คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #68 : Story17 HBD Donghae Part END!!!{Donghae x Hyukjae}
P.3
“ฮยอกแจอ่า เมื่อวานไม่มาง้อฉันอีกแล้วนะ” ร่างสูงเดินเข้ามาสวมกอดเอวเล็กก่อนจะเอ่ยปากอ้อนอย่างที่ทำเป็นประจำ
ต่อให้เมื่อคืนดงเฮจะโกรธแค่ไหน
แต่พอมาถึงตอนเช้าก็ทนคิดถึงหน้าหวานๆของคนรักไม่ได้
“ก็ดงเฮงอนไปทำไมล่ะ” เสียงใสถามกลับ เงยหน้ามองคนรักตาแป๋ว
“ก็นึกว่านายจะตามมาง้อฉัน เราจะได้กลับบ้านพร้อมกันไง” ดงเฮตอบกลับ กดจูบลงไปบนแก้มนิ่มอย่างแสนรัก
“ดงเฮนี่มันโรงเรียนนะ” คนน่ารักยกมือขึ้นตีไปบนอกแกร่ง แล้วเบี่ยงตัวออกจากอ้อมกอดอุ่น
“โธ่ฮยอกแจ นี่มันวันที่เก้าแล้วนะ”
“เอาอีกแล้วนะดงเฮ” เสียงใสเอ่ยขู่
“ฮยอกแจไม่เห็นใจฉันเลยเหรอ” ร่างสูงเอ่ยถาม ใบหน้าหล่อหมองลงเล็กน้อย ไม่ใช่ว่าเขาจะหื่นอะไรมากมาย แต่ที่ทำก็เพื่อเรียกร้องความสนใจจากคนรักบ้างเท่านั้นเอง
“จะให้ฉันเห็นใจอะไรดงเฮล่ะ เราก็เจอกันทุกวันนะ” คนน่ารักเอ่ยถาม
“เจอกันมันก็ไม่เหมือนอยู่ด้วยกันสองคน”
“ไม่เหมือนยังไง”
“เราไม่สวีทกันเลยนะ”
“แต่ฉันอยากเล่นเกมส์” เสียงใสขึ้นใส่กลับมาทันที เมื่อเห็นคนรักตั้งท่าจะงอแงพูดจาไม่รู้เรื่องอีกรอบ
“นายเล่นมันทุกวันไม่เบื่อเหรอไง”
“แล้วดงเฮจ้ำจี้ทุกวันไม่เบื่อเหรอ”
“ไม่เห็นเบื่อ จะให้ฉันจ้ำจี้ทั้งวันกับนายฉันก็ทำได้” ดงเฮตอบกลับแย้มยิ้มกว้าง
“อีดงเฮ บ้า!!”
“อ่าว…”
“ไปห่างๆฉันเลยนะ เมื่อไหร่จะเลิกหื่น ฉันไม่ใช่ที่ระบายอารมณ์ใคร่ของดงเฮนะ” เสียงใสตวาดลั่น ผลักร่างของคนรักออกห่างแล้ววิ่งหนีขึ้นห้องเรียนไป
ดงเฮหมุนตัวกลับไปมองด้วยสายตาปวดร้าว
“นายไม่ใช่ที่ระบายอารมณ์ใคร่ของฉันซักหน่อยฮยอกแจ”
“…”
“ที่ฉันทำ ก็เพราะว่าฉันรักฮยอกแจ”
“…”
“ฮยอกแจ แคร์ฉันมากกว่านี้ไม่ได้เหรอ”
“ฮยอกแจ วันนี้แล้วสินะ” ซองมินหันมาพูดกับเพื่อน ใบหน้าน่ารักยกยิ้มก่อนจะขยับขึ้นลงเร็วๆ ใช่แล้ววันนี้แล้วสินะ
“ฉันล่ะดีใจที่มันมาถึงซักที ขี้เกียจเห็นพวกแกทะเลาะกัน” เรียวอุคเสริมออกมา
“ฉันไม่ได้ทะเลาะซักหน่อย”
“ไม่ได้ทะเลาะอะไร ดงเฮเดินหน้าบึ้งออกจากบ้านฉันทุกวันเลย” ร่างอวบเถียงกลับ ก่อนจะช่วยเพื่อนตัวเล็กเก็บของเข้ากระเป๋า
“ดงเฮไม่มารับเหรอ”
“เดี๋ยวก็มาแหละ”
