คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ฟ้าหลังฝนหรือฟ้าเหลือง [NC]
ลวรั้ที่ 12 ฟ้าหลัฝนหรือฟ้าเหลือ [NC]
"หมอสรัลรั้า...ใ่ไหม" หมอเอ่ยถามเสียสั่น เบะปาะร้อ
"รัที่สุ" หมอสรัลเอ่ย ่อนะรู้สึว่าหมอัวสั่น พอเยหน้าึ้นมาามืออหมอ ็เห็นหมอสะอื้นร้อไห้น้ำมูน้ำาไหลผสมันไปหม มันึมือัวเอออมาาารับุมอหมอสรัล แล้วเ็น้ำมูน้ำาัวเอ หน้าามันอนนี้น่าเลียพิลึ
"ีันนะรับ พี่อยารัหมอมาว่านี้ะแย่แล้ว" อยารัที่หมายถึ อัน ูบัน หอมแ้ม สัมผัส อยาูแล อยาอยู่ใล้ๆ อยาใ้ีวิ้วยัน
"็บอ ฮึ่! บอให้ลับบ้าน ไปหาพ่อแม่อหมอ ฮึ!" หมอเริ่มอแอย่าที่ไม่เยเป็นมา่อน มันเลยพยายามะลั้นน้ำาัวเอเอาไว้ มันอ่อนไหว่ายนานี้ั้แ่เมื่อไหร่นะ
"ถ้าหมอไม่ไป้วยพี่็ไม่ลับ หมออยู่ที่ไหนพี่็ะอยู่ที่นั่น ไม่ทิ้ไปไหนอีแล้ว อโทษรับ" หมอสรัลเอ่ยเสียริั หมอเม้มปาแน่นเมื่อหมอสรัลยื่นมือมาลูบแ้มเ็น้ำาให้ หมออนแระสะบัหน้าหนี แ่หมอสรัล็าแ่ำะร้อไห้เพราะเสียใไม่่าัน หมอเลยปล่อยให้หมอสรัลเ็น้ำาให้ัวเอ หัวใอมันที่เยเ็บปวเหมือนะสั่นไหว
หมอสรัลยับไปรั้ัวหมอมาอไว้ พยายามเลื่อนมือ่ำไม่โนแผลที่หลัอหมอ หมอเอาหน้าบับไหล่อหมอสรัล ร้อไห้ัวสั่นอย่าน่าสสาร หมอสรัลทั้หอมแ้มหอมหัวหมอ ลัวว่าถ้าหมอยัไม่หายอน เาะไม่ไ้ทำแบบนี้อี หมอหลับาแน่นในอ้อมออหมอสรัล
วามอบอุ่นแบบที่มันุ้นเย ิถึเหลือเิน หมอยับัวมานั่มอหน้าหมอสรัล ่อนที่ะทำมูฟุฟิ ิ้วเ้มมวเ้าหาันแน่น อนแรยัรู้สึี ละอบอุ่นอยู่เลยเียว หมอสรัลเลิิ้วยิ้ม มอเ็น้อยน่ารัอเาที่ทำท่าเหมือนัวเาเหม็น ทั้ที่เา็อาบน้ำไปแล้ว
"ออไป้าเหม็น ออไปไลๆ้วย" หมอเอามือปิมูัวเอ ทำท่าะเินหนีหมอสรัลไป หมอสรัลเลยรั้เอวอหมอเอาไว้ แล้วับมือหมอมาแะที่ใบหน้าัวเอ เพราะหมอนั้นแพ้หหน้าสวยๆ อหมอสรัล และไหนะท่าทาที่อ่อนล เปลี่ยนไปเหมือนนละน มันเลยยิ่ใอ่อน
"หมอ อย่าไล่พี่เลย ไม่ั้นพี่ะร้อไห้แล้วนะ" หมอสรัลเสียสั่น
