คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Story 2 หลงรักหมดใจ น้องชายเย็นชา Minho x Hyukjae Part END!!!
P.5
“ฮยอกแจ แกเป็นบ้าอะไรยิ้มอยู่ได้ทั้งวัน” เรียวอุคหันมาถามเพื่อนที่ตอนนี้เอาแต่นั่งยิ้มอย่างมีความสุข
“เมื่อวานมีอะไรดีๆรึเปล่า” ดงเฮหันมาถามอย่างจับผิด
“แต่ดูเมื่อวาน ไอ้รุ่นน้องนั่นมันโมโหมากเลยเนอะ” ซองมินเปรยขึ้นมาอีกคน ทำให้ใบหน้าหวานของฮยอกแจหันไปมองตาโต
“นายรู้ได้ไงอ่ะ” ฮยอกแจออกปากถาม
“ก็พวกฉันได้ยินเสียงปืน เลยรีบตามไปดูเจอมินโฮกำลังจะฆ่าคน ดีที่ไอ้ด๊องมันห้ามไว้ทัน” ซองมินเป็นคนเล่า ฮยอกแจตั้งใจฟังพยักหน้ารับอย่างปลาบปลื้มไปด้วย
“อื้อ” ฮยอกแจรับคำเสียงใส
“แล้วตกลงเมื่อคืนมีอะไรดีๆรึเปล่า” ทั้งสามคนถามออกมาพร้อมกัน ฮยอกแจยิ้มเขิน แต่ก่อนจะได้ตอบอะไรเสียงของลีทึกก็ดังขึ้น
“ฮยอกแจ น้องภาคฉันมารออยู่หน้าห้อง”
“อันแน่ๆ ไหนขอดูหน้าหน่อยดิ๊” เพื่อนทั้งสามส่งเสียงแซวแล้วรีบเก็บของเผ่นออกไปก่อน ฮยอกแจยิ้มน้อยๆก่อนจะค่อยๆเดินออกไปอย่างไม่เร่งรีบ
“มาทำไม” เรียวอุคส่งเสียงถามแล้วมองอีกฝ่ายอย่างไม่พอใจ แต่กลับแอบยิ้มกับซองมินอย่างรู้กัน
“ผมมาหาพี่ฮยอกแจ” มินโฮตอบกลับแล้วพยายามมองเลยเข้ามาในห้องเรียนด้านใน
“นายเป็นคนไล่เพื่อนฉันเองไม่ใช่เหรอไง ทำไมยังมาวุ่นวายอีก” ซองมินสวนกลับกอดอกมองหน้าอีกฝ่าย ในขณะที่ดงเฮรั้งเอวบางของฮยอกแจเอาไว้ด้านใน ปล่อยให้ซองมินกับเรียวอุคแก้แค้นไปก่อน
“ผมขอโทษครับ” ตอบกลับอย่างสุภาพแถมยังโค้งให้สองคนตรงหน้าอย่างรู้สึกผิดจริงๆ
“พวกเราไม่ยกโทษให้” พร้อมใจกันตอบออกมา
“จะให้ผมทำอะไรก็ได้ แต่ยกโทษให้ผมเถอะครับ” มินโฮบอกกลับมาเสียงอ่อน ซองมินหันไปมองหน้ากับเรียวอุคอย่างสมใจ
“นายเคยเป็นคนเจ้าชู้มากนี่” เรียวอุคเกริ่นขึ้นมา
“ครับ” รับคำตามความจริง
“นายกล้าไปบอกเลิกกับคนที่นายคบอยู่ตอนนี้ไหมล่ะ” ซองมินถามต่อ ทำให้ใบหน้าหล่อส่อแววเครียดขึ้นมาทันที
“ทำหน้าแบบนี้ทำไม่ได้ใช่ไหม” ฮยอกแจที่แอบมองดูอยู่ออกปากถาม มือเล็กจับกับมือของดงเฮแน่น หัวใจดวงน้อยกำลังเต้นเร็วเพื่อรอฟังคำตอบ
“มันไม่ใช่อย่างงั้นนะ ลูกเจี๊ยบ” มินโฮตอบออกมา พร้อมกับชื่อที่เพิ่งเรียกไปเมื่อวานสดๆร้อนๆ
“แล้วมันยังไง” ดงเฮถามแทนแล้วจ้องน้องชายคนรักอย่างหาคำตอบ
“เอ่อ”
“ถ้าทำไม่ได้ เราก็อย่าฝืนเลยมินโฮ ฉันคงรับไม่ได้ถ้านายจะคบคนอื่นพร้อมกับฉัน” ฮยอกแจบอกออกมาเสียงเบาก่อนจะเดินเลี่ยงออกไปอีกทาง ทำเอาเพื่อนอีกสามคนหันไปมองหน้ากันอย่างเครียดจริงๆ
“มินโฮ พวกพี่แค่อยากจะลองใจนายแค่นั้นเอง ไม่คิดว่าจะเป็นเรื่อง” ซองมินพูดออกมาเสียงอ่อย
“นั่นสิ นายตามไปง้อมันสิ” เรียวอุคอีกคนที่ยิ้มแหยๆมาให้
“มันก็จริงของเขานะครับ ถ้าผมจะคบเขาพร้อมกับคนอื่น เขาคงทนไม่ได้” มินโฮพูดออกมา
“แล้วนายก็จะยอมเลิกกับฮยอกแบบนี้น่ะเหรอ” ดงเฮร้องถามเสียงดังอย่างตกใจ
“ผมไม่ยอมเลิกกับลูกเจี๊ยบหรอกน่า ผมเพิ่งเคยบอกรักเขาเป็นคนแรก” มินโฮตอบออกมาก่อนจะยิ้มมาให้เพื่อนของคนรัก
