คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : SF TS7>>>รักซวยๆ ของคนรวยกับคนจน
SF TS7>>>รักซวยๆ ของคนรวยกับคนจน<<<NESNOTE 2
โอ้ย!! พระเจ้าคนยิ่งรีบ รถยิ่งติด ให้มันได้อย่างงี้ทุกที พอไม่รีบถนนว่างยังกะคนหายไปครึ่งประเทศ เห้อ...ช่วง
นี้ยิ่งเบื่อๆอยู่ด้วย
แต่คิดไปคิดมาเรื่องคุณยุทธนานั้น ก็น่าสนใจนะ โอ้ย! ไม่เอาหรอกคนรวยมักดูถูกคนจน จำครั้งที่แล้วไม่ได้รึไง
ร้องให้จนตายังบวมเจ่อ คิดแล้วเซ็ง อย่าให้ฉันรวยบ้างนะเฟ้ย!! จังหวะนั้นฉันหันไปมองรถข้างๆฉัน คุ้นตา
ชะมัด...
“เอ้ะ! ผู้ชายคนนั้นเป็นใครกันนะทำไมถึงมากับแอปเปิ้ลได้”แอปเปิ้ลเป็นหลานคุณหญิงเอม เจ้าของโรงแรมที่ฉัน
ทำงานอยู่พอดีฉันมีโอกาสได้ทำความรู้จักกับแอปเปิ้ลเลยสนิทกันหน่ะ แต่เอ..ผู้ชายที่นั่งมากับแอปเปิ้ลนั้นใครน่ะ
หล่อซะด้วย แฟนแน่เลยนี้ขนาดแอปเปิ้ลเด็กกว่าฉันอีกยังมีแฟนแล้วเลย ว้าววว ผู้ชายคนนั้นยิ่งมองก็ยิ่งหล่อ
อ้ะ..ไฟเปลี่ยนสีแล้วไปทำงานดีกว่าเรา
โรงแรมD.I.Y
“นท!!”
“โห ซิลวี่ตกใจหมดเลยอ้ะ มีไร”
“นี้ๆแก เค้าบอกกันว่าคุณยุทธนากลับมาจากญี่ปุ่นแล้วนะโว้ย”
"หรอ แล้วไงอ่า"
"อ้าว ฉันเห็นแกสนใจเค้า ฉันเลยคาบข่าวมาบอกเว้ย แต่ยังไม่รู้ว่าเค้าจะเข้าโรงแรมเมื่อไหร่นี้ดิ"
"อืม ทำงานเหอะ"ฉันทำงานที่โรงแรมนี้กับซิลวี่มาไม่ถึงปี แต่เราสองคนก็สนิทกันมาก เลยทีเดียว อ้ะ!นั้นแอปเปิ้ล
หนิ
"หวัดดีจ้ะนทยุ่งอยู่รึป่าว"
"ป่าวหรอก วันนี้เเขกไม่่ค่อยเยอะนะแอปมาหาคุณหญิงเอมหรอ"
"ป่าวจ๊ะ แอปผ่านมาทางนี้เลยแวะซื้อขนมมาฝากนทกะซิลวี่หน่ะ"
"โห ไม่เห็นต้องลำบากเลยแอป"
"ไม่ลำบากหรอกแอปเต็มใจ ม้ากมาก"
"จ้ะๆ เออ..แอป"
"ทำไมหรอนท"
"เมื่อกี้อ่ะนทเห็นนะว่าแอปขึ้นรถมากับใครเอ่ย???"
"เอ..บนรถ"
"แหน่ะๆๆ เขินอ่าดิ ใครอ่าแอปบอกหน่อยๆนะ แฟนหรอจ้ะ"ฉันก็แซวแอปไปงั้นแหล่ะ เรื่องของคนอื่นจริงๆไม่ค่อย
อยากรู้เท่าไหร่หรอก..
