คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Hiso 6 100%....
Chapter 6
“ออกไปจากห้องเรานะซีวอน” พูดไม่พูดเปล่ามือเล็กก็เที่ยวหยิบของทั่วเตียงเขวี้ยงใส่คนที่วิ่งหลบอยู่ภายในห้องกว้าง ส่วนอีกสี่คนยืนเป็นกำลังใจอยู่ด้านนอก
“ฮยอกแจ อย่าเขวี้ยง” ซีวอนร้องห้ามดังลั่น เมื่อมือบางหยิบไดอารี่เล่มโปรดขึ้นมาถือไว้ในอุ้งมือได้อีกอัน
“ออกไปสิ”
“ไม่เอา ฮยอกแจเป็นอะไร” เสียงทุ้มร้องถาม ตาคมมองเพียงแค่สิ่งของในมือของคนตัวเล็กอย่างระวังภัยเท่านั้น
“ออกไป!” ร่างบางไม่ตอบคำถามของซีวอน แต่พูดกลับไปด้วยเสียงตะคอก ร่างเล็กหอบหนักๆอย่างเหนื่อยอ่อน หน้าหวานแดงเรื่อ
“ฮยอกแจอ่า โกรธฮะฉัน” ซีวอนร้องถามเสียงเบา มองหน้าคนที่นั่งหมดแรงอยู่บนเตียงด้วยสายตาเป็นคำถาม มือเล็กยกไดอารี่ขึ้นก่อนจะเขวี้ยงออกมาเต็มแรง แต่ซีวอนก็กระโดดหลบได้ทัน ร่างสูงอาศัยทีเผลอของฮยอกแจกระโดดเข้ากอดร่างบางเอาไว้ในอ้อมแขน
“ปล่อย!” หน้าหวานสะบัดไปมาอย่างโกรธเคือง แต่ก็ดิ้นออกจากอ้อมแขนแข็งแรงของคนตัวโตไม่ได้
“ฮยอกแจอย่าดิ้น”
“ปล่อยเรา”
“แล้วเป็นอะไร อาละวาดทำไม” ถามกลับเสียงเรียบ มองใบหน้าน่ารักอย่างไม่เข้าใจ ตั้งแต่พากลับมาจากห้างสรรพสินค้า คนตัวเล็กก็อาละวาดปาข้าวของ ก่อนจะมานั่งหมดสภาพแต่ยังไม่หยุดเขวี้ยงในห้องนอนของตัวเอง
“หงุดหงิด”
“หืม”
“หงุดหงิดๆ เราหงุดหงิด!” ตวาดกลับมาดังลั่น ซีวอนอยากจะยกมือขึ้นมาอุดหูแต่ก็ปล่อยร่างเล็กที่ดิ้นพล่านในอ้อมกอดไม่ได้
“ซีวอน” เสียงตะโกนจากด้านนอกดังเข้ามา
“เออ ว่าไง”
“ปลอดภัยรึยัง” ถามกลับมาหวาดๆ
“เซฟแล้ว”
ผลัวะ…
ทันทีที่ได้รับคำตอบ ประตูห้องของฮยอกแจก็ถูกเปิดออกอย่างแรง แต่ละคนมีรอยช้ำตามใบหน้าที่เกิดจากของแข็งกระแทกใส่ ยกเว้นก็แต่ซีวอน
ไม่รู้ว่ามันหลบเก่ง
หรือว่าหลบจนชิน
“ตกลงเป็นอะไรอ่า ตัวเล็ก” ฮันกยองครางถามเสียงอ่อน
“เราหงุดหงิด” แก้มใสพองลมจนกลม สะบัดหน้ามองค้อนซีวอนไปด้วย
“แล้วหงุดหงิดอะไร หืม” ฮีชอลถามออกมาบ้าง มองมือเล็กที่ถูกจับกุมเอาไว้ด้วยความหวาดระแวงเหมือนกับคนอื่นๆ
“ก็ซีวอน…”
“หืม ฉันทำไม”
“ก็นายอุ้มฉันออกมาได้ยังไง ฉันยังไม่ได้คุยกับกึนซอกเลยนะ!” เสียงใสตวาดลั่น ก่อนจะพยายามดิ้นออกจากอ้อมแขนแข็งแรงของซีวอนให้ได้
“ก็พาออกมาแล้ว แล้วจะให้ทำยังไง” ถามกลับเสียงเรียบ ออกแรงรัดร่างเล็กให้มากขึ้นเมื่ออีกคนพยายามแผลงฤทธิ์อย่างต่อเนื่อง
“จะเอา”
“เอา?” ทั้งห้าคนประสานเสียงออกมาพร้อมกัน
“จะเอากึนซอก”
“ห๊า!!”
