คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #89 : Story 33 MV รัก...{KyuHyuk}
เนื่องมาจากภาพนี้ค่ะ ^^
“แกบอกว่าใครเป็นนางเอกเอ็มวีของปีหนึ่งนะ” คยูฮยอนถามออกมาหลังจากที่ได้ยินเพื่อนสนิทแหกปากพูดอะไรอยู่ข้างๆมาได้พักใหญ่ แต่เขาจะไม่สนใจเลยถ้าไม่มีชื่อใครคนหนึ่งหลุดออกมา
จองจีอึน
“จีอึนไง” ฮีชอลหันมาตอบคนหวงน้องสาวงงๆ จีอึนเป็นน้องสาวแท้ๆของคยูฮยอนแต่คนส่วนใหญ่มักไม่รับรู้เพราะจีอึนใช้นามสกุลของทางแม่
“แล้วใครเป็นพระเอก” ข่มอารมณ์หวงน้องถามเสียงเรียบ
“น้องฮยอกแจ~” ตอบกลับก่อนจะทำตาเป็นประกาย พร้อมกับเพื่อนคนอื่นๆในรุ่นที่หันมามองหนุ่มหน้าสวยกันเป็นแถบ
“จริงดิวะ”
“เห้ย น้องปีหนึ่งเอาจริงดิ”
“เอ็มวีอะไรวะ”
“แล้วทำไมเป็นน้องฮยอกแจ”
“นึกว่าจะเอาไอ้ซีวอนเป็นพระเอกซะอีก”
และอีกสารพัดคำถามที่ฮีชอลแทบจะตอบไม่ทัน แต่ที่คยูฮยอนสงสัยที่สุด
“ฮยอกแจนี่ใครวะ”
“อ้าว ไปอยู่ไหนมา น้องฮยอกแจก็คนที่ได้เป็นดาวมหาลัยปีนี้ไง”
“หืม” ยิ่งพูดคยูฮยอนยิ่งงง
“ผู้หญิงเหรอ”
“ผู้ชาย”
“…”
“ที่โคตรน่ารัก แกไม่รู้อะไรน้องฮยอกแจโคตรโมเอ้เลย ตัวขาวๆ ปากแดงๆ มือนิ่มๆ โอ้ย บรรยายความน่ารักออกมาไม่หมด” เยซองถลาเข้ามาร่วมวงสนทนาก่อนจะบรรยายความน่ารักของคนที่ถูกพูดถึงไปด้วยแววตาหลงใหล แล้วยังมีฮีชอลกับเพื่อนคนอื่นที่ร่วมพยักหน้ารับ
โจวคยูฮยอนคนนี้ ตกข่าวขนาดนี้เลยเหรอไง
“เดี๋ยวแกก็เจอ เพิ่งเปิดเทอมมาอาทิตย์เดียวเอง” มือสั้นตบไปที่บ่ากว้างของเพื่อน
“ฉันไม่ได้อยากเจอฮยอกแจอะไรนั่น แต่ฉันอยากรู้ว่าเอ็มวีที่เด็กปีหนึ่งทำมันมีฉากเลิฟซีนไหม” ถามออกมาเสียงเข้ม ฮีชอลร้องอู่ว เบาๆก่อนจะถอยห่าง
เวลาคยูฮยอนหวงน้องน่ากลัวอย่างกับอะไรดี
“ก็มี”
“เรทไหน”
“ปากแตะปาก”
“คยูฮยอนแกต้องเข้าใจว่ามันเป็นงาน” ฮีชอลกอดอกพูดออกมาเสียงเรียบ เมื่อเพื่อนตัวสูงเอาแต่ทำหน้าหงุดหงิด แขนแกร่งกอดอกมองไปที่กองถ่ายทำของเด็กปีหนึ่งด้วยใบหน้าไม่สบอารมณ์ เยซองได้แต่ยักไหล่เบาๆอย่างจนใจ ห้ามไปยังไงก็ไม่ฟัง
“พี่คยูฮยอน” จีอึนร้องเรียกพี่ชายสียงใสก่อนจะถลาเข้ามาหา
