คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #91 : Story 34 Valentine's Day{BumHyuk Ft. Siwon Donghae Kyuhyun}
“น้องฮยอก ทำไมยังไม่ขึ้นไปนอนอีกครับ” ร่างสูงโปร่งที่ก้าวเข้าบ้านมาเป็นคนสุดท้ายของวัน ออกปากทักน้องชายคนเล็ก สุดที่รักของทุกคนในบ้านก่อนจะเดินมานั่งข้างๆ ใบหน้าใสหันกลับมามองหน้าพี่ชายสุดหล่อก่อนจะยิ้มหวานให้
“พี่คยู”
“ครับ”
“น้องฮยอก กำลังอินเลิฟ” เสียงใสเอ่ยออกมา ก่อนจะกอดแขนพี่ชายแน่น
“หืม มีความรัก กับใคร” คยูฮยอนย้อนถามเสียงเรียบ คิ้วเริ่มกระตุกแปลกๆอย่างไม่พอใจ เห็นทีเขาต้องบอกพวกพี่คนอื่นๆด้วย
“พี่คิบอม”
“หือ”
“พี่คิบอมฮะ” ตากลมโตจ้องใบหน้าหล่อนิ่ง ก่อนจะส่อประกายวิบวับยามที่เอ่ยชื่อของใครอีกคนออกมา คยูฮยอนนั่งเงียบก่อนจะรั้งศีรษะกลมมาซบที่อกของตัวเอง
“มันเป็นใคร”
“พี่คยูอ่า อย่าเรียกพี่คิบอมแบบนั้นสิ” เสียงหวานเอ่ยอ้อน อน้อยๆเลื่อนไปบีบเบาๆที่มือแกร่ง
“แล้วเขาเป็นใครครับ น้องฮยอกบอกพี่ไม่ได้เหรอ”
“รุ่นพี่ที่มหาลัยฮะ”
“…”
“หล่อมากเลย”
เหอะ จะหล่อสู้เขาได้รึเปล่าก็ไม่รู้
“กรี๊ด”
“เธอ หล่อมากเลย”
“อ๊าย เรียนคณะอะไรกันน่ะ”
“ไม่ได้เรียนที่นี่หรอกเธอ อ๊าย หล่อจัง”
“โอ้ย ขอนอกใจคิบอมแปปนึงเถอะ กรี๊ด”
เสียงสาวๆในมหาวิทยาลัยพากันส่งเสียงเมื่อเหล่าพี่ชายสุดหวงน้องเดินเข้ามาในตัวตึก แว่นกันแดดสีดำขลับถูกถอดออกด้วยมาดเท่ห์ ก่อนจะส่งยิ้มละไมไปเรียกคะแนนอีกรอบ
“พี่ดงเฮ พี่ซีวอน พี่คยู มาทำไมกันฮะ” คนน่ารักที่เดินลงจากตึกมองไปยังพี่ชายอีกสามคนด้วยความงุนงง ก่อนจะรีบวิ่งเข้ามาหา
“พี่ได้ข่าวว่าน้องฮยอกอินเลิฟ” ซีวอนพูดออกมาเสียงนุ่ม คนตัวเล็กหันไปมองพี่ชายอีกคนอย่างคาดโทษก่อนจะก้าวเข้ามากอดเอวซีวอนเอาไว้อย่างอ้อนๆ
“ก็แค่ชอบนี่ฮะ”
“คนไหนเหรอที่น้องฮยอกชอบ” ดงฮถามออกมา ก่อนจะลูบผมนิ่มด้วยความเอ็นดู
“พี่คิบอมของเค้าไม่ได้เรียนนิเทศซักหน่อย”
“หืม”
“พี่คิบอมของเค้า เรียนหมอ”
“…”
“เห็นไหม น้องฮยอกชอบคนหล่อ แล้วก็ฉลาดด้วยนะ พวกพี่ๆไม่ต้องห่วงหรอก” พูดจบก็ยิ้มหวานประจบทั้งสามคนไปอีกที แต่ก็เป็นพี่ได้แต่หันไปมองหน้ากันเอง
เรียนหมอ ชื่อคิบอม
แค่นี้ก็สืบได้ง่ายๆ
“กลับบ้านกันเนอะ” คยูฮยอนพูดออกมา เมื่อรู้สึกว่าตัวเองและพี่ๆเริ่มเป็นเป้าสายตามากขึ้น