"แ่้าเหม็น!!! ถอยไป๊!!!" หมอเอามือันหน้าหมอสรัลออห่าาัวเอ หมอสรัลยิ่น้อใที่้อนานี้ หมอยัมีท่าทีรัเียเาอยู่อี ทำเป็นอ้าว่าัวเาเหม็น ะเป็นไปไ้อย่าไร หอมออนานี้ หมอ็แ่อ้าเพราะไม่อยาเ้าใล้เามาว่าละสิ
"ที่บอว่าเหม็นนี่ือเหม็นหน้าพี่ใ่ไหม เลียัพี่มาเลยหรือ ะไม่ให้อภัยพี่เลยใ่ไหมหมอ ้อให้พี่ายเลยไหม" หมอสรัลัพ้อ หมอส่ายหัวไปมา พยายามยับัวหนีาหมอ มันลื่นไส้ เวียนหัวไปหมแล้ว ไอ้เรื่อที่มันอนหมอสรัลเอาไว้ทีหลั แ่อนนี้มันอยาให้หมอสรัลออไปมาว่า
"ไม่ใ่แบบนั้น ้าะอ้ว"
"...รัเียพี่นานั้นเลยใ่ไหม ทำไม้อประแบบนั้น้วย" หมอสรัลเอ่ยเสียสั่นเรือ หมออ้าปา้าับสิ่ที่หมอสรัลิ และเ้าใผิไปเป็นอีอย่า พอเห็นหมอสรัลยิ่หูลู่หา เหมือนหมาถูเ้าอุ มันเลยยื่นมือมาับไหล่แร่อหมอสรัลเอาไว้ หมอสรัลเยหน้าึ้นมาสบาหมอ
"็ไ้...้าให้โอาสพี่หมออีรั้็ไ้ เพราะั้นออไป่อน" หมอรีบบอลับไป หมอสรัลำลัะลี่ยิ้มว้าีใ วามอึอัที่อัอั้นในในั้นมลายหายไปสิ้น หัวใอนที่พยายาม้อมาหลายวันพลันเ้นระรัว วามสุมามายถาโถมเ้ามา ในที่สุเมียรั็ให้อภัยแล้ว หมอสรัลั้ใะึัวหมอมาูบให้หนำใ แ่...
"หมอผลัพี่ออทำมะ..."
"โอ้!!! แหวะ!!!" หมอที่ทนไม่ไหว ลื่นไส้เวียนหัว อ้วออมาเ็มัอหมอสรัลที่นั่อยู่รหน้าัวเอ
หมอสรัลสะุ้โหยหุบยิ้มลทันที หมอผละออไป วาสวยเบิว้า พร้อมับอ้วอให่ที่ัอหมอสรัล หมอสรัลผู้รัวามสะอานลุู่ไปทั้ัว
หมอสรัลเป็นนที่รัวามสะอามา ถึนาที่มาอยู่รัโร ยัอาบน้ำวันละสามรอบ ไหนะปัวาเ็ถูบ้านให้สะอาฝุ่นสันิยัไม่มีให้เห็น หมอสรัลัวแ็ทื่อ ทั้อึ้ ทั้มึนไปหม หมอะัทำหน้าเหมือนะร้อไห้อีรอบ มันแ่เหม็นลิ่นอหมอสรัล ทั้ที่ปิมันอบมะายไป ทำไมรั้นี้มันไม่เหมือนเิม
"พี่หมอ ้าอโทษ" หมอหน้าเสีย เมื่อเห็นหมอสรัลอึ้ับอ้วอมัน ที่ััวเอ
"มะ...มะ ไม่เป็นอะไรรับหมอ ไม่้อร้อๆ เี๋ยวพี่ัารเอ เนอะ" เนิ่นนานว่าหมอสรัละหาเสียัวเอเอ มือเรียวอหมอสรัลบีบแ้มอหมอ อุส่าห์ะหวานับเมียหลัาที่ืนีันเสร็อยู่แล้วเียว
หมอเอามืออุปาัวเอ "แ่ว่า..."
