เบื่อ...พ่อ

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ทุกท่านคะ นี่อาจไม่ใช่เรียงความที่แสนซาบซึ้ง ไม่ใช่เรียงความที่ดีเลิศหรู ไม่มีถ้อยคำที่แสนไพเราะ แล้วก็ไม่ใช่เรียงความที่เพอร์เฟคส์สมบูรณ์ แต่นี่คือเรียงความที่ถูกถักทอขึ้นด้วยถ้อยคำแห่งหัวใจ เป็นเรียงความที่ถูกเขียนขึ้นมาจากความรักมากมายที่ไม่อาจประมาณค่าได้

เนื้อเรื่อง

พ่อของฉันชื่อ พันเอกชิต เป็นพ่อที่น่าเบื่อที่สุดในโลก...หวานก็ไม่เป็น ซึ้งก็ไม่เป็น ฉันยังพูดกับแม่ตั้งหลายหนว่าแม่คิดยังไงถึงได้เอาพ่อมาเป็นแฟน แต่ก็ได้เสียงหัวเราะกลับมาแทนคำตอบตลอด

ฉันเบื่อพ่อจริงจริ๊ง ทุกวันพอกลับมาจากที่ทำงานก็จะเรียกชื่อฉันดังลั่นตั้งแต่หน้าบ้านนู้น เข้าบ้านมาปุ๊บก็จะถาม “เหนี่ยหุงข้าวรึยัง” เพราะการหุงข้าวเป็นหน้าที่ประจำของฉัน ถ้าหุงแล้วก็จะชมว่าเก่งมากอย่างเว่อร์ๆ แต่ถ้ายังไม่หุงก็จะบ่นยาวไปถึงดาวอังคารเลยทีเดียว ฉันเบื่อพ่อจริงๆที่มักสอนให้ฉันรู้จัก ‘ความรับผิดชอบ’

ฉันน่ะเป็นคนขี้กลัว พ่อก็ชอบใช้ฉันให้ไปทำอะไรที่มันน่าอับอายตลอด ตอนไปสอบเข้าที่โรงเรียนแห่งหนึ่งก็เอาฉันไปปล่อยไว้คนเดียวทั้งๆที่เด็กคนอื่นจูงมือพ่อมือแม่กันมา แต่พ่อกลับปล่อยให้ฉันไปลุยในที่ๆไม่เคยไปเหยียบอยู่คนเดียว ในตอนนั้นฉันรู้สึกว้าเหว่มาก พ่อช่างน่าเบื่อจริงๆที่มักสอนให้ฉันรู้จัก ‘ความกล้าหาญ’

พ่อมักขี้เกียจไปส่งฉันเรียนพิเศษ พ่อมักจะบ่นว่าทำไมต้องเสียเงินแพงๆไปเรียน น่าจะเรียนเอาจากเน็ตหรืออ่านเอาเอง ฉันถียงพ่อตลอด ว่ามีพ่อที่ไหนบ้างไม่อยากให้ลูกไปเรียนพิเศษ พ่อหัวโบราณจริงๆ แถมพ่อยังชอบบ่นให้ฉันเรียนเก่งๆอีก จะให้ไปเป็นทนายบ้างล่ะ นักกฎหมายบ้างล่ะ หมอบ้างล่ะ ไม่ได้ดูมันสมองลูกสาวตัวเองเล้ย  น่าเบื่อมากที่พ่อมักสอนให้ฉันรู้จัก ‘ความสำคัญของการเรียนและการพึ่งพาตนเอง’

เวลาพ่อกับแม่ไม่เข้าใจกัน พ่อจะปล่อยให้แม่พูดอยู่ฝ่ายเดียวจนกว่าแม่จะเงียบไป ส่วนตัวเองก็ได้แต่ “จ๊ะๆ” อย่างเดียว ในตอนนั้นฉันคิดว่าพ่อขี้ขลาดและกลัวแม่ ที่ไหนได้เพราะพ่อรักแม่และพร้อมที่จะ ‘ยอม’ ให้แก่แม่ของฉัน บางครั้งฉันแอบเอาของของพี่วิวมาใช้หรือเอาขนมของพี่วิวมากิน พ่อไม่เคยฟ้อง เพราะพ่ออยากให้ ‘ฉันกับพี่รักกัน’ ส่วนตัวฉัน ก็เบื่อตัวเองมากเหมือนกันที่เป็นลูกที่ดีให้พ่อไม่ได้ ก่อนที่จะนั่งเขียนเรียงความเรื่องนี้ฉันถามพ่อว่า วันพ่อปีนี้พ่ออยากได้อะไรเป็นของขวัญ “พ่ออยากได้ลูก...” พ่อคะ ของขวัญวันพ่อปีนี้ คือหนู หนูที่เป็นคนใหม่ หนูที่สามารถแต่งเรียงความเป็นเรื่องเป็นราว หากได้รางวัลมา หนูจะเอาเรียงความนี้ให้พ่ออ่าน อยากรู้จังน้าว่าพ่อจะทำหน้ายังไง?

พ่อสอนอะไรๆแก่ฉันมากมาย แล้วลูกอย่างฉันยังต้องให้สอนอะไรอีก พ่อสอนฉันทั้งการใช้ชีวิตและการเรียน พ่อไม่เคยสอนด้วยคำพูดแต่กลับสอนด้วยการกระทำ ฉันเบื่อที่พ่อชอบทำอะไรให้ฉัน ‘เกลียด’ ด้วย ‘ความรัก’ พ่อไม่เคยตีฉัน ไม่เคยใช้กำลังกับฉัน แต่ทุกครั้งที่ฉันทำผิด คำพูดของพ่อมักตบหน้าให้ฉันร้องไห้ แล้วกลับมาปลอบโยนฉันในวันนี้ ฉันเข้าใจแล้วล่ะว่าทำไมแม่ถึงเลือกพ่อ เพราะถ้าเป็นฉัน ฉันก็เลือกที่จะรักพ่อเหมือนกัน เพราะพ่อทำให้ฉันเป็นฉัน ทำให้พี่วิวกับแม่มีความสุข พ่อเป็นเสียงหัวเราะเป็นความสุขของพวกเรา พ่อเป็นคนที่มีคุณค่ามากมาย เป็นความรักที่ยิ่งใหญ่เป็นผู้ชายที่น่ารักที่สุดในโลก และที่สำคัญ...

“พ่อเป็นพ่อของฉัน J”

จูเนียร์

ยัยหมาของพ่อนั่นแหละ!!!