คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Hiso 1....
Chapter 1
“ฮัน อยู่ไหน” คนตัวเล็กกรอกเสียงลงไปตามสาย จนเจ้าของชื่อสะดุ้งโหยง มือหนาผลักตัวหญิงสาวที่กำลังทาบทับตัวเอง ให้ออกไปห่างๆ
“อยู่คอนโด ตัวเล็กมีอะไรรึเปล่า” ถามกลับเสียงนุ่มพยายามแกะมือหญิงสาวออกจากอกแกร่งของตัวเอง
“ฮัน มาหาเราหน่อย”
“…”
“เราอยู่คณะ ฮันมาหาเราเดี๋ยวนี้เลย” บอกแกมสั่งด้วยน้ำเสียงห้วนๆ ฮันกยองรีบลุกขึ้นแต่งตัวจนเรียบร้อย
“ไม่มีอะไรเกิดขึ้นใช่ไหม”
“เราบอกให้ฮันมาหาเราไง” สำทับลงมาอีกรอบก่อนจะกดตัดสายทิ้งไป หนุ่มจีนได้แต่มองโทรศัพท์ตัวเองงงๆ
“ฮันอ่า จะไปแล้วเหรอ”
“เธอเอานี่ไป แล้วไม่ต้องกลับมาอีก” ร่างสูงยื่นเงินปึกหนึ่งให้กับนักศึกษาสาวรุ่นน้อง ก่อนจะคว้ากุญแจรถเดินออกไปอย่างเร่งรีบ
“โอป้า จะไปไหนคะ”
“คยูฮยอน อยู่ไหน” อีกครั้งที่เสียงหวานเอ่ยออกมากับโทรศัพท์
“ตัวเล็ก ทำไมเสียงเป็นแบบนี้เป็นอะไรรึเปล่า”
“คยูฮยอน อยู่ไหนล่ะ” กระแทกเสียงกลับมา เมื่อไม่ได้รับคำตอบที่ต้องการ
“กำลังจะถึงมหาลัยแล้วครับ ตัวเล็กเป็นอะไร ใครทำให้อารมณ์เสียแต่เช้า” คยูฮยอนถามกลับมาอย่างห่วงใย แค่ฟังเสียงดูก็รู้ว่าเพื่อนตัวเล็กของเขาโดนขัดใจ
“มาหาเราเดี๋ยวนี้เลย”
“ครับ”
“เราให้เวลาสองนาที มาหาเรา!” ออกคำสั่งเสร็จก็วางสายไป ส่วนอีกคนก็ได้แต่ตั้งหน้าตั้งตาขับรถเพื่อมาให้ถึงตรงเวลาที่ถูกกำหนด
“จะโทรไปฟ้องใครอีก” ซีวอนจับข้อมือบางเอาไว้ก่อนที่นิ้วเล็กๆจะกดโทรออกเป็นรอบที่สามของวัน
“อย่ามายุ่ง เราจะฟ้องทุกคน” สะบัดข้อมือออก มองหน้าซีวอนอย่างแค้นเคือง
“ไม่เอาน่า ฮยอกแจ” น้ำเสียงทุ้มเอ่ยออกมาด้วยความเบื่อหน่าย แค่เขาไม่ยอมเดินไปซื้อน้ำมาให้กินก็อาละวาดซะเหมือนกับเรื่องใหญ่โต
แล้วทำไมเขาต้องทำ ร้านน้ำกับตึกคณะ มันห่างกันขนาดไหน
ใครจะยอมเดินไป
“งั้นซีวอนไปซื้อน้ำให้เรา” นิ้วเล็กๆชี้ตรงไปยังโรงอาหารที่มองเห็นเป็นเพียงอาคารเล็กๆ
“ไม่!”
“งั้นเราจะโทรไปฟ้องคิบอม” พูดจบก็กดเบอร์โทรด่วนอีกเบอร์กดโทรออกทันที
“ว่าไงตัวเล็ก” น้ำเสียงอ่อนโยนทักทายออกมาเป็นปกติ
“คิบอม อยู่ไหน”
“อยู่บริษัทพ่อ ว่าไงครับ” คิบอมถามต่อเมื่อจับได้ถึงน้ำเสียงผิดปกติ
“มาหาเรา”
“ห๊ะ!”
