คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #98 : Story 35 : Do you mind 2 (KyuHyuk)
“มึงเป็นอะไร ทำไมต้องเดินหนีออกมา”
ซีวอนออกปากถามคนที่ได้ชื่อว่าเป็นลูกพี่ลูกน้องของตัวเองก่อนจะทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาในห้องนั่งเล่น
คยูฮยอนเหล่มองคนที่มีศักดิ์เป็นพี่และเพื่อนสนิทตั้งแต่เด็กเล็กน้อยก่อนจะตอบ
“มึงก็รู้ว่ากูไม่ชอบเกย์”
“มึงเคยบอกแต่ว่ามึงไม่ชอบ เกย์ที่มาจีบมึง”
ซีวอนย้อนกลับ ทำไมซีวอนจะจำไม่ได้
เคะทุกคนที่มาสารภาพรักกับคยูฮยอนไปโดนอัดจนปางตายก็ต้องหยอดน้ำเหลือ
“ใช่ แต่กูไม่ชอบเพื่อนใหม่มึง”
ว่าออกมาอย่างพาลๆ
“เพื่อนใหม่กู”
“…”
“คนไหนล่ะ ดงเฮหรือฮยอกแจ” ถามออกมาอีกครั้ง ตาคมมองอีกคนอย่างจับผิด
ซีวอนและคยูฮยอนสนิทกันมาก จนแทบไม่ต้องออกปากพูดก็รู้ความคิดของอีกฝ่าย
แต่เรื่องนี้ซีวอนไม่เข้าใจจริงๆ
“หึ…” พ่นลมออกจมูกอย่างไม่สบอารมณ์
“หึ นี่มันใครวะ”
“จะใครซะอีกละ ก็อีฮยอกแจนั่นไง”
หันมาตอบเสียงขุ่น
“ฮยอกแจไปทำอะไรให้”
“ต้องทำอะไรด้วยเหรอไง
แค่เป็นเกย์ก็น่ารังเกียจแล้ว” ยิ่งคุย ยิ่งพูดถึงใบหน้าหล่อยิ่งฉายแววไม่พอใจ
คยูฮยอนไม่พอใจดวงตาใสคู่นั่น ไม่พอใจผมสีสว่าง ไม่พอใจปากแดงๆนั่น
ไม่พอใจที่ทำไมซีวอนต้องชอบเกย์
“เค้าก็น่ารักดีออก” พอพูดถึงบุคคลที่สาม
ซีวอนก็ยกยิ้มน้อยๆ จนคยูฮยอนอดหมั่นไส้ไม่ได้
“ทำไมมึงถึงชอบผู้ชาย”
“กูไม่เคยจำกัดความรักของกูแค่เพศ
ถ้าคนๆนั้นทำให้กูมีความสุข”
“…”
“กูก็พร้อมจะรักเค้าอย่างไม่มีข้อแม้”
พอได้ยินคำตอบจากคนที่เป็นถึงเจ้าชายของมหาวิทยาลัย คยูฮยอนก็เบ้หน้า
แล้วออกอาการเซ็งจัดกับคนร่วมสายเลือด
“มึงได้รับฉายาเป็นเจ้าชาย มึงมีหน้ามีตาทางสังคม
มึงจะทำแบบนี้ไม่ได้”
“ใครกำหนดเอาไว้ล่ะ” ย้อนถามเสียงเรียบ
ซีวอนไม่เคยเข้าใจคนที่มีศักดิ์เป็นน้องเท่าวันนี้มาก่อน
“สังคมไง”
“แล้วสังคมมาทำให้มึงมีความสุขได้ไหม
สังคมที่มึงบอกให้เงินมึงใช้ด้วยเหรอไง”
“…”
“กูไม่แคร์หรอกสังคมน่ะ
ส่วนมึงจะเอาคำว่าเดือนคณะของมึงมากั้นหน้าต่อไปก็เชิญ” ตอบออกมาอย่างที่คิด
คยูฮยอนขมวดคิ้วฉับแล้วมองหน้าหล่อๆของอีกคนนิ่ง
“นี่จะเอาจริง”
“ใช่ กูจะจีบฮยอกแจตั้งแต่พรุ่งนี้เลย”
“เหอะ”
สบถออกมาเบาแล้วเดินขึ้นไปด้านบนอย่างไม่สบอารมณ์อย่างถึงที่สุด
ซีวอนแม่งบ้า
เป็นถึงชายในฝันของสาวๆทั่วมหาลัย
เสือกจะจีบเกย์
“อ้าวซีวอน” ดงเฮร้องทัก
เมื่อเห็นร่างสูงสง่าของเพื่อนใหม่ก้าวเข้ามาบริเวณคณะ
สาวๆคณะบริหารหันไปซุบซิบกันอย่างออกรสที่ซีวอนเดินเข้ามา
เสียงร้องทักของดงเฮดึงให้คนที่สนใจเกมส์ในมือถือเงยหน้าขึ้นมองตาม
ตากลมสบเข้ากับดวงตาสีดำสนิทของคนที่เดินตามมาแทนที่จะเป็นซีวอน
“หวัดดีดงเฮ ฮยอกแจ”
ออกปากทักแล้วทรุดลงนั่งไปบนเก้าอี้ที่ว่างก่อนจะหันมาใช้สายตาบังคับให้คยูฮยอนนั่งตาม
สาวๆยิ่งฮือฮาใหญ่เมื่อหนุ่มหล่อทั้งสามคนมานั่งอยู่ด้วยกัน
“มาทำอะไรแต่เช้าวะ” ดงเฮเอ่ยถาม
ก่อนจะเหลือบมองคยูฮยอนเล็กน้อย ดูก็รู้ว่าอารมณ์เสียไม่น้อย
“มาหาฮยอกแจ”
“ห๊ะ!!”