"อ้วเมียัวเอพี่ไม่รัเียหรอรับ" แ่อนนี้หมอสรัลอยาะร้อไห้ริๆเสียแล้ว
หมอสรัล ที่เ็อ้วอหมอและไปอาบน้ำอาบท่า็เินเ้ามาในบ้าน้วยท่อนบนเปล่าเปลือย ล้ามเนื้อสมส่วนปราแ่สายา
"พี่หมอ๋า~"
"หื้ม หมอเรียพี่เหรอ ไหนออหน่อยสิยัไม่ไ้อให้หนำใเลย" หมอสรัลที่ไ้ยินเสียอหมอ็รับไปหาหมอทันที หมอนั่ัวรเมื่อหมอสรัลที่อาบน้ำมาใหม่ลิ่นายแปลไป
"ไม่เหม็นแล้ว"
"พี่ลอใ้สบู่อหมอไ เป็นไอบไหมรับ" หมอสรัลยิ้ม หมอพยัหน้าแล้วเอาหน้าัวเอไปแนบหล้ามท้ออหมอสรัล
"หอมั อุ่น้วย ล้าม็แ็" ไม่ว่าเปล่า เอาปาัวเอไปแนบท้อหมอสรัลอี่าหา
"...หมอ เยหน้าึ้นมาหน่อยรับ" หมอสรัลระิบ เมื่อหมอเยหน้าึ้นมา หมอสรัล็แนบริมฝีปาลไปบลึที่ริมฝีปาอุ่นอหมอแผ่วเบา
ุ๊บ...๊วบ...
"วันนี้พี่อทำไ้ไหม"
"ทะ...ทำอะไรเหรอพี่หมอ" หมอเอ่ยเสียิั้วยวามเินอาย หมอสรัลยิ้ม ปลเอาผ้าที่พันเอวเพียผืนเียวอัวเอออไป
ปราท่อนเอ็นให่ที่พร้อมรบั้ี้หน้าหมอในระยะประิ
"ทำลู" หมอสรัลเอ่ยิล
"บ้า พี่หมออ่ะ ้าเป็นผู้ายนะ!!!"
"เรื่อทำลูพี่ล้อเล่น แ่เรื่ออื่นพี่เอารินะ" หมอสรัลโน้มัวไปะโบมูบแลลิ้นนัวเนียับหมออย่ามัวเมา
...
"อึ่ อ๊ะ! พี่หมอ ้าะปล่อย" หมอที่ถูหมอสรัลเอาอให่เสียบในท่านนอนว่ำร้อลั่น หมอสรัลยับไปูเลียิมปาอหมอเหมือนนมหวาน หยัายระแทสวนเ้าไป สอแนแร่รั้เอวอหมอให้รับแรระแทัวเอแบบถี่ยิบแถมยัไม่แสอาารหรือวามรู้สึเหนื่อยล้าออมา
สวบๆๆๆ ปั่ๆๆๆ หมอสรัลเร่เร็วมาึ้น ส่วนให่โยัเ้าออที่่อทาที่รัแน่น หมอสรัล้อหน้าหมอที่ราทั้น้ำา ทั้ยั่วยวน และน่าเอาให้าในแทบทนไม่ไหว แ่เห็นหน้า หมอสรัล็รู้สึเหมือนะเสร็อยู่แล้ว ิไ้แบบนั้น หมอสรัลึูอสร้ารอยให้หมอ
๊วบ...
"อื้อ พี่หมอ ทำอะไร ้าเสียว แฮ่ อ๊ะๆๆๆ" หมอราลั่นบ้าน หมอสรัลบฟันัไปทั่วนหมอเลือิบ หมอสรัลโน้มัวมอูแผลที่หลัอหมอ มันใล้ะหายแล้ว
"เ็บไหม"
"มะ อ๊ะ ไม่เ็บ แ่เสียว อื้อ อ๊ะๆๆ" เอวสอบระแทายเ้าไปสุแร ร่าอหมอยับามแรระแท วาพร่าเลื่อนล่อลอย
แปะ...หมอสรัลบแ้มอหมอแผ่วเบาเพื่อเรียสิ วา่ำเยิ้ม้อสบาับหมอสรัลที่ยิ้มอ่อนโยน แ่ารระทำป่าเถื่อนสิ้นี ทั้ระแท ระทุ้ ทั้ั ทั้บ แถมยัหยิ้นเาอี
"พี่หมอหยิ้า" หมอทำหน้าอ้อน ะเ็บมัน็เ็บ ัวมัน้ำไปหมแล้ว แ่เอาริ มันอบมาว่า วามเ็บึไม่ใ่อุปสรรอมันเลย ยิ่หมอสรัลทำมันแร มันยิ่เสียว