“รับเล่นไม่เห็นบอกพี่ซักคำ”
“โถ่แค่งานของคณะนิดๆหน่อยๆเอง” เสียงใสร้องออกมาก่อนจะหัวเราะ แต่พี่ชายรูปหล่อไม่ขำด้วย
“แล้วทำไมต้องมีฉากจูบ”
“อืม…มันก็ได้อารมณ์ดีนะพี่คยูฮยอน”
“…”
“อ่านบทแล้วยังอินเลยเหอะ” น้องสาวตอบกลับไม่ทุกข์ร้อน คิ้วเข้มยิ่งขมวดมุ่น อยากจะเห็นจริงๆไอ้คนที่ชื่อฮยอกแจเนี่ย เจอหน้าพ่อจะขอต่อยก่อนซักหมัดเอาให้คว่ำเลย เป็นใครบังอาจมาจูบน้องสาวเขา
“คิดอะไรน่ะ” ฮีชอลถามออกมาหวาดๆ
“อยากต่อยคน”
“แต่น้องฮยอกแจยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ” ถามกลับเสียงดังลั่น
“พี่คยูฮยอนจะทำอะไรเพื่อนจีอึน”
“ก็มันจะจูบปากจีอึน”
“พี่คยูบ้าไปแล้ว ฮยอกแจไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะ” น้องสาวออกโรงปกป้องอีกคน ยิ่งทำให้คยูฮยอนรู้สุกหมั่นไส้มากขึ้นไปอีก
ฮยอกแจเป็นใคร ทำไมใครๆถึงต้องปกป้องขนาดนั้น
“แค่ต้องมาจูบปากจีอึน มันก็ผิดแล้ว!” คนเป็นพี่ชายประกาศกร้าว คนตัวเล็กที่ก้าวเข้ามาในกองถ่ายชะงักกึก ก่อนที่ดวงตากลมโตจะมองไปยังต้นเสียง รุ่นพี่คยูฮยอนคณะเดียวกับเขากำลังยืนพูดอยู่กับจีอึนเพื่อนสนิทของเขาตั้งแต่มัธยมปลาย หน้าหวานเอียงคอน้อยๆก่อนจะเม้มปากแน่น
จีอึนกับรุ่นพี่คยูฮยอน
สงสัยจะเป็นแฟนกัน ไม่งั้นรุ่นพี่คงไม่หวงขนาดนั้น
คิดเองเออเองเรียบร้อยถึงเดินเข้ามารวมกลุ่ม โค้งตัวลงทักทายรุ่นพี่อีกสามคนตรงหน้าอย่างนอบน้อม
“น้องฮยอกแจ~” ฮีชอลกับเยซองลืมตัวส่งเสียงเพ้อออกมาทันทีที่คนตัวเล็กเงยขึ้นสบตา คยูฮยอนมองคนตัวขาวนิ่ง แก้มใสปากแดง
แล้วน้องฮยอกแจหน้าตาแบบนี้
พี่คยูฮยอนคนนี้จะกล้าต่อยได้ยังไง
คนอะไรไม่รู้น่ารักอ่ะ!
“ฮยอกแจมาแล้วเหรอไปแต่งตัวเร็ว” ยังไม่ทันที่ใครจะได้พูดอะไรต่อร่างเล็กๆก็ถูกเพื่อนร่วมรุ่นมาลากออกไป ปล่อยสายตาอีกสามคู่ให้มองตามด้วยความเสียดาย
“อ่ะแฮ่ม ไม่ต่อยเลยล่ะพี่คยูฮยอน” จีอึนเงยหน้ามองพี่ชายอย่างรู้ทัน ใบหน้าหล่อรีบเก๊กขรึมกระแอมไออีกสองทีก่อนจะตอบ
“จะต่อยแล้ว แต่กลัวเด็กปีหนึ่งเสียงาน” ฮีชอลกับเยซองหันมองเพื่อนสนิทก่อนจะพูดออกมาพร้อมกัน
“เหรอ!”
