คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : :: Chapter 11 :: หมอจิล หมอจิลโหมดไร้ความอ่อนโยน
:: Chapter 11 ::
หมอิล หมอิลโหมไร้วามอ่อนโยน
โรแรม
ผมไุแเ้ามาในห้อสุหรู
โยมีน้อพริามเ้ามา้วยใบหน้าท่าทาื่นระหน แ่าลับ้าวไปที่ปลายเียพลามอหน้าผม
้วยสายาหยาเยิ้มเิวนั้นสุ ผมปลระุมเสื้อ เหื่อไหลึมเพราะวามร้อน
“พะ พี่อัพะ”
น้อพริ้อนามอหน้าผมมือไล้ที่อลมาถึ่วสะือ
“เี๋ยวพี่ไปอาบน้ำ่อน”
ผมบอลับไป น้อพริพยัหน้ายืัวมาุ๊บที่ปาผม แล้วหอมแ้มผม ผมยืนนิ่็ระไร
มือ็ลูบไล้สะโพสวยอย่าเพลินมือ
ุ๊บ...ผม้มลไปูบปาเล็ๆอย่าอไม่ไ้
เธอ็อบรับผมอย่าี ผมสอแทรลิ้นร้อนเ้าไปเี่ยว วัลิ้นเล็อร่าเล็
ผมผละออมาแล้วยิ้มให้
“รีบอาบนะะ”
พริบอเสียหวาน ผมไม่ไ้อบถอเสื้อพาบ่า ว้าผ้าเ็ัวเ้าไปในห้อน้ำ
ไม่ิว่าวันนี้ะมีเหยื่อมาให้ินถึที่แหะ สายหน่อยอะอมไม่ว่าอะไรหรอมั้
[หมอิล]
หลัาเลียร์านเสร็ผม็เ้ารัวเรียมทำอาหารให้อะอม
และุอัพ อะอมนั่ทำารบ้านพลาูาร์ูนไป้วย
ผมลอส่้อวามไปหาุอัพ่อนหน้านี้ แ่็ไม่ไ้ารอบลับมาแ่อย่าไร
“สสัยทำานหนัละมั้”
ผมอมยิ้มนึภาพุอัพนั่ทำานอยาั้ใ น่ารัไม่หยอ อยาเอแล้วสิ
ผมฮัมเพลอย่าอารม์ี
“อะอม
วันนี้ินอะไรีรับ” ผมถามลูายที่เยหน้าึ้นมายิ้มว้า
“อยาินอะไร็ไ้รับ
พี่อัพะมาอนไหนเหรอรับปี๊” อะอมทำปาู๋โยัวามเสียเพลาร์ูน ผมยิ้ม
หยิบมือถือึ้นมา โทรไปหาุอัพ
แ่อีฝ่ายลับไม่้รับสาย
ผมมวิ้วไม่อยาเ้าี้อะไรมา ทำานอยู่อีสั็ลับ
อีสัพั็น่าะมาถึบ้านผม แล้ว็มาเล่นับอะอม
ิน้าว้วยันสามนอะอมทำารบ้านเสร็ ปิทีวี แล้ววิ่มา่วยผม
“อะอม่วยทำนะปี๊
พี่อัพะไ้ินฝีมืออะอม” อะอมบอร่าเริ
“ไ้รับ ระวัมีับไฟ้วยนะเ้าใไหม”
ผมบอลูายัวน้อยที่พยัหน้ารัวอย่าน่ารั ผมเลยหอมแ้มลูายไปที
ผมทำอาหารเสร็แล้ว
็ัโ๊ะนิหน่อยั้เทียนหาอไม้มาวา พลาิว่า ถ้าุอัพมาเห็นว่าผมแน่เลย
ะบอว่าัวเอไม่ใ่ผู้หิ ไม่้อมาทำอะไรแบบนี้
ผมิแล้วำนเียวนอะอมมอ้วยวาม
นั่นแหละ
ผมเลยีหน้านิ่เป็นปิ อายลูไหมละ
“เมื่อไหร่พี่อัพะมา
ผมหิวแล้ว” อะอมบุ่ยปามอประูบ้านลอเวลา ส่วนผม็้อมือถือัวเอแบบนั้น
[อัพ]
ผมอาบน้ำเสร็เรียบร้อย็ออมา้วยผ้าเ็ัวผืนเียว