“พวกพี่ชายกลับไปก่อนเลย”
“แล้วน้องฮยอกจะไปไหน” ซีวอนย้อนถามกลับแทบจะทันที คนตัวเล็กผละกอดจากพี่ชายไปยืนยิ้มเขินอยู่ข้างๆ
“จะไปหาพี่คิบอม น้องฮยอกนัดพี่คิบอมไปกินข้าว”
“หืม”
“ทุกคนไม่ต้องให้ใครมารับน้องฮยอกนะ น้องฮยอกจะให้พี่คิบอมไปส่ง”
“…”
“ไปนะฮะ” พูดจบก็เขย่งปลายเท้าขึ้นไปหอมแก้มพี่ชายสุดหล่อทั้งสามคนก่อนจะวิ่งตัวปลิวออกไป ไม่ทันให้ใครได้ทักท้วงซักคน
“พี่คิบอม น้องฮยอกมาแล้ว” ร่างเล็กวิ่งเข้ามาในตัวตึกคณะแพทยศาสตร์ที่แสนเงียบสงบ เพราะบรรดาเหล่านักศึกษากำลังก้มหน้าก้มตาอ่านตำราเรียนอย่างเคร่งเครียด เจ้าของชื่อเงยใบหน้าขึ้นจากตำราเล่มหนาก่อนจะทอดมองเจ้าของเสียงนิ่งๆ
“พี่มีสอบ” เอ่ยออกมาติดเย็นชาเมื่อคนตัวเล็กเข้ามาใกล้
“แต่ว่า น้องฮยอกนัดพี่คิบอมไปกินข้าวเย็นนี่ฮะ” ร่างเล็กลงนั่งจุ้มปุ้กไปข้างๆ ไม่สนใจสายตาของเพื่อนร่วมโต๊ะคิบอมแม้แต่น้อย ชางมินกับมินโฮเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้เพื่อนนิดๆก่อนจะก้มลงไปอ่านหนังสือต่อ
“พี่ไม่ได้รับปาก”
“เย็นชา” เสียงหวานต่อว่า ก่อนจะพองลมน้อยๆที่แก้มสวย
“กลับบ้านไปก่อนแล้วกัน” อีกคนก็ไม่ค่อยจะสนใจ ตาคมยังไล่อ่านหนังสือในมือต่อ จะมีก็แต่ชางมินกับมินโฮที่แอบไปขมุบขมิบปากกันสองคน
ก็พอจะรู้อยู่ว่าฮยอกแจมาวินเพราะคนอื่นๆคิบอมไม่เคยให้เข้าใกล้ขนาดนี้
แต่ก็ยังสงสัย
ว่าทำไมคิบอมมันถึงได้ท่ามากขนาดนี้
เดี๋ยวน้องฮยอกแจคนสวยหายไปล่ะจะยุ่ง!!
“ไม่เอา” ส่ายหน้าจนผมยุ่ง มือเล็กๆเอื้อมไปจับมือแกร่งของคนเย็นชาข้างๆเอาไว้ คิบอมละสายตาออกจากหนังสือมาดูหน้าหงอยๆของคนด้านข้างก่อนจะถอนหายใจออกมา
“พี่มีสอบ แล้วก็เลิกดึกด้วย” พูดออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนลง คิบอมยอมแพ้ให้กับตาแป๋วๆคู่นั้นจริงๆ
“น้องฮยอกรอได้”
“มันดึกมากนะครับ พี่สอบผ่าตัด”
“น้องฮยอกอยากรอ”
“แต่…”
“ให้น้องฮยอกรอนะฮะ” พูดจบนิ้วเล็กๆก็สอดเข้าไปกับนิ้วเรียว ปากอิ่มเผยรอยยิ้มอ้อน คิบอมได้แต่พยักหน้ารับ
“ถ้ามันดึกมาก ฮยอกแจกลับไปก่อนเลยนะครับ”
“ดึกแค่ไหน น้องฮยอกก็จะรอฮะ” ตอบกลับด้วยสายตามุ่งมั่น คิบอมได้แต่ยกมือขึ้นลูบผมนิ่มของคนข้างกายด้วยสายตาเอ็นดู
แค่นี้แหละที่ทำให้ฮยอกแจมีกำลังใจมาหาคนเย็นชาทุกวัน
