คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #36 : Story 11 Detain Heart5...{Donghae x Hyukjae x Minho}
P.5
“เรียกฉันมามีอะไร” มินโฮถามเสียงเรียบเมื่อถูกดงเฮลากออกมาจากห้องเรียนแบบกะทันหัน ใบหน้าดุดันของดงเฮทำให้คนมองมองกลับอย่างไม่เข้าใจ
“แกรักฮยอกแจทำไม” คำถามที่ถามออกมา ทำให้มินโฮตกใจ
“มันต้องมีเหตุผลด้วยงั้นเหรอ” ร่างสูงเอ่ยถามกลับอย่างท้าทาย และแน่นอนว่าดงเฮเองก็แทบจะลุกเป็นไฟ
“ชเว มินโฮ ฉันจะหมดความอดทนกับแกแล้วนะ” ดงเฮตะคอกเสียงดังลั่นก่อนจะผลักร่างของเพื่อนรักกระแทกกับผนังไปเต็มๆ
“แกมันก็ดีแต่ใช้กำลัง”
“…”
“สมองน่ะ เก็บไว้ทำไมหัดใช้ซะบ้างสิ” คำพูดดูถูกถากถางที่ออกมาจากปากของอดีตเพื่อนรักทำให้ดงเฮโกรธจัด หมัดลุ่นๆปล่อยตรงไปเต็มข้างแก้ม เลือดสีเข้มไหลย้อนออกมาทางมุมปากหากแต่มินโฮเองก็ไม่ใส่ใจ มุมปากยังึงยกยิ้มอยู่เช่นเดิม
“แกยิ้มอะไร”
“ยิ้มให้คนโง่ไง”
“แก…”
“หึหึ แกคิดว่าแกจะทำกับฉันเหมือนที่ทำกับจุนโฮได้งั้นเหรอ” น้ำเสียงราบเรียบเอ่ยถาม
“แล้วแกคิดว่าได้ไหมล่ะ”
“ไม่มีทาง ไม่มีทางที่แกจะทำให้ฉันเลิกรักฮยอกแจ”
“…”
“ฉันรักฮยอกแจมาก่อนแกอีก ลีดงเฮ” ตอกย้ำความเจ็บปวดทั้งของตัวเองและของคนตรงหน้าก่อนจะหุนหันเดินหนีออกไป ฮยอกแจที่เดินออกมาตามทำเพียงแค่แอบตัวเองเข้ากับกำแพงตึก ยกมือขึ้นปิดกั้นเสียงสะอื้นของตัวเอง
มันเกิดเรื่องบ้าๆแบบนี้ได้ยังไงกัน
“แต่งตัวซะสวยเชียวจะออกไปไหนน่ะตัวเล็ก” ดงเฮเอ่ยถามเมื่อเห็นคนรักกำลังแต่งตัวเตรียมออกไปข้างนอก
“ขี้ลืมจริงๆเชียว” คนตัวเล็กหันมาว่า ก่อนจะเดินเข้ามาหยิกจมูกโด่งๆของคนรักเป็นการกลั่นแกล้ง
“อ้าว ก็ตัวเล็กของผมเป็นสาวสังคมนี่นา ออกงานเยอะจะตายใครจะจำได้หมด” ร่างโปร่งเอ่ยอ้อน สวมกอดเอวบางเข้าหาตัว
“เป็นสาวที่ไหน เป็นหนุ่มต่างหาก”
“ชอบเถียงเรื่อยเลย ว่าแต่วันนี้จะไปไหนเอ่ย” ดงเฮถามย้ำออกมาอีกครั้ง ใบหน้าหวานยังคงระบายยิ้มอยู่อย่างนั้น
“ไปงานเลี้ยงรุ่นไง”
