คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : มีหัวใจ เจ็บได้ ร้องไห้เป็น
ลวรั้ที่ 10 มีหัวใ เ็บไ้ ร้อไห้เป็น
เพียะ!!!
“อั่!” หวายฟาลไปที่ลาหลัอหมอสรัล ร่าสูที่ถูเลี้ยมาแบบุายไม่เยไ้ทำานหนั หรือไ้รับวามเ็บปวมา่อนถึับน้ำาเล็ ำหมัแน่น ร้อลั่นอยู่ในใ
“ลหวายมันอี ให้มันำ ะไ้ไม่ล้าหนีอี!!!” อินทร์ลูเลี้ยอีนอพ่อสิห์สั่ พร้อมับยิ้มอย่าสะใ อินทร์หมั่นไส้หมอมานานแล้ว พอหมอแ่านมีเมีย ทาแ้แ้นอย่าเ็บแสบือลโทษเมียมันนี่แหละ ล้ามาหลอว่าไม่สนใ ไม่รัแล้ว แ่ลับไปเอาันที่น้ำ ิว่าเาไม่เห็นหรือยัไ
เพียะ!!!
“...อึ่” หมอสรัลเ็บแสบไปทั้แผ่นหลัเนียน ่อนะเบิาว้า เมื่อเห็นหมอวิ่มาทานี้ เมื่อหมอมาถึ ภาพที่หมอสรัลที่มันรัหมใถูหวายเี่ยนนหลัาวเป็นแผล เลือสีแสไหลึมออมา
“หยุเี๋ยวนี้!!!” หมอวาลั่น นทุนที่นัู่สะุ้ อินทร์ะัใมอหมอที่ทำหน้าโมโหพร้อมที่ะ่านเ็มที่ หมอเินเื่อ้ามาหาหมอสรัลที่ัฟันแน่น าแ่ำ
“เิอะไรึ้น ใรใ้ให้มาีนอู!!!” หมอะอเสียแ็ มันโรธ และโมโหนอยาะ่าใรสันริๆ หมอสรัลมเม้มปาแน่น ไม่ล้าบอว่าที่ัวเอเอีอยู่นี่ เพราะแอบหนีไปเอ
“มึะมาโมโหูไม่ไ้นะไอ้หมอ ็เมียมึมันเสือทำผิเอ!” อินทร์ว่าึ้น ทำท่าทาร่า ไม่ลัวหมอ ทั้ที่ใหเหลือไม่ี่นิ้ว
“พี่หมอ บอมา ทำไมพวมันถึีพี่ ้าะ่าพวมันเอ” หมอนัุ่เ่า ใ้มือหยาบร้านประอหน้าอหมอสรัลึ้นมาอย่าอ่อนโยน เอ่ยถาม้วยน้ำเสียสั่นเรือหัวใเ็บไปหมที่เห็นนที่มันรั้อมาเ็บัว หมอสรัลมอหน้าอหมอ แล้วรู้เหมือนไม่ล้าสบาึ้นมา
“อบไปสิไอ้หมอ ว่าทำไมมึถึโนหวายลหลั!!!” อินทร์วาใส่หมอสรัลที่เอาแ่เียบ หมอวัา้อไปที่อินทร์ วาแ็ร้าว พร้อมะ่าอินทร์ที่ล้ามาล่าวหาหมอสรัลอมันเ็มที่
“อย่ามาะอใส่นอู! ไม่ั้นู่ามึแน่ไอ้อินทร์!”
“ไอ้หมอ มึะหาเรื่อูใ่ไหม!!!”
“โถ่เว้ย!!! ผมหนีออไปเอ!!! ผมเป็นนหนีออไปาที่นี่เอ!!!” หมอสรัลว่าึ้นเสียทนไม่ไหว หมอะัหันมามอหน้าหมอสรัล
“พี่หมอ...ทำไม...” หมอใ้นิ้วเลี่ยที่แ้มใสอหมอสรัล
“ผมโนลัพาัวมานะ ใรมันะไปอยาอยู่ที่รัโรแบบนี้วะ!!! ผมไม่ไ้อยาถูบัับแ่าน!!! ผม้อเอทำร้ายร่าาย เ็บัวลอ!!! ผมรัเีย ผมอยาาย ุเ้าใไหม ผมเบื่อ ผมรำา!!! ผมถึอยาหนีไ!!!”
