คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : Hiso 23...
“คยูฮยอน” คนตัวเล็กเดินออกมาจากห้องนอนด้วยชุดนอนลายลูกลิงสีฟ้าสดใส เอ่ยเรียกร่างสูงที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ที่ห้องรับแขกเสียงหวาน ก่อนจะโผเข้าไปนั่งตักอย่างเคยชิน มือน้อยๆไล่ชี้ไปตามตัวหนังสือบนหนังสือพิมพ์ที่เพื่อนสนิทกางอ่านอยู่
“หิวรึยังตัวเล็ก”
“หิวสิ แต่คิบอมยังทำไม่เสร็จเลย” เงยหน้าตอบตาใส ก่อนจะเอนหัวหลมๆไปซบที่บ่ากว้าง
“งั้นเดี๋ยวไปเอานมมาให้กินรองท้องก่อนดีไหม” ถามกลับเสียงนุ่ม พับหนังสือพิมพ์เก็บแล้วใช้แขนโอบกอดเอวบางเอาไว้แทน
“ไม่เอา”
“…”
“คยู~”
“หืม”
“เมื่อวานฮันกยองกับฮีชอลเข้ามานอนในบ้านไหม” เสียงหวานเอ่ยถาม ก่อนจะช้อนตามองเพื่อนสนิทด้วยความรู้สึกผิด
ก็เมื่อวานก่อนเข้าไปนอนเขาสั่งให้ทุกคนล็อคประตูบ้าน ห้ามอีกสองคนเข้ามา แต่พอเอาเข้าจริงก็ใจอ่อนแต่พอมาเปิดก็ไม่พบกับฮันกยองกับฮีชอลแล้ว
“ไม่ได้เข้ามาหรอก” คยูฮยอนตีหน้านิ่งตอบ แล้วลอบยิ้มขำ ก็ไอ้สองคนนั้นปีนเข้ามานอนตั้งแต่เมื่อคืนแล้วก็แอบหนีออกไปตอนเช้าเพื่อความสมจริง
“แล้วจะไปนอนไหนกันล่ะ” ถามเสียงเศร้า
“ไม่รู้เหมือนกัน ตัวเล็กบอกให้ปิดบ้านฉันก็ปิด”
“คยูฮยอนไม่รักเพื่อนเหรอ”
“รักสิ”
“แล้วทำไมปล่อยฮันกยองกับฮีชอลลำบากล่ะ” ถามกลับเสียงใสแต่คนฟังกลับยิ้มกว้างแล้วขยี้แพรผมนุ่มไปมา
ฮยอกแจก็เอาแต่ใจไปอย่างนั้น
พอเอาเข้าจริงก็ใจอ่อนทุกที
“ก็ฉันไม่กล้าขัดใจฮยอกแจนี่” ตีหน้านิ่งตอบกลับก่อนจะลอบยิ้มขำคนบนตัก
“ก็แอบขัดใจไง”
“หืม”
“แอบขัดใจเราไม่ให้เรารู้น่ะ” บอกออกมาเสียงใส จนคยูฮยอนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาดังลั่นกับคนน่ารัก ซีวอนเดินงัวเงียออกมาจากห้องทั้งๆที่ตายังไม่เปิด แต่ก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อเห็นคยูฮยอนหอมแก้มใสนั่นเข้าไปเต็มๆ
ท่องไว้เบาๆว่าซีวอนเป็นเจ้าของแค่ปากเท่านั้น
แก้มกับหน้าผากเป็นของสาธารณชน
“โธ่ ยังมาขำอีกเราจริงจังนะ”
“พวกมันไม่เป็นไรหรอกถึกจะตาย” คยูฮยอนตอบกลับก่อยจะโยกร่างน้อยไปมา พอดีกับที่คิบอมเดินออกมาจากห้องครัวพร้อมอาหารเช้าชุดพิเศษสำหรับคุณตัวเล็กคนเดียว