“มาหาเราที่คณะ เดี๋ยวนี้เลย” พ่อบอกเสร็จก็วางสายไม่วายหันมายักคิ้วให้ซีวอน ซีวอนได้แต่ส่ายหน้าไปมาอย่างระอาใจ
อีฮยอกแจ เด็ก
เป็นเด็กไม่รู้จักโตทั้งๆที่เรียนมหาวิทยาลัยแล้ว
“เหลือฮีชอล ทำไมไม่โทรล่ะ” ซีวอนพูดยั่วโมโหคนตัวเล็กออกมาอีกครั้ง
“เดี๋ยวเราโทร” ตวัดเสียงบอกห้วน ตากลมค้อนขวับมาที่อีกคน ซีวอนได้แต่นั่งอมยิ้มอย่างอารมณ์ดี ยั่วโมโหฮยอกแจได้ก็มีความสุขดี
“ไม่ต้องโทรหรอก มันมานู่นแล้ว” ใบหน้าหล่อพยักเพยิดไปทางร่างสูงโปร่งของเพื่อนสนิทอีกคนที่กำลังเดินเข้ามาหา
“ตัวเล็ก ไอ้ฮัน ไอ้บอม ไอ้คยู มันบอกว่าตัวเล็กมีปัญหาเกิดอะไรขึ้น” ทันทีที่มาถึงฮีชอลก็ออกปากถาม จับตัวฮยอกแจพลิกไปมาสำรวจสิ่งผิดปกติ
“เราไม่ได้มีปัญหา”
“อ่าว…” ฮีชอลครางออกมาอย่างไม่เข้าใจ
“ฮีชอล ไปซื้อน้ำให้เราหน่อย” เสียงหวานพูดออกมา ตากลมสวยมองไปยังโรงอาหารที่อยู่ไกลแสนไกล ก่อนจะหันกลับมามองเพื่อนตัวเล็กนิ่ง
“ฮยอกแจหิวน้ำ”
“ใช่เราหิวน้ำ” ยืนยันก่อนจะพยักหน้ารับจนหัวยุ่ง
ปัญหาของอีฮยอกแจคือหิวน้ำ
โอว้ พระเจ้า! คิมฮีชอลขับรถมาแทบคว่ำตายเพราะอีฮยอกแจหิวน้ำ
“โอเค รอแปปนึงนะ” พูดจบก็เดินออกไปอย่างว่าง่าย คนตัวเล็กได้ทีหันไปยักคิ้วใส่ซีวอน
“เห็นไหม ฮีชอลยังยอมไปซื้อน้ำให้เราเลย”
“ก็มันขับรถไป” ซีวอนพูดออกมา มองตามท้ายรถคันหรูของเพื่อนสนิทไปด้วย
“แล้วทำไมซีวอนไม่ขับรถไปซื้อให้เรา”
“ก็นายบอกให้เดินไป”
“ซีวอนหาเรื่อง”
“เอาเถอะน่า เดี๋ยวฮีชอลก็เอาน้ำกลับมาให้” ซีวอนตัดบท ก่อนจะก้มลงอ่านนิตยสารในมือ
“ซีวอน ไปซื้อน้ำมาให้เรา!” หากแต่น้ำเสียงเอาแต่ใจกลับดังขึ้นอีกครั้ง ซีวอนรู้ว่าครั้งนี้ฮยอกแจไม่ได้หิวน้ำ
แต่ฮยอกแจต้องการเอาชนะเขา
“ตัวเล็ก/ตัวเล็ก/ตัวเล็ก” เสียงของคนสามคนที่ดังขึ้นพร้อมกันทำให้ฮยอกแจหันไปมอง ก่อนจะแย้มยิ้มหวาน ฮันกยองอยู่ในชุดนักศึกษาติดกระดุมแค่สามเม็ดล่าง คยูฮยอนหัวฟูจนไม่เป็นทรง คิบอมถือแฟ้มงานติดมือมาด้วย
“ดูสภาพพวกแกสิ” ซีวอนชี้ไปที่เพื่อนเรียงคนก่อนจะหัวเราะออกมา
“ตัวเล็กเป็นอะไร” ฮันกยองไม่สนใจเดินเข้ามาถามคนที่ยืนอมยิ้มอยู่ตรงหน้า
“ซีวอนขัดใจเรา”
“ห๊า!” ทั้งสามคนร้องเสียงหลง
“ซีวอนขัดใจเรา ทุกคนต้องโกรธซีวอนเพราะซีวอนขัดใจเรา” หันใบหน้าน่ารักมาบอกจุดประสงค์อีกครั้ง คิบอมหันไปมองหน้าคยูฮยอนกับฮันกยองแล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ
รีบกันแทบตายเพื่อมาโกรธซีวอน
เออหนอ
โกรธก็ได้วะ!