“ฮยอกแจ กินอะไรมารึยึง” จีอึนออกปากถามเพื่อนเสียงใส มือเล็กถูกันไปมาไล่ความหนาว
“ยังเลย วันนี้เราตื่นสาย” คนหน้าเอ่ยตอบกระชับเสื้อโค้ทเข้ากับตัวกันลมหนาวเช่นกัน ตากลมโตเหลือบมองไปยังมือของเพื่อนสนิทที่จับกับมือของอีกคน ปากแดงระบายยิ้มน้อยๆให้กับคนที่อยู่ข้างกาย คยูฮยอนเหลือบมองแล้วหันไปทางอื่น
“อ่อนี่พี่คยูฮยอน”
“อืมเรารู้จัก พี่เขาลงปกมหาลัยตอนที่เราเข้ามา” คนน่ารักตอบรับแล้วยิ้มหวาน ก่อนจะหน้าเจื่อนลงเล็กน้อยเมื่อคยูฮยอนยังคงมีแต่สีหน้าเรียบเฉย ก่อนจะยืนนิ่งเริ่มรู้คร่าวๆว่าคยูฮยอนคงไม่พอใจที่จะให้แฟนมาจูบคนอื่น
“ฮยอกแจอ่า หนาวมากเลยเหรอ” จีอึนปล่อยมือออกจากมืออบอุ่นของคยูฮยอนก่อนจะประคองมือเล็กพอกันขึ้นมาเป่าลมอุ่นๆไปให้
“เอ่อจีอึน”
“เอาผ้าพันคอเราไหม”
“ไม่เป็นไร”
“เอาไปเถอะ” หญิงสาวพยายามถอดผ้าพันคอออกจากคอของตัวเองส่งให้ แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเสียงเข้มๆดังขึ้น
“ไม่ต้อง!!!” ฮยอกแจกับจีอึนเงยมองต้นตอของเสียงด้วยความตกใจ ก่อนที่ร่างบอบบางจะสะดุ้งเฮือกเมื่อผ้าพันคอไหมพรมสีขาวครีมค่อยๆประดับลงบนลำคอของตัวเอง จีอึนแอบอมยิ้มก่อนจะวิ่งไปหาเพื่อนคนอื่น เป็นพี่น้องกันมาตั้งนาน แค่นี้จีอึนเปิดทางให้พี่ชายได้อยู่แล้ว
ได้พี่ชายตัวเองเป็นเพื่อนเขยดีกว่าได้อีตาแทคยอนหรืออีตาซีวอนที่เทียวไล้เทียวขื่ออยู่ตั้งเยอะ!
“ขอบคุณฮะ” เสียงหวานเอ่ยบอก ตาแป๋วเงยขึ้นสบตาคมกล้าก่อนจะก้มงุด คยูฮยอนกลั้นยิ้มจนแก้มตุ่ยแล้วแสร้งเงยหน้าขึ้นมองฟ้า
“ฉันก็แค่ไม่อยากให้จีอึนทนหนาวเพราะนาย” คำตอบของร่างสูงทำให้ยิ้มหวานๆเจื่อนลง
“ผมจะฝากจีอึนไปคืนให้นะฮะ” เสียงหวานพูดออกมาแผ่วเบา ก่อนจะโค้งตัวลงแทนการบอกลาแล้วเดินแยกออกมาอีกทาง คยูฮยอนได้แต่มองตามด้วยดวงตาอ่อนแสงลง
“มาทุกวันเลยนะพี่คยูฮยอน” ดงเฮเอ่ยทักทายคนที่แทบจะเป็นแขกประจำของกองถ่ายปีหนึ่ง หน้าหล่อหันมองก่อนจะตอบอย่างเป็นกันเอง
“มาดูเผื่อมีไรช่วยได้”
“โหย ระดับนี้ ไปถ่ายของปีตัวเองให้เสร็จก่อนเหอะ พี่เป็นพระเอกนี่” ร่างโปร่งลงนั่งคุยกับพี่คนสนิทที่ควบตำแหน่งพี่รหัส
“ไม่ได้”
“จะหวงอะไรจีอึนขนาดนั้น”
“แกไม่เป็นฉันจะรู้ได้ไง” คนเป็นพี่กอดอกตอบ ก่อนจะมองไปยังคนที่อยู่ในฉาก วันนี้กองถ่ายออกมาถ่ายกันที่ร้านกาแฟของรุ่นพี่ที่จบไปแล้ว จีอึนกับฮยอกแจกำลังเข้าฉาก
และที่สำคัญวันนี้มีฉากสำคัญ
ฉากจูบ!
