คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #42 : Story 13 My Fairy...P.2{Hyunjoong x Hyukjae}
P.2
“พี่คยู เพื่อนมาหาฮะ” ฮยอกแจตะโกนโหวกเหวกเมื่อวิ่งลงมาจากชั้นบนกลับพบเพื่อนพี่ชายนั่งทำหน้าตายอยู่ที่ห้องรับแขก
“ใครเหรอลูกเจี๊ยบ” คยูฮยอนตะโกนถาม ใบหน้าหวานเบะปากน้อยๆก่อนจะตอบ
“คนเสียมารยาท!” เสียงใสตอบกลับก่อนจะเดินเลยเพื่อออกไปด้านนอก ปากอิ่มขมุบขมิบบ่นหากแต่ยังไม่ทันก้าวพ้นประตูบ้านร่างสูงของใครบางคนก็ก้าวมาขวางหน้าเอาไว้ได้ก่อน คนตัวเล็กเงยหน้ามองคิ้วเรียวสวยขมวดมุ่น
“มีอะไรฮะ”
“กินข้าวกันเถอะ”
“ห๊ะ!” คำชวนสั้นๆทำให้ตาเล็กเบิกกว้าง
“ไปกินข้าวกัน” เอ่ยชวนด้วยหน้าตายเหมือนเดิม มือเล็กถูกดึงไปจับเอาไว้ออกแรงลากเล็กน้อยให้เดินตามไปที่รถคันหรู
“ไอ้ฮยอนจุงจะพาน้องฉันไปไหนวะ” คยูฮยอนตะโกนลั่นวิ่งตามลงมาหน้าบ้าน
“ไปกินข้าวเช้า” หันกลับมาตอบเพื่อนเสียงเรียบ มือแกร่งยังคงจับข้อมือเล็กเอาไว้แน่น แม้ว่าคนตัวเล็กจะพยายามสะบัดออกแค่ไหนก็ตาม
“แล้วแกมาหาฉันมีธุระอะไร” ร่างโปร่งถามกลับมาอีกรอบ มองดูวิธีจีบของเพื่อนสนิทตัวเองอย่างขำขัน
ทำหน้าตาย
ใช้กำลัง
เผด็จการ
นี่จีบอยู่แน่เหรอเนี่ย
“ฉันไม่ได้มาหาแก”
“…”
“ฉันมาชวนน้องแกไปกินข้าว” ฮยอนจุงตอบกลับอย่างไม่รู้สึกอะไร แต่คนฟังด้านหลังกลับทำตาโตตกใจ
“ไม่ไป!” เสียงใสร้องลั่น ขืนตัวออกจากมือแกร่งสุดฤทธิ์แต่ก็ไม่หลุดแม้แต่น้อย
“อยู่นิ่งๆ” ฮยอนจุงหันมาทำหน้าโหดใส่
“ไอ้หน้าโหดใจร้าย” เสียงหวานว่าหน้าง้ำ
“นั่นน้องฉันนะเว้ย เอาคืนมาเลย” คยูฮยอนพูดขึ้นเดินเข้าไปพยายามคว้าร่างของน้องชายกลับมาหาตัวเอง มือน้อยก็ไขว่คว้าหามือพี่ชายเช่นกัน
หมับ..
หากแต่มือของฮยอนจุงกลับดึงมือเล็กอีกข้างมากุมไว้
“ไอ้ฮยอนจุง มากไปแล้ว” คยูฮยอนออกปากว่า
“ไม่นิ”
“ไอ้…”
“ไปเถอะ” ไม่ทันที่คยูฮยอนจะด่าได้จนจบ ฮยอนจุงก็ดึงร่างเล็กไปที่รถของตัวเองเสียก่อน ใบหน้าน่ารักหันมาส่งสายตาขอความช่วยเหลือจากพี่ชาย
แต่ก็ทำอะไรไม่ได้…
“จะไปไหน” เสียงใสเอ่ยถาม คนด้านข้างเอาแต่ขับรถมาเงียบๆ และยังคงทำหน้าตายเหมือนเดิม แต่ที่ฮยอกแจไม่เข้าใจก็คือว่าทำไมต้องจับมือเขาเอาไว้ด้วย
“ไปกินข้าว” ตอบกลับเรียบก่อนจะกระชับมือของตัวเองให้แน่นขึ้น ฮยอกแจได้แต่นิ่วหน้าไม่เข้าใจว่าคนข้างๆไปขาดความอบอุ่นมาจากไหน ตาสวยกวาดมองไปรอบรถคันหรูอย่างสนใจ ก็แน่ล่ะสิ เขาไม่เคยสัมผัสชีวิตคนรวยเท่าไหร่หรอก
“สนใจอะไรรถฉันนักหนา” ตาคมเหล่มองแล้วอดไม่ได้ที่จะต้องออกปากถาม
“ก็มันน่าสนใจกว่านายนี่”
“ฉันเป็นเพื่อนพี่ชายนายนะ”
“แต่นายไม่มีมารยาท”
“ตรงไหนที่ฉันไม่มีมารยาท” แม้จะยอกย้อนแต่ใบหน้ายังคงเรียบเฉย จนฮยอกแจอยากจะรู้ว่าคนข้างกายทำสีหน้าแบบอื่นไม่เป็นหรือยังไง