ถ้าไม่ติดตรงคนนั่งมาด้วยหล่อ อิอิ
"เอ่อ พี่ชายเรานะจ่ะลูกป้าเอมน่ะ"
"เอ๋...ลูกคุณหญิงเอมหรอแอป"นี้ฉันมีโอกาสได้เจอคุณยุทธนาแล้วหรอเนี้ย
"อืม ใช่จ้ะพอดีพี่เค้าเพิ่งกลับมาจากญี่ปุ่นนะจ้ะ ชื่อยุทธนาน่ะไม่มีไรหรอก"
"....!!"แม่เจ้า!!พระเจ้า!! คนคนนั้นคือคุณยุทธนาจริงๆหรอ
"นทนั้นเรากลับก่อนนะเเล้ววันหลังจะมาหาใหม่"
"เอ่อ จ้ะกลับดีๆนะ"แอปเปิ้ลเดินไปแล้ว แต่ฉันยังจมอยู่กับความคิดคุณยุทธนาอยู่เลย นี้ได้เห็นตัวเป็นๆเลยหรอ
เนี้ย
"นท พักเที่ยงแล้วไม่ไปหาอะไรกินหรอ"
"ไม่อ่า เราขอเคลียงานก่อนซิลวี่ไปเหอะ"
"อืมๆ นั้นเด่วแวะซื้อขนมมาฝากนะ"
"จร้าาาา"ฉันเคลียงานอยู่สักพักก่อน แล้วกะว่าจไปหากาแฟร้อนๆกินให้หายง่วง จำได้ว่ามีร้านนึงหน้าโรงแรมต้อง
ไปอุดหนุนซะและ
ตอนนี้ฉันกำลังจิบกาแฟพร้อมกับคิดเรื่องคุณยุทธนาอยู่ เอาไงดีฟร่ะ จับไม่จับ!! เห้อ....เกิดมาไม่คิดเลยว่าจะต้อง
มานั่งกลุ้มเรื่องผู้ชาย
แม่จ๋าาาาาช่วยหนูด้วย
"เห้ย!!"นั่นมันคุณยุทธนานี้หว่า กำลังข้ามถนนมาทางนี้ด้วย ทำไงดีล่ะ อ่อ!!!ฉันรีบเดินไปจ่ายตังที่เคาท์เตอร์
"ขอมอคค่าที่นึงค่ะ"ฉันรีบสั่ง แต่ตายังคอยจับจ้องไปที่ผู้ชายร่างใหญ่ สูง ขาว กำลังรอสัญญาณข้ามถนนอยู่
ฉันจะทำอะไรน่ะหรอ
เด่วก็รู้เอง...
"ได้เเล้วค่ะ"ฉันรีบจ่ายตังค์ แล้ววิ่งออกจากนอกร้านทันทีหวังเพื่อจะได้ทันเจอคุณยุทธนา
"เฮ้อ ชีวิตนี้ลองสักตั้งก็ได้เว้ย!"ฉันยืมแอบอยู่มุมกำแพงด้านนึง นั้นไงคุณยุทธนาดำลังเดินผ่านมาทางนี้พอดี
ตื่นเต้น ยิ่งกว่าตอนแอมป์บอกรักอีก โอ้ย จะไปนึกถึงทำไมเนี้ย ..... นั่นไงๆๆมาแล้ว
ลุย!!!!
พลั่ววว!!
"อ๊ะ ตายแล้วขอโทดค่าๆ"ฉันแกล้งเดินแล้วเผลอทำมอคค่าหกใส่เสื้อคุณยุทธนาไปเต็มๆ
"ขอโทดจิงๆนะค่ะคุนพอดีฉันเหม่อไปหน่อยค่ะ"ฉันแกล้งทำหน้าโคตรตกใจเวอร์แล้วเหลือบมองเค้านิดนึง เ้ค้าไม่
ได้แสดงความไม่พอใจเป็นอย่างใดกลับทำหน้านิ่ง แต่ดูดีชะมัด! คิ้วกะตานี้เทวดาชัดๆ
"อุ้ย ขอโทดนะค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจเลยจริงๆ"ยังตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จต่อไป
"เอ้ะ! นี้ใช่คุณยุทธนารึป่าวค่ะ"
"..."เค้าคง งง ล่ะสิว่าาฉันรู้ชื่อเค้าได้ไง อิอิ รู้จักนทน้อยไปซะเเล้ว
"คุณยุทธนาลูกชายคนเดียวของคุณหญิงเอมเจ้าของโรงแรมD.I.Y ที่มีสาขาเกือบทุกประเทศ"
"...."
"โอ้ย ทำไงดีฉันรู้สึกผิดมากเลยที่ทำเสื้อคุณยุทธนาเปื้อนขนาดนี้ เอางี้ดีไหมค่ะคุณยุทธนา"เค้าทำหน้าสงสัยเล็ก
น้อย ฉันหยิบนามบัตรแล้วส่งไปให้เค้า
"นี้นามบัตรฉันนะค่ะ ถ้าเสื้อคุณซักไม่ออกหรือมีปัญหาอะไรติดต่อมาที่เบอร์ในนามบัตรเลยนะค่ะ"เค้ารับไป โอ้ย!