“เราจะเอากึนซอก!!!” ประกาศออกมาดังลั่น ก่อนจะมองเพื่อนสนิทเรียงรายตัว แล้วก็ไม่พ้นมาจบลงที่ชเวซีวอน
--------------------------------------------------- 50% ---------------------------“เราจะเอากึนซอก!!!” ประกาศออกมาดังลั่น ก่อนจะมองเพื่อนสนิทเรียงรายตัว แล้วก็ไม่พ้นมาจบลงที่ชเวซีวอน
“ทำไมมองหน้าฉันแบบนั้นล่ะ”
“ซีวอนต้องไปเอากึนซอกมาให้เรา” พูดออกมาอย่างเอาแต่ใจ อีกสี่คนแอบหันไปมองหน้ากันเองอย่างโล่งอก
“ทำไมเป็นฉันล่ะ” ร้องเสียงหลง
“ก็เพราะว่าซีวอน เป็นคนพาเราออกมา”
“แต่ว่า…”
“ห้ามเถียง ตอนนี้ซีวอนต้องตามใจเราสามวันอย่าลืมสิ” ร่างเล็กกำชับออกมา ก่อนจะยักคิ้วนิดๆเป็นการตอกย้ำสถานะของร่างสูง
“โอเคๆ”
“เราง่วงแล้ว” ทันทีที่ได้คำตอบ คนตัวเล็กก็แย้มยิ้มอย่างยินดี ซีวอนยอมปล่อยร่างนุ่มออกจากวงแขน ก่อนจะมองเพื่อนอีกสี่คนที่เดินกันให้วุ่นวาย
ฮันกยองไปอุ่นนมมาให้คนตัวเล็ก
ฮีชอลยืนถือแปรงสีฟันรอ
คยูฮยอน ถือน้ำเปล่ากับอ่างสำหรับเอาไว้บ้วนปาก
คิบอมเตรียมอุ้มคนตัวเล็กเข้าห้องน้ำเผื่อคุณตัวเล็กเธอจะปวดฉี่
ส่วนซีวอน
ก็มีหน้าที่กิตติมศักดิ์เช่นเคย
“ซีวอน มากล่อมเรานอนได้แล้ว!”
ก็บอกแล้วว่ากิตติมศักดิ์
“ฮีชอล~” เสียงใสเอ่ยขึ้นก่อนที่ร่างเล็กในชุดนักศึกษาพร้อมเดินเข้ามาหาหน้าตายิ้มแย้ม
“ว่าไงตัวเล็ก ทานข้าวแล้วเหรอ” ร่างโปร่งอ้าแขนออกรอรับร่างที่โถมเข้าใส่ คนน่ารักนั่งนิ่งๆอยู่บนตักของฮีชอล
“ยังเลย”
“แล้วทำไมยังไม่ทาน” เอ่ยถามกลับอย่างห่วงใย มือเรียวลูบไปที่หัวกลมๆแผ่วเบา
“คิบอมกำลังปิ้งขนมปัง” เสียงใสตอบกลับ ก่อนที่จะเอนหัวกลมๆไปพิงไว้กับไหล่ของเก้าอี้จำเป็น
“จะหลับอีกแล้วเหรอ”
“เมื่อวานเรานอนดึกนี่”
“…”
“เราอาละวาดซะเหนื่อยเลยฮีชอล” เด้งตัวกลับมาตรงดังเดิม มองใบหน้าหล่อของฮีชอลด้วยตาเศร้าๆ ก่อนที่ฮันกยองกับคยูฮยอนจะเดินออกมาจากห้อง มองภาพตรงหน้าด้วยความเคยชิน
ตื่นเช้าฮีชอลจะตื่นมาคนแรกมานั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ตรงนี้ คิบอมจะตื่นเป็นคนที่สองคอยจัดการเรื่องอาหาร คยูฮยอนกับฮันกยองจะผลัดกันตื่นก่อน ส่วนฮยอกแจจะตื่นตามอารมณ์ แต่พอตื่นแล้วต้องเดินเข้าครัวเป็นอันดับแรก ก่อนจะมานั่งอ้อนฮีชอล และหาเรื่องปวดหัวให้กับพวกเขา
ซีวอนน่ะเหรอ
ตื่นเป็นคนสุดท้ายเพราะได้หลับเป็นคนสุดท้ายทุกวัน
“นอนก่อนไหม เดี๋ยวคิบอมทำอาหารเสร็จแล้วจะเรียก” คยูฮยอนถามขึ้นเดินเข้ามาหอมแก้มใสรับอรุณไปคนละทีกับฮันกยอง
“ไม่เอา”
“อ่าว ตัวเล็กไม่หิวเหรอ” ฮันกยองร้องถามออกมา
“เราจะทำแผลให้ฮีชอล ฮันกยอง คิบอม คยูฮยอนก่อน”
“…”
“เราทำให้เจ็บตัว” พูดออกมาเบาๆ ก่อนจะลุกจากตักฮีชอลไปดึงกล่องปฐมพยาบาลออกมา ทำแผลให้ทีละคน แล้วต้องเข้าไปดึงคิบอมออกมาทำแผลด้วย ซีวอนได้แต่ยืนพิงมองภาพน่ารักแต่เช้าตรงขอบประตู
ก็บอกแล้ว
ว่าอีฮยอกแจมีวิธีใส่ใจเพื่อนในแบบของตัวเอง
ออด…
เสียงออดที่ดังหน้าประตูทำให้ทุกสายตาหันไปมองอย่างพร้อมเพรียง ร่างเล็กลุกขึ้นยืนวิ่งดุ๊กดิ๊กไปเปิดอย่างร่าเริง หากแต่คนตรงหน้ากลับทำให้ตาหวานเบิกค้าง
“ไง ลูกแมวน้อย…”
------------------------------------ 100% ----------------------------
Katomnam Talk
อัพค่า คิดถึงคุณตัวเล็กกันไหม
แล้วจะหาเวลามาอัพต่อนะคะ
มาอัพต่อแล้วนะคะ
ลืมอัพเลยค่า
อย่าโกรธกันน๊า
ความคิดเห็น