“ก็แค่เอาปากแตะปาก” ดงเฮพูดออกมาง่อยๆ คยูฮยอนเอาแต่มองไปที่อีกสองคน
“แล้วมันจูบไหมล่ะ” เอ่ยออกมาก่อนจะเริ่มขมวดคิ้วมุ่น เมื่อจีอึนเริ่มเขย่งปลายเท้า ทันทีที่ปากแตะปากคยูฮยอนก็ลุกขึ้นยืนจนดงเฮคว้าเอาไว้แทบไม่ทัน
“คัท!”
“เยี่ยมมากเลย” เสียงมากมายร้องออกมา ก่อนที่คนตัวเล็กจะยกมือขึ้นมาปิดปากสีแดงสดของตัวเองแล้วยิ้มเขิน ดงเฮได้แต่ยิ้มกับท่าทางน่ารักอดไม่ได้ที่จะตะโกนแซว
“ฮยอกแจ แกอายมากกว่าจีอึนอีกนะ” ร่างเล็กหันมาตามเสียงก่อนจะโบกมือให้เพื่อน แต่ก็หุบยิ้มลงเมื่อเจอสีหน้าไม่สบอารมณ์ของคยูฮยอน ร่างเล็กค่อยๆเดินเข้ามาหา
“รุ่นพี่”
“…”
“ขอโทษนะฮะที่จูบจีอึน” ร่างบางโค้งตัวลง
“จะมาขอโทษทำไม” น้ำเสียงนิ่งๆเรียกให้ดวงตากลมโตช้อนมอง ดงเฮมองสถานการณ์ตรงหน้าอย่างไม่ค่อยจะเข้าใจนัก
“ก็…”
“ฮยอกแจ มาถ่ายแก้ตรงนี้หน่อยสิ” ใครอีกคนมาลากคนน่ารักออกไป คยูฮยอนได้แต่มองตามก่อนจะส่ายหน้ายิ้มๆ
ไม่รู้ว่าคนตัวเล็กคิดอะไร
ฮยอกแจไม่ได้จูบจีอึนซักหน่อย
จีอึนต่างหากที่เดินเข้าไปจูบฮยอกแจ
“นี่พี่” เสียงของดงเฮดึงสายตาของคยูฮยอนออกมาจากคนน่ารักประจำคณะ
“อะไร”
“ถามจริงไอ้ที่ตามเฝ้าเนี่ย”
“…”
“หวงน้องหรือตามจีบฮยอกแจ”
“วันนี้จีอึนไม่มีถ่ายนี่ครับพี่” ดงเฮเอ่ยถามทันทีที่เห็นคนตัวสูงเดินเข้ามาภายในสถานีรถไฟ ตอนนี้ฮยอกแจกำลังถ่ายซีนอารมณ์ ลำคอสวยประดับด้วยผ้าพันคอของเขามันทำให้เขาอดจะยิ้มออกมาไม่ได้ ก็ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เขาละสายตาออกจากคนตัวเล็กไม่ได้เลย จากที่มาเฝ้าจีอึนกลับกลายเป็นมาตามมองฮยอกแจ
“ฉันรู้”
“อ่าว…”
“บางทีคำถามของแก ฉันอาจจะตอบได้แล้วนะดงเฮ” มือแกร่งวางลงไปบนไหล่ของรุ่นน้อง ดงเฮยิ้มรับก่อนจะมองด้วยสายตาล้อเลียน
“นี่ตกลงพี่ตามจีบฮยอกแจจริงด้วยเหรอเนี่ย”
“เบาๆสิวะ”
