คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : :: Chapter 15 :: หมอจิล เป็นแม่บ้านให้หมอไหม
:: Chapter 15 ::
หมอิล เป็นแม่บ้านให้หมอไหม
“ผม
อึ...ถูไล่ออาาน” ผมพยายามพูระบายมันออไป หมอิละัมือที่ลูบหลัผม
่อนะเอามือมาเ็น้ำาให้
“ทำไมละรับ
บอไ้ไหม ทั้ทีุ่็ั้ใทำานลอ” หมอิลถามเสียอ่อน ผมสูน้ำมูส่ายหัว
“เาบอว่าผม่มืนลูสาวเา
นที่รับโทรศัพท์หมอิลวันนั้น แ่ทุน็เห็นว่าเธอ่าหาที่ให้ท่าผม”
เหมือนับว่าอนนี้ผมำลัฟ้อหมอิลยัไไม่รู้
แ่มัน็ทำให้ผมหายอึอัไ้เหมือนัน
“...แุ่็ไปับเาริๆนี่รับ”
หมอิลทำหน้านิ่เหมือนำลัอน ผมทำหน้าหอยนร่าสูหลุหัวเราะออมา
ยี้หัวผมเล่นเป็นเ็ ิว่าผมเป็นอะอมลูอเาหรือไัน
“แ่ผมไม่ไ้ทำอะไรเา้วย้ำ
ผม็รับมาหาหมออ่ะ แล้วเาเ้า้าลูเาไล่ผมออทั้ที่ผมทำานให้เามาหลายปี”
ผมฟ้อ่อไปอีหมอิลพยัหน้ายิ้มอ่อนๆ รับฟัผมมือ็ลูบหัวไป้วย
“...ไม่้อห่วหรอรับ
ที่นั่นไม่มีุเี๋ยว็เ๊” หมอิลหัวเราะึผมไปออีรั้ ผมพยัหน้าเห็น้วย
เหอะ ไม่มีผมสันเี๋ยว็เ๊ สาธุ หมอิลรู้ใผมีที่สุเาเ้า้าผม้วยแหละ
“แล้ว
อะอมไปไหน” ผมเ็น้ำมูน้ำาออไปถามหมอิลที่ยิ้มไม่หยุ เา้มลมาูบเบาๆที่ปาผม
แ่แะ แ่หัวใผม็เ้นแร หน้าร้อนวูบวาบรู้สึว่าเลือมันสูบี ผมหลับาพริ้ม
“ปาุนิ่มมา”
หมอิลเอาลิ้นแะ
“หมอนอเรื่อละ
ผมถามว่าอะอมไปไหนไม่มา้วยเหรอ” ผมีแผอแร่อย่าหมั่นไส้
เา็ับมือผมเินออมาาบ้าน ทั้ที่อาาศหนาวับใ ร่าสูสัเเห็นผมยืนสั่นเล็น้อย
เา็ถอเสื้อลุมัวเอมาลุมให้
“เฮ้ยอะไรอ่ะหมอ
ไม่เอา” ผมะเอาืนแ่หมอิลยิ้มาปิันมืออผมลับ ระับเสื้อให้ผมีๆ
วามอุ่น็เริ่มแผ่่านเ้ามาในร่าาย และหัวใอผม้วย เาีับผมริๆ
“เราหาอะไรินันเถอะรับอะอมรออยู่”
หมอิลยิ้มผละออาัวผมแ่็เิน้าๆผม ไม่เาะแะนผมรำาเินไป
ลับเป็นผม่าหาที่อยาให้เาสัมผัสเสียเอ
ผมับหมอิลเินมาถึบ้านไออิหมีวาย
ลิ่นหอมออาหารลอยมาเะมู นท้อร้อ พอเ้าไปในบ้าน็เห็นอะอมำลัเล่นับเอิ้นลูอเิ้ล
เิ้ล็ยอาหารมาวาไว้ยมีไอ้วายอิเล่นับลูแฝอมัน
มีวามสุะเหลือเินนะ
“อะอม
มี๊อัพอยู่นี่ไ”
หมอิลี้มาที่ผมอะอมเยหน้าาอเล่นแล้วยิ้มว้าวิู่๊มาเาะาผม
ไอ้หมอบ้ามี๊บ้าบออะไรอเาวะ ผมนั่ลบนเ้าอี้ เิ้ลยมือไหว้แล้วยิ้มให้ผม
โรน่ารัอ่ะ
ลืมวามเศร้าไปหมสิ้น
“เมียู”
ไอ้หมีวายมัน้อหน้าผมอย่าหาเรื่อผมส่เสียิ๊๊ะอย่าัใ
หมอิล็้อหน้าผมอย่าหาเรื่อเหมือนันที่ผมมอเิ้ลเลิ้มแบบนั้น