ตอบหน้านิ่งแต่เจ้าของชื่อกลับตกใจร้องซะเสียงดัง
ดงเฮยิ้มน้อยๆที่มุมปากแล้วออกปากแซว
“แกเป็นเกย์เหรอไง”
“ก็บอกไปแล้วนี่ว่าเป็นผู้ชายที่ชอบคนน่ารัก”
ตอบกลับเหมือนพูดเรื่องดินฟ้าอากาศไม่สนใจ
ใบหน้าหล่อที่บูดบึ้งมากขึ้นของเพื่อนสนิทข้างตัว
“จะจีบเพื่อนฉัน” คำว่า เพื่อนฉัน ของดงเฮ
ดึงความสนใจจากคยูฮยอนได้เป็นอย่างดี
ไม่ใช่แฟนกัน
นั่นคือสิ่งที่คยูฮยอนกำลังบันทึกเข้าไปในหัวสมอง
“ใช่” ตอบรับทันทีด้วยความมั่นใจ แต่คนที่จะถูกจีบกลับอ้าปากหวออย่างงงจัด
ไม่ใช่ฮยอกแจไม่รู้ตัวว่าตัวเองหน้าตาน่ารัก
แต่นี่มัน ชเวซีวอน
ชเวซีวอน
คนที่ได้รับฉายาเป็นเจ้าชายของมหาวิทยาลัยเลยนะ
“พูดเป็นเล่นน่ะซีวอน”
กว่าจะหาเสียงตัวเองเจอก็กินเป็นเวลาเกือบนาที ตาคมหันมองด้วยรอยยิ้มอบอุ่นเปิดเผย
“…”
“ฉันไม่ตลกนะ” บอกจบก็ลุกเดินออกจากโต๊ะไป
ปล่อยให้ซีวอนมองตามด้วยความงุนงง
ก่อนที่คยูฮยอนจะลุกตามไปท่ามกลางความสงสัยของสองคนที่เหลือ
“เล่นตัว”
เสียงทุ้มเอ่ยเหน็บขึ้นเมื่อเดินตามมาเจอคนที่เดินหนีออกมาที่ด้านหลังตึก
ตากลมหันมองก่อนจะสบตาคมกล้านั่นอย่างท้าทาย
“ใครเล่นตัว” เสียงใสเอ่ยห้วน
ถึงฮยอกแจจะยอมรับว่าชอบเพศเดียวกัน
แต่ก็ไม่ชอบเป็นตัวตลกให้ใครหรอกนะ
“ก็นายไม่ใช่เหรอไง
ทำเป็นเล่นตัวรอให้ไอ้ซีวอนมันเดินตามมา”
ตอกกลับจนตากลมแสดงความขุ่นเคืองออกมาให้เห็น
“ชั้นไม่ได้ต้องการให้ใครตามมา”
ระดับความดังของเสียงเพิ่มขึ้นเล็กน้อยตามอารมณ์ของเจ้าของ
คยูฮยอนเหยียดยิ้มมุมปาก
“ชั้นไม่ได้โง่
แค่ดูก็รู้ว่านายเรียกร้องความสนใจจากมัน”
“เอ๊ะ!!!” ใบหน้าน่ารักเริ่มบึ้งตึง
“ทำไมจะเถียงรึไง”
คนตัวสูงกว่ายังคงกวนประสาทไม่ลดละ
มือขาวกำแน่นอยากจะซัดหน้าหล่อๆนั่นให้หงายไปเหมือนกัน นึกว่าตัวเองเป็นใคร
กะอีแค่เดือนคณะวิศวะ
ญาติของซีวอนที่คงจะรวยไม่ต่างกัน
แต่ยังไงก็ไม่มีสิทธิ์มายืนว่าเค้าปาวๆแบบนี้
“เออจะเถียง นายมันแย่ นายมันคนโคตรอคติ
ไอ้คนไม่มีเหตุผล คนพาล คนแบบนายมันน่าจะหายไปจากโลกซักที
ซีวอนไม่น่ามีญาติปัญญาอ่อนแบบนายเลย ถ้าไม่ชอบเกย์ทีหลังไม่ต้องมาคุยกับฉัน”
“…”
“ฉันเป็นเกย์ จำใส่สมองนายไว้สิ”