เิวามเียบึ้นมาทันทีที่หมอสรัลพูบ บาประโย็ประ ไม่ไ้ั้ใพูแ่็พูออไปเพราะอารม์วามโมโห เพราะ่อนหน้านี้หมอสรัล็ถูอินทร์ับไประทืบ รั้นี้ยัมาถูีอี โยที่เาสู้ลับไม่ไ้เลยวามโรธ และวามเ็บที่หลั และวามอัอั้นึถูระบายออมา อินทร์นิ่ไปนิ แล้วมอไปยัหมอที่นั่นิ่ ใบหน้าเรียบเย มัน่าแสนเย็นา นไม่สามารถเาวามิไ้
“...”
ทุนเียบเป็นเป่าสา รับรู้ไ้ว่าเรื่อราวมันแย่ล หมอ็เียบไม่พูอะไรออมา มือแร่อหมอยับไปแ้เือที่มั้อมืออหมอสรัลอออย่าแผ่วเบา อินทร์มอารระทำอหมอ้วยวามโรธั
ุบ!!! หมอสรัลทำหน้ามึน มอหมอที่้มหน้านิ่อย่าไม่เ้าใ ว่าทำไมถึแ้มัให้
“ไอ้ปันมึพาหมอสรัลออไป” หมอเอ่ยสั่ลูน้อัวเอเสียเย็น เป็นรั้แรที่หมอูนิ่ผิปิ และมันน่าแปลในทุนที่มุูทำัวไม่ถู พูไม่ออ
“ไอ้หมอ!!! มันะมาไปแล้วนะ มึ็เห็น มึ็ไ้ยินแล้ว ว่าไอ้หมออมึมันใหนี มัน้อเอลโทษ!!!”
“...เี่ยนูแทน”
...
หมอเอ่ยเสียเย็นา ทำเอานฟัเสียวสันหลั ทุแห่เียบสัหนัมาว่าเิม ลูน้ออหมอ่าื่นใ อยาะเ้าไปห้าม ไป่วยลูพี่อมัน แ่็ทำอะไรไม่ไ้ หมอสรัลเบิาว้า
“นี่หมอ ะบ้าเหรอ!!!” หมอสรัลถูลูน้ออหมอลาออไปาลานลโทษ หมอสรัลพยายามัืนรั้ัวเอไว้ และลูน้อออินทร์็เ้ามามัแนอหมอแทน อินทร์ที่รอเวลานี้มานาน เวลาที่ะไ้ีหมอสัหที ที่หมอล้าเอาไอ้หมอหน้าอ่อนเ้ามาบแ่เป็นเมีย ยยอปอปั้นเหมือนไอ้หมอสรัลเป็นอสูแะ้อไม่ไ้
“เอาหวายมานี่ ูะเี่ยนมันเอ” อินทร์ระาเอาหวายไปามือลูน้ออัวเอ หมอ้มหน้ามอพื้น ัฟันแน่นนเห็นสันราม
“หยุนะ!!! ผมผิเอ!!! อย่าทำเานะ!!!”
