คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #54 : Story 15 Couple จับคู่มารัก 2{JangGeunsuk x Hyukjae}
P.2
“อึนฮยอก เอามานี่ถือให้” ดงเฮคว้าของในอุ้งมือเล็กมาถือเอาไว้ ในขณะที่กึนซอกมองคนสองคนอย่างไม่เข้าใจ
“เอ่อ ฮีชอลไปไหนเหรอ” พระเอกหนุ่มออกปากถาม ก็ไหนบอกจะขึ้นไปแปปเดียว แต่ไหงกลายเป็นรุ่นน้องในวงเดินลงมาแทน
และที่สำคัญทำไมถึงเป็นดงเฮกับอึนฮยอก
จะช่วยทำไมไม่เอาลงมาคนเดียว เอาคนอื่นมาเป็นก้างทำไม
“พี่ฮีชอลไม่ว่างน่ะฮะ” อึนฮยอกเงยหน้าตอบ ก่อนจะยิ้มให้ กึนซอกเพียงแค่ยืนนิ่งๆมองดูคนสองคนที่เอาแต่ยืนเถียงกัน
คนหนึ่งจะช่วยถือ
แต่อีกคนก็ไม่ยอม
“ดงเฮ เอามานี่สิจะได้ขึ้นไปรอบเดียว”
“แต่นายจะหนักนะ”
“ก็แล้วนายไม่หนักเหรอไง” อึนฮยอกเถียงกลับอย่างไม่เข้าใจ
“อึนฮยอกทำไมชอบเถียง”
“นายนั่นแหละ”
“ถ้านายถือของขึ้นไปพี่ฮีชอลเอาฉันตายแน่” ดงเฮพูดพลางทำหน้าขยาด
“ก็แล้วอย่างนั้นนายจะให้ฉันลงมาด้วยทำไม” เสียงใสถามกลับอย่างไม่เข้าใจ
“เอาลงมาเป็นเพื่อน”
“ไอ้ปลาปิรันย่า บ้าป่าวเนี่ย” เสียงใสโวยลั่น ในขณะที่คนถูกด่ายืนหัวเราะเสียงดัง แล้วรีบหอบข้าวของเท่าที่จะเอาไปได้ออกวิ่งไปก่อนจะโดนทำร้ายร่างกาย
“ขอโทษนะครับ ที่เหลือผมจะเอาไปเอง” ร่างบางหันมาบอกคนที่ยืนซ้อนอยู่ด้านหลังด้วยความเกร็ง ก็คนเคยเห็นหน้าแต่ในทีวี มาเจอตัวเป็นๆแบบนี้มันก็ทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน
“ผมช่วย” ร่างสูงขยับเข้าใกล้ ก่อนจะหยิบเอาถุงในมือของอึนฮยอกไปถือเอาไว้เอง มุมปากยกยิ้มน้อยๆที่เห็นอาการเหวอของคนตรงหน้า
“ไม่เป็นไรหรอกฮะ คุณจะได้กลับเลย”
“ไล่เลยเหรอ” กึนซอกถามไม่จริงจังนัก แต่ก็ทำให้คนฟังเดือดร้อนได้ไม่ยาก
“ไม่ใช่นะครับ อ่า จะพูดว่าไงดี คือแบบว่า คุณจะได้ไม่ลำบากขึ้นๆลงๆน่ะครับ” อึนฮยอกเอ่ยพูดคำพูดที่คิดว่าดีที่สุดออกไป
“แล้วมันต่างกับไล่ตรงไหน” พระเอกหนุ่มแสร้งทำหน้าเศร้า คนตัวเล็กได้แต่อ้าปากค้างกระพริบตาปริบๆ
“ไม่ได้ไล่”
“ไล่กันชัดๆ”
“อ่า ผมบอกว่าไม่ได้ไล่”
“ไล่”
“แล้วต้องพูดยังไงถึงเรียกว่าไม่ไล่” เสียงหวานเอ่ยถาม ตากลมจ้องเข้าไปในตาสีดำขลับของอีกฝ่ายอย่างต้องการคำตอบ
“ก็บอกว่า อยู่ทานข้าวเย็นด้วยกันก่อนสิครับ” กึนซอกกระตุกยิ้มอย่างถูกใจ ใบหน้าหล่อโน้มลงจนใกล้ก่อนจะกระซิบบอกริมใบหูเล็ก ลมหายใจอุ่นที่เป่ารดแก้มเนียนทำให้คนฟังหน้าร้อนวูบ ขาเล็กพาตัวเองหายกลับเข้าไปทันที ในขณะที่กึนซอกอมยิ้มมองตามไปน้อยๆ
ซุปเปอร์จูเนียร์
มีคนน่ารักแบบนี้อยู่ด้วยเหรอเนี่ย
คนที่อยู่บนเวทีแล้วแสนจะเท่ห์ ทำไมตัวจริงถึงได้ดูเหมือนเด็กผู้ชายคนนึงเท่านั้น
“มีความสุขอะไรของแก” ฮีชอลออกปากถามเพื่อนสนิทที่เอาแต่นั่งฮัมเพลงรอเข้าฉากต่อไป
“ก็ไม่มีอะไร”
“ซอกกี้ แกจะบอกฉันดีๆหรือบอกด้วยน้ำตา” นางพญาออกปากถามเสียงโหด
“ทำไมฉันต้องบอกแก” พระเอกรูปหล่อย้อนกลับอย่างไม่เกรงกลัว คนอื่นๆในวงอาจจะกลัวฮีชอล แต่กับเขาไม่มีทาง
“ตกลงแกกับน้องฉันไปถึงไหนกันแล้ว” ว่าแล้วร่างโปร่งก็เขยิบเข้าหา เพื่อฟังสิ่งที่เพื่อนจะพูดให้ชัดเจนมากขึ้น
“ก็ไม่ถึงไหน” ตอบพลางยิ้มกรุ้มกริ่ม
“เห้ย ไม่ถึงไหนแล้วยิ้มทำไม”
“ก็แค่คิดถึงหน้าเหวอๆของเขา ฉันก็มีความสุขแล้ว” กึนซอกเอ่ยตอบก่อนจะอมยิ้มเมื่อนึกไปถึงใครอีกคน ฮีชอลได้แต่เขยิบตัวออกห่างอย่างตกใจ
นี่น้องชายของเขามีดีอะไร
ถึงทำให้เพื่อนเขามาตกหลุมรักแบบนี้
ไอ้ดงเฮ มันไปทำเสน่ห์มาป่าววะ!