“ฮ่าๆๆ ไปทำงานดีกว่า ขอบอกคู่แข่งพี่น่ะมาด้วยนะวันนี้ มาทั้งสองคนเลย” ดงเฮพูดออกมาอย่างอารมณ์ดี นิ้วเรียวชี้ไปที่ใต้เต้นท์ ตาคมหรี่มองคนที่นั่งอยู่ข้างใน แทคยอนกับซีวอน หนุ่มหล่อคนดังประจำปีหนึ่งของหมาวิทยาลัย กำลังนั่งกอดอกเก๊กหน้าหล่อแข่งกันอยู่สองคน
คยูฮยอนยักไหล่ก่อนจะเดินไปนั่งอยู่ด้านหลัง พวกรุ่นน้องปีหนึ่งหันมายิ้มทักเขาก่อนจะหันไปมองคนตัวเล็กที่ยืนตากอากาศหนาวอยู่ด้านนอก ตาคมหรี่มองปากแดงที่สั่นน้อยๆก่อนจะตัดสินใจเดินกลับไปที่รถหยิบเสื้อคลุมที่วางไว้ในรถออกมาถือไว้
ขายาวหยุดชะงักเมื่อเดินกลับมาแล้วเจอแทคยอนกับซีวอนกำลังแข่งกันยัดเสื้อของตัวเองให้กับฮยอกแจที่ยืนทำหน้าไม่ถูกอยู่ตรงกลาง
“ฮยอกแจใส่เสื้อผมสิ” ซีวอนยื่นโค้มตัวหรูราคาเหยียบแสนมาให้ตรงหน้า
“ไม่ ฮยอกแจใส่ของผมสิครับ” แทคยอนปัดมือซีวอนออก ก่อนจะคลุมเสื้อโค้ทไปที่ไหล่บอบบาง คนตัวเล็กได้แต่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ มองมาที่เพื่อนๆเพื่อขอความช่วยเหลือแต่ก็ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครสามารถช่วยได้ซักคน
ปัญหาของคนน่ารักที่น่าสงสารจริงๆ
“ถอย!” เสียงดุๆดังขึ้น ทำให้คนที่กำลังเถียงกันเป็นเด็กๆชะงักกึกหันไปมองหน้าคนมาใหม่พร้อมกัน
“รุ่นพี่”
“ถอยไป” คยูฮยอนอาศัยความเป็นรุ่นพี่ข่ม หากแต่ดูเหมือนรุ่นน้องตัวสูงอีกสองคนจะยังคงอึ้งอยู่เหมือนเดิม มือแกร่งแล้วดึงมือเล็กของคนตรงกลางออกมาแทนก่อนจะเดินเข้าในร้านกาแฟแถวๆนั้น
“ไปยืนให้มองพวกมันเถียงกันทำไม” ทันทีที่เข้ามาด้านใน เสียงทุ้มนุ่มก็เอ่ยถามออกมา คนน่ารักก้มหน้ามองมือที่ถูกจับเขินๆ
“…”
“ทีหลังก็เดินหนีออกมา”
“เห…”
“หนาวไหม”
“หนาวฮะ” เสียงหวานตอบกลับตามความเป็นจริงก่อนจะถูกดันให้ลงนั่งโต๊ะในมุมหนึ่งของร้าน เสื้อคลุมสีแดงของคยูฮยอนพาดลงมาบนไหล่ ตากลมโตเงยขึ้นมองก่อนจะยิ้มหวานออกมา
“นั่งนี่แหละ” คยูฮยอนพูดแก้เก้อก่อนจะเดินไปสั่งชอคโกแลตร้อนกลับมาที่โต๊ะ
“ขอบคุณฮะ”
“เมื่อไหร่จะถ่ายเสร็จ” ร่างสูงที่นั่งฝั่งตรงข้ามออกปากถาม มือเล็กจับแก้วอุ่นเอาไว้คลายหนาว