"็หมอน่ารันี่นา พี่มันเี้ยวเลยทนไม่ไหว" หมอแ้มแแปร๊ เพียไ้ยินำมออมาาปาหมอสรัลผู้สุภาพ ร่าอมันระุเร็ มือิผ้าปูแแน่น ปล่อยน้ำาวุ่นออมาเลอะเทอะเ็มไปหม หมอหอบหายใหนัหน่วมันเสร็ไปสอรอบแล้ว นี่เป็นรอบที่สออมัน รอบแร หมอสรัลเล่นท่าหมาไป รอบสอมันหมแรเลยนอนว่ำหมอสรัล็ยัทำิรรม่อไ้แบบไม่พั ไม่รู้ไปสรรหาแรมาาไหน
"เมื่อไหร่ อึ่ พี่หมอะเสร็"
"ใล้แล้ว่ะ แ่วันนี้พี่อสี่รอบนะ ้อหาที่หมออนพี่นาน"
"อ๊ะ อื้อ ะ...อ๊ะ...้าายแน่" หมอส่ายหัวไปมา เสียสั่น ัวส่นไปหม เพราะมันยัมีไ้อยู่ หมอสรัล็รับรู้ว่าหมอมีไ้ เลยอแ่สี่รอบทั้ที่ปิเาะทำมาว่านั้น
"ะายไ้ไ หมอมีผัวเป็นหมอนะ พี่ไม่ยอมปล่อยให้หมอายหรอ" ว่าบหมอสรัล็ับหมอนอนะแ ยา้านึมาพาไหล่ แล้วสวนายระแทเ้าไป หมอิผ้าปูแน่น ราเสียัลั่นบ้าน เพราะท่านี้มันทั้ลึทั้เสียว
"อบไหม อ่ะ หมออบหรือเปล่า"
"ะ...อบอพี่หมอให่มัน อ๊ะ อื้อ มันเ้ามาลึ พี่หมอหล่อัเลย อ๊ะ ผัว้าหล่อั" หมอที่เห็นหมอสรัลพูำพวนั้นไป เลยพูึ้นมาบา หมอสรัลัฟันแน่นระแทอัเอาส่วนแ็ืนให่โเ้าไปถี่ยิบ และีเอาน้ำรัเ้าไปใน่อทาอหมอ พร้อมับ้มลมอ เมื่อเาถอนายออ น้ำที่ีเ้าไป็ไหลย้อนออมาบาส่วน หมอสรัล ึเอาส่วนหัวป้ายน้ำนั้น แล้วสอเ้าไปใหม่
"อพี่หนึ่รอบแล้ว เหลืออีสามนะนี"
หมอแทบะลานหนี แ่หมอสรัลับล็อเอวอหมอเอาไว้ แล้วพรมูบไปทั่ว้นเนียนอหมอ หมอนลุูัน เมื่อหมอสรัลเอามือมาัรูส่วนอ่อนไหวอมัน
"้าพึ่ปล่อยไป มันเ็บ"
"เ็บอะไรัน นี่ไ มันแ็อีแล้ว" หมอน้ำาลอ มอส่วนนั้นอัวเอั้ี้โ่เ่ หมอสรัลแลบลิ้นเลียริมฝีปาัวเอ เมื่อเห็นหมอเหนื่อยแทบยันัวึ้นมาไม่ไหวแล้ว หมอสรัลึร่าอหมอนหนอนนิ่ และให้หมอราเสียหวานให้เาฟัอย่าเียว
"ถ้า้าไ้ึ้น ้าะให้พี่หมอูแล"
"พีู่แลอยู่แล้ว อ๊ะ ทำไมมันยัแน่นนานี้อยู่นะ อืม...หมอเสร็ไปสอรอบแล้วแท้ๆ" หมอสรัลยิ้มแล้ระเ้าเย้าแหย่หมอ หมอเห็นแบบนั้น็เลยแล้บีบรั่อทานั้นแน่นึ้นอี หมอสรัละั้อหน้าหมอนิ่ ไม่ยิ้มแย้ม แ่้อแบบแทบะินทั้ัว
"เี๋ยวะเอาให้หุบาไม่ไ้เลย"
"ไอ้บ้า พี่หมอบ้า อ๊ะ อ๊า!!!" หมอิผ้าปูแน่น หมอสรัลระแทายทั้เร็ว และถี่ บ้านไม้ลั่นเอี๊ยอ๊าไปมา เสียอเหลวที่เื่อมันัึ้นมา ่ายั่วเย้าอารม์อหมอสรัลที่บีบาอ่อนอหมอนึ้นรอยมือ
"เี๋ยวนี้ล้าว่าพี่เหรอ เป็นเ็ไม่ีเลย"
"อ๊ะ อึ่! ้าไม่ อ๊าาา...เสียวะายแล้ว มันลึ อ๊ะ ลึเิน ้าะาย ้าายแน่" หมอราเสียพร่า น้ำาไหลหมอสรัลผ่อนแรลนิหน่อย หมอไ้หายใโล่ึ้นมาบ้า แ่ยัไม่ทันที่ะไ้ทำอะไร หมอสรัล็หยัายรุนแรเ้ามาอี หมอเหมือนะาย เลยยันัว แล้วเอื้อมมือไปโน้มอหมอสรัล้มลมาูบแลลิ้นอย่าูื่ม
ุ๊บ! ๊วบ! แผล่บ!