“ฮยอกแจ รอดงเฮนานไหม” ยังไม่ทันจะได้พูดต่อเสียงสดใสของดงเฮก็ดังขึ้นมาก่อน ร่างสูงโผล่ใบหน้ายิ้มแย้มเข้ามาในห้องเรียนของคนรัก
“เพิ่งเลิกเรียนน่ะ” เสียงหวานเอ่ยตอบ ก่อนจะเดินเข้าไปหาคนรัก
“วันนี้เราไปทำอาหารเย็นกันดีไหม” ดงเฮออกปากถามอย่างร่าเริงเช่นเคย
“เห…”
“ฮยอกแจอยากกินอะไรล่ะ เดี๋ยวฉันทำให้กินเอง” ร่างสูงยังคงพูดต่อไปเรื่อยๆ มือเล็กของฮยอกแจที่จับกับมือของดงเฮถูกเจ้าของดึงออกมองหน้าดงเฮอย่างไม่เข้าใจ
“แต่วันนี้ฉันจะไปเล่นเกมส์”
“ไม่เล่นวันนึงได้ไหม นะวันนี้วันเดียว” เอ่ยอ้อนด้วยความน่าสงสาร
“ไม่ได้ ดงเฮไม่ไปก็กลับบ้านไปก่อนเลย” ฮยอกแจบอกเสียงแข็ง สะบัดหน้าไปอีกทาง
“แต่พรุ่งนี้…”
“…”
“ช่างเถอะ”
“ตกลงดงเฮจะไม่ไปกับฉันใช่ไหม ฉันจะได้ไปกับซองมินเลย” เสียงใสเอ่ยถาม ร่างสูงกำมือแน่นก้มลงมองพื้น
“ฮยอกแจ”
“หืม”
“เราเลิกกันดีไหม” ร่างสูงออกปากถามเสียงสั่น ในขณะทีอี่กสามคนเบิกตากว้างอย่างไม่เชื่อหูของตัวเอง ฮยอกแจเองก็แทบทรุดมองคนรักด้วยสายตาตัดพ้อ
“ดงเฮ”
“มันมากเกินไปแล้วฮยอกแจ ฉันรับความรู้สึกแบบนี้ไม่ไหวแล้ว” ใบหน้าหล่อเงยขึ้นสบตากับคนรักด้วยความปวดร้าว
“…”
“เราเลิกกันเถอะนะ ฉันทนมองนายเมินฉันแบบนี้ไม่ไหวแล้ว” พูดจบก็หมุนตัวเดินออกจากห้องไป ฮยอกแจทรุดลงนั่งกับพื้น ปล่อยให้น้ำตาใสไหลอาบแก้มเนียน
ฮยอกแจรู้ว่านี่ไม่ใช่การทะเลาะกัน
เพราะทุกทีดงเฮก็จะแค่งอนแล้วเดินออกไป
ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ดงเฮ บอกเลิกเขา
บอกเลิกเขาเพราะเขาไม่ใส่ใจ
“ฮยอกแจ ดงเฮมันต้องหายโกรธแน่ๆ เราไปทำตามแผนของเราให้สำเร็จเถอะ” ซองมินเดินเข้ามาประคองเพื่อนรักขึ้นจากพื้น
“ใช่ อย่าเพิ่งร้องไห้สิ” เรียวอุคกล่าวเสริม ใบหน้าน่ารักขยับขึ้นลงรับรู้ แล้วพากันเดินออกไป
ร่างสูงนั่งมองปฏิทินที่แขวนอยู่ด้วยดวงตาเลื่อนลอย
เขาทำไปแล้ว เขาบอกเลิกคนที่เขารักที่สุดไปแล้ว แต่ถ้าทนต่อไป คนที่จะเจ็บก็มีเพียงแค่ดงเฮคนเดียวเท่านั้น นาฬิกาบอกเวลา 23.50
อีกเพียงแค่สิบนาที
ก็จะวันเกิดเขาแล้วสินะ เป็นปีแรกรึเปล่าที่อีดงเฮไม่มีความสุขเอาซะเลย ภาพใบหน้าน่ารักที่คอยยิ้มหวานให้ทุกๆวันเกิดพร้อมของขวัญที่เตรียมมาให้ ทำให้มุมปากยกยิ้มขึ้นน้อยๆ