“อีกฉากเดียวก็เสร็จแล้วฮะ”
“อืม”
“พี่คยูฮยอนมาทำอะไรเหรอฮะวันนี้ จีอึนไม่มีถ่ายนี่ เขาไม่ได้บอกพี่เหรอฮะ” ทันทีที่จบคำถามคยูฮยอนก็ทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก
“พี่น่ะมาเฝ้าจีอึนแค่วันแรกเท่านั้นแหละ” ตอบออกมาแค่นั้นก่อนจะเดินออกไปนอกร้านปล่อยให้คนฟังก้มหน้ายิ้มกับแก้วชอคโกแลตอุ่น
“กลับรึยัง” ร่างสูงเดินเข้ามาหยุดข้างร่างบาง หน้าหวานเงยขึ้นมองแล้วยิ้มให้น้อยๆ
“จะกลับแล้วฮะ” มือแกร่งรับเอาหนังสือกับกระเป๋าสะพายของอีกคนมาถือเอาไว้ ก่อนจะถือวิสาสะจับมือเล็กเอาไว้ในอุ้งมือของตัวเอง
“โอ้โหพัฒนา” ดงเฮตะโกนแซว ก่อนจะอดขำออกมาไม่ได้ ตอนแรกทำท่ายังกับจะมาฆ่าฮยอกแจ ไปๆมาๆดันกลายเป็นหลงรักคนน่ารักเข้าจนได้
ซีวอนกับแทคยอนก็ตกกระป๋องไปแบบปริยาย
ก็ฮยอกแจปฏิเสธพวกเขาแต่ไม่เคยแม้แต่จะคิดปฏิเสธคยูฮยอน
แค่นี้ก็รู้แล้วว่าใครมาวิน
“หุบปากไป” คยูฮยอนหันมาพูดเสียงดุกลบเกลื่อน
“แล้วลืมน้องสาวคนนี้ไปรึยัง” จีอึนถามออกมาก่อนจะหัวเราะน้อยๆ ตั้งแต่คยูฮยอนตั้งหนาตั้งตาจีบฮยอกแจ ก็ดูเหมือนจะลืมไปว่าตัวเองมีน้องสาวที่ต้องคอยหวงอีกคน
“โธ่ จีอึน” พี่ชายเรียกเสียงอ่อน
“กลับบ้านดีกว่า เจอกันที่บ้านนะพี่ชายสุดหล่อ” เสียงใสร้องบอกก่อนจะเดินมาหอมแก้มของร่างเล็กที่ยืนอยู่ข้างๆพี่ชายตัวเอง ตาคมถลึงมองดุๆ
“กลับบ้านไปเลยไป”
“เดี๋ยวนี้หวงใครก็ไม่รู้เนอะ”
“…”
“ที่แน่ๆไม่ใช่จีอึนแล้วแหละ” เอ่ยแซวก่อนจะเดินฮัมเพลงออกไป จีอึนรู้สึกดีที่คยูฮยอนตามหวงฮยอกแจเพราะตอนนี้หญิงสาวได้ขับรถไปไหนมาไหนตามใจชอบ
ก็คนขับรถส่วนตัวเปลี่ยนเส้นทางกลับบ้านไปแล้วนี่นา
กว่าจะกลับบ้านได้ต้องรอกล่อมคุณหนูฮยอกแจนอนก่อนนั่นแหละ
ตรวจตราอย่างดีว่าไม่มีหนุ่มที่ไหนโทรถึงจะวางใจ
เคยบอกไปตั้งหลายรอบว่าให้ย้ายไปอยู่ด้วยกันเลย
พี่ชายรูปหล่อก็ดันบอกว่า
ไม่ได้หรอก ต้องทะนุถนอม คนนี้ตัวจริงนะ!!