อะไรมออสวยๆามๆที่ี่อใมันผิรไหน
“พี่อัพะพัที่นี่ี่วันหรือรับ”
เิ้ลถาม
“็อาะหลายวันนว่าพี่ะหาานไ้ละมั้
พอีพี่เพิ่โนไล่ออมา” ผมยิ้มแ่พอนึแล้็เ็บใไม่หาย เิ้ลทำหน้าอึ้ไป
แ่็ไม่ไ้ถามอะไรออมาเพราะิว่าผมไม่อยาะเล่าอนนี้
ึ่ผม็ไม่ไ้อยาะเล่าอะไรอนนี้ริๆ
“ิน้าวันไ้ละ”
หอ้หมีวายอิพูึ้น เรียลูมาิน้าวส่วนฝาแฝ็ินนมหลับปุ๋ยไปแล้ว
ท่าทาอะอมับเอิ้นะเ้าันไ้ีนผมอิาเ็นิๆ ไม่้อิอะไรมามาย
สนุับารเล่นอะไระีไปมาว่านี้ัน
“แล้วพี่ะทำานอะไร่อละรับหาไว้หรือยั”
เิ้ลถามเมื่อยื่นาน้าวมาให้ผม
“็หายาหน่อยละ
พี่อยาพัานนานๆไป่อน อยาสมอบ้า” ผมอบลับไปหมอิลทำหน้ารุ่นิ
พลาัปีไ่ทอใส่านผมและอะอม
“ั้นมาอยู่ที่บ้านผม เป็นแม่บ้าน ีไหมรับ”
สิ้นำพูอหมอิล ไอ้หมีวายอิแทบสำลัน้ำุปที่ำลัินเิ้ลระพริบาปริบๆ
ส่วนผมเหรออึ้แไปเรียบร้อย มีแ่อะอมที่ปรบมืออบใ
“หมอ...”
พูอะไรอเาล้อผมเล่นรึไัน
+++++++++มา่อ่ะ+++++++++
“ผมพูรินะรับ”
หมอิลยัยิ้มเอียอเล็น้อยิว่าน่ารัายละ
ผมเหลือบไปมอไอ้หมีวายอิมัน็้อหน้าผมอยู่
่อนที่มันะเลื่อนสายาไป้มน้า้มาิน้าว่อ
“เอ่อ ือว่า” เิ้ลยิ้มแห้
“ไม่เอาเว้ย ใระไปทำอะไรแบบนั้น แม่บ้านบ้าอะไรอหมอ”
ผมมวิ้ว ว่าออไปไม่พอใ อะอมิน้าวอารม์ี ยิ้มแย้มให้ผม
“มี๊มาอยู่บ้านับอะอม” อะอมี้มาที่ผม
เล่นเอาแทบสำลัน้ำลายัวเอไอ้หมีอิลั้นำนไหล่สั่นที่เห็นเ็น้อยเรีบว่าว่ามี๊
อย่าะผู้หิ
อึ...ผมื่มน้ำนหมแ้วหลัิน้าวเสร็ พร้อมับรีบิ่ออมาาบ้านไอ้หมีวายอิับน้อเิ้ลทันที
ผมะบ้าายหมอิลวิ่ามผมมาิๆ ้าวยัิปาอยู่เลย ะรีบอะไรนานั้น
“ทำไม้อหนีออมาอีแล้วละรับ”
“แล้วหมอะามมาทำไม บ้าบอ” ผมผลัไหล่แร่อย่าแร
แน่นอนว่าร่าายหมอไม่สะทสะเทือนเ่นเย “เลิามผมไ้ละ” ผมถอนหายใ
เินออมาอี เมื่อเห็นหมอิลยัามมา้วยสีหน้าหอยๆ็หลุยิ้มออมา
“ุอัพไม่อยาอยู่ับอะอมเหรอ” หมอิลึแนผมเอาไว้
ผมเม้มปา หัวสมอำลัิวิเราะห์ผมหันหน้ามาสบาับหมอิลที่สูว่าผมเล็น้อย
หมอิลเลิิ้วรอำอบ
“็ไ้ แ่ผม้อมี้าวินฟรีทุมื้อ มีเินเือน้วย”
ผมออเสนอออไป หมอิลหลุยิ้มว้าหัวใผมระุนบ้าอะไรยิ้มทีโลสใสนานี้
ยิ้มแบบนี้นไ้ไม่ระทวยันหมแล้วเหรอ ิแล้วอารม์เสีย
...ว่าแ่ผมะอารม์เสียทำไม
“รับอันนั้นมันแน่นอนอยู่แล้ว”
เาบีบมือผมแรึ้น้วยแววาเป็นประายีใอะไรนานั้นันนะ
หมอิลอบผมมานานี้เลยเหรอ ทั้ที่ผมทำไม่ีับเาหลายอย่า เา็ยัรัผม
ั้น...