“อ้าว เดี๋ยวนี้มาบ่อยนะ” อีทึกเอ่ยทักเมื่อพบใครอีกคนเดินเข้ามาพร้อมกับสมาชิกในวง ฮีชอลได้แต่ส่ายหน้ายิ้มๆ
“สงสัยอีกหน่อยมันคงมาทุกวัน” ฮีชอลจิกกัดพอเป็นพิธี แต่กึนซอกก็ไม่ได้ใส่ใจเพราะมัวแต่มองไปยังกลุ่มคนที่เอาแต่นั่งเล่นเกมส์
“อึนฮยอก อย่าเพิ่งฉันยังไม่ทันตั้งตัวเลย” เสียงร้องโวยวายของดงเฮทำให้อีทึกหัวเราะออกมาอย่างขำขันกับเรื่องปกติของทุกวัน
“ไม่ได้ ฉันต้องฉวยโอกาสสิ” เสียงใสตอบกลับก่อนจะทิ้งจอยลงพื้น พร้อมกับหัวเราะชอบใจที่เอาชนะเพื่อนสนิทได้
“ว๊าก!!!” ดงเฮร้องโหยหวนพร้อมกับคว้าร่างบางเข้ามายีผมเล่น มีซองมินกับคยูฮยอนนั่งมองด้วยรอยยิ้มกว้าง
“พอแล้วๆ” มือเล็กยกขึ้นห้ามเมื่อเห็นว่าผมของตัวเองจะเสียทรง ตากลมมองเลยมาเจอแขกของบ้าน ปากอิ่มคลี่ยิ้มหวานทักทาย ก่อนจะถูกดงเฮดึงเข้าไปหอมแก้มซ้ายขวา
“หมั่นไส้” ดงเฮร้องบอก
“หมั่นไส้อะไร ไอ้บ้า มีคนอื่นด้วยนะเว้ย” อึนฮยอกร้องลั่นหันไปทุบอกแกร่งของเพื่อนสนิทอย่างไม่ปรานี จนคยูฮยอนกับซองมินต้องช่วยกันเข้ามาแยก
“เกมส์อะไรเหรอ” เสียงนุ่มที่เอ่ยถามอยู่ข้างหูทำให้คนตัวเล็กหยุดไปทันที ใบหน้าหวานหันไปตามเสียง
“อ๊ะ!” ร่างเล็กสะดุ้งเฮือก เมื่อแก้มใสชนเข้ากับจมูกของใครอีกคนอย่างจัง ห้องทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบทันที
“กึนซอก แกไปหอมแก้มอึนฮยอกทำไม” ฮีชอลตั้งสติได้คนแรกร้องลั่น เมื่อมองเห็นว่าดงเฮเองก็นั่งมองตาค้าง
“อุบัติเหตุแกจะโวยวายทำไม” ใบหน้าหล่อหันมาถามกลับ ก่อนจะยักไหล่ราวกับเป็นเรื่องที่แสนจะธรรมดา
จริงๆเรื่องพวกนี้มันก็ธรรมดาอ่ะนะ
ถ้าดงเฮหอมแก้มอึนฮยอก
ถ้าซองมินหอมแก้มคยูฮยอน
ถ้าเป็นคนในวงมันจะไม่แปลกเลย
แต่ที่แปลกน่ะ
เพราะมันเป็นกึนซอก!
“อึนฮยอก”
แปะ
“อึนฮยอก” ซองมินตีไปเบาๆบนแก้มใสเรียกสติ แต่คนตัวเล็กก็ยังคงนั่งอึ้งอยู่กับที่ กึนซอกเพียงแค่อมยิ้มมองอย่างเอ็นดู ปากอิ่มอ้าออกน้อยๆด้วยอาการเหวอ ตากลมมองไปข้างหน้าไร้ทิศทางและที่สำคัญแก้มใสกลับแดงปลั่ง
มันน่าหอมอีกซักฟอด
“ฮยอกแจ๊!!!” กระต่ายอวบส่งเสียงแหลมสูง
และปฏิกริยาตอบสนองก็เหมือนเดิม
“งั้นเดี๋ยวผมพาเขาเข้าไปพักก่อนแล้วกัน” ว่าแล้วกึนซอกก็พาร่างผอมๆของตัวเองก้มลงไปช้อนคนตัวเล็กขึ้นมาในวงแขน ฮีชอลขยี้ตามองอย่างไม่อยากจะเชื่อ
พระเอกหนุ่มลอบยิ้ม มองคนในอ้อมแขนอย่างเอ็นดู
ถ้าหอมแบบไม่ใช่อุบัติเหตุซักครั้ง จะเป็นไรไหม
---------------------------------------------------------------------------------
Katomnam Talk:
มาอัพแล้วค่า
น่ารักอย่างต่อเนื่อง
คิกๆๆ
ความคิดเห็น