เพียะ!!! เพียะ!!! เพียะ!!! อินทร์ฟาหวายลไปที่หลัอหมอไม่ยั้มือหลายรั้ หมอลับไม่ส่เสียร้อ ไม่แสท่าทาถึวามเ็บปว
เพราะที่มันเ็บ ือหัวใ มันเ็บนไม่อยาะรับรู้อะไรอี่อไปแล้ว
นี่หรือนที่บอว่าะเป็นรอบรัว หรือว่ารอบรัวเาหัหลั หลอลวันแบบนี้เป็นปิ หรือเพราะมันไม่มีทาที่ะไ้รับวามรัอย่ารอบรัว เพราะมันเป็นโรั้นหรือ เพราะมันือไอ้หมอใ่ไหม มันถึ้อมาเอแ่เรื่อเลวร้ายแบบนี้ วามเื่อใอมันไม่มี่าอะไรเลยแม้แ่น้อย
"มึเห็นหรือยัไอ้หมอ มึาสว่าบ้าหรือยั!!!" อินทร์วาเสียัลั่น หมอ็ยัเียบ หลัว้าที่เยมีรอยสัเสือโร่ำราม อนนี้เป็นแผลน่าลัว นนในรัโรที่นัู่็นลุนพอ
พวมันิว่า ถ้าพวมันเอแบบที่หมอโน น้อนสลบ ไม่็็อายไปนานแล้ว ไม่มานั่นิ่แบบนี้แน่ แ่็เพราะร่าายอหมอถูฝึฝนมาั้แ่เ็ ที่สำั หมอถูพ่อสิห์ทรมานมา้วย
"ถ้ามึอยู่ีๆ ไม่้อเอาไอ้หมอสรัลมามึ็มีีวิปิ ไม่้อมาเออะไรแบบนี้แล้วแท้ๆ มึิว่าะมีใรรัมึริเหรอวะ!!! มันไม่มีใรมารัโรแบบมึหรอไออหมอ!!!" อินทร์หัปาัวเอแน่นนเลือิบ มือที่ำสั่นเทาไปหม
หมอสรัลที่ไ้ยินแบบนั้นสิที่หายไปเริ่มลับมาเรื่อยๆนรบ เาไ้แ่นึโทษัวเอที่พูแบบนั้นออไป และเริ่มิไ้ ในอนที่หมอยอมสละัวเอเพื่อเา
หลายรั้ ทุรั้้วย้ำไป เ็อย่าที่ั้ใะ่วยเา ทำเพื่อเา้วยวามรัมาลอ เามันโ่เอที่ั้ทิิสู สนใแ่ัวเอ หลอัวเอว่าเลียหมอ
นาอนเาะหนีใอเา็ยัลัเล อนเิน ออมาารัโราเา็้าวเื่อ้า มีแ่หน้าอหมอลอยึ้นมาเ็มไปหม นั่นมัน็เป็นเรื่อพิสูน์แล้ว ว่าเาอบหมอเ้าแล้วริๆ และเาเอะอบหมอมานานแล้ว แ่เพราะหมออยเอาใ อยแสออว่ารัเา เาเลยไ้ใ ิไปว่าทำอะไร หมอ็รัเาอยู่ี
แ่พอเาิว่าถ้าหมอไม่ไ้รัเาเหมือนเิมแล้ว เาะปวใมาแ่ไหน ทรมานมาแ่ไหน
"ปล่อยผมเถอะ ผมอร้อ" หมอสรัลรั้มือ และแนัวเอออาารับุมที่แน่นหนา เสียสั่นไปหม
"ปล่อยไปให้หมอทำร้ายิใพี่หมอน่ะหรือ ฝันไปเถอะ!!!" ปันลูน้ออหมอถลึาใส่หมอสรัล มันน้ำาลอเบ้าที่เห็นพี่หมอลูพี่อมัน้อมาเ็บปวทั้าย และใแบบนี้ พอไ้ยินที่ปันว่าเาทำร้ายิใอหมอหมอสรัลเม้มปาแน่น รู้สึเหมือนมี้อนอะไรมาุรลำอ ลืนไม่เ้าายไม่ออ
"ปล่อยผม!!!"
ฟึ่บ!!! ปั่!!! หมอสรัลระแทศอใส่ลูน้ออหมอนหลุมาไ้ ร่าสูวิ่มาหาหมอ แล้วเ้าไปับหวายที่ำลัะฟาลหลัอหมออหมออย่ารวเร็ว
"ไอ้หมอสรัล!!!"
