, , แก๊งค์หนุ่มซ่า กับห้าสาวแสบ , ,

ลำดับตอนที่ #3 : *+๐ความรักของพี่เป้*+๐

“เสร็จกันแล้วนะ มาเรียนกันต่อ”อาจารย์พูดอย่างเอือมระอา

“นี่ไอ้ป๋วย ทำไมแกไม่เล่าให้ฉันฟังเลยวะ ว่าพี่เป้เป็นพี่ชายแก นี่แกรู้ไหม พี่เป้นี่ดังนะเว้ย ผู้หญิงเกือบค่อนโรงเรียนเป็นแฟนคลับเลยนะเว้ย ขนาดยัยคราล่าน่ะ ยังเคยชอบพี่เป้เลย แถมเคยขอคบพี่เป้ด้วย แต่พี่เป้ไม่คบ เพราะพี่เป้คบกับเด็ก ม.ต้นคนที่ชื่อ...ชื่อ...”

“ชื่ออะไรล่ะแก มัวแต่ชื่อๆ อยู่นั่นแหละ จะรู้เรื่องไหมล่ะ”

“ชื่ออีฟน่ะ”

“จริงดิแก”

“อืม ตอนนี้ก็ยังคบกันอยู่มั้งนะ”

“คงไม่แล้วมั้งแก เพราะเมื่อเช้า ฉันไปทำให้พวกเขาแตกกัน ไม่รู้ว่าจะคืนดีกันหรือยัง”

“จริงดิ แกรู้ไหมไอ้ป๋วย ฉันมาอยู่ที่นี่ตอน ม.1 ตอนนั้นพี่เป้ก็ ม.2 แล้ว นั่นแหละแกพี่เป้คบเด็กนี่วันละคนเลยนะแก แต่พอตอนที่พี่เป้อยู่ ม.3 แล้วฉันอยู่ ม.2 มีเด็ก ม.1 เข้ามาน่ารักอย่างแรงเลยแก นั่นแหละชื่ออีฟ พี่เป้ทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้น้องอีฟมาครอบครอง แกรู้ไหมมีพี่ ม.ปลายตั้งหลายคนมาจีบน้องอีฟ แต่พี่เป้ไม่ยอมเลยนะแก มีเรื่องทุกวัน จนน้องอีฟเค้ายอมคบด้วยแก แล้วนี่ก็คบกันมาได้ เกือบ 2ปีแล้วแหละแก แต่ว่าระยะหลังมานี่ ฉันรู้สึกว่าพี่เป้ยังไงไม่รู้ ดูเหมือนว่าจะมีเด็กที่อื่น ทำให้น้องอีฟร้องไห้ทุกวันเลย”

“จริงดิแก สงสาร น้องอีฟว่ะ เมื่อเช้าน่ะแก ฉันเล่นกับพี่เป้ที่ลานจอดรถนักเรียน แล้วบังเอิญ พี่เป้มันด่าฉัน แล้วมันก็ตบหัวฉัน ฉันเลยแกล้งมันกลับ แล้วน้องอีฟเขาก็เดินมาแล้วก็พูดประมาณว่า ฉันดีไม่พอหรือไง ทำไมต้องพาผู้หญิงคนอื่นมาทำทุเรศที่โรงเรียนด้วย ประมาณนี้แหละแก ฉันนี่งงเลยแก อยากจะตะโกนไปนะ ว่าฉันเป็นน้องสาวมัน แต่ก็นี่แหละแก ทำให้ฉันต้องทะเลาะกับพี่เป้มัน”

“แหมแก มันก็ต้องมีกันบ้างแหละแก พี่น้องทะเลาะกันบ้าง นิดหน่อยน่ะ”

“เออ จริงของแก แต่ว่าฉันอยากบอกน้องอีฟนะ ว่าฉันน้องสาวพี่เป้ ไม่ใช่เด็กใหม่ เพราะระยะเวลา 2 ปีที่ผ่านมาฉันเห็นพี่เป้มีรอยยิ้มทุกวัน ฉันไม่อยากให้พี่เป้มาเป็นเหมือนเดิม เหมือนตอนที่พี่เป้เลิกกับแฟนเก่าของพี่เป้น่ะ ตอนนั้นน่ะแก พี่เป้นี่ไม่กิน ไม่นอนเลยนะ โทรมไปหมดเลย ฉันเห็นแล้วสงสาร ตอนนั้นพวกเราอยู่ประมาณ ม.1 มั้ง พี่เป้อยู่ ม.2 สงสัยว่าที่พี่เป้คบหญิงวันละคนเพราะแบบนี้รึเปล่า แต่ว่าตอนที่พี่เป้อยู่ ม.3 ฉันก็เพิ่งได้เห็นรอยยิ้มของพี่เป้ฉันไม่อยากให้พี่เป้กลับไปเป็นเหมือนเดิมน่ะแก ทำไงดี”