น้อพริ็ยิ้มให้ผมนั่บนเียท่าทายั่วยวนนผมอยาระโนไปหาเี๋ยวนี้แ่ิรที่มีนโทรเ้ามา
น้อพริเห็นผมัวเปีย เลยอรับสายแทน
“พริรับให้นะะ
พี่อัพเ็ัวให้แห้่อนเลย่ะ” เธอบอผมเสียหวานหู ผมพยัหน้า มอเธอรับสาย
“สวัสี่ะ อ่อ
ุอัพไม่ว่า่ะ ะ...ื่อพริ่ะ” น้อพริุยับปลายสาย้วยท่าทาแปลๆ
ผมเลยยับไปใล้
“ใรเหรอพริ”
ผมโน้มัวไปอร่าหิสาวเอาไว้ แล้วหอมแ้มนุ่มนิ่ม น้อพริหออมยิ้ม
“พี่อัพอย่าสิะ
ั๊ะี้” เธอว่าออมา
ผมหัวเราะในลำอแล้วหยิบมือถือมาะวาเพื่อทำิรรมที่ผมรอมานาน
่อนะะัเมื่อเห็นื่อนที่โทรเ้ามา หัวใผมหล่นวูบไปที่ปลายเท้า
วามรู้สึนี้มันอะไรัน
ผมยับหนีออห่าาหิสาว แล้วเอามือถือแนบหูัวเอ
“หมอิล!”
[…] ปลายสายเียบสนิท
่อนที่ะัสายไป ผมโทรลับไปหลายรั้ แ่หมอิล็ไม่รับสายผม
พอเปิ้อวามอ่านู ็พบับรูปอาหารที่หมอิลทำ รูปอะอมที่หมอิลถ่ายมาใหู้
>>เลิานหรือยัรับ อะอมรอทาน้าว้วยันนะรับ<<
>>วันนี้มีอาหารหลายอย่าเลยนะ อะอม็่วยทำ้วย<<
ผมัปาัวเอรู้สึอารม์เปลี่ยนไปับพลันึ้นมาทันที
ผมเินไปหยิบาเมาใส่ แล้วหยิบเอาเสื้อมาใส่ลวๆ พร้อมับอัวเอ
น้อพรินั่เมื่อผมเินออมาาห้อโยไม่พูาอะไร
“ไอ้หมอ
รับสิวะ” ผมพยายามโทรลับไป ระหว่าับรถ ใร้อนอยาให้ถึบ้านหมอิลให้เร็วที่สุ
+++++++++มา่อแล้ว่า+++++++++
บ้านหมอิล
“หมอ!!!” ผมะโนเรียหมอิล แ่เห็นอะอมวิ่มาะเปิประูให้ผม
แ่หมอิลลับอุ้มอะอมหายเ้าไป ผมัฟันรอำหมัแน่น
ปึ!
ผมทุบประูบ้านหมอิล แล้ว้อเ้าไป้าใน ใมันร้อนรุ่มไปหม
ผมเลียวามรู้สึแบบนี้ ผมผิอะไร ผมับหมอิลไม่ไ้มีอะไรัน
ผมะไปมีอะไรับใรมันแปลรไหน
แล้วทำไมหมอิล้อมาทำท่าทาเมินผมแบบนี้้วย!
“หมอิล
เปิประู หมอะมาเมินผมแบบนี้ไม่้นะเว้ย!!!” ผมะโนลับไปแ่สิ่ที่ไ้ือวามเียบ
และหมอิล็เินมา ผมยยิ้มพอใ แ่หุบยิ้มในเวลา่อมา
หมอิลไม่ไ้มอหน้าผมแม้แน้อย แ่ลับึม่านมาปินผมะั
ปึๆ
“ไอ้หมอ
ิว่าทำแบบนี้แล้วูะ้อเหรอวะ!!!” ผมว่าออไปอย่าอารม์เสีย
เะประูบ้านอย่าทำอะไรไม่ไ้ ผมมอไปรอบบ้าน่อนะเินหาทาเ้าอื่น็เอับหน้า่าั้นบนที่เปิอยู่
ผมพ่นลมหายใออามู
มวิ้วแทบผูัน สมอมันิอะไรไม่ออ รู้แ่ว่าผม้อเ้าไปุยให้รู้เรื่อ
ผมถอรอเท้าพับแนเสื้อ แล้วพยายามปีน้นไม้ึ้นไป ะไ้รู้ว่าอะไร็หยุผมไม่ไ้!