ุ๊บ...ผมหอมแ้มหมอิล
ผละออมาใบหน้าาวแั้อผมาไม่ระพริบ
“ผมอยาไ้มือถือใหม่อ่ะหมอ เรื่อเ่ามันะพั” ผมยิ้ม
หมอิลพยัหน้า
“ั้นเี๋ยวผมื้อให้นะ” และ็เป็นไปามา เายอมผมริๆ
รู้สึสนุึ้นมาแปลๆเหมือนันแหะ ถ้าผมบอให้เาื้อบ้าน ื้อรถ
เาะื้อให้ผมหรือเปล่านะ ผมิแล้วหัวเราะนเียว
“แุ่้อมีอแลเปลี่ยนนะ” หมอิลเลื่อนมือมาับ้นผม
บีบนสะุ้
“มะ...หมอ!!!” ผมร้อ๊าหมอิลอุ้มผมพาบ่าวิ่ไปที่บ้านพัอผมพร้อมับหัวเราะอย่าสะใ
ผมหน้าร้อนวูบวาบ ทุบหลัหมอิลให้เาปล่อย
แ่นแล้วนรอผม็มานอนแผ่ที่เียนุ่ม
“อื้อออ” ผมหลับาปี๋ หมอิลูปาผมแล้วแทรลิ้นเ้ามา
หมอิลบีบหน้าอผมเล่นับยออ มันเสียวนะแ่ผมิ้นไม่ไ้เลยหมอิลแรโรเยอะ
“ผมไม่เอาแล้วหมอ แฮ่ๆ” ผมหอบหน้าำหน้าแ
หมอิลแลบลิ้นเลียริมฝีปาัวเอทำหน้าเหมือนยัไม่พอ
เา้มลัอผมเบาๆสลับับู
“อึ่! ไอ้หมอบ้า หยุเลยนะ”
“ุไม่อยาให้ผมหยุหรอ” หมอิลยัิ้วโว์เหนือ
่อนะยืัวถอเสื้อัวเอออไป เห็นิแพ็เ็มา และล้ามเนื้อัเน
ู็รู้ว่าแ็แร ออำลัายประำ ูแลัวเอีมา
ัภาพมาที่ผมที่ล้ามท้อเริ่มายเป็นล้ามพุน้วยๆ
“อย่ารุนแรับผมนัละ” ผมบอเสียอ่อนล
เพราะห้ามหมอไม่ไ้ และัวผม็อยาเหมือนัน
หมอิลแม่เป็นนที่ทำให้ผมมีอารม์ไ้เพราะแ่มอ เามันอันรายเินไปแล้วนะ
“ั้น พูหน่อย ว่าอยาให้ผมทำอะไรุ...ยัไ...รไหน”
หมอิลไล้มือมาที่อบาเ ยยิ้มร้ายแบบไม่เยเห็นมา่อน
แ่ผมับหัวใัวเอที่เ้นแทบทะลุออมานออ หมอิลโรแบอ่ะ
“ทะ...เอาอหมอเ้ามา แล้ว...อึ รนี้” ผมเม้มปา
หน้าเน่อแไปหมลามมายันอหมแล้ว ผมำลัทำสิ่น่าอาย ผมอ้าาออว้าแล้วมอหมอิล
้วยแววาที่ผมิเอว่าเิวน
อึ...เสียลืนน้ำลายอหมอิล
พร้อมับใบหน้าที่หัวเราะออมาเาเสยผมัวเอ มอผมเหมือนปีศา
พร้อมับวามร้อนระอุที่แผ่ออมา
+++++++++
[Nor maai]
อมเม้นให้ำลัในเียนหน่อยนะะะไ้มีำลัใมาแ่่อ แหะๆ
อนหน้ามีาเอ็นีเน้อ พี่อัพเหมือนอบหมอิลแล้ว
แ่ไม่รู้ัวเอว่าอบ พี่อัพลัวารผูมัและรัใรริๆัๆ
#ทีมหมอิลลูิ #ทีมพี่อัพอาภัพรั
ความคิดเห็น