คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : :: Chapter 12 :: หมอจิล เพราะรักมากถึงยอมทุกอย่าง
:: Chapter 12 ::
หมอิล เพราะรัมาถึยอมทุอย่า
พลั่!!!
“อั่”
ผมแทบร้อไม่ออเมื่อร่าลมาระแทพื้นห้า ุนยับัวไม่ไ้
ผมลืมาึ้นมอไปที่หน้า่า หมอิลมอมาที่ผม้วยใบหน้าื่นระหน
ผมพยายามยันัวเอลุึ้นมานั่
มือ็ปัป่ายไปามัว
ปวาแปล๊บๆ แ่็ยัเาะพนับ้านนัวเอยืนึ้นมาไ้ มันุแบบพูอะไรไม่ไ้
ร้อไม่ออริๆ ผมิอะไรไม่รู้ถึยอมปล่อยัวเอนลมาที่สูนานั้น
รู้แ่ว่าใบหน้าอหมอิลที่แปลี่ยนไป
แววาเย็นา นิ่เยแบบนั้นมันทำให้ผมลัว และใหาย
“ุอัพ!!!” เสียอหมอิลัึ้น ผมหันไปมอแ่ยัไม่ทันะไ้อ้าปาบออะไร
หมอิล็ว้าัวผมไปอุ้มอย่า่ายายในท่าเ้าสาว
ผมเบิาว้ามอหน้าหมอิลที่เร่เรียอย่าเห็นไ้ั
“เบาๆผมเ็บ”
ผมบอออไปทั้ที่ยัุอยู่เมื่อหมอิลวาผมลบนโฟา ร่าสูปรับสีหน้าเป็นปิ
ราบเรียบเ่นเย ผมส่เสียิ๊ปาออมาอย่าัใ
“ยับาไ้ไหม”
หมอิลถามแบบไม่ไ้มอหน้าผม
ผมไม่อบแ่ยื่นหน้าไปใล้หมอิลที่้มหน้าล้มาพยายามะูาผม
“...”
เิวามเียบึ้นทันทีเมื่อเราสอนสบาัน ผมยับหน้าไปใล้
แนบริมฝีปาลไปที่ปาอหมอิล หมอิลนั่นิ่นผมผละออมา
“ผมับผู้หินนั้นไม่ไ้มีอะไรัน”
ผมบอออไป ทั้ที่ไม่รู้ว่าะบอไปทำไมเหมือนัน
หมอิล้อหน้าผม่อนะึาผมไปูอย่าแร
“โอ๊ย เ็บ!!!”
ผมัสีหน้าไม่พอใ
หมอิล็รวร่าายผมเมื่อเห็นผมไม่เป็นอะไรมานอาเ็บา
และมีแผลถลอนิหน่อย็เอายามาวาไว้ให้ผม ผมมอหน้าหมอิลที่นั่ฝั่ร้าม
“ทายาสิรับ
แล้วะุยอะไร็ุย” หมอิลผายมือไปทาล่อยา ผมอ้าปา้า เห้ยอะไรวะ
ทำไม้ออนผม้วยเนี่ย ี่เ่าเินไปหรือเปล่า เราไม่ไ้เป็นอะไรันนะเว้ย
ผมเปิล่อยาออมาแล้วหายาอะไรไม่รู้มาแะๆแ้มๆ
“ทำอะไรอุ!!!” หมอิลวาผมสะุ้ร่าสูเ้ามาึยาออไปามือผม แล้วัแทาให้ใหม่
ส่วนผม้ไ้แ่มอหมอิลที่ำลัทายาให้ผมแม้ะอนผม แ่็ทำอย่าเบามือ
“ผมบอแล้วไ
ว่าผมไม่ไ้มีอะไรับผู้หินนั้น เลิอนผมสัที”
“...” นั่นไเียบไปอี
โหมเียบอัโนมัิ
“ผมรีบมาหาหมอับอะอมแล้วนี่ไ”
ผมยื่นมือไปับมืออหมอิลเอาไว้ ผมเปล่า้อนะแ่ที่ผมำลัทำอยู่นี่
เพราะผมไม่อบเห็นใรมาเมินผม่าหา
“ใรอน”
หมอิลว่าออมาอย่าไม่สบอารม์ ผมเหลือบไปเห็นอะอมเาะราวบันไ้วยท่าทาลัวๆ
ผมเลยวัมือเรียอะอมมาหา เ็น้อย็วิ่มาหาผมแล้วพุ่เ้ามาอ