มือไม่ชนกันเหมือนในหนังเลยง่ะ
"นท พนายางกูล"เค้าสะกดชื่อฉันออกมาเบาๆ
"ค่ะ ฉันชื่อนท อย่าลืมนะค่ะถ้าเสื้อมีปัญหาโทรมาหาฉันนะ ฉันจะรับผิดชอบทุกอย่างเอง"
"อืม"เค้าพูดออกมาเบาๆ เสียงโคตรเซ็กซี่เลย นี้ผู้ชายไรเนี้ยหน้าก็หวานแถมพูดโคตรน้อยเลย
"นั้นฉันไปนะค่ะ"ฉันรีบตัดบทออกมาอย่างสุภาพแล้วเดินออกมาทันที เค้าจะยืนมองฉันอยู่ไหมนะหันไปดูดีกว่า
"โห! ไรว่ะหายไปไหนแล้วเ้นี้ย"
......1 วันผ่านไป......
ป่านนี้คุณยุทธนาจะทำอะไรอยู่นะ แล้วเค้าจะโทรกลับมาหาเราไหมนะ แล้วเค้าจะคิดยังไงกะเรานะ
"โอ้ยยยยยยยยย"การที่เราไปจีบใครนี้มันยากกว่าโดนจีบอีกเฟ้ย เอ้ะ!!สงสัยเรื่องนามบัตรอ่าดิ ฉันเป็นแค่
พนักงานฝ่ายประชาสัมพันธ์ในโรงแรม นามบงนามบัตรไม่มีกับเค้าหรอก แต่ไอ้ใบนั้นนั่งพิมเล่นๆๆ อยากดูหรูเหมือ
นไฮโซเค้ามั้งอ่า 555 รอ รอ รอ จะโทรมาไหมนะ???
กริ้งงงงงง!!!!
"ฮัลโหล สวัสดีค่ะนทพูดค่ะ"ฉันรีบไปรับโดยไม่ต้องมีกริ้งที่สอง เบอก็ไม่ได้ดูแต่ขอเสียงหวานไว้ก่อนละกัน คุณ
ยุทธนาเถอะไม่อยากหน้าแตก
"เสื้อผมมันซักไม่ออก" อ้ะ อ้ายยยยยยย ฉันรีบเอามือปิดปาดอย่างเร็วเกือบเสียงดังแล้วไหมล่ะ เก็บอาการหน่อย
นท
"เอ่อ งั้นฉันจะจ่ายค่าซักรีดให้คุณนะค่ะ"แล้วก็นัดกันเอาเงินไปให้ ว้าวววววว แผนนี้เยี่ยม
"คุณมาซักให้ผมหน่อย"
"เอ.."
"ก็มันซักไม่ออกคุณมาซักให้ผมหน่อยผมพักอยู่ที......"เค้ารีบบอกที่อยู่ของเค้าทันทีแล้ววางสายไป..
"ห้ะ!!! นี้คุณยุทธนาเค้าชวนฉันขึ้นคอนโด!!! แล้วก็ ก็ชวนฉันไปซักเสื้อให้"อ้ายยยยยยยยยย เกินคาด เกินแผน
ทำไงดี แต่งตัว!ใช่แต่งตัว อ้ากกกกกกก...
TONO CONDOMINIUM
ก้อกๆ
"นี้ คุณมาด้วยหรอ"เค้าเปิดประตูแล้วถามฉันด้วยเสียงเบาๆอันเซกซี่
"ก็คุณบอกให้ฉันมาซักเสื้อให้คุณ"
"ฮ่าฮ่า ผมแค่โทรไปไม่คิดว่าคุณจะมา เข้ามาสิ"เค้าขำด้วยค่ะทุกคน มีเสน่ห์มาก อิจฉาฉันไหมค่ะจะได้อยู่กับเค้า
สองต่อสอง !!
"อ้้ะ เสื้อ"เค้าสั่งแล้วโยนเสื้อมาที่หน้าฉัน อ้ะดีนะีัรับทัน
"เออ นั้นฉันเอาไปซักให้คุณที่บ้านได้ไหม"ดูแล้วยังไงเค้าก็ผู้ชาย ไว้ใจไม่ค่อยได้อยู่ดีแหล่ะ ฉันมันผู้หญิงตัวเล็ก
บอบบาง
"ผมให้คุณมาซักให้ที่นี้ ไม่ได้ให้คุณเอากลับไปซักที่บ้าน"
"..."
"นั้นไม่ต้อง..."
