คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #51 : Story 14 Chicky and the prince 2 {Suenghyun x Hyukjae}
P.2
“ฮยอกแจนั่งท่องบทไปก่อนนะ เดี๋ยวพวกพี่จะไปตามพระเอกมาก่อน” เยซองหันมาบอกกับร่างเล็ก คนตัวเล็กพยักหน้ารับอย่างว่าง่ายก่อนจะปลีกตัวไปอีกทางเพื่อทำหน้าที่ของตัวเอง
“นี่เธอ” ไม่ทันจะอ่านจบบรรทัดแรก คนตัวเล็กก็ต้องเงยหน้าขึ้นมองผู้มาเยือน
“เรียกผมเหรอ” นิ้วเล็กๆชี้เข้าหาตัวเองมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างงุนงง
“ใช่ เส้นใหญ่มากเหรอไงถึงได้เล่นเป็นนางเอก” ผู้หญิงคนนั้นออกปากถาม ในขณะที่คนฟังขมวดคิ้วมุ่นอย่างไม่เข้าใจ
“…”
“อย่ามาทำหน้าไม่รู้เรื่องนะ เพราะนายบังคับให้พี่ฮีชอลเลือกนายใช่ไหม”
“เปล่า” คนตัวเล็กตอบออกมา
ทำไมต้องบังคับ
ก็พี่ชายเขาบังคับให้เขามาเป็นด้วยซ้ำ
“โกหก งานแกก็ไม่ทำ หาเรื่องจะมาเป็นนางเอกงั้นสิ” คนตรงหน้าเท้าเอวถามด้วยสีหน้าไม่พอใจ ฮยอกแจมองอีกคนนิ่งๆก่อนจะก้มหน้าอ่านบทในมือต่ออย่างไม่ใส่ใจ
ฟึ่บ…
เพียะ…
ทันทีที่เห็นอาการไม่ใส่ใจนั้น มือบางของหญิงสาวก็คว้าบทที่อยู่ในมือเล็กเขวี้ยงทิ้งลงพื้นแล้วตบไปที่หน้าใสฉาดใหญ่
“มันเจ็บนะ” หน้าใสสะบัดไปตามแรงตบก่อนจะตวัดกลับมา มือเล็กผลักอีกฝ่ายออกห่างอย่างแรง
“กาอินเธอจะยอมมันไม่ได้นะ” ผู้หญิงอีกคนรีบเข้าไปประคองก่อนจะเอ่ยยุ
“จับตัวมันไว้” กาอินประกาศลั่น เพื่อนผู้หญิงอีกสองคนปราดเข้าไปจับเอาไว้แน่น ส่วนคนอื่นก็ล้อมวงกันการช่วยเหลือจากคนรอบนอก
เพียะ…
เพียะ…
“โอ๊ย” ฮยอกแจร้องออกมา มองตาคนที่ชื่อกาอินอย่างแค้นเคือง
“ทำไม มองหน้าฉันแบบนั้นคิดว่ามีปัญญาทำอะไรฉันได้เหรอไง” แสยะยิ้มออกมา ก่อนจะตบมาที่แก้มขาวอีกฉาด
“อ๊ะ…” มุมปากเล็กมีเลือดสีแดงเข้มไหลซึมออกมา พยายามสะบัดตัวเองออกจากการเกาะกุม แต่ก็ถูกจับเอาไว้แน่น
“แกชอบพี่ซึงฮยอนใช่ไหม” กาอินจิกผมนุ่ม ก่อนจะตะคอกถาม
“เปล่า”
“โกหก แกทำหน้าใสซื่อแบบนี้นึกว่าฉันจะเชื่อเหรอไง”
“…”
“พี่ซึงฮยอนเป็นของฉัน!”
