ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic SJ]Princess เขาหาว่าผมเป็นเจ้าหญิง...{CinHyuk ft. SJ}

    ลำดับตอนที่ #5 : Princess 5...

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.16K
      4
      12 มิ.ย. 54

    Chapter 5

     

    ฮยอกแจครับ

    ฮะ

    ผมชอบฮยอกแจ ยงฮวายกมือขึ้นเกาหัวแก้อาการเขิน ในขณะที่คนตัวเล็กเอียงคอมองตาแป๋ว แก้มใสๆแดงซ่านก่อนจะก้มหน้างุด

    ชอบฉันเหรอ

    ครับ ผมชอบฮยอกแจ

    แต่ว่า…”

    “…”

    เรายังไม่รู้จักกันเลยนะ เสียงใสเอ่ยบอก ก่อนจะวาดรอยยิ้มบางเบากลับไปให้คนตัวสูง ยงฮวาเองก็ยิ้มตอบก่อนจะเดินเข้ามาจนชิด

    งั้นเรามารู้จักกันไหม

    อื้อ

    ผมจองยงฮวา เรียนอยู่คณะวิศวกรรมศาสตร์ครับ มือกว้างยื่นออกมาตรงหน้า มือนิ่มเอื้อมออกไปจับรับไมตรีเอาไว้ด้วยรอยยิ้มหวาน

    ลีฮยอกแจฮะ อยู่นิเทศ

    เรารู้จักกันแล้วนะครับ

    ฮะ

    งั้นผมขอเลี้ยงข้าวซักมื้อได้ไหม

    ไม่ได้!!!” เสียงห้าวที่ดังขึ้นด้านหลังทำให้ยงฮวาปล่อยมือออกจากมือนิ่มอย่างรวดเร็ว ตาคมมองเลยไปหลังไหล่เล็ก พร้อมๆกับคนตัวเล็กที่หันไปมองเช่นกัน

    พี่ฮีชอล ทั้งสองคนเรียกผู้มาเยือนออกมาพร้อมกัน ตอนนี้คิมฮีชอลอยู่ในสภาพสมบูรณ์แบบเรียบร้อย ร่างสูงโปร่งออกจากโรงพยาบาลด้วยความสุข

    วันนี้เขาจะได้มาเห็นหน้านางฟ้าน้อยของเขา

    แต่พอมาถึงแค่เหยียบเข้ามาในโรงอาหารก็เจอภาพบาดตา

    รุ่นน้องในคณะกำลังสารภาพรักคนน่ารักของเขา

    อะไรไม่ได้เหรอฮะ เสียงหวานเอ่ยถามออกมาอย่างงุนงง ฮีชอลไม่ตอบอะไรคนตัวเล็กแต่เดินเข้ามากระชากข้อมือบางให้ออกห่างจากยงฮวา

    อย่ามายุ่งกับฮยอกแจ

    “…”

    หวังว่าคงไม่ต้องพูดซ้ำนะยงฮวา เน้นชื่อท้ายประโยคเสียงเหี้ยม ยงฮวาโค้งรับแล้วได้แต่เดินหนีให้ห่างมากที่สุด

    ใครๆก็รู้ว่าคิมฮีชอลคือคนสุดท้ายบนโลกที่ควรจะมีปัญหาด้วย

    ร่างบางมองตามหลังยงฮวาไปแล้วกะพริบตาปริบๆด้วยความงุนงง ก่อนที่ตาหวานจะมองเลยมายังมืออบอุ่นที่กอบกุมมือของตัวเองเอาไว้ ปากแดงๆระบายยิ้มหวานพร้อมกับแก้มใสที่เห่อแดงขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่

    ถ้ามองแค่หลังของพี่ฮีชอล

    พี่ฮีชอลก็เหมือนเมะคนนึงนี่นา

    พี่ฮีชอล…”

    น่าโมโหชะมัด เสียงห้วนเปรยออกมา ตาคมตวัดกลับมามองคนด้านหลัง

    พี่ฮีชอล

    อะอะไร

    โมโหอะไรเหรอฮะ เอียงคอถามตาใส คนมองได้แต่ตะกุกตะกัก มือกว้างบีบแน่นจนร่างเล็กนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ

    “…”

    พี่ฮีชอล

    “…”

    ฮยอกแจเจ็บ พูดออกมาเสียงเบา น้ำตาใสปริ่มอยู่ที่ขอบตาเล็ก ร่างสูงชะงักกึกปล่อยมือออกแทบไม่ทัน ตาคมก้มลงมองรอยแดงบนมือเล็กขาวผ่องด้วยความรู้สึกผิด

    พี่ คือ พะพี่

    ฮึก พี่ฮีชอลเกลียดฮยอกแจ คนน่ารักปล่อยน้ำตาไหล ใช้มืออีกข้างประคองมือตัวเองขึ้นมาเป่าเบาๆบนรอยแดง