"อ้ะ ซักก็ได้ค่ะ ห้องซักผ้าอยู่ไหนค่ะ"
"ฮ่าฮ่า ห้องซักผ้าหรอ ห้องน้ำนู้น"
ปัง~~
แล้วเค้าก็เดินออกไปนอกห้องทิ้งฉัน งง อยู่คนเดียว สภาพห้องเค้ามัน เอิ่ม... อี่~~ นี้แน่ใจนะว่าห้องไม่ใช่สถาน
กักกังโรคร้ายแรง โคตะระ สกปรกเลยอ่า ยี่เสื้อผ้าก้กองเป็นอนุสรณ์ ขวดเบียร์ช้างก็ยังวางเกะกะ ทั้ั้งหน้าทีวีแล้ว
โต๊ะกินข้าว กับข้าว2-3อย่างที่กินเหลือก็
ยังอยู่ในจาน ถ้วยม่าม่าคัฟ มดก็ขึ้นเตรียมพร้อมตั้งรัง ถ้ากะจะเก็บไว้กินมื้อต่อไปก็เอาไปใส่ตู้กับข้าวสิฟร่ะ ฉัน
ค่อยๆเอานิ้วชี้ของฉันอัน
เรียวเล็กไปจิ้มสัมผัสพื้นโต้ะในห้อง
"ว้าววววว ฝุ่นหนาเตอะเลย"นี้ถ้าไม่ใช่ลูกชายคุณหญิงเอมนะ ถ้าไม่มีเงินนะ ถ้าไม่ใช่เจ้าของโรงแรมนับสิบแห่ง
ในอนาคตนะ ถ้าไม่หล่อนะ อย่าหวังว่าฉันจะำำทำเลยเฟร้ย!!!
"โอ้ะ ไรง่ะ"ฉันเดินไปสะดุดเข้าที่เศษผ้าผืนเล็กผืนหนึ่งที่กำลังขดม้วน นอนแน่นิ่งอยู่บนพื้น ฉันเลยตัดสิใจค่อย
เอานิ้วเขี่ยหยิบเศษผ้าผืนนั้นมาดูช้าๆๆ
"อ้าาาาาาา กางเกงใน อี๋ๆๆๆๆแหวะๆๆ จะอ้วก!"ฮือๆๆๆ นี้มันไรกันเนี้ยทำไมฉันต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วย ฉันตัิด
สินใจบิดลูกบิดประตูเข้าห้องน้ำที่เหมือนลูกบิดจะพังแหล่ไม่พังแหล่ ฉันเลยค่อยๆหยิบเอากะลังสีเขียวใส่น้ำใส่
แฟ๊บ แล้วขยี้เสื้อไปมาจนคราบออกหมด ไม่รู้เพราะฉันออกแรงหรือผงซักฟอกมันดีจริง ฉันเลยเอาเสื้อไปตากไว้
ที่ราวตรงระเบียง กำลังจะเอากระเป๋าเดินออกจาห้อง แต่เราจะทิ้งห้องไวอย่างนี้หรอ คุณยุทธนาต้องไม่ประทับ
ใจในการเจอกันครั้งแรกของฉันแน่เลย เฮ้อ!! ครั้งนี้ครั้งเดียว ทำก็ทำว่ะ ฉันตัดสินใจวางกระเป๋าลงใหม่ เอายาง
มัดผมในกระเป๋าออกมาัมัดผมตัวเองรวบขึ้นสูง แล้วลงมือเก็บขยะในห้องใส่ตระกร้า ปัด กวาก เช็ด ถู จนฝุ่นออก
หมด เสื้อผ้าก็เก็บไปซักจนมือแทบเปื่อย ห้องน้ำก็ต้องมานั่งขัดให้ อี๋ !!! รังเกียดโว้ยยยย ใจเย็น นท ใกล้เสร็จ
แล้วนะ
ฉันทำทุกอย่างภายไนเวลาไม่ถึงชั่วโมง .....
"เฮ้อ~~~"ฉันพ่นลมออกมาทางปากเบาๆ เสร็จสักที ว้าว สะอาดขึ้นทันตาเห็นเก่งนะเนี้ย ฮ่าฮ่า
ปัง~~~
"....."ฮ่าฮ่า หน้าเค้าอึ้งไปเลยแหละ เค้าเดินเข้ามาพร้อมอมยิ้มจุ้บๆ ในปาก
"เสื้อตากที่ระเบียงนะค่ะ"ฉันส่งยิ้มไปให้เค้าทีนึง ฉันดูเป็นนางเอกใช่ไหมล่ะ
"เพระาผมเป็นยุทธนาหรอคุณเลยทำทุกอย่างให้"
"..."
"ว่าไงล่ะแค่ผมโทรไปหา คุณก็มาเลยหรอเพราะผมเป็นยุทธนาหรอ"
"เออ! ใช่เพราะคุณเป็นยุทธนา เบื้องกลาง คุณตูมตามลูกชายของคุณเอมเพราะคุณมีตังค์ มีโรงแรมนับสิบแห่ง
เพราะคุณโคตรรวย ฉันเลยมาอ่อยคุณไงล่ะ! มาหาคุณถึงที่นี้ ไม่งั้นฉันไม่ทำเรื่องไร้สาระบ้าๆพวกนี้หรอก น่า
สะอิดสะเอียนจะตายไป รู้ไว้ซะ!!!!!"
"...."
To Be Continued.....
ความคิดเห็น