“ใครเป็นของเธอ” เสียงเข้มที่ถามขึ้นด้านหลัง ทำให้บรรดานักศึกษาสาวแหวกออกเป็นวงกว้าง
“พี่ซึงฮยอน” กาอินครางเรียก ถอยออกห่างจากร่างของฮยอกแจ ใบหน้าหล่อมองคนตัวเล็กที่ถูกจับเอาไว้เพียงครู่ ผู้หญิงสองคนนั้นก็ปล่อยมือออกจากแขนเรียวกันทันที ร่างเล็กทรุดฮวบลงไปกับพื้น ยกมือปาดคราบเลือดที่มุมปาก
“พวกเธอทำอะไรกัน” เสียงเข้มตวาดถาม กวาดสายตามองไปทีละรายคนอย่างไม่พอใจ ตากลมแป๋วของฮยอกแจมองมาที่เขา
“ก็มันใช้เส้นพี่ฮีชอล ทำให้ได้เป็นนางเอกคู่กับพี่ซึงฮยอนนี่คะ” กาอินย้อนออกมาเสียงเบา เธอเองก็กลัวซึงฮยอนไม่น้อยเช่นกัน
“สมองพวกเธอมีแค่นี้เหรอไง”
“พี่ซึงฮยอน” กาอินครางเรียกเพราะไม่คิดว่าจะได้ยินคำพูดโหดร้ายนี้ออกมาจากปากคนที่รุ่นพี่ชื่นชอบ
“อย่าทำอะไรแบบนี้อีก แล้วอย่าคิดว่าฉันไม่เตือน” บอกอีกครั้งเหล่านักศึกษาสาวรีบดึงตัวกาอินออกมาจากตรงนั้น ฮยอกแจได้แต่กัดริมฝีปากล่างอย่างแค้นใจ แต่ก็ไม่มีแรงพอที่จะลุกขึ้นมา
“เป็นอะไรรึเปล่า” ซึงฮยอนเดินเข้ามาถาม ฮยอกแจเงยหน้ามองจนซึงฮยอนทำอะไรไม่ถูก
จะเดินหนีไปก็ดูจะใจร้ายเกินไป
“ไม่หรอกฮะ ขอบคุณนะฮะ” เสียงหวานเอ่ยตอบ ก่อนจะยันตัวขึ้นยืน หน้าหวานแดงปื้นเป็นรอยนิ้ว จนเจ้าตัวต้องครางออกมาเบาๆด้วยความเจ็บ
“ไปทำแผลก่อน” ร่างสูงพูดออกมาเสียงเรียบ
“ไม่เป็นไรหรอกฮะ”
“ไม่ได้”
“อ๊ะ…” ฮยอกแจร้องออกมาอย่างตกใจ เมื่อร่างทั้งร่างลอยหวือเข้าไปในอ้อมแขนของรุ่นพี่หน้าโหด ซึงฮยอนเดินมุ่งตรงไปที่ห้องพักพยาบาล ร่างเล็กได้แต่มองปลายคางเรียวตาแป๋ว
“ไม่เจ็บเหรอไง” ซึงฮยอนเอ่ยถาม ก่อนจะโน้มหน้าลงมามอง ตาคมสบตากลมโต ขาแข้งพาลหยุดเดินไปดื้อๆ
“เจ็บสิฮะ แต่เดินไหว” เสียงใสเอ่ยตอบ
“หลับตา!” ซึงฮยอนพูดออกมาเสียงแข็ง หัวใจกำลังเต้นตึกตักจนกลัวว่าจะหลุดออกมา
“ฮะ?”
“บอกให้หลับตาไง”
“อ่าครับ” ร่างเล็กหลับคำอย่างงงๆ แต่ก็ยอมหลับตาอย่างว่าง่ายทั้งๆที่คิ้วยังคงขมวดมุ่นอย่างไม่เข้าใจอารมณ์ขึ้นๆลงๆของซึงฮยอน
ร่างสูงแอบมองก่อนจะถอนหายใจอย่างโล่งอก ตาคมไล่พิจารณาใบหน้าน่ารักก่อนจะอมยิ้มน้อยๆ ผู้ชายอะไรหน้าตาจิ้มลิ้มอย่างกับเด็กผู้หญิง
“จะวางแล้วนะ” ซึงฮยอนเอ่ยบอกเสียงนุ่ม ใบหน้าหวานขยับขึ้นลง แขนแกร่งค่อยๆวางร่างเล็กลงบนเตียงแผ่วเบา ตลอดทางที่เดินมานักศึกษามากมายต่างพากันมอง แต่เขาก็ไม่อาย