คิดถึงอีดงเฮคิดถึงอีฮยอกแจเหลือเกิน
23.59
ตาคมปิดลงเพื่อหลีกเลี่ยงความเจ็บปวดภายในจิตใจ
ออด…
เสียงออดที่ดังขึ้นทำให้ร่างสูงต้องพาร่างกายอ่อนแรงไปเปิดประตูบ้าน ก่อนที่จะต้องเบิกตากว้างเมื่อเห็นใบหน้าคุ้นเคย มือเล็กกำลังประคองเค้กก้อนใหญ่เอาไว้ในอ้อมแขน ตากลมกำลังฉ่ำไปด้วยหยาดน้ำตาไม่ต่างจากเขา
“ฉันมาแฮปปี้เบิร์ดเดย์ดงเฮ”
“…”
“ฮึก ฉันไม่ได้ลืมวันเกิดดงเฮนะ แต่ฉันแค่อยากเซอไพรส์”
“…”
“9 วันที่ฉันอ้างว่าไปเล่นเกมส์ จริงๆคือฉันไปเรียนทำเค้กกับพี่อีทึก ถ้าดงเฮอยากเลิกกับฉันจริงๆ ฉันก็จะไม่ห้าม ฉันแค่อยากมาสุขวันต์วันเกิดดงเฮ”
“…”
“รักนะ” เสียงใสร่ายยาวหากแต่น้ำตากลับไหลออกมาไม่หยุด ซองมินกับเรียวอุคยืนเป็นกองหนุน ร่างสูงเองก็ยืนอึ้ง ขายาวพาเจ้าของร่างเดินเข้ามาใกล้ ใบหน้าหล่อโน้มลงไปใกล้กับเค้กที่คนรักถือเอาไว้
“ขอให้อีดงเฮ ได้รักอีฮยอกแจไปตลอดกาล” ขอพรออกมาเสียงเบา หากแต่ฮยอกแจก็ได้ยินชัดเจน ดงเฮเป่าเทียนจนดับทุกเล่มยกเค้กไปให้ซองมินกับเรียวอุคถือไว้แทน
“ขอโทษนะดงเฮ นายคงรู้สึกแย่มากเลยใช่ไหม” เสียงหวานเอ่ยถาม
หมับ…
แขนแกร่งดึงร่างของคนรักไปกอดเอาไว้แน่น ซบใบหน้าหล่อมาที่ซอกคอขาวเนียน
“ไม่เลย ไม่แย่เลย ฮยอกแจทำเพื่อฉันขนาดนี้ ฉันต่างหากที่ผิดไม่เข้าใจฮยอกแจ”
“ฉันแค่อยากให้มันเซอไพรส์”
“มันเซอไพรส์มากเลยที่รัก” ดงเฮตอบกลับแย้มยิ้มกว้าง คนตัวเล็กเองก็ยิ้มออกมาเต็มใบหน้าเช่นกัน
ซองมินกับเรียวอุค หันไปยอ้มให้กันอย่างโล่งอก
“วันเกิดปีนี้ฉันมีความสุขมากเลยนะ”
“ดงเฮวันนี้เราจะไปกินไอติมกัน” ร่างบางวิ่งเข้ามาบอกคนรักด้วยน้ำเสียงร่าเริง
“กินอีกแล้วเหรอ”
“ก็ร้านนี้เปิดใหม่ฉันชอบนี่นา” ใบหน้าน่ารักมุ่ยลงที่เห็นคนรักทำท่าจะขัดใจตัวเอง
“แต่นายไปมาทุกวันเลยนะ”
“ก็ไปอีกวันไง เดี๋ยวเบื่อเมื่อไหร่ก็เลิกไปเองแหละน่า” เสียงใสเอ่ยอ้อน แถมท้ายด้วยการหอมแก้มคนรักไปอย่างเอาใจ
“แต่ฉันก็ยังสงสัย”
“สงสัยอะไร”
“ไอติมนั่นมันอร่อยกว่าไอติมของฉันตรงไหน”
“อีดงเฮ!!!!”
อ่า เห็นทีดงเฮคงจะเลิกหื่นไม่ได้แล้ว
THE END!!!
-----------------------------------------------Katomnam Talk:
เลิศมากค่ะทุกคน
ตอนที่แล้ว 8 เม้นท์
แม่เจ้า!!!!~
เฮ้อ ไม่รู้จะอัพให้ใครอ่านดีเนอะ
ความคิดเห็น