เที่ยงคืนแปดนาที
บรรยากาศรอบตัวเงียบสงบ มีเพียงแต่สายลมเย็นพัดผ่านไปมา แต่ก็ไมได้ทำให้ความตั้งใจของคนตัวเล็กถดถอยแต่อย่างใด มือเล็กยังคงง่วนกับการเล่นเกมส์ในมือ เงยหน้าขึ้นมาเป็นบางครั้งแต่ก็ไม่มีวี่แววว่านักศึกษาแพทย์คนไหนจะเดินลงจากตึกมา
ปากอิ่มระบายลมหายใจออกมาอย่างเบื่อๆ เกมส์ก็เล่ม การบ้านก็ทำ โทรศัพท์คุยกับพี่ชายสุดหล่อสามคน ก็ยังไม่เสร็จซักที
น้องฮยอกหิวข้าวแล้วนะ
มือเล็กกดปิดเกมส์ในมือก่อนจะเปลี่ยนมานั่งเท้าคาง ตากลมจ้องไปยังลิฟต์ตรงหน้าอย่างรอคอย ตอนนี้นอกจากจะหิวข้าว น้องฮยอกกลัวผีแล้วก็ง่วงนอนด้วย
ใบหน้าหวานฟุบลงไปบนกระเป๋าตัวเองก่อนจะผล็อยหลับไปในที่สุด
“หืม ยังไม่กลับจริงด้วยว่ะคิบอม” ชางมินที่ก้าวออกมาจากลิฟต์เป็นคนแรกเอ่ยทักออกมา เมื่อเห็นร่างเล็กกับผมสีสว่างยังนั่งอยู่ที่เดิม
“คิบอม ไม่ชอบน้องฮยอกเหรอวะ” มินโฮถามออกมาอีกคน
“ไม่เคยพูด” ร่างสูงตอบเพื่อนก่อนจะก้าวเร็วๆมาหาคนที่หลับปุ๋ย ใบหน้าคมระบายยิ้มอ่อนโยนก่อนจะช้อนแขนแกร่งโอบอุ้มร่างน้อยขึ้นมาในอ้อมกอด
“ฝากเอาของกลับห้องด้วย” หันมาสั่งเพื่อนก่อนจะเดินออกไป มินโฮกับชางมินได้แต่หันไปยิ้มให้กัน
ที่แท้ก็ชอบเขานี่นา
แต่ไอ้หน้าตาเย็นชาแบบนั้นเมื่อไหร่จะหายไปล่ะเนี่ย
“อื้อ” เสียงใสครางออกมาเบาๆในลำคอ ร่างเล็กพลิกตัวไปอีกทางก่อนจะระบายยิ้มหวานราวกับฝันดี คิบอมได้แต่นั่งลงข้างเตียง มือแกร่งปัดปรอยผมออกจากแก้มใส ริมฝีปากหยักก้มลงจูบเบาๆที่แก้มเนียนก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ โดยไม่ลืมที่จะห่มผ้าให้กับคนตัวเล็กบนเตียง
กริ๊ก…
ทันทีที่ประตูห้องน้ำปิดลง ตากลมแป๋วก็ลืมขึ้นก่อนที่มือเล็กจะปิดปากตัวเองแน่น
น้องฮยอกอยากกรี๊ด
พี่คิบอมหอมแก้ม
โหย ฟินไปโลกหน้า >///<
คิบอมเดินออกจากห้องน้ำ ก่อนจะสะดุดกึกเมื่อสบตากับคนตัวเล็กบนตียง
“อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอฮะ” เสียงใสร้องทักไม่มีวี่แววเคอะเขินแต่อย่างใด
“ทำไมไม่นอนล่ะครับ”
“น้องฮยอกตื่นแล้ว นอนไม่หลับ”
“หืม”
“พี่คิบอมมานั่งสิฮะ น้องฮยอกจะเช็ดผมให้” ร่างเล็กเดินไปดึงมือแกร่งให้ลงนั่งบนเตียง ก่อนที่ตัวเองจะปีนขึ้นไปด้านบนแล้วตั้งหน้าตั้งตาเช็ดผมให้อีกคน
