้วพวนั้น เพราะทรยศะเินมาเหยียบริๆ
"้าอโทษ ้า...้าแ่ลัวุพ่อะเหยียบเศษแ้ว" หมอเ็บเศษแ้วเสร็็เินเอาไปทิ้ ทรยศยิ่โรธัที่หมอยัหน้า้าน ทำมาเป็นห่วเา ทั้ที่ริอแหลหลอลวเหมือนับที่หลอลูายับเมียอเา เมียับลูอเา็โนยาเสน่ห์ ไม่็เอทำอใส่แน่นอน
"นแบบแนี่มันน่ารัเียสิ้นี ไม่เียมบ้าหรือว่าัวเอเป็นใร แล้วสรัลเป็นใร!"
"แ่้าแ่อยามีรอบรัว ้าไม่ไ้ิร้ายเลย ้าทำทุอย่า้วยวามริใ แ่อยาะใหุ้พ่อเปิใรับ้าบ้า"
"เปิใ!!? แทำให้รอบรัวันพั มันำลัะพัพินาศยัไม่ไ้ยินเหรอ!!! โรแบบแมันเื่อใไม่ไ้ วันีืนีมาลอบ่ารอบรัวอันึ้นมาะทำยัไ สันานโรมัน็เหมือนันหม!!!" ทรยศไม่ฟัอะไรทั้นั้น เพราะหุหิ เพราะวามโรธยิ่เห็นหมอมาทำัวเสแสร้เายิ่เลีย
โรแบบนี้น่ะหรือริใ ทำเป็นีหน้าเศร้าเล่าวามเท็ เรื่อเล่าน่าสสารใร็แ่ึ้นมาไ้ โนรัแอย่านั้นอย่านี้ เหอะ!!! สภาพแบบนี้มีแ่ะไปรัแนอื่นละสิ?!! มืออหมอ่านไปี่น ปล้นนไปี่บ้านแล้ว ั่ว้าสามานย์แบบนี้น่ะหรือะให้เปิใ
"รอบรัวหมอสรัล็เหมือนรอบรัวอ้า ้าะทำแบบนั้นไปทำไม" หมอพยายามอธิบาย ทรยศ้อลึเ้าไปในวาอหมอ เาสู้ับโรมาเป็นร้อยทั้ีวิอเา ไม่มีหรอโรที่เป็นนีโรมัน็เลวเหมือนันหม ยิ่ไอ้สิห์ที่เลี้ยหมอมาะถ่ายทอวิลาวามเลวมาเ็มรูปแบบ นแบบนี้ไว้ใไม่ไ้เหมือนเลี้ยูไว้ในบ้าน
"ไม่มีใรอยาไ้โรแบบแเป็นนรอบรัวหรอ โรแบบแไม่สมวระไ้รับวามรั้วย้ำไป" ทรยศเอ่ยแ่นั้น หมอที่ไ้ยิน็ะันิ่ัวาวาบ วาอมันเลื่อนลอยพร่ามัวไปหมน้ำาไหลอาบแ้ม มันสะอื้นเ็บปวใ สมออมันิอะไรไม่ออึ้นมาเสียอนนั้น
ไม่มีใร...ไม่มีใรอยาไ้มันไปเป็นนในรอบรัว ไม่มีหรือ
"..."
"ออไป ไปให้พ้นหน้า แล้วไม่้อลับมาอี แล้ว็เอาอไม่ีที่แทำออไปาบ้านัน้วย" ทรยศี้นิ้วไล่อย่าสุะทน หมอเอามือไปลูบท้อัวเอนึสสารลูที่แม่มันทำอะไรไม่ไ้เลย มันสูน้ำมูพยายามลั้นน้ำาและเสียสะอื้น เมื่อทรยศเินออไปาห้อทานอาหาร หมอ็้มหน้า่อนะเินออมาาบ้านอหมอสรัลเียบๆ ไม่พูอะไรออมาสัำ
ทรยศเหลือบไปมอหมอเินออาบ้านัวเอไป็ถอนหายใโล่อ เหล่านใ้ที่เห็นแบบบนั้น็รู้สึไม่อบทรยศึ้นมาทันที เมื่อหมอออาบ้านไปไ้ไม่นาน หมอสรัลับุหิมล็ลับมาถึบ้าน พร้อมับอฝามามาย ุหิมลยิ้มร่าเินเ้ามาในบ้าน
"น้อหมอ อยู่ไหนลู แม่ื้อนมเ้มาให้้วย"
"หมอ พี่ลับมาแล้วรับ เมีย๋าอยู่ไหน" ทัุ้หิมลและหมอสรัลเอ่ยเรียหมอ ทรยศยิ้มแย้ม้อนรับลูับภรรยาที่ลับมาาลาผ้าไหม แล้วเินมาหาลูับภรรยาัวเอ ุหิมลับหมอสรัลยิ้มให้ทรยศ หมอสรัล็เินไปหามอทั่ว แ่็ไม่พบ
"ุะ เห็นลูหมอไหม" ุหิมลเอ่ยถามสามีัวเอ เมื่อที่บ้านเียบริบไร้เสียอบรับอหมอ
"มันออไปแล้ว พี่ไล่มันไปเมื่อี๊ หน้า้านหน้าทนอยู่บ้านเราหลายวัน นี่เี๋ยวพอมันไปพี่ะนิมน์พระมาล้าวยที่บ้านเราส่วนุหิับสรัล็้ออาบน้ำมน์นะ ไล่อไม่ีที่ไอ้โรนั่นมันทำใส่"
"..." หมอสรัลับุหิมลเียบึ้นมาพร้อมันทันที หมอสรัลทิ้อที่หอบหิ้วมาลที่พื้น วาแ็ร้าว ้อหน้าพ่อัวเอ้วยวามรธ
"พ่อทำแบบนี้ทำไม!!! พ่อไล่ลูเมียผมออไปไ้ยัไ!!!"