ซึงฮยอนแพ้แค่ตาแป๋วๆของคนตัวเล็กตรงหน้าเท่านั้นเอง
“ผมลืมตาได้รึยังฮะ” ฮยอกแจออกปากถาม เลิกคิ้วขึ้นน้อยๆเพื่อรอคำตอบ
“อืม” ซึงฮยอนรับคำ ก่อนจะหันหลังให้ร่างเล็ก
“ไปล่ะ” ซึงฮยอนเอ่ยบอก เดินออกไปได้เพียงก้าวเดียว เสื้อนักศึกษาก็ถูกดึงเอาไว้ด้วยมือเล็กของคนด้านหลัง
“พี่เกลียดหน้าผมขนาดนั้นเลยเหรอฮะ” น้ำเสียงที่เอ่ยถามเจือแววน้อยใจเอาไว้มากจนคนฟังสังเกตได้ ใบหน้าหล่อหันกลับมามอง ก็เห็นดวงตากลมโตที่เขาชอบมองคลอไปด้วยหยาดน้ำตา
“คือ มันไม่ใช่อย่างนั้น” ซึงฮยอนเองก็ไม่รู้จะบอกกับคนตัวเล็กยังไง
“ถึงพี่จะเกลียดผมจริงๆ พี่คงไม่มายืนพูดอยู่หรอกใช่ไหมฮะว่าพี่เกลียดผม” เสียงใสเอ่ยขึ้นเบาๆอย่างเข้าใจ
อย่างน้อยซึงฮยอนก็คงมีมารยาทมากพอที่ไม่พูดออกมาตรงๆ
“ไม่ใช่อย่างนั้น” ซึงฮยอนบอกเสียงเบา จะให้เขาบอกกับคนตรงหน้ายังไงมันถึงจะเข้าท่า
ปึง…
“ฮยอกแจ เป็นยังไงบ้าง” ฮีชอลเปิดประตูพรวดเข้ามาก่อนที่ซึงฮยอนจะได้พูดออะไร แขนเล็กอ้าออกรอให้พี่ชายหน้าสวยเข้ามากอด
“ไม่เป็นไรฮะ ฮยอกแจไม่เจ็บ”
“จะไม่เจ็บได้ไง ดูสิเป็นรอยนิ้วเลย” ฮีชอลผละออก ก่อนจะใช้มือลูบไปบนรอยแดง
“ไม่เป็นไรฮะ แค่นี้เอง”
“ใครเป็นคนทำ บอกพี่มานะ ใครมาทำลูกเจี๊ยบของพี่ขนาดนี้” ร่างโปร่งถามเสียงดังอย่างแค้นใจ คนเป็นน้องได้แต่ส่ายหน้ากลับมาน้อยๆ จนฮีชอลต้องหันไปถามอีกคนที่ยืนอยู่แทน
“ไอ้ชเว บอกมานะใครทำน้องฉันแบบนี้”
“พวกกาอินน่ะ”
“หนอย ไม่สวยแล้วยังนิสัยเสียอีก” ฮีชอลกัดฟันกรอก ในขณะที่ซึงฮยอนแอบมองฮยอกแจอย่างเป็นห่วง ไม่รู้ว่าคนตัวเล็กจะคิดยังไง
แต่ที่แน่ๆ คงคิดว่าถูกเกลียดไปแล้ว
“ฮีนิม”
“ว่าไงเด็กดี”
“ฮยอกแจอยากลับบ้านแล้ว กลับบ้านเลยนะ” เสียงใสเอ่ยอ้อน ฮีชอลพยักหน้ารับรวดเร็ว ก่อนจะเข้าไปประคองร่างเล็กลงจากเตียง
“ไม่ทำแผลเหรอ” ซึงฮยอนเอ่ยถามออกมา
“เดี๋ยวผมกลับไปทำที่บ้าน ขอบคุณนะฮะที่ช่วย” คนตัวเล็กตอบกลับอย่างสุภาพ ตากลมมองต่ำไม่มองหน้าอีกคนแม้แต่น้อย
“เออ ขอบใจนะเชเว” ฮีชอลหันมาตบบ่าเพื่อนแล้วพากันเดินออกไป ร่างสูงได้แต่มองตามอยากจะอธิบายแต่ก็ไม่รู้จะพูดยังไงเหมือนกัน
--------------------------------------------
Katomnam Talk:
ใครที่สั่งจอง โอนเงินด้วยนะคะ
ใกล้จะได้เวลาส่งหนังสือแล้วน๊า
เอาตอนนี้มาลงให้
แต่ว่า เอิ่ม เม้นท์น้อยเหลือเกิน
แสดงว่าจะรออ่านในเล่มกันเหรอคะ
ความคิดเห็น