จีอึนก็แค่ให้ย้ายไปอยู่ด้วยเฉยๆ ไม่ได้จะให้ไปทำอะไรฮยอกแจเสียหน่อย
“พี่คยูฮยอนไม่กลับบ้านเหรอฮะ” เสียงหวานเอ่ยถามเมื่อเห็นร่างสูงเอาแต่นั่งเล่นเกมส์ไม่คิดจะขยับตัวไปไหน
“ไล่พี่เหรอครับ” กดหยุดเกมส์ก่อนจะหันไปถามตรงๆ คนตัวเล็กเดินมานั่งบนโซฟาข้างๆ
“เปล่าฮะ ฮยอกแจแค่เห็นว่ามันดึกแล้ว ขับรถมืดๆอันตราย” อ้อมแอ้มบอกเสียงเบา ปากหยักวาดยิ้มกว้างก่อนจะรั้งเอวเล็กเข้ามากอดเอาไว้หลวมๆ
“เป็นห่วงพี่เหรอครับ”
“ก็ต้องห่วงสิฮะ” คนตัวเล็กตอบกลับ ก่อนที่แก้มใสจะถูกรุกรานด้วยจมูกโด่งของคนด้านข้าง ใบหน้าหล่อวางเกยมาบนไหล่บาง
“ฮยอกแจ”
“ฮะ”
“รู้ไหมว่าพี่ทำมาทั้งหมดเพราะอะไร”
“…”
“ที่พี่ตามไปรับไปส่ง คอยหวงคอยห่วง ฮยอกแจรู้ไหมครับว่าพี่ทำไปทำไม” เสียงทุ้มเอ่ยถามออกมาอย่างจริงจัง ลอบมองใบหน้าหวานของคนในอ้อมกอด แก้มใสขึ้นสีแดงเรื่อจนคนมองต้องฝังจมูกทิ้งไว้เนิ่นนาน
“คือว่า…”
“บอกให้พี่ชื่นใจหน่อยได้ไหมคนดี” กระซิบเบาๆข้างใบหูขาว ใบหน้าหวานก้มงุดก่อนที่ริมฝีปากอิ่มแดงจะเอ่ยตอบ
“ฮยอกแจไม่ได้โง่นะฮะ”
“…”
“แค่รอว่าเมื่อไหร่พี่คยูฮยอนจะขอเป็นแฟนซักที”
“น้องฮยอกแจทานน้ำก่อนนะ” เยซองเดินเอาน้ำมาให้กับคนตัวเล็กที่นั่งตาแป๋วมองดูการถ่ายทำเอ็มวีของรุ่นพี่ปีสาม
“ขอบคุณฮะ” มือเล็กเอื้อมออกไปรับพร้อมกับยิ้มหวาน เยซองทำได้แค่เดินตาลอยจากมาเพราะทนสายตาพิฆาตจากพระเอกเอ็มวีไม่ไหว
“น้องฮยอกแจขนมครับ” ฮีชอลอีกคนที่เดินเข้ามาส่งของหวานให้กับคนน่ารัก ร่างเล็กนั่งอยู่ในเต้นท์พร้อมกับใส่เสื้อคลุมสีแดงสดของคยูฮยอนเอาไว้ ตากลมโตจ้องมองแต่หน้าหล่อๆของคนรัก ก่อนจะหันไปยิ้มให้กับรุ่นพี่คนอื่นบ้าง
“ขอบคุณฮะ”
“คัท!” เสียงเพื่อนร่วมชั้นตะโกนบอกทำให้คยูฮยอนยิ้มร่าวิ่งเข้ามาร่างเล็กทันที
“รอนานไหมครับ” เอ่ยถามเสียงนุ่ม ก่อนจะปัดกองขนมออกจากตัวของอีกคน ไม่รู้ว่าเพื่อนเขาไปสรรหาขนมหวานมาจากไหนกัน เอามากองจนแทบจะถึงอกฮยอกแจอยู่แล้ว
“ไม่นานฮะ สนุกดีออก” เงยหน้าตอบเสียงหวาน ก่อนจะถูกหอมแก้มเบาๆจนโดนโห่แซว คยูฮยอนหันไปถลึงตาดุมองเพื่อนก่อนจะจับมือเล็กมากุมเอาไว้ แล้วช่วยคนน่ารักเก็บขนมลงถุงใบใหญ่ เขาบอกให้ทิ้งไปฮยอกแจก็ไม่ยอม เพราะกลัวว่าพี่ๆคนอื่นจะเสียใจ