“ก็ที่นายทำเมื่อวาน”
“หืม?” ฮยอนจุงเลิกคิ้วสูงอีกเล็กน้อย
“นายรับคำฉันด้วยการพูดว่า ‘อืม’ แล้วก็เดินไปเลย” คนตัวเล็กทำเสียงเลียนแบบ ฮยอนจุงเพียงแค่นิ่งคิด
“แล้วจะให้รับคำว่าอะไร”
“ว่าอะไรก็ได้ที่ดีกว่านี้” แก้มใสอมลมเต็มแก้ม พยายามจะดึงมือออกจากการเกาะกุม จนคนขับเริ่มรำคาญ
“อยู่นิ่งๆ”
“แล้วจะจับทำไม”
“อยากจับ” ตอบกลับหน้าตายเช่นเดิม อมยิ้มเล็กน้อยที่เห็นสีหน้าขัดใจของคนตัวเล็ก
ให้ตายเถอะ
คบกับคยูฮยอนมาก็นาน
ทำไมไม่เคยรู้เลยว่าคยูฮยอนจะมีนางฟ้าอยู่กับบ้าน รู้งี้มานั่งทำงานที่บ้านหลังเล็กๆของคยูฮยอนซะนานแล้ว
“ขาดความอบอุ่นเหรอไง”
“ก็คงงั้นมั้ง”
“ก็ไปหาจากที่อื่น” คนตัวเล็กยืนยันเจตนารมณ์หนักแน่น
“นี่รู้อะไรไหม”
“อะไรล่ะ”
“มีคนอีกมากมายที่อยากนั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถให้ฉัน”
“…”
“มีคนอีกมากมายที่พร้อมจะเสนอตัวให้ฉันจับมือ” ฮยอนจุงพูดเสียงเรียบ
“แต่ฉันไม่ใช่คนพวกนั้นซักหน่อย” เสียงใสพูดออกมาแผ่วเบา มองหน้าคนหลงตัวเองก่อนจะแอบแลบลิ้นใส่
“เดี๋ยวก็ใช่”
“แพง ไม่กินหรอก” มือเล็กฉุดแขนของคนด้านข้างเอาไว้ทันทีเมื่อเห็นป้ายชื่อร้านตั้งเด่นอยู่ตรงหน้า คนที่ก้าวเข้า-ออกจากร้านต่างแต่งกายด้วยชุดหรูหราเหมาะสมกับราคาอาหาร
“ฉันเลี้ยง”
“ไม่เอา” ส่ายหน้าดิก ฮยอนจุงยืนมองคนตัวเล็กนิ่ง
จีบใครก็ยังไม่เคยจีบซักคน
พออยากจีบเข้าซักคนดันทำอะไรไม่ถูกอีก
แล้วจะรอดไหมเนี่ย คิมฮยอนจุง
ไม่รู้ว่าคยูฮยอนจีบซองมินได้ยังไง
ไปถามเคล็ดลับดีไหม
ว่าเวลาจะดึงนางฟ้าลงมาบนโลกมนุษย์ต้องทำยังไงกันนะ
“แล้วจะกินอะไร”
“ไม่กิน”
“ดื้อ!”
“งั้นนายก็เข้าไปกินสิ เดี๋ยวฉันรอข้างนอก” เสียงใสพูดขึ้น ฮยอนจุงมองหน้าหวานนั่นอย่างไม่เข้าใจ การคล้องแขนเดินเข้าร้านอาหารสุดหรูกับผู้ชายหน้าตาดีแบบเขา มันลำบากมากนักเหรอไง
คนสวยเข้าใจยากจริงๆ
“ไปด้วยกัน มานี่เลย” แขนแกร่งคล้องไปที่เอวบางเกี่ยวเข้าหาตัว ในขณะที่คนตัวบางขัดขืนสุดแรงหนสุดท้ายก็ลอยตามคนเผด็จการเข้าไปจนได้
คนตัวเล็กก้มลงมองเสื้อผ้าสบายๆของตัวเอง ก่อนจะยิ่งมุ่ยหน้าเมื่อเห็นสาวสังคมหลายคนมองมาที่ตัวเองอย่างเหยียดหยาม
“คุณฮยอนจุงเชิญครับ” บริกรเดินเข้ามาเชิญอย่างนอบน้อม ก่อนจะปรายตามองคนตัวเล็กที่ถูกโอบเอาไว้อย่างแปลกใจ ตากลมมองไปที่แผ่นหลังกว้างกับมือที่จับเอาไว้
ต่างกันเหลือเกิน
คนธรรมดาอย่างฮยอกแจ ต่างกับเจ้าชายอย่างฮยอนจุงเหลือเกิน
-------------------------------------------------
Katomnam Talk:
เม้นท์หายไปไหนหมด
น้อยมากเหลือเกิน
ถ้าเป็นแบบนี้
ต้มเอาเรื่องอื่นมาลงเลยนะคะ
ส่วนเรื่องนี้ เจอกันในเล่มค่ะ ^^
ความคิดเห็น