, , แก๊งค์หนุ่มซ่า กับห้าสาวแสบ , ,

ลำดับตอนที่ #2 : *+๐เพื่อนเก่า*+๐

โครม!!

“อะไรกันวะเนี่ย!!”ฉันโวยวายเสียงดัง

“ขอโทษครับ ขอโทษ เป็นอะไรรึเปล่า”

“เจ็บดิ ถามได้”

“ไอ้ป๋วย ใช่แกรึเปล่า”

“เออ ฉันชื่อป๋วย เฮ้ย!! ไอ้ไฟท์ เป็นไงบ้างวะ สบายดีนะเว้ย ไม่ได้เจอกันตั้งนาน คิดถึงว่ะ”ระหว่างที่ฉันสนทนากับเพื่อนเก่าอยู่นั้น เสียงแวดก็ดังขึ้น

“นี่เบาๆหน่อยได้ไหม ที่นี่ห้องเรียนนะ ไม่ใช่สถานที่นัดพบญาติ แหกปากกันอยู่ได้ น่ารำคาญจริง”

“ยัยนี่ใครอีกเนี่ย”ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเอือมๆ

“อ๋อ เจ๊สซิก้า ยัยนี่น่ะ ประจำแหละ เสียงดัง โวยวาย ขาประจำ ไม่ต้องสนใจหรอก แล้วแกน่ะเป็นไงบ้าง ไม่ได้เจอกันตั้ง 3 ปี คิดถึงแกว่ะ”

“ฉันก็คิดถึงแกเหมือนกัน แล้วแกนั่งไหนล่ะ ฉันนั่งด้วย เพราะฉันไม่รู้จักใครเลย”

“อืม เอาดิ”และฉันก็ได้ที่นั่งข้างๆไฟท์

“นี่ป๋วย แกรู้จักเพื่อนฉันรึยัง คนนี้ชื่อเอฟ”

“ฉันรู้แล้ว ก็อีตานี่ อยู่ดีๆก็เข้ามาแนะนำตัวกับฉันเฉยเลย ฉันนี่งงไปหมดเลย”ฉันกระซิบเบาๆ”นี่ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะปวดฉี่รุนแรง”

“อืม รีบกลับมานะ”

ระหว่างที่ฉันกำลังจะเดินออกจากห้องน้ำ ก็มีขาของใครก็ไม่รู้มาสกัดขาฉันไว้

“โอย...เจ็บเว้ย ใครวะ มาเล่นอะไรพิเรน กวนประสาทฉิบ”

“โทษที ขาฉันมันไม่อยู่สุก”

“นี่นาย บ้าหรือบ้าเนี่ย ทำตัวยังกะเด็กอายุ 12 โตปานนี้แล้ว ยังเล่นอะไรแบบเด็กๆอยู่ได้ นี่ว่างๆก็ไปหาหมอซะบ้างนะ จิตแพทย์น่ะ แล้วก็ไปถามนะ ว่าผมโรคจิตหรือเปล่า อะไรอย่างนี้ เผื่อบางทีขานายมันอาจจะอยู่สุกได้บ้าง”

“นี่เธอ”

“อะไรมิทราบยะ..”

“ฝากไว้ก่อนเถอะ”

“ไม่ใช่ธนาคาร ไม่รับฝากย่ะ”หลังจากนั้นฉันก็วิ่งออกจากห้องน้ำ

“ไปไหนมานานเชียว แล้วนี่วิ่งหนีใครมา”ไฟท์ถามเมื่อเห็นสภาพฉันที่วิ่งกลับเข้าห้องมา

“พักเหนื่อยก่อนได้ไหม เดี๋ยวเล่าให้ฟัง”

“อืม”ไฟท์พยักหน้า

เวลาพักกลางวัน....

“นี่ไฟท์ เดี๋ยวฉันไปหาพี่ฉันก่อนนะ เดี๋ยวเราเจอกันที่โรงอาหาร”

“อืม เอางั้นก็ได้แล้ว จะฝากซื้ออะไรรึเปล่า”

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันลงไปซื้อเอง ขอบใจมากนะ”ฉันมองจนไฟท์ เอฟ และแคฝอยเดินลับตาไป และฉันค่อยเก็บของ

“เพื่อนเธอไปไหนหมด”

“แล้วมันเรื่องอะไรของนายล่ะ ยุ่งจริง นายไปดูแลแฟนนายไป เดี๋ยวเขาน้อยใจ”

“อะไร นี่เธอเพิ่งมาใหม่ เธอก็หลงเสน่ห์ฉันแล้วเหรอ”

“บ้าสิ ใครจะไปหลงเสน่ห์นาย ขอโทษนะ ฉันรีบ อย่าเพิ่งมากวนได้ไหม”

“นี่เธอ ไม่ต้องมาปกปิด ฉันรู้ว่าเธอคิดยังไงกับฉัน”

“นี่นาย นายรู้ใช่ไหมว่าฉันคิดยังไงกับนาย งั้นนายก็ไปห่างๆฉันได้ไหม เพราะฉันเกลียดนาย รู้ตัวไว้ด้วย นายมินวอน”

“นี่เธอ ฉันว่าเธอโกหก เพราะถ้าเธอไม่ชอบฉันแล้วรู้ชื่อฉันได้ไง แอบสืบมานะเนี่ย”

