คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Princess1...
“ฮีชอล ปีนี้มึงก็ได้โหวตตำแหน่ง princess เหมือนเดิม” ซีวอนเดินเข้ามาตบบ่าเพื่อนสนิทดังป้าบ หนุ่มหน้าสวยที่เรียนคณะวิศวกรรมศาสตร์เบ้ปากอย่างไม่ชอบใจ
“กูไม่ชอบเข้าใจป่ะ”
“โหย สาวๆเขาอยากได้กันจะตายแต่ไอ้พวกสมองกลวงนั่นให้มึง ยังไม่ดีใจอีก” ฮันกยองว่าออกมาอีกคน แต่ใครเล่าจะรู้
ว่าคิมฮีชอลน่ะ สวยแค่หน้า
แต่ใจกับตัวน่ะแมนมากๆ
“กูว่าจะไปดูรุ่นน้องซักหน่อยไปด้วยกันป่ะวะ” ฮีชอลโพล่งออกมา เพื่อนสนิทอีกสองคนไหวไหล่เล็กน้อยว่ายังไงก็ได้
“กูจะไปพอดี น้องชายกูเข้าปีหนึ่ง กูหวง” ซีวอนพูดออกมาบ้าง แต่ฮีชอลกลับตาเหลือกขึ้นมาแทบจะทันที
“น้องมึง?”
“เออน้องกู ทำไมวะ” ย้อนถามอย่างไม่เข้าใจ
“งั้นพวกมึงไปเถอะ”
“อะไรของมึงวะฮีชอล” ฮันกยองร้องถามอย่างไม่เข้าใจ แต่อีกคนกลับโยกมือไล่ปันพัลวันด้วยใบหน้าเลิ่กลั่ก
“พวกมึงไปเลย”
“…”
“ไปสิวะยืนมองห่าอะไรอยู่ได้” ตะโกนถามเสียงเครียด ในขณะที่ซีวอนกับฮันกยองหันไปมองหน้ากันเองงงๆ
“แล้วทำไมมึงต้องสั่นขนาดนั้นวะ”
“ปล่อยกูดิ” ฮีชอลร้อนรนพยายามแกะมือเพื่อนออกจากแขนทั้งสองข้าง แต่เพื่อนตัวดีก็จับเอาไว้แน่นลากเข้ามาด้านในของตึกคณะนิเทศศาสตร์ สาวๆแหละเหล่าคนน่ารักพากันมองสามหนุ่มเป็นตาเดียว แต่ก็ไม่มีใครสนใจ
“พี่ซีวอน!” เสียงใสที่เอ่ยเรียกทำให้ซีวอนปล่อยแขนฮีชอลออกจากมือ แขนแข็งแรงอ้าออกกว้างรับร่างบางที่โถมเข้ามากอดเอาไว้ทั้งตัว
“ฮยอกแจวันนี้สนุกไหม”
“สนุกมากๆเลยฮะ พี่ชายมากับใครเหรอ” ตากลมซุกซนมองเลยไปด้านหลัง ที่ตอนนี้ฮันกยองยืนนิ่งตะลึงไปกับความน่ารัก
ส่วนอีกคน
ยืนแข้งขาสั่น
“อ๋อ นี่เพื่อนพี่ครับเคยมาบ้านเราด้วยนะ แต่ตอนนั้นฮยอกแจเรียนอยู่อังกฤษ” ซีวอนอธิบายด้วยความใจดี ฮันกยองกระแอมสองสามทีแล้วเขยิบมายืนขนาบข้างกับเพื่อนสนิททันที ไม่ลืมที่จะลากฮีชอลตามมาอีกคน
“พี่ฮันกยองครับ” แนะนำตัวเองอย่างสุภาพ
“ฮะ ยินดีที่ได้รู้จักฮะพี่ฮันกยอง” ยิ้มหวานแถมท้ายให้อีกที จนหนุ่มจีนลอยละล่อง
คนอะไร น่ารักขนาดนี้
“ไอ้ฮี แนะนำตัวดิมึง” ฮันกยองกระทุ้งสอกเข้าสีข้างของเพื่อนที่ยังคงยืนนิ่งอยู่ท่าเดิม แต่ที่เปลี่ยนไปคือดวงตาที่เริ่มเหม่อลอย
พ่อแม่ทานอะไรตอนท้องครับ
ลูกถึงได้ออกมาน่าฟัดขนาดนี้
โอ๊ย คิมฮีชอลชอบจริงๆ
อยากจะกระโดดเข้าไปฟัดแก้มใสๆ
แต่ทำไมแข้งขามันอ่อนแรงแบบนี้
“อ้าวเงียบอีก” ซีวอนบ่นออกมาแล้วหันมามองหน้าใสของน้องชายแทน
“ตกลงเพื่อนพี่ชายชื่ออะไรเหรอฮะ”
“อ๋อ มันชื่อคิมฮีชอล เป็นเจ้าหญิงของมหาวิทยาลัย” ซีวอนแนะนำให้เสร็จสรรพ
“เจ้าหญิงเหรอฮะ” เอียงคอถามกลับอย่างน่ารัก ตากลมใสจ้องไปที่ใบหน้าสวยของคนสูงกว่าอย่างสงสัย
“ใช่ครับ มันเป็นเจ้าหญิง”
“แต่ก็แค่หน้าตา” เพื่อนสนิทสองคนพูดกันออกมา คนตัวเล็กหัวเราะร่า
หมับ…
แขนของฮันกยองถูกจับเอาไว้ด้วยมือของคนข้างๆ ก่อนที่หนุ่มจีนจะร้องออกมาเสียงดัง
“โอ๊ย!!”