[หมอิล]
“ปี๊...”
“...” ผมเียบไม่ไ้มอลูายัวเอ
หัวสมอมันเบลอไม่่าาอนที่ไ้ยินเสียผู้หินนั้น และเสียุอัพ
“ปี๊เป็นอะไร...”
อะอมทำท่าลัวผม ลูายัวน้อยน้ำาลอเมื่อเห็นผมทำหน้าแบบที่ไม่เยทำมา่อน
อะอมวิ่เ้าไปในห้อนอนัวเอส่วนผม็ยืนมอระเห็นเาสะท้อนัวเอในนั้น
หรือารที่ผมเป็นนี
ไม่ไ้ทำให้ผมไ้วามรัลับมาอบแทน
ผมัเนไม่พอั้นหรือ
ทุสิ่ที่ผมทำไปมันไม่แสถึวามริใที่มีให้เลยใ่ไหม เาถึไ้ไปมีนอื่น หรืออาะเป็นเพราะผมไม่ไ้เป็นอะไรับเา
ปึ!
เพล้!
ผม่อยระเ็มแรนมันแามือ
ภาพเาสะท้อนรหน้าบิเบี้ยวไป ผมยิ้มออมาทั้ที่รู้สึแย่ ผมแ่รัเา
ผมแ่อยาูแลเาเท่าที่ผู้ายนหนึ่ะทำไ้ ทั้ที่เา็ไม่ไ้้อารสันิ
แร...
ผมผละมือออมาาระ
แล้วมอไปยัหน้า่าที่เปิเอาไว้ ผ้าม่านปลิวรับลม
้วยใบหน้าที่นิ่เยผมเินไปเปิผ้าม่านออ่อนะะั
“ุอัพ...”
ผมเอ่ยึ้นเสียแผ่วเบา เมื่อร่าโปร่ยืนอยู่บน้นไม้ พยายามะายึ้นมาที่หน้า่าบ้านผม
ผมถอนหายใเลื่อนมือไปปิหน้า่า
“หยุเี๋ยวนี้ไอ้หมอ
ห้ามปิ!!!” ผมเหลือบไปมอใบหน้าทีู่หุหิอนที่ผมิถึลอ
สุท้ายผม็ปิหน้า่าไป แ่ัหวะที่ผมำลัะปิ มืออุอัพ็ว้าเ้ามาที่อบหน้า่า
าอี้า็เหยียบ้นไม้อี้า็พยายามันัวเอึ้นมา
“ถอยไป่อนที่ะแ้ำรว”
ผมบอเสียราบเรียบ แ่ในใลับรู้สึมามาย
“ไม่!!!
มาุยันให้รู้เรื่อเี๋ยวนี้ แล้วึผมึ้นไป้วย”
ผมเอามือล้วระเป๋าาเมอนรหน้า้วยใบหน้าแบบไหนไม่รู้
รู้แ่ว่านรหน้าหุบปาและหน้าีไป ลีนะ่อนหน้านี้อยู่ับผู้หินนั้น
อนนี้ะมาหาผม เหมือนผมเป็นัวอะไร หรือบ้านผมเป็น่อ
“ั้นลอลไปให้ผมูหน่อยสิรับ
แล้วผมะลไปเปิประูใหุ้เ้ามา”
“...หมอ!!!” ุอัพวาลับมาอย่าไม่พอใ
ผมไม่พูอะไร่อมอร่าโปร่ที่ยับัวไปไหนไม่ไ้มา
่อนที่ใบหน้าอนรหน้าะเยึ้นมา สบาับผม
ริมฝีปาเอ่ยึ้นพร้อมับบมือที่ผละาอบหน้า่า
“ั้นหมอ็มาเปิประูให้ผมละัน”
และร่าอนรหน้าผม็ร่วหล่นไป่อหน้า่อา
+++++++++
[Nor maai]
อมเม้นให้ำลัในเียนหน่อยนะะะไ้มีำลัใมาแ่่อ แฮร่
เอาแล้ว พี่อัพหาเรื่อใส่ัวเอริๆเลย รู้ว่าสาวอ่อย็อย่าไปามสิห้ามใัวเอหน่อย
แบบนี้หมอิล้อลโทษให้หนันะ เอาให้พี่อัพไม่ล้าไปเ๊าะสาวที่ไหนอีเลย
#ทีมหมอิลลูิ #ทีมพี่อัพอาภัพรั
ความคิดเห็น