อาหารเช้าหอมฉุยวางลงตรงหน้า ตากลมโตสีน้ำตาลฉายแววสดใส ก่อนจะจ้องนิ่ง
“ซีวอน มาป้อนเรา” เงยหน้าบอกร่างสูงอีกคนที่ยืนนิ่งอยู่นาน
“ได้”
“มาสิ”
“แต่ฮยอกแจต้องมานี่”
“ไปไหน” เอียงคอถามงงๆ ในขณะที่ซีวอนเดินมานั่งข้างๆคยู ฮยอนแล้วตบหน้าตักตัวเองปุๆ
“มานี่”
“อ๋อ” ลากเสียงยาวอย่างเข้าใจ ก่อนจะย้ายก้นกลมๆไปแปะไว้บนหน้าตักของซีวอนอย่างว่าง่าย
“ป้อนได้แล้ว ยิ้มอะไรอยู่ได้นะซีวอน” คนตัวเล็กเอ่ยว่าตาหวานค้อนขวับที่เห็นร่างสูงเอาแต่ยิ้มกว้างอย่างสมใจ ส่วนคิบอมกับคยูฮยอนหันไปมองตากันนิ่งก่อนจะพร้อมใจกันมองไปที่ซีวอนด้วยแววตาแข็งกร้าว
สงสัยชเวซีวอนจะต้องมีเรื่องเคลียร์ยาว
บรรยากาศสีชมพูที่เริ่มก่อตัวขึ้นมาทำให้อีกสองคนเริ่มคิดหนัก มองซีวอนที่คอยเอาใจฮยอกแจกันอย่างเงียบๆ
ถ้าชเวซีวอนชอบตัวเล็ก
แล้วพวกเขาจะรู้สึกยังไง
ออด
เสียงออดหน้าประตูทำให้บรรยากาศสีชมพูแตกกระจาย ร่างเล็กลุกออกจากตักของซีวอนวิ่งดุ๊กดิ๊กไปดูด้วยความอยากรู้ ก่อนจะต้องร้องโอ้โหดังลั่น
“มีอะไรเหรอตัวเล็ก” คิบอมออกปากถามแล้วเดินไปดูอีกคน
“คิบอมรถนม”
“…”
“รถนมสตอร์เบอร์รี่” เอ่ยบอกพร้อมรอยยิ้มกว้างที่เห็นเหงือกสดใส มือเล็กเขย่าแขนแกร่งของคนข้างกายไปมาอย่างตื่นเต้น เมื่อเห็นรถที่ขับเข้ามาจอดเป็นรถของบริษัทนมสตอร์เบอร์รี่ที่ตัวเองชอบนักหนา
“ใจเย็นๆตัวเล็ก” เสียงทุ้มเอ่ยออกมาด้วยความเอ็นดู ก็สีหน้าท่าทางของคุณตัวเล็กดูเหมือนเด็กๆก็ไม่ปาน เสียงร่าเริงของฮยอกแจเรียกให้คยูฮยอนกับซีวอนเดินตามออกมาดูเช่นกัน
“เอ่อ ตัวเล็ก” ฮันกยองเดินลงมาจากรถขนนมด้วยความหวาดกลัว แอบเหลือบมองมือของคุณตัวเล็กเผื่อจะมีอะไรลอยออกมาจากมือน้อยๆนั่นไปด้วย
“ฮัน…” เสียงใสครางเรียกแผ่วเบา
“ฉันรู้ว่าตัวเล็กโกรธ แต่พวกเราก็ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงถึงจะหายโกรธ”
“…”
“บัตรพวกนี้ชดเชยกับน้ำตาของตัวเล็กได้รึเปล่า” ฮีชอลพูดออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง ใบหน้าน่ารักมองบัตรเครดิตระดับแพลตตินั่มในมือของเพื่อนรักทั้งสองคนนิ่งพร้อมกับน้ำตาคลอเบ้า