“…”
“ไอ้ฮีมาจิกแขนกูทำไม” คนหน้าสวยเหล่มอง ก่อนจะหันไปสบตากับตาแป๋วๆนั่นอีกรอบ
จะยิ้มให้กูทำไมครับ
กูรู้แล้วว่าน่ารัก
กูควบคุมตัวเองไม่ได้
“เออ ไอ้ฮีเป็นบ้าอะไรวะ ไม่พูดอะไรเลย” ซีวอนหันไปมองเช่นกัน ตาคมมองลงไปยังมือของฮีชอลที่จิกแขนฮันกยองแน่น
“กูก็ไม่รู้มัน” ฮันกยองส่ากลับพยายามแกะมือของเพื่อนออกจากแขนแต่ก็ไม่สำเร็จ
“พี่ฮีชอลฮะ โอเคนะฮะ” เสียงหวานเอ่ยถามอย่างห่วงใย ตาคมมองคนหน้าหวานนิ่งก่อนจะเริ่มออกแรงจิกลงไปบนแขนของฮันกยองอีกครั้ง
“ไอ้ห่าชอลปล่อยกู” หนุ่มจีนร้องลั่น
“พี่ฮีชอล เป็นอะไรเหรอฮะ” มือนิ่มๆแตะลงมาบนมือของฮีชอล ฮีชอลตาเหลือกมองหน้าหวานในระยะประชิดด้วยอาการไม่ปกติ
คนอะไรวะ
เกิดมาหน้าตายังกับตุ๊กตา
ปากแดงๆ
แก้มขาวๆใสๆ
ดวงตาแป๋วแหววราวกับเด็ก
โว๊ย!! จะน่ารักอะไรมากมาย
แค่นี้กูก็เกินจะทนทานแล้วนะ
“ซีวอนมาช่วยกูหน่อยสิ” ฮันกยองร้องขอความช่วยเหลือ เมื่อเล็บของฮีชอลเริ่มจิกลงไปบนผิวเนื้อมากขึ้น
“เออๆ” ซีวอนขยับเข้ามาแกะมือของฮีชอลออกจากแขนของฮันกยอง แต่ก็เหนียวยิ่งกว่าตีนตุ๊กแก
“เอาออกไปเร็วๆดิไอ้วอน”
“กูเอาไม่ออก”
“กูเจ็บ”
“กูพยายามอยู่”
“งั้นเดี๋ยวฮยอกแจช่วยฮะ” ขันอาสาออกมาด้วยท่าทางน่ารัก มือน้อยๆเลื่อยๆปวางทับลงบนมือของฮีชอลอีกครั้งแล้วแกะนิ้วเรียวออกมาอย่างง่ายดาย
โอ๊ย สัมผัสพี่ทำไมครับ
พี่เคลิ้มแล้วนะ
นั่น มาจับปลายนิ้วของพี่อีก
ปล่อยมือพี่ได้แล้ว พี่ไม่มีแรงเอามือออกเองหรอกนะ
“ขอบคุณนะครับน้องฮยอกแจ” ฮันกยองรีบกระโดดหายไปหลบหลังซีวอน ก่อนจะมองฮีชอลหวาดๆ
ยืนทำหน้าอะไรของมัน
ยังกับคนบ้า
“ไม่เป็นไรฮะ” หันไปตอบกลับก่อนจะสนใจกับหนุ่มร่างสูงเจ้าของใบหน้าสวยต่อ
“…”
“ว่าแต่พี่ฮีชอลไม่เป็นอะไรแน่นะฮะ” ยื่นหน้าหวานเข้ามาใกล้ๆเพื่อมองหาสิ่งผิดปกติ”
“…” เงียบ คิมฮีชอลก็ยังคงเงียบพร้อมหน้าตาเฉยชา แต่เหนือสิ่งอื่นใดคิมฮีชอลรู้ตัวเองดี
หัวใจพี่เต้นจนจะหลุดออกจากอกแล้วนะครับ
ช่วยเอาหน้าออกไปก่อนได้ไหมครับ
กูจะตายแหล่ว
คร่อก…
ความอดทนของฮีชอลก็สิ้นสุดลง ร่างสูงล้มหงายหลังไปกับพื้นทันทีท่ามกลางสายตาตื่นตะลึงของคนมอง
“พี่ฮีชอล/ไอ้ฮี”
แล้วมันเป็นอะไรของมันวะ
------------------------------------------------------
Katomnam Talk:
เรื่องนี้มีคำหยาบหน่อยนะคะ
แบบว่าอารมณ์ผู้ชายแมนๆน่ะค่ะ
เป็นฟิคที่สร้างมาเพื่อเรียกเสียงหัวเราะนะคะ
ขอให้อ่านกันอย่างมีความสุข
ความคิดเห็น