“หยุไ้แล้ว!!!” หมอสรัลำไม้หวายแน่น ่อนะหัทิ้้วยมือเียว แล้วเหวี่ยาหมายทิ้ลพื้น หมอสรัลทรุลที่พื้น รหน้าอหมอ มือเรียวแะไปที่แ้มอหมอ พยายามประอใบน้าหมอึ้นมา้วยมือที่สั่นเทา อนนี้หลัอหมอเลือไหลท่วม
...สิ่ที่หมอสรัลเห็น ทำเอาหัวใเ็บหน่วไปหม วาไร้แววอหมอปราแ่สายา มันเป็นแววาที่หมอสรัลรู้สึไ้ว่ามันเรียบเย ไร้แวว หยาน้ำาไหลอาบแ้ม ริมฝีปาแห้ผาสั่นเรือ หมอเ็บนไม่อยาสนใอะไรอี่อไป หมอสรัลัฟันแน่น
เาพูอะไรออไป เาทำอะไรลไป
“ผมอโทษ หมอ ไ้ยินผมไหม!” หมอเบือนหน้าหนี น้ำาไหลพรา มันเอาหน้าัวเอไปถูับแนเพื่อะเล็น้ำา ทำเอาทุนในรัโรใันหม เพราะนี่เป็นรั้แรที่ไ้เห็นน้ำาอหมอ หมอไม่เยร้อไห้ให้ใรเห็น ยิ่นที่มอูเยอะเพียนี้ ยิ่เป็นไปไม่ไ้ที่ะไ้เห็นภาพนี้
นาืนนั้นที่มันร้อไห้ับหมอสรัลรั้แรอนูาว้วยันในวันเิอมัน มันยัไม่ให้หมอสรัลเห็นน้ำาอมัน มันเอาแุ่ับออหมอ ไม่อยาให้ใรเห็นว่ามันอ่อนแอ
“...” หมอไม่ไ้อบอะไร ทำแ่เียบ ไม่มอ ไม่รับรู้ ไม่อยาิอะไรทั้นั้น ในหัว็เอาแ่ิว่า รอบรัวมันไร้สาระ มันไม่มีริ หัวใอมันแสลายไปแล้ว
“พอไ้แล้ว ถ้าะเี่ยน็มาเี่ยนผม!!!” หมอสรัลหันไป้อหน้าอินทร์เม็ ทั้โรธ ทั้แ้น อยาะระทืบอินทร์สัที อินทร์ะัเมื่อเห็นแววาอหมอสรัลที่แปลไป มัน็เิลัว อินทร์เอ็ทิ้หวายลพื้น ำหมัแน่น มันมอที่หลัอหมอ แล้วเบือนหน้าหนี มันเร็นเส้นเลือึ้นหน้า
“ถุย!!! พวสวะ!!! ไปแยย้าย ูลโทษสาแ่ใูแล้ว” อินทร์ถ่มน้ำลายลพื้น ผู้น็แยย้ายันไป เหลือแ่ลูน้ออหมอที่มอหน้าหมอสรัลอย่าาโทษ
“พี่หมอ ไปเถอะ ลับบ้าน” ปันลูน้อนสนิทที่สุอหมอหิ้วปีหมอลับไปที่บ้าน โยมีหมอสรัลเินประอามไป้วย หมอนอนว่ำหน้าบนเีย หมอสรัลมอบาแผลที่เหวอะหวะ เลือไหลเ็มไปหม้วยวามรู้สึผิ
“่วยหายามาที เอายามาทาให้หมอทีรับ”
“ไม่้อมาสั่ เรื่อทั้หมนี่มันเิึ้นเพราะหมอนั่นแหละ!!!” ปันลูน้ออหมอว่าบ็ออไปหายามาทาแผลให้หมอ มันทั้โรธทั้แ้น ที่หมอสรัลทำับลูพี่อมัน หมอเป็นนเื่อในยา รั้แรที่หมอยอมเื่อใปัน เพราะปัน้อเอาีวิเา่วยหมอ หมอถึยอมเื่อใ และยให้ปันเป็นลูน้อนสนิท
แ่นี่...หมอสรัลแทบไม่ไ้ทำอะไร หมอ็เื่อหมใ แล้วยัมาทำลายวามเื่อในั้นอี
“หมอ ผมอโทษ ไม่สิ...พี่อโทษนะ พี่ไม่ไ้ั้ใะพูแบบนั้น พี่ไม่ไ้เลียหมอนะ หมอไ้ยินพี่ไหม” หมอสรัลึมืออหมอมาุมเอาไว้ หมอหลับาแน่น น้ำาไหลอย่าห้ามไม่อยู่
หมอเอ่ยเสียสั่นเรือ “ออไป...”