“แล้วนายทำหน้าแบบนั้นทำไมตอนที่เราถาม” เรียวอุคถามอย่างไม่เข้าใจ
“ผมก็แค่กำลังนึกว่าตอนนี้ผมคบกับใครอยู่บ้างก็เท่านั้นเอง ผมกลัวว่าผมจะเลิกไม่ครบหมดทุกคน” ร่างสูงตอบกลับก่อนจะรีบวิ่งออกไป
“เด็กคนนี้จริงจังเนอะ” ดงเฮพูดออกมามองตามแผ่นหลังกว้างไปอย่างชื่นชม
“ดีใจกับไก่น้อยของเราด้วย” อีกสองคนรับคำเสียงใส
สามวันผ่านไป…
“ฮยอกไม่เอาน่า อย่าทำหน้าเฉยชาแบบนี้ดิ” ดงเฮเดินเข้ามาโยกหัวเล็กของเพื่อนไปมา มินโฮก็หายหน้าหายตาไปสามวันแล้ว
“ทำไมฉันถึงยังชอบเด็กบ้าคนนั้นอยู่อีกนะ” เสียงหวานบ่นออกมา
“นินทาคนรักตัวเองแบบนี้ไม่ดีนะลูกเจี๊ยบ” เสียงนุ่มของมินโฮดังขึ้นพร้อมกับใบหน้าหล่อเหลาที่ยิ้มเข้ามา ฮยอกแจตาโตมองคนตรงหน้าอย่างตกใจ
“ทำไมมองผมแบบนั้นล่ะ” พูดจบก็คว้าเอาคนตรงหน้าเข้ามากอดไว้แน่นอย่างคิดถึง
“หน้านายไปทำอะไรมา” ฮยอกแจถามขึ้นพร้อมกับดันร่างสูงออกห่าง นิ้วเล็กไล้ไปบนโครงหน้าของอีกฝ่ายอย่างแผ่วเบา
“อ่า จะตอบว่าไงดีล่ะ” มินโฮถามกลับพร้อมยิ้มออกมาเล็กน้อย แขนแกร่งโอบรอบเอวบางโยกไปมาราวกับปลอบเด็กเล็กๆ
“ทำไมถึงได้เป็นแผลเยอะแบบนี้ล่ะ” ฮยอกแจถามออกไปอีกครั้งแล้วมองอีกฝ่ายอย่างรอคำตอบ มินโฮหัวเราะออกมาเล็กน้อย
“ก็โดนสาวๆที่ไปบอกเลิกตบมาน่ะ” คำตอบของมินโฮเรียกเสียงหัวเราะจากดงเฮ ซองมิน เรียวอุคได้เป็นอย่างดี
“น่าสงสารจัง” ฮยอกแจว่าเสียงเบาแล้วรีบฉุดมือของมินโฮให้เดินตามไปอีกทาง มินโฮหันไปโค้งขอบคุณให้กับรุ่นพี่อีกสามคนก่อนจะยิ้มร่าตามไป
“มาห้องพยาบาลทำไมน่ะ” ร่างสูงข้างกายออกปากถามงงๆ
“มาทำแผลน่ะสิ ปล่อยให้เลือดไหลได้ไงกัน” เสียงหวานว่า ก่อนจะง่วนอยู่กับกล่องปฐมพยาบาลตรงหน้า
“ทายาก่อนนะ” บอกก่อนจะค่อยๆบรรจงทาแผลของอีกฝ่ายอย่างเบามือ มินโฮแทบจะไม่รู้สึกด้วยซ้ำ ตาคมมองใบหน้าหวานที่ก้มมาใกล้ๆไม่วางตา จนคนทำแผลรู้สึกตัวถอนหน้าห่างออกไปอีกหน่อย ใบหน้าน่ารักซับสีเรื่อ
“จะจ้องทำไมเล่า”
“มองหน้าแฟนเป็นความผิดเหรอไง” ลอยหน้าตอบ จนฮยอกแจอดไม่ได้ที่จะตีแขนของคนรักไปป้าบใหญ่
“ทำไมต้องทำขนาดนี้ด้วยนะ” ร่างบางเอ่ยถามออกไป ก่อนจะแปะพลาสเตอร์ปิดแผลลงไปบนแก้มของอีกฝ่าย มือแกร่งยกขึ้นมากุมมือนิ่มเอาไว้ สบตากันเนิ่นนาน
“เพราะรักลูกเจี๊ยบไง”
“…”
“ไม่อยากทำให้ลูกเจี๊ยบไม่สบายใจที่จะต้องคบกับผม” พูดเสียงนุ่มพร้อมสายตาที่สื่อออกมาถึงความหมาย ใบหน้าหวานซับสีเรื่ออีกครั้งกับคำบอกรักนั้น
“รู้แล้ว” ตอบกลับและพยายามจะดึงมือออกจากการเกาะกุมแต่กลับถูกรั้งไปนั่งบนตักกว้าง
“จะจูบให้ลืมทางกลับบ้านเลย” มินโฮเอ่ยทะเล้นก่อนจะปิดปากอิ่มที่เตรียมจะว่านั้น มีแต่เสียงครางอื้ออึงเมื่ออากาศถูกพรากไป จูบมาราธอนเนิ่นนานจนฮยอกแจเบลอไปหมด
อ่า สงสัยผมจะลืมทางกลับบ้านจริงๆ
The END!!!
------------------------------------------
Katomnam Talk:
จบแล้วค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นต์เลยนะคะ
เจอกันเรื่องหน้า HanHyuk ค่า
คุคุ
สวัสดีปีใหม่ค่า
ความคิดเห็น