พอเขาว่าเข้าหน่อยเสียงใสๆก็ตอบกลับมา
หึงแม้แต่ขนมเลยเหรอฮะ
“อ้าวคยูฮยอนกลับแล้วเหรอ” ยังไม่ทันเดินออกไป รุ่นพี่ปีสี่ก็เดินเข้ามาทักซะก่อน ร่างสูงโค้งลงทักทายก่อนจะตอบกลับ
“ครับพี่”
“อ้าวแล้วนั่นใช่น้องสาวรึเปล่า”
“…”
“น่ารักว่ะ พี่จีบได้ไหม” เอ่ยถามออกมาหากแต่ดวงตาคมกลับตวัดมองนิ่ง จนคนข้างกายต้องลูบหลังมือแกร่งเบาๆก่อนจะยิ้มหวานให้รุ่นพี่แล้วกระตุกมือคนรักให้เดินแยกออกมาอีกทาง
“เห้ย อะไรของมัน” ซึงยอนยกมือเกาหัวงงๆ
“…”
“หวงน้องยังกับหมา” พึมพำต่อท้ายเบาๆ
“โหพี่จะไม่เหมือนหมาได้ไง นั่นน่ะน้องฮยอกแจแฟนมัน”
“…”
“หวงยิ่งกว่าน้องสาวแท้ๆของมันอีก” ฮีชอลเดินเข้ามากระซิบบอก ซึงยอนได้แต่ยิ้มเจื่อนๆก่อนจะนึกขอบคุณพระเจ้าที่ยังไว้ชีวิต
“พี่คยูฮยอน” คนตัวเล็กที่เดินอยู่ข้างๆออกปากเรียกก่อนจะตาโตขึ้นเล็กน้อย
“ครับ”
“นั่นจีอึนนี่ฮะ กับใครอ่า” ตาหวานเพ่งมองจนร่างสูงต้องมองตาม ก็เห็นน้องสาวคนสวยเดินจูงมืออยู่กับชายหนุ่มหน้าตาดีซักคน คิ้วเข้มกระตุกน้อยๆ
“เดี๋ยวพี่มานะครับ”
“พี่คยูฮยอน” ขายาวหยุดชะงักเพราะเสียงเรียกของคนด้านหลัง
“แล้วฮยอกแจล่ะฮะ”
“หืม”
“จะปล่อยเอาไว้แบบนี้เหรอ” ถามเสียงใสก่อนจะกวาดตามองรอบๆตัวเอง ใบหน้าหล่อหันมองตามก่อนจะรีบเดินกลับมากอดร่างเล็กเอาไว้แทบไม่ทัน ก็นักศึกษาชายพวกนั้นมองมาที่ฮยอกแจเป็นจุดเดียว
น้องก็ปล่อยไปก่อนแล้วกันตอนนี้หวงแฟนมากกว่า!
“ไม่ปล่อยไว้ไหนทั้งนั้นแหละครับ กลับบ้านกันดีกว่า” จมูกโด่งกดลงบนแก้มใสแล้วผละออก ไม่วายยักคิ้วให้กับคนมอง
คนนี้น่ะของโจวคยูฮยอน
คนอื่นอย่าแม้แต่จะมอง!!
-----------------------------------------------------
Katomnam Talk:
สวัสดีค่ะทุกคน ยังจำไรเตอร์คนนี้ได้ไหมคะ
แบบว่าตอนนี้จะเที่ยงคืนแล้วแต่พอเห็นภาพนี้มันอดไม่ได้ค่า
โยนหนังสือทิ้งมานั่งพิมพ์ฟิคเลย
เรื่องแรกในรอบสองเดือน ไม่รู้ว่าเป็นยังไงบ้าง
ฝีมือตกรึเปล่าก็ไม่รู้
แต่คิดถึงทุกคนมากเลยนะคะ
รักคนอ่านค่า ^^
ปล. อย่าลืมกันนะคะ
ความคิดเห็น