“หมอ อร้อละ อย่าน้อย็ให้พี่ทำแผลให้นะ” หมอสรัลเอาหน้าแนบไปับมือหยาบร้านที่สั่นเทา หมอัฟันแน่น พยายามลั้นเสียสะอื้น มันเ็บ มันเ็บะายอยู่แล้ว หัวใอมันแหลไม่เหลือิ้นีแล้ว ไม่อยาเพื่อใ ไม่อยาเห็นหน้า ไม่อยาไ้ยินเสียอี
มัน็รู้ัวมาั้แ่แร ว่ามันเป็นนที่อยู่ในรัโร เป็นผู้ายัวให่เท่าวาย มือหยาบร้านไม่นุ่มนิ่ม หน้า็โหร้ายไม่ไ้สะสวย ท่าทาแ็ระ้าไม่อ่อนหวาน แ่มัน็รั รัหมอสรัลหมหัวใอมัน พยายามทำทุอย่า ให้ทั้ายทั้ใ
แ่แล้วยัไ หมอสรัล็ั้ใะหนีไปามัน ทุอย่า็แ่เรื่อโหหลอลว หมอสรัลไม่ไ้รัมันเลย ไม่เยเห็นมันในสายาเลย ็แ่หลอใ้มันเท่านั้น หลอใ้วามเื่อใอมัน มัน็ยอมบอทุอย่า แม้ระทั่ทาออารัโรนี้ เพราะหวัว่าหมอสรัละไม่หนีไป และไม่หัหลัมัน
ปันเอายามาวาไว้ ใ็อยาะไล่หมอสรัลออไปให้พ้นหน้า แ่เพราะลูพี่อพวมันเ็บเียนายนานั้น มันเลยิว่าให้หมอสรัลูแลน่าะีที่สุ เพราะยัไหมอ็ือหมอ รัษานไ้ีว่าโรอย่ามัน
“หมอ ทนเ็บหน่อยนะ พี่ะทายาให้” หมอสรัลที่แสบแผ่นหลัไม่แพ้ัน ใ้ผ้าสะอาป้ายเอายามาทาที่แผลให้หมออย่าเบามือ หมอสรัลัฟันแน่ พยายามทนวามเ็บที่หลััวเอเหมือนัน แ่เมื่อเทียบับหมอแล้ว มันน้อยนิมา
หมอเ็บแสบที่แผล แ่็ยันอนว่ำหน้านิ่ หมอสรัลที่เห็นแผล เารู้ว่ามันเ็บ มันทรมานแ่ไหน แ่หมอ็ยันิ่ สรัลยิ่รู้สึแย่ เ็บที่หัวในมือสั่นไปหม เาไม่ไ้เลียหมอ
หมอสรัลัฟันแน่น เาผิเอที่พูออไปไม่ิ เาแ่โมโห เาโรธพูออไปโยไม่นึถึิใอหมอเลยแม้แ่น้อย หมอหลับาแน่น น้ำาึมออมา เมื่อหมอสรัลยัทำแผลให้มันอย่าเบามือ
่าอ่อนโยนเหมือนอนแรที่มันเอหมอมสรัลรั้แร หมอสรัลทำแผลให้มันเบามือแบบนี้ น้ำเสียนุ่มหวานหู ใบหน้าามไร้ที่ิ ะีถ้ามันับหมอสรัลไม่ไ้รู้ัันั้แ่แร
“...พี่อโทษ พี่ไม่ไ้เลียหมอ พี่อโทษนะนี”
TBC
+++++++++
พี่หมอสรัลนามโนลัพาัวมาแบบนั้น็้ออยาออไปอยู่แล้ว แ่น้อหมอ็รัหมอมาเหมือนันเลยเหมือนถูหัหลั ทุนมีวามเห็นว่ายัไบ้าะ ลออมเม้นมาพูุยันไ้นะ อบุมาๆ ่า //ไหว้ย่อ
ความคิดเห็น