“โอเค พวกเราโกรธซีวอนแล้ว” คิบอมพูดขึ้น ฮยอกแจหัวเราะคิกคักถูกใจแล้วเดินมาควงแขนฮันกยองกับคยูฮยอน ลิ้นเล็กสีสดแลบออกมาใส่ใบหน้าของซีวอน
“พวกแกนี่ท่าจะบ้า” ซีวอนพูดออกมาอย่างไม่ใส่ใจ เดี๋ยวฮยอกแจก็หาย เป็นแบบนี้มาเป็นล้านครั้งแล้ว ใครขัดใจก็จะหาพวกมาให้โกรธเป็นเพื่อน
“ตัวเล็กน้ำมาแล้ว” ฮีชอลยื่นแก้วน้ำอัดลมไปให้ มือเล็กเอื้อมออกมารับพร้อมยิ้มหวาน
“เราให้ฮันกยอง คยูฮยอน คิบอมกิน ส่วนซีวอนไปซื้อน้ำมาให้เรา” ฮยอกแจยื่นออกไปให้คยูฮยอนแทน ฮีชอลได้แต่ยืนมองนิ่งๆ
ตกลงกูไปซื้อมาทำไม
“ไม่ไป นายก็กินที่ฮีชอลซื้อมาสิ” ร่างสูงบอกปัดกลั้นขำจนหน้าแดง เมื่อเห็นอาการฟึดฟัดของคนตัวเล็กตรงหน้า
“แกก็ไปซื้อมาเหอะ” คยูฮยอนคะยั้นคะยอ ขี้เกียจจะดูลูกไก่จิกม้าแต่เช้า
“ทำไมฮยอกแจต้องเอาแต่ใจ” ซีวอนถามออกมาอย่างเบื่อหน่ายแต่ก็ยอมลุกขึ้นยืน
“เพราะว่าเรารวย เราเลยเอาแต่ใจ”
“แล้วฉันจนตรงไหน ฉันถึงต้องมาตามใจนาย” ชี้หน้าตัวเองงงๆ เพื่อนๆได้แต่ยืนกลั้นขำ
“เพราะซีวอนหล่อ ซีวอนเลยต้องตามใจเรา”
“โอเค”
จบประเด็น ที่เขาต้องตามใจฮยอกแจเพราะเขาหล่อ
กูหล่อ! กูเลยกลายเป็นทาส ยอมก็ได้วะ
คิดจบก็หันหลังเดินจากไป
นักศึกษาคนอื่นได้แต่มองมาที่ฮยอกแจด้วยความอิจฉา ฮันกยองทายาทคนเดียวของมาเฟียจากจีนแผ่นดินใหญ่ ก็ยอมให้ คิมฮีชอลผู้ชายที่คุณหนูสุดๆชอบวีนชอบเหวี่ยง ก็ยอมให้ คยูฮยอนทายาทเจ้าของค่ายเพลงยักษ์ใหญ่ที่เข้าถึงตัวยาก ก็ยอมให้ คิบอม ลูกชายคนเดียวของคิมกรุ๊ปบริษัทที่ใหญ่ที่สุดในเกาหลีก็ยอมให้ จะนับอะไรกับชเว ซีวอน ทายาทนักธุรกิจพันล้าน ถ้าไม่ยอมก็ไม่ได้
ก็อีฮยอกแจน่ะ ปวารณาตัวเองเป็นคุณตัวเล็กของกลุ่มตั้งแต่เด็ก
ที่ยอมก็เพราะความเคยชิน
ยอมก็เพราะรู้จักกันแต่เด็ก
ยอมก็เพราะฮยอกแจน่ารักและพวกเขาก็รักฮยอกแจ
แต่ก็มีอีกเหตุผล
ยอมก็เพราะขี้เกียจทะเลาะกับเด็ก!!!
Katomnam Talk:
หลังจากที่ฝากผลงานไว้ในเรื่อง Jewel
มาเปิดใหม่อีกแล้วค่ะ
ฝากวอนฮยอกด้วยนะคะ ทุกคน
ปล. ไม่เจียมตัวเปิดเรื่องอีกแล้ว
ปล. ขออนุญาตดูคอมเม้นท์นะคะ ตอนนี้ฟิคเยอะจริงๆ
ความคิดเห็น