“ฮีชอลอ่า~”
“เรารู้สึกแย่จริงๆนะตัวเล็ก” ฮันกยองพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนแรงจริงๆ
“เราไม่ได้โกรธแล้ว”
“…”
“เราหายโกรธแล้วจริงๆนะ” พูดออกมาด้วยน้ำเสียงมุ่งมั่นก่อนจะโถมตัวเข้าไปกอดเพื่อนรักทั้งสองคนเอาไว้แน่น ใบหน้าหล่อของคนทั้งคู่ยกยิ้มกว้างอย่างโล่งใจ
“ตัวเล็กอ่ารู้ไหมใจหายหมดเลย” ฮีชอลพูดออกมาเสียงนุ่มกดจูบเบาๆที่แก้มใสอย่างเคยชิน ตามมาด้วยฮันกยองที่หอมแก้มอีกข้างไปด้วย ในขณะที่ซีวอนยืนพึมพำนิ่ง
แก้มกับหน้าผากของสาธารณชนๆ
แต่ก็อดไม่ได้ที่จะมองอย่างแค้นเคือง
ถ้าเขารักฮยอกแจมากขึ้นกว่าเดิมแม้เศษเสี้ยวเดียวล่ะก็มีหวังพวกฮันกยองคงได้โดนต่อยไปแล้วแน่ๆ
“อย่าขัดใจเราสิ เราจะได้ไม่โกรธไง” เงยหน้าบอกตาใส จมูกเล็กถูกฮีชอลหยิกอย่างหมั่นเขี้ยว
“กินนมไหม เราไปเหมามาเมื่อเช้า” ฮันกยองเอ่ยชวนด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
แค่ฮยอกแจยอมดีด้วยก็เหมือนยกภูเขาออกจากอก
บัตรเครดิตในมือก็จับยัดใส่มือเล็กเอาไว้
“กินสิ เราหิวจะตายแล้ว” ตอบกลับก่อนจะยกมือขึ้นลูบท้องแบนๆของตัวเอง ฮีชอลรับหน้าที่เดินไปหยิบแต่ก็ต้องชะงักกึก
“มันมาทำไมวะ” ซีวอนถามออกมากัดฟันกรอด เมื่อเห็นรถสปอร์ตคันหรูขับเข้ามาจอดต่อท้ายรถนม
แต่จะไม่แย่ขนาดนี้
ถ้าคนขับที่ก้าวลงมาไม่ใช่กึนซอกขวัญใจคุณตัวเล็กที่ยืนยิ้มปากแทบจะถึงหูอยู่ตอนนี้
ฮันกยองกับฮีชอลหันไปมองหน้ากันเองอย่างงงๆ
กึนซอกมาจากไหน
เขาสองคนไม่ได้เชื้อเชิญให้มาเป็นของง้อฮยอกแจเสียหน่อย แต่คนที่ดูจะโกรธกว่าก็คงจะเป็นซีวอน
“ฮยอกแจ”
“…”
“เข้าบ้านเดี๋ยวนี้!” ตะคอกเสียงดังจนร่างเล็กสะดุ้งเฮือกหันไปมองใบหน้าหล่ออย่างไม่เข้าใจ
“ทำไมเล่า เราจะคุยกับกึนซอก ฮันกยองกับฮีชอลพามาง้อเราแน่ๆเลย” คิดเองเออเองเสร็จสรรพ ไม่ถามความสมัครของคนใกล้ตายอย่างฮันกยองกับฮีชอลแม้แต่น้อย
ก็สายตาของซีวอนมันน่ากลัวจริงๆ
----------------------------------------
Katomnam Talk:
ทุกคนคะ มีหนังสือหลุดจองมาหนึ่งเล่มค่ะ
ใครสนใจเมลล์มาหาได้เลยนะคะ
katomnam@hotmail.com
จุ๊บๆๆๆ
ความคิดเห็น