“แกก็ต้องไปบอกความจริงกับน้องอีฟไง ง่ายจะตาย”

“แกพูดก็ง่ายดิ แต่ฉันต้องไปขอโทษเลยนะเว้ย แล้วอีกอย่าง ฉันก็ไม่รู้จักน้องเขาด้วย แล้วที่สำคัญเลยนะแก เมื่อเช้าน้องเขายังเห็นฉันอยู่กับพี่เป้แบบนั้น แกเอ๊ย ฉันนี่เสียวว่ะ”

“เออ แล้วแต่แกละกัน แต่ถ้ามีอะไรให้ฉันช่วยบอกได้นะ”

“เออ ขอบใจมาก”

เวลาผ่านไป จนหมดวัน วันนี้เป็นวันแรก แต่ก็เกิดเรื่องขึ้นตั้งมากมายซะแล้ว...

“วันนี้แกกลับบ้านยังไงล่ะ ไอ้ป๋วย”

“ไม่รู้ดิ ไม่แน่อาจจะเดินกลับบ้านน่ะ ดูก่อน แล้วแกล่ะ กลับยังไง”

“ฉันเดินน่ะ วันนี้รถเสีย เลยไม่ได้เอามา”

“อืม งั้นเรากลับบ้านด้วยกันไหม ไม่ได้เจอกันตั้งนาน นะแก”

“เออ เอาดิ”

และฉันก็เก็บของและเดินลงจากอาคารเรียนพร้อมกับไฟท์

“ไอ้ป๋วย กลับบ้าน!!”พี่เป้ตะโกนเรียก

“อะไร แกเป็นอะไร เดี๋ยวฉันกลับบ้านกับเพื่อนฉัน แกกลับไปเลยไป เบื่อหน้าแกว่ะ แล้วอีกอย่าง เรียกฉันเบาๆก็ได้ ฉันไม่ได้หูตึง”ฉันต่อว่าพี่เป้  

“ฉันพี่แกนะเว้ย แล้วแกก็น้องฉัน ไม่ใช่แม่ฉัน มีแม่คนเดียวพอแล้ว”

“เออ รู้แล้ว ว่ามีแม่คนเดียวพอแล้ว ฉันก็อยากมีพ่อแค่คนเดียว เพราะฉะนั้นแกก็กลับไปคนเดียว หรือไม่แกก็ไปส่งน้องอีฟไป ฉันจะกลับๆไอ้ไฟท์ เพื่อนฉัน”

“อย่าพูดถึงอีฟอีกได้ไหม ฉันไม่อยากได้ยินชื่อนี้”

“เออ ฉันขอโทษ”

“ช่างเหอะ แต่จะว่าไปแกก็มีเสน่ห์นะ มาวันแรกก็ได้เพื่อนผู้ชายเลย ใช่ย่อยนะเนี่ยน้องกรู”

“เออหน่า เรื่องของป๋วย กลับบ้านไปเลยไป เดี่ยวป๋วยเดินกลับเองได้”

“ตามใจแก ฉันไปล่ะ”พูดจบพี่เป้ก็เดินไปตรงมอเตอร์ไซค์ และขับมอเตอร์ไซค์ออกไปจากโรงเรียน

“มันจะดีเหรอ ไอ้ป๋วย”ไฟท์พูดอย่างสงสัย

“อะไรคือมันจะดี”

“ก็แกทำแบบนี้ มันจะดีเหรอ ไม่กลับบ้านกับพี่เป้ แกไม่กลัวพี่เป้เหรอ”

“ไอ้กลัวมันก็กลัว แต่ว่ามันไม่ทำอะไรฉันหรอกแก ฉันว่าเรากลับบ้านกันดีกว่า เดี๋ยวฝนตก”ฉันพูดพลางมองดูท้องฟ้า ที่ตอนนี้มีเค้าว่าฝนจะตก

“เออนี่แก ฉันมีที่ใหม่จะพาแกไปเที่ยว แกจะไปไหม”

“ไม่รู้ดิแก วันนี้วันแรก ไม่อยากให้พี่เป็นห่วง แต่คิดอีกที มันคงไม่ห่วงฉันหรอก ที่ไหนล่ะ”

“เออหน่า เดี๋ยวก็รู้”

***หมายเหตุ ขอโทษนะคะถ้ามีอะไรที่ผิดพลาดไป..ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย ถ้ามีคำบางคำที่ดูไม่สุภาพ และดูขัดหูไป ขออภัยด้วยนะคะ เพื่อให้ได้อรรถรถในการอ่าน ต้องขอโทษจริงๆนะคะ และก็ขอให้แนะนำ-ติ-ชม กันเข้ามาได้เลยนะคะ จะนำคำติ และคำแนะนำ มาแก้ไขปรับปรุง ให้ดีขึ้น ขอบคุณค่ะ...