“กลับบ้านไหมครับ” ร่างสูงถามออกมา ในขณะที่มือเล็กชะงักน้อยๆ
“ไม่เอาฮะ”
“เดี๋ยวพวกพี่ๆจะห่วงนะ”
“ไม่เอาหรอก ไม่อยากกลับ”
“…”
“ให้น้องฮยอกนอนกับพี่คิบอมนะฮะ” เอ่ยอ้อนก่อนจะวางใบหน้าใสมาบนไหล่กว้าง ร่างสูงนั่งนิ่งตัวแข็งทื่อ ก่อนจะพยักหน้ารับช้าๆ
น้องฮยอกแจชอบแอทแทคพี่คิบอม
“งั้นไปอาบน้ำนะครับ”
“ฮะ” รับคำอย่างว่าง่าย ในขณะที่ร่างสูงลุกเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าหาชุดนอนที่เล็กที่สุดมาให้อีกคน มือน้อยยื่นออกไปรับก่อนจะยิ้มหวานแทนคำขอบคุณ
ติ๊ด…
ติ๊ด…
ติ๊ด…
ยังไม่ทันก้าวเข้าไปในห้องน้ำ โทรศัพท์เครื่องสวยก็ส่งเสียงเตือนออกมาก่อน ร่างเล็กชะงักกึก ก่อนจะพองแก้ม
“ไม่รับเหรอครับ” คิบอมมองกลับไปอย่างสงสัย
“ไม่เอาหรอกฮะ พวกพี่ๆต้องโทรมาดุน้องฮยอกแน่ๆ”
“ถ้าไม่รับเขาจะยิ่งเป็นห่วงนะครับ” พยายามหว่านล้อมเสียงนุ่ม จนร่างเล็กเดินปึงปังกลับมากดรับ
เพราะพี่คิบอมหรอกนะ
“น้องฮยอก ทำไมไม่กลับบ้าน” ยังไม่ทันกรอกเสียงลงไป คนปลายสายก็โวยวายออกมาก่อน ร่างเล็กยู่หน้าก่อนจะยกโทรศัพท์ออกห่างเล็กน้อย
“พี่ซีวอนอย่าโวยวาย”
“แล้วทำไมน้องฮยอกไม่กลับบ้าน” กลายเป็นเสียงของดงเฮดังตามมา
“น้องฮยอกอยู่กับพี่คิบอม”
“ห๊า!!” เสียงประสานดังลั่น
“พวกตัวเองอย่าโวยวายสิ”
“น้องฮยอกกลับบ้าน” คยูฮยอนกรอกเสียงเรียบๆกลับมา
“ไม่เอา”
“ทำไม”
“พรุ่งนี้วันวาเลนไทน์นะ” เสียงใสแย้งกลับเบาๆ
“วาเลนไทน์แล้วไง กลับบ้าน” ซีวอนดุออกมาอีกครั้งอย่างไม่ยอมแพ้ ตากลมช้อนขึ้นมองรุ่นพี่สุดหล่อก่อนจะตอบพี่ชายตัวเอง
“น้องฮยอกต้องอยู่ขอความรักจากพี่คิบอมเป็นคนแรก”
“…”
“พวกตัวเองอย่าเพิ่งโกรธ พวกตัวเองไม่เคยมีความรักไม่เข้าใจน้องฮยอกหรอก เอาเป็นว่าถ้าพี่คิบอมรับรักน้องฮยอกเมื่อไหร่ น้องฮยอกจะพาน้องเขยกลับไปหานะฮะ” พูดรัวเร็วก่อนจะกดวางสาย แต่คนฟังกลับยืนอมยิ้มจนแก้มตุ่ย
“เอ่อ น้องฮยอกไปอาบน้ำนะฮะ” ตากลมเงยขึ้นมาสบตาของอีกคนก่อนที่แก้มใสจะแดงเรื่อ ร่างเล็กรีบวิ่งหายเข้าไปในห้องน้ำ
ว๊า น้องฮยอกเขิ๊นเขิน
ร่างเล็กเดินออกมาหลังจากหายเข้าไปร่วมชั่วโมง ตากลมมองแป๋วไปยังร่างสูงที่นั่งอ่านหนังสือ ก่อนจะย่องเข้าไปด้านหลัง
“พี่คิบอม ยังไม่นอนเหรอฮะ”
“พี่ต้องอ่านหนังสือครับ”