    ไม่ใช่ พี่ไม่ได้เกลียด

    พี่ฮีชอลทำร้ายฮยอกแจ ตาใสแดงก่ำช้อนขึ้นมอง ปากแดงๆเอ่ยพ้อออกมาด้วยความน้อยใจ

    พี่ไม่ได้ตั้งใจ ตอบกลับเสียงเบา ตาคมเสมองไปทางอื่น

    จะผิดไหมถ้าฮีชอลคิดว่าตอนนี้ฮยอกแจน่ารักมาก

    ตาใสแดงก่ำ จมูกเล็กโด่งรั้นก็เรื่อสีแดงน้อยๆ

    มันน่ารักมากจริงๆ

    น่ารักมากจนฮีชอลทนมองต่อไปไม่ไหว

    พี่ฮีชอลมองหน้าฮยอกแจสิฮะ เสียงใสพูดออกมา

    ทำไม…”

    คนโกหกชอบหลบตา คนตัวเล็กพูดตามที่คิด มือน้อยๆเลื่อนไปจับใบหน้าหล่อให้หันมาสบตากับตัวเองตรงๆ เท่านั้นฮีชอลก็เริ่มเกร็งอาการหายใจไม่ทั่วท้องปรากฎออกมาให้เห็นเป็นอย่างแรก อาการถัดมาคือกล้ามเนื้อหัวใจที่ทำงานมากเกินปกติ

    “…”

    ที่นี้พี่ฮีชอลพี่ใหม่สิฮะ ว่าไม่ได้เกลียดฮยอกแจ ปากแดงเอื้อนเอ่ยอยู่ตรงหน้า ตาคมมองนิ่งสรรหาคำพูดออกมาไม่ได้ซักคำ

    เกลียดเอ้ยรัก

    เห

    พี่ชอบ…”

    ชอบใครฮะ ยิ่งพูดคนน่ารักยิ่งง

    พี่ชอบ…”

    ฮะหน้าหวานยื่นเข้ามาใกล้

    พี่ชอบคนนั้น!” ฮีชอลสะดุ้งเฮือกแล้วชี้มั่วไปด้านหลังของคนตัวเล็กทั้งๆที่ตัวเองหลับตาจนสนิทระงับอาการตื่นเต้น ฮยอกแจหันไปมองตามแล้วได้แต่อ้าปากค้างน้อยๆ

    พี่ฮีชอลชอบพี่ซีวอนเหรอ

    ครับ? ตาคมลืมขึ้นมองก็เห็นว่าเพื่อนรักเดินมาหยุดอยู่ใกล้ๆกับร่างของฮยอกแจ

    ก็นี่ไง พี่ฮีชอลชี้อยู่ เสียงใสพูดออกมา ตอนนี้กลายเป็นฮีชอลที่อ้าปากค้าง

    ไม่ใช่นะ

    มีอะไรกันเหรอฮยอกแจ ร่างใหญ่เดินเข้ามาหาน้องชายตัวน้อย โอบเอวบางเอาไว้ด้วยความเคยชิน

    พี่ฮีชอลเขาแอบชอบพี่ซีวอนฮะ เงยหน้าบอกเสียงใส

    ห๊า!!!” ซีวอนร้องเสียงหลง มองเพื่อนที่มีอาการไม่ต่างกัน

    ดีใจใช่ไหมฮะ พี่ฮีชอลเป็นถึงเจ้าหญิงเลยน๊าพี่ซีวอน

    “…”

    พี่ซีวอน มือเล็กเขย่าร่างของพี่ชายไปมา แต่ปฏิกริยาตอบสนองคือยืนนิ่งเป็นหุ่น ตอนนี้ซีวอนกำลังช็อคและฮีชอลเองก็ไม่ต่างกัน

    ฮีชอลช็อคที่ฮยอกแจเข้าใจผิด

    แต่ซีวอนช็อคกับเรื่องที่เพิ่งได้ยินมาจากน้องชาย

    คนตัวเล็กเงยมองหน้าร่างสูงของคนสองคนที่จ้องตากันนิ่งสลับไปมาแล้วก็เดินจากไป สงสัยคนรักกันต้องการคุยกันสองคน

     

     

    นี่เธอนั่นใช่พี่ฮีชอลกับพี่ซีวอนไหม

    ใช่สิ แล้วมายืนทำอะไรกันไม่กลับบ้าน

    ไม่รู้เหมือนกัน ฉันเห็นตั้งแต่เช้าแล้วนะ

    กลับกันเถอะจะสี่ทุ่มแล้ว

    แต่ฉันว่าน่าจะเป็นรูปปั้นพี่ฮีชอลกับพี่ซีวอนนะ

    จริงดิ

    อื้อ เห็นยืนจ้องกันท่านี้มาตั้งแต่เช้าแล้ว!”

     

    -------------------------------------------------

    Katomnam Talk:

    เรื่องนี้อ่านคลายเครียดนะคะ

    เพราะว่าตัวละครตลกมากจริงๆ

    ฮ่าๆๆๆ
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×