เสียงใสตวาดกร้าวรัวเร็ว จนคนฟังแทบจำใจความไม่ทัน
คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันด้วยความไม่พอใจ ตาคมจ้องคนตัวเล็กกว่านิ่ง
“ฉันจำได้จนขึ้นใจ แต่เห็นทีจะไม่มาเจอนายไม่ได้
เพราะฉันต้องตามขัดขวางซีวอน”
“ก็ขวางให้ได้ตลอดแล้วกัน”
พูดจบก็หมุนตัวไปอีกด้านเพื่อหนีไปให้พ้นคนพาลตรงหน้า
หากแต่แขนกลับถูกกระชากกลับมาก่อนจะโดนดันจนแผ่นหลังติดผนังตึกด้านหลัง
คนตัวเล็กกว่าเงยมองอย่างตื่นตระหนกกับท่าทางล่อแหลมที่เป็นอยู่
ถึงจะเป็นเกย์ แต่ฮยอกแจยังไม่เคยใกล้ชิดผู้ชายแบบนี้
“อย่ามาทำปากดีใส่ฉัน”
เสียงทุ้มเอ่ยบอกราบเรียบหากแต่ดวงตากลับลุกโชนด้วยความโมโห
ที่ฮยอกแจไม่คิดจะถอยห่างออกจากญาติตัวเองแม้แต่น้อย
“แล้วนายเป็นใครห๊ะ เพิ่งรู้จักกันแค่วันเดียว
ก็มาหาเรื่องฉันแบบนี้ นิสัยไม่ดี”
“ถ้านายว่าฉันอีกคำเดียว เจอดีแน่” ขู่อีกคนออกมา
แต่มีเหรอที่คนอย่างฮยอกแจจะกลัว
ก็ผู้ชายเหมือนกัน
ถึงจะสูงกว่า ถึกกว่าก็เถอะ
“นึกว่าตัวเองเป็นใครกัน” เงยหน้าเถียง
จนคนที่ก้มมองอยู่หงุดหงิด
แขนที่กักตัวร่างของอีกคนเปลี่ยนลงมาจับไหล่บางบีบไว้แน่น
“เป็นคนที่จะทำให้นายไม่สมหวังในความรักไง”
“ถ้าฉันไม่ได้ซีวอน ฉันก็ไปคบกับคนอื่นอยู่ดี”
“…”
“นายแค่ไม่ต้องการให้ฉันคบกับซีวอนแค่นั้นใช่ไหม”
เอ่ยถามราบเรียบ ในขณะที่คยูฮยอนถอยหลังออกห่างเล็กน้อย
ที่อยู่ดีๆฮยอกแจก็เหมือนจะเข้าใจอะไรขึ้นมา มือแกร่งปล่อยไหล่บางให้เป็นอิสระก่อนจะต้องโมโหอีกครั้งเมื่อรองเท้าผ้าใบสีสดกระทืบลงมาที่รองเท้าหนังมันวับราคาแพงของตัวเองอย่างแรง
“โอ๊ย!!!”
“ฉันจะคบกับซีวอน นายเตรียมอกแตกตายได้เลย”
ตะโกนใส่หน้าเสียงดังก่อนจะรีบวิ่งหนีออกมา คยูฮยอนงอตัวลงจับเท้าตัวเองด้วยสีหน้าเจ็บปวด
ก่อนจะค่อยๆยืดตัวตรงมองตามแผ่นหลังของอีกคน
แต่ที่คยูฮยอนไม่เข้าใจ
ทำไมถึงมีรอยยิ้มติดมุมปาก
แทนที่จะโมโห
แต่ทำไมเขาถึงรู้สึกอารมณ์ดี
--------------------------
Katomnam Talk:
Fic สั้นที่กำลังจะไม่สั้นค่า 5555
พลอตไหลลื่นไปไกล
มีคนอ่านด้วยแหละ ดีใจมากๆๆๆ
ลุ้นยิ่งกว่าลงฟิคตอนแรกของชีวิตซะอีก
ความคิดเห็น