"อึ่..." หมอสรัลที่อ่อนไหวับูบอหมอเร็ระุีเอาน้ำอุ่นร้อนเ้าไปในัวอหมอ หมอนอนว่ำแผ่หลาหมสภาพ ถ่าาออ ่อทามิบถี่ เมื่อหมอสรัลถอนายออไป น้ำาวุ่นทะลัออมาเลอะที่นอน หมอสรัลยิ้ม เาับส่วนลาายัวเอ แล้วรูไปมาเพื่อให้มันลับมาแ็อีรั้ แ่เพราะหมอที่าเยิ้มเนื้อัวเลอะไป้วยน้ำรั ท่าทาหอบหายใเหนื่อย และ่อทาที่บวมแน่รั
หมอสรัล็มีอารม์ึ้นมาอีรั้อย่า่ายาย
หมอสรัลโน้มัวไปูบที่ลำออหมอ ไล้ึ้นมาที่แ้ม หน้าปา ปลายมู และสุท้ายที่ริมฝีปา
"ัว้า ้ำหมแล้ว มีรอยเ็มเลย พวไอ้ปันเห็นิว่า้าเป็นโร"
"แล้วหมอะไปแ้ผ้าให้ใรูละ ถ้าหมอใส่เสื้อผ้ามิิ ็ไม่มีใรเห็น" หมอสรัลเลิิ้วว่าลับไป หมอหมหนทาที่ะเถียสู้พี่หมอสุที่รั ัวมันร้อนรุ่ม อแห้ผา หน้ามืวิเวียน
"พี่หมอ ้า...เวียนหัว" หมอสรัละั เมื่อเาำลัะสอแทรท่อนเนื้อัวเอเ้าไป มือเรียวยับมาแะที่หน้าผาอหมอ มันร้อนี๋ ลมหายใอหมอ็มีแ่ไอร้อนออมา ูท่าว่าหมอะไม่ไหวแล้ว ทั้ที่หมอสรัลอยาะรัแหมออีสัหน่อย
"ุ๊บ ไม่ทำ่อแล้ว หมอนอนพันะ เี๋ยวพี่ไปหาผ้ามาเ็ัวให้"
หมอนอนมอหมอสรัลที่ลูออไป แล้วรีบว้าันน้ำที่วาบนโ๊ะั้ะเียมาื่มแ้ระหายทันที
หลัาที่หมอสรัลอาบน้ำ และหาผ้ามาเ็เนื้อเ็ัวให้หมอ พร้อมับป้อนยาแ้ไ้ หมอสรัล็หยิบระาษมาพับนเียนำว่า รั ไว้้าใน ไฟอะเียวูบไหว เมื่อหมอยันัวเอลุึ้นมา แล้วลานไปนั่อหมอสรัลา้านหลั เอาหัวบแผ่นหลัว้าไว้
"พี่หมอเียนว่าอะไรหรือ"
"หื้ม...หมออ่านไม่ออั้นหรือ?"