หมอสรัลวาลั่นบ้าน ทรยศะันิ่มอลูายัวเอที่โรธเาเป็นรั้แรั้แ่เป็นพ่อลูันมา หมอสรัลัฟันแน่น้ำาลอเบ้า่อนะรีบวิ่ออาบ้านเพื่อามหาหมอิว่าไปไ้ไม่ไล ุหิมลน้ำาลอมอสามีัวเอ้วยวามผิหวั เธอิว่าทรยศะเห็นวามน่ารัวามริที่แสนใสื่ออหมอ แล้วเปิใให้หมอบ้าถึยอมให้หมออยู่ับทรยศสอนแ่เธอิผิ
"ันผิหวัในัวุมานะะ ันไม่ิว่าุใโหร้าย ใำนานี้" ุหิโยนอที่ื้อมาประสามี ทรยศที่เห็นน้ำาภรรยา และท่าทาโรธัอลูาย ็เหมือนะไ้สิึ้นมาว่าัวเอเพิ่ทำอะไรลไปแ่็ยัไม่ิที่ะยอมรับหมออยู่ี ุหิมลเินหายเ้าไปในรัวั้ใะไปูว่าหมอไ้ทำุปไ่อย่าที่เธอสอนไว้หรือไม่ ทรยศเห็นเมียัวเอหายเ้าไปในรัว แล้วสัพั็เินออมาพร้อมับน้ำาไหลอาบหน้า
"นี่ะร้อไห้ทำไมุหิ มันออไปุวระีใสิ"
"ุมานี่!!! มาูนี่!!!" ุหิมลเินระาแนสามีัวเอ่อนะเินเ้าไปในรัว ทรยศำไ้ว่าหมอทำุปไ่ไว้เลยั้ใะไปเททิ้ พอภรรยาลาเ้าไปในรัวเลยไม่ไ้ัืนแ่อย่าใ แ่ภาพที่ทรยศเห็นในรัว ทำเอาวามรู้สึผิประัเ้ามาเหมือนโนหมัฮุระแทหน้า
ในถัยะ เศษแ้วที่หมอเ็บมาเหมือนมีราบเลือิอยู่ หมอะโนบาอนที่เ็บเศษแ้วพวนั้น ไหนะหม้อุปไ่สามหม้อ สภาพูไม่ไ้ ้าวอเละเทะไปหม และระาษแผ่นหนึ่ที่แปะอยู่บนำแพ ทรยศรู้สึหน้าาเหมือนถูบทันทีที่เห็น้อวามลายมือไ่เี่ยเหมือนเ็หัเียนหนัสือ และอ่านแทบไม่ออ เียนผิๆ ถูๆ อหมอ
'ห้ามใส่มันฟะหรัุ่นพ้อไม่อบิน'
TBC
เ้าใุพ่อหมอสรัลหน่อยนะ พ่อแเป็นำรวมานาน เอโรมาสารพัหลายร้อยน
โรแ่ละน็แบบไม่ีพ่อแเลยฝัใ และอิพอรู้ว่าหมอเป็นโรอยู่ในรัโร
แถมนที่เลี้ยหมอมาเป็นพ่อสิห์ศัรูู่อริที่โรเลวทรามอี ทรยศเลยไม่ไว้ใ
เ้าใไปว่าที่หมอทำเพราะเสแสร้หลอลว และใ้าถาอามใส่ลูเมียัวเอ
อนนี้ทรยศำลัมอหมอเป็นนไม่ีเหมือนพ่อสิห์ ส่วนน้ำ้า็ไม่ไ้เลวร้ายอะไร่ะ
แ่เป็นหวหมอสรัล เห็นว่าหมอเป็นโร็ือมีวามิเียวับทรยศเลย แ่ะ่วยหมอสรัลแ่นั้น
อบุทุนที่เ้ามาอ่าน อมเม้น หัวใ และโเนทให้เราน้าาา
ความคิดเห็น