“พี่อัพมาแล้ว
ฮึ ปี๊น่าลัวรับ พี่อัพ่วย้วย” อะอมบอเสียสั่น
หมอิลเ็บอุปร์ทำแผลแล้วยืนมอผมับอะอมนิ่ๆ
ท่าทาะยัอนอยู่
อนมาเสีย้วยถึไ้เปลี่ยนาหน้ามือเป็นหลัมือแบบนี้
“ปี๊อะอมอนพี่้วย”
ผมบออะอมไป เ็น้อยเยหน้าึ้นมามอผมสลับับหมอิล หมอิลถอนหายใ
“เรียบร้อยแล้วเิออไปาบ้านผม้วย
อะอมไปนอนไ้แล้ว”
หมอิลบออะอม็พยัหน้าหอยๆเ้าห้อัวเอไปในะที่หมอิลำลัหันหลัหลับ ผมยันัวเอลุึ้นแล้วยืัวไปูบหมอิลอีรั้
ึอเสื้อไม่ให้ยับไปไหน
!!! หมอิลผลััวผม
แ่ผมยื้ออยู่ พยายามแทรลิ้นเ้าไป แ่หมอิลใแ็ว่าที่ิ
ผมเลยผละออมา้อนามอหมอิล
“ผมอโทษ ที่ทำร้ายวามรู้สึุ
แ่ว่าผมไม่ไ้มีอะไรับเา แล้วผม็ทิ้เาเพื่อรับมาหาุ” ผมบอออไป แล้วอหมอเอาไว้แน่น
หมอิลันัวผมออ ผม็ยื้อื้อึเอาไว้เยหน้ามอหมอิลที่้มหน้าลมาูบผม
หัวใผมฟูฟ่อึ้นมาทันที
“ุ๊บ...อื้อ...”
ูบที่รุนแร และรู้สึเ็บแปล๊บๆที่ปส้ลายผมำลัโนลโทษ
ึ่ผม็ยอมให้โนลโทษแ่โยี
“ุรู้ใ่ไหมว่าผมิยัไับุ”
“ผมรู้
ถ้าุโรธ ะลโทษผม็ไ้” ผมไล้นิ้วลอเลียที่อไล้มาที่แผอแร่
ลมหายใอุ่นๆเป่ารใบหน้าในระยะประิหมอิล้มลมาัอผมเ็มแร่อนะผละออแล้วอุ้มผม้วยท่าเ้าสาวึ้นไปั้นบน
“ุอัพไม่ไ้รัผู้หินนั้นใ่ไหม”
หมอิลถามผมพลาเลื่อนมือถอเสื้อผ้าอผมออไป
ผม็พยัหน้าหมอิลยิ้มพอใหอมแ้ม้ายผม
“แล้วุ
รีบมาหาผมทันทีเลยใ่ไหม” หมอิลถามอีรั้ ผม็พยัหน้าามเิม
ร่าสูหอมแ้มวาผม แล้วเสื้อผ้าผม็หลุออไปาร่าาย เหลือเพียร่าายที่เปลือยเปล่า
หมอิลไล้สายามอทั้ร่าอผม
“มออะไรนานั้น”
ผมเอามือมาปิแ้เิน
หมอิล็ึออแล้วับ้อมือทั้สอ้าอผมล็อเอาไว้เหนือหัว้วยมือ้าเียว
เบียร่าายที่ปล่อยไอร้อนออมาแนบิ หมอิล้มลูบปาผมอย่าาบ้ว
ุ้บ...
“อื้อ...ะ..เ็บ...”
ผมยับาเล็น้อย หมอิล็เห็นเายับัวัาผมวาในท่าทาเหมาะสมแล้วพยายามไม่โนา้านั้น
“โลมาไม่ิ”
“็ิีแล้วเลยโลมาไ” ผมว่าออมาึเสื้ออหมอิลออเผยให้เห็นแผอ และร่าายที่เ็มไป้วยล้ามเนื้อ
+++++++++ัาับๆ อ่าน่อที่ธัวลัยนะะ+++++++++
+++++++++
[Nor maai]
อมเม้นให้ำลัในเียนหน่อยนะะะไ้มีำลัใมาแ่่อ แฮร่
หที่หมอยอมอาไม่ไ้แปลว่าหมอโ่ บาทีารที่เรารัใรนนึมา
เรา็อยาะให้โอาศเาอีรั้ หวัว่าพี่อัพะทิ้นิสัยเ้าู้ไปเพื่อหมอนะ
#ทีมหมอิลลูิ #ทีมพี่อัพอาภัพรั
ความคิดเห็น