“บ้าเหรอยะ ฉันเนี่ยนะ ต้องไปสืบประวัตินาย เสียเวลา ที่ฉันรู้จักนาย เพราะเพื่อนฉันเล่าให้ฟังต่างหาก แล้วแฟนนายก็ชื่อเฟริ์น เป็นคนเงียบๆ เก็บตัว ไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยจา เรียบร้อย เพราะฉะนั้น นายมีแฟนที่น่ารักแบบนี้แล้ว นายก็ไปดูแลไป ฉันรีบเก็บของ ไม่มีเวลามาพูดกับนาย เข้าใจไหม”

“ครับผม”มินวอนพูดก่อนที่จะเดินจากไป

“โอย...อีตาบ้า กวนประสาทอยู่ได้ น่ารำคาญจริง”เมื่อฉันเก็บของเสร็จ ฉันก็เดินตรงไปที่ห้องพี่เป้

“ไอ้เป้ น้องเมิงมาหา”

“เออ ขอบใจ”พี่เป้เดินตรงมาที่ฉัน”มีไรวะ ไหนบอกดูแลตัวเองได้ไม่ใช่เหรอ แล้วมาทำไม”

“เออ ฉันดูแลตัวเองได้ แต่ว่า แกฉันมีเรื่องว่ะ”

“อะไร มาวันแรกก็มีเรื่องแล้วเหรอ”

“ไม่ใช่เว้ย แต่ว่าแกมันมีคนมากวนประสาทฉันน่ะแก ฉันเบื่อ ฉันด่ามันไปร้อยรอบแล้วนะแก แต่มันก็ยังมายุ่งกับฉัน นี่แกที่สำคัญ มันมีแฟนแล้ว แล้วมันจะมายุ่งกับฉันอีก ฉันนี่เซ็งเลยแก ช่วยฉันหน่อยดิ”

“จะให้ฉันทำอะไรล่ะ”

“แกเป็นพี่ชายฉัน แกต้องคอยปกป้องน้อง ซึ่งน้องของแกก็คือฉัน แค่นั้นแหละ ไม่มากมาย แกทำได้ใช่ป่ะ”

“ไอ้ทำน่ะ ฉันทำได้อยู่แล้ว มีเรื่องแค่นี้ใช่ไหม”

“อืม”ฉันพยักหน้า

“นี่แก ตกลงแกทะเลาะกับคนหรือหมา ดูเนื้อตัวนี่สิเลอะเทอะไปหมดเลย”

“ฉันทะเลาะกับคนดิวะ คนอย่างฉันไม่ลดตัวลงไปทะเลาะกับหมาหรอก”

“อืม เดี๋ยวพอหมดคาบพักแล้ว ฉันจะไปหาแกที่ห้องละกัน”

“อืม”ฉันพยักหน้า”งั้นฉันไปกินข้าวก่อนนะแก หิวว่ะ อย่าลืมนะเว้ย ไปที่ห้องฉันด้วย”

“เออ ไปได้แล้ว เดี๋ยวเป็นโรคกระเพาะ”

“อืม ไปละนะ แกก็ต้องกินข้าวด้วยนะ เดี๋ยวเป็นโรคกระเพาะขึ้นมา จะยุ่ง”ฉันพูดแค่นั้นก่อนที่จะเดินลงไปโรงอาหารและมานั่งกินข้าวกับไฟท์

หมดคาบพักกลางวัน.....

“เฮ้ย!!ใครแกล้งน้องกรูวะ”พี่เป้มาตะโกนอยู่ที่หน้าห้องฉัน ทั้งๆที่มีอาจารย์อยู่ในห้อง

“แล้วใครน้องพี่เป้ล่ะ”คราล่าตะโกนโต้ตอบ

“ไอ้ป๋วย นั่นน่ะ ไอ้นั้นน่ะ”

“ฉันเอง”ฉันค่อยๆลุกขึ้น

“เธอนี่เองเหรอ”คราล่าแสยะยิ้ม

“นี่ยัยคราล่าไม่ต้องมาทำท่าทางแบบนี้ใส่น้องฉันนะ ฉันไม่ชอบ”พี่เป้พูดหนักแน่น

“ผมเอง ครับพี่เป้”ไอ้มินวอนตะโกนตอบ

“แกเป็นคนแกล้งน้องฉันเหรอ!!”พี่เป้ตะโกนใส่หน้ามินวอน

“น่ากลัวจัง พี่เธอเนี่ย”ไฟท์เปรย

“ฉันก็คิดเหมือนนายแหละ”ฉันกระซิบ

“พี่เป้จะทำอะไร ผมก็เชิญเลย”

“แหวะ...คิดว่าตัวเองเป็นพระเอกหรือไง หล่อตายแหละ ทำมาเป็นรับผิดชอบ ทุเรศ”ฉันพึมพำพลางกลอกตามองฟ้า

“อืม เท่านั้นแหละ กรูไม่ว่าอะไรเมิงหรอก แต่กรูขอให้เมิงดูแลน้องกรูด้วย ก็เท่านั้น กรูไปและ”พี่เป้พูดก่อนที่จะเดินออกจากห้อง

***หมายเหตุ ขอโทษนะคะถ้ามีอะไรที่ผิดพลาดไป..ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย ถ้ามีคำบางคำที่ดูไม่สุภาพ และดูขัดหูไป ขออภัยด้วยนะคะ เพื่อให้ได้อรรถรถในการอ่าน ต้องขอโทษจริงๆนะคะ และก็ขอให้แนะนำ-ติ-ชม กันเข้ามาได้เลยนะคะ จะนำคำติ และคำแนะนำ มาแก้ไขปรับปรุง ให้ดีขึ้น ขอบคุณค่ะ...