“เรียนหมอนี่ยากจังเลยนะฮะ” ใบหน้าน่ารักเอียงมองตัวหนังสือน่าปวดหัวตรงหน้าก่อนจะย่นคิ้วน้อยๆ ว่าที่คุณหมอหนุ่มอมยิ้มน้อยๆก่อนจะรั้งร่างเล็กมานั่งบนตัก
“พี่คิบอม”
“ตีสองกว่าแล้วนะครับ เมื่อไหร่จะขอความรักจากพี่” เอ่ยถามเสียงนุ่ม หากแต่ร่างเล็กกลับก้มหน้างุดแก้มแดงปลั่งด้วยความเขิน
“พี่คิบอม จะรับรักน้องฮยอกไหมฮะ”
“หืม”
“น้องฮยอกรักพี่คิบอมนะฮะ แล้วพี่คิบอมรักน้องฮยอกไหม” ช้อนตากลมโตขึ้นถาม เจ้าของตักระบายยิ้มอ่อนโยน
“รักครับ พี่คิบอมรักน้องฮยอกแจ”
“กรี๊ด พี่คิบอมมาแล้ว” ทันทีที่ร่างสูงก้าวลงจากรถคันหรู บรรดานักศึกษาสาวที่มาดักรอก็พากันวิ่งกรูเข้ามาหา หากแต่ก็ชะงักไปตามๆกันเมื่อเห็นร่างบอบบางของใครอีกคนเปิดประตูฝั่งข้างคนขับตามลงมา และจะไม่ตกใจมากเท่ากับที่คิบอมเอื้อมไปจับมือเล็กมากุมเอาไว้
“พี่คิบอมคะ ยุนอาเอาชอคโกแลตมาให้ค่ะ” นักศึกษาสาวคนสวยก้าวเข้ามาหาก่อนจะยื่นกล่องชอคโกแลตมาตรงหน้าอีกคน ร่างสูงเพียงแค่ก้มลงมองนิ่งๆ
“พี่คิบอมเขาไม่เอาของเธอหรอกยุนอา” เสียงใสของคนน่ารักดังขึ้นมาก่อนที่คิบอมจะได้ตอบ
“พูดอะไรน่ะฮยอกแจ”
“พี่คิบอมเขาเป็นแฟนเราแล้ว เขาไม่รับของจากคนอื่นแล้ว” ปากอิ่มเชิดขึ้นอย่างถือดี คิ้วสวยเลิกขึ้นเป็นการท้าทายหญิงสาวตรงหน้า
“โกหก ฮยอกแจโกหก”
“เราเปล่า ถามพี่คิบอมก็ได้” ปากอิ่มบุ้ยไปหาคนด้านข้าง
“จริงเหรอคะพี่คิบอม” ยุนอาถามออกมาเสียงดัง ในขณะที่คนอื่นๆหูผึ่งรอฟังเช่นกัน
“ครับ” รับคำสั้นๆก่อนจะหันไปยิ้มให้กับคนน่ารักข้างๆ
“ไม่น่าเชื่อ ฮยอกแจให้อะไรพี่คิบอม” ยุนอาหันกลับมาถามคนตัวเล็กอีกครั้ง
“ไม่ได้ให้เลย”
“…”
“พี่คิบอมแค่แพ้ความน่ารักของเราเอง”
“จริงเหรอคะ” ยุนอาเองก็ไม่ยอมแพ้
“ครับ เชื่อแฟนพี่เถอะ”
ได้รับการยืนยันไปแบบพร้อมเพรียงกัน คนอื่นๆเดินคอตกอกหัก หากแต่อีกสองคนยืนยิ้มคุยกันกระหนุงหระหนิง จะมีที่ผิดหวังก็สุดหล่ออีกสามคนที่ตามมาดูน้องชายคนเล็ก
ก็บอกแล้วว่า บอมฮยอก เขาเกิดมาคู่กัน~~
------------------------------------------------------------------------
Katomnam Talk:
กลับมาเป็นพักๆค่า
ไม่ได้หายไปไหนนะคะ
พยายามอย่างมากที่จะหาเวลามาพิมพ์ให้ทุกคน
รักและคิดถึงทุกคนเสมอนะคะ
มีความสุขมากๆในวันแห่งความรักน๊า
ความคิดเห็น