"้าเียนไม่ไ้ อ่านไม่ออ้วย เพราะ้าไม่ไ้เรียนหนัสือ สมุพวนี้้าแ่เอามาวารูปเล่น" หมอว่าออไป หมอสรัลนิ่ไปนิ แล้วไอ้พ่อสิห์อะไรนั่นมันไม่สอนหนัสือให้หมอไ้ยัไัน นี่มันัอนาเ็ัๆเลย เลวริๆ หมอที่น่ารัใสื่ออเาทำไม้อมาเออะไรที่เลวร้ายแบบนี้ ิไ้แบบนั้น หมอสรัลึหันมาประันหน้าับหมอ ที่นั่าปรือ เอาผ้าห่มห่อัวเอไว้เหมือนัแ้
"ั้น...หมอูนี่นะ" หมอสรัลเอาปาามาเียนลบนระาษ หมอหยิบะเียมาั้ให้แสสว่ามาึ้น
"อะไรหรือ อ่านว่าอะไร" หมอเอ่ยถาม เมื่อหมอสรัลูสมุที่เียน้อวามบาอย่าึ้นมา
"ำนี้อ่านว่า สรัล" หมอสรัลเียนัวหนัสือลบนสมุ หมอพยัหน้า ลอเียนาม แม่ลายมือะแปลไปบ้า แ่็ล้ายลึอหมอสรัลนิหน่อย
"สรัล..." หมอเอ่ยอ่านัวหนัสือที่เียนไปออมา หมอสรัลแทบะเอามือมาุมใัวเอ เ็นนี้่าน่ารัไปหมเสียทุอย่า ทำเอาหัวในอายุ 31 อ่อนระทวยไปหม หมอสรัลเลยเอาปาามาเียนบนมืออหมอ หมอั้ใมอูาไม่ะพริบ เมื่อหมอสรัลเียนเสร็ ็เยหน้าึ้นมอหมอ
"ำนี้ำใส่ใไว้ให้ีนะะนเ่" หมอสรัลยิ้ม หมอเห็นแล้ว็ใระุ ัเินอย่าบอไม่ถู
"ำนี้อ่านว่าอะไรหรือพี่หมอ" หมอเอียอถามอย่าสสัย หมอสรัลยัับที่้อมมืออมันไม่ปล่อย ่อนที่ใบหน้าหล่อเหลาแสนามะ้มลมา รริมฝีปาอุ่นที่ฝ่ามืออหมอ
"รั..."
หมอแ้มแ ่อนะเอ่ยามหมอสรัล "รั"
หมอสรัลับมืออหมอนวลึไปมา ถึมืออหมอะมีแผล ะหยาบระ้า ไม่อ่อนนุ่ม แ่หมอสรัล็อบ อบทั้หมที่รวมันแล้วเป็นหมอเ็น้อยน่ารัรหน้าอเา
"สรัล รัหมอที่สุในโล" สิ้นำบอรั หมอสรัลโน้มัวไปแนบริมฝีปาัวเอ ับริมฝีปาอหมอ หมอล้ออหมอสรัลหลับาพริ้มอ้าปารับลิ้นร้อนื้นเ้ามา หมอสรัลหรือามอหน้าอหมอ ใบหน้าหล่อเ้มหลับาเลิ้ม แ้มแน่ารันหมอสรัลแอบัปาอหมอเล่น
ึ้...
"อื้อ พี่หมอ" หมอยมือมาแะปาัวเอ ที่มีเลือิบ หมอสรัลอบแล้มันลอ อบั อบทำรุนแรใส่ ทั้ที่ภายนอูอ่อนโยน ใี แ่ที่ริ็แ่นแ่ี้แล้ หมอเบ้ปาิในใัวเอ
"น่ารั"
"...เอ่อ ้า ้าไม่ ้าไม่น่ารัเสียหน่อย" หมอเม้มปา แ้มร้อนั หลบสายาร้อนแรอหมอสรัล หมอสรัลเอามือไปับหน้าอหมอให้หันมาสบาัน หมอสรัลยิ้มาปิ แล้วเอ่ยเสียหวาน
"น่ารัที่สุเลย"
TBC
+++++++++
อมเม้นให้ำลัใเรา้วยน้า อบุที่เ้ามาอ่านันนะะ
ในอนนี้หมอับหมอสรัละไ้ปรับวามเ้าใันแล้วนะะ น้อหมอ็เหม็นหมอสรัลหนัมา
หมอไล่พี่หมอแล้วนะ แ่พี่หมอไม่ออไปเอ เออ้วุแม่ที่ำลัท้อเ้าไปเป็นยัไละ5555
หมอสรัละลั่รัมาึ้นนะะใน่วหลัๆ และะมีปัหาทั้เรื่อพ่อสิห์ เรื่ออินทร์เ้ามาอี
สุท้ายนี้ อบุทุนที่เ้ามาอ่านนิยายอเรานะะ อบุมาริๆ
ความคิดเห็น