“ของโรงเรียนเหรอ” น้ำเสียงเย็นๆที่เอ่ยถามกลับมา ทำให้คนตัวเล็กเริ่มเกร็ง เพราะไม่อยากโกหกจึงพูดความจริง
และเพราะว่าเลือกดงเฮจึงมั่นใจว่าจะไม่รักมินโฮ
“อื้ม”
“นายจะหนีฉันออกไปหามันอีกแล้วใช่ไหม” มือกว้างผลักร่างเล็กออกห่างพร้อมตะคอกถาม
--------------------------------------
“ไม่ใช่นะด๊อง” มือเล็กพยายามจับไปที่แขนของอีกฝ่าย หากแต่ดงเฮกลับสะบัดตัวหนี ตาคมมองหน้าของคนรักอย่างตัดพ้อและแสนเจ็บปวด
“ฉันเป็นคนรักของนายนะฮยอกแจ” ดงเฮพูดขึ้น
“ฉันรู้ มินโฮเป็นแค่เพื่อนนะด๊อง ฉันไม่ได้คิดอะไรกับเขาจริงๆ”
“ถ้าไม่คิดยังอยู่เฉยๆให้มันจูบ แล้วถ้าคิดจะไปถึงไหนต่อไหนกันแล้วล่ะ” ประโยคตอกกลับทำให้คนตัวเล็กชาวาบ
ลีดงเฮ เห็นทุกอย่าง
“ไม่ใช่นะ อย่าเพิ่งเข้าใจผิดสิ” ร่างเล็กเข้ามากอดเอวหนาเอาไว้แน่น ดงเฮเพียงแค่ก้มลงมอง ไม่แม้แต่จะกอดตอบคนรัก
“แล้วจะให้ฉันเข้าใจว่าอะไรดีล่ะ ลีฮยอกแจ”
“ด๊อง ฉันรักนายนะ”
“…”
“ฮึก รักนาย ไม่ใช่มินโฮ” ทำนบน้ำตาของคนตัวเล็กแตกออกมาในที่สุด แก้มเนียนอาบไปด้วยหยาดน้ำใสที่ไหลออกจากดวงตาคู่สวย มือเล็กกำแน่นไปที่เสื้อเชิ้ตของคนรักอย่างอ่อนแอ
“งั้นวันนี้ ไม่ไปได้ไหม” ร่างโปร่งเริ่มอ่อนลงเมื่อเห็นน้ำตาจากคนที่รักที่สุด
“แต่ฉันนัดกับเพื่อนไว้หมดแล้วนะ”
“ตกลงนายจะไปงั้นเหรอ”
“…”
“ไปทั้งๆที่ฉันย่ำแย่แบบนี้น่ะเหรอ” เอ่ยถามออกมาอีกครั้ง ตาสวยฉายแววสับสนจนต้องหลบสายตาของดงเฮที่มองมา
“ขอโทษนะแต่ฉันจำเป็นต้องไป” เสียงเล็กเอ่ยบอก ก่อนจะดันตัวออกจากอกของคนรัก
“หึหึ นายอยากให้ฉันทำแบบนี้เองนะ”
“ทำอะไรน่ะด๊อง” คนตัวเล็กร้องเสียงหลง เมื่อมือแกร่งกระชากร่างของตัวเองเข้าไปในห้องนอนของมินโฮ ไม่มีการทะนุถนอมแต่อย่างใด
“ทำให้นาย อยู่กับฉันไง”
“…”
“จะได้ไม่ต้องออกไปอ่อยใครอีก” คำพูดแรงๆสาดใส่กลับมา ข้อมือเล็กถูกกระชากมาที่เตียงนอนนุ่ม เชือกเส้นหนาถูกรื้ออกมาเพื่อใช้มัดข้อมือเอาไว้กับเสาเตียง
“ไม่นะดงเฮ ปล่อยนะ” ร่างเล็กพยายามดิ้นรนแต่ก็ไม่เป็นผล
“ไม่มีทาง”
“ฮึก ดงเฮอย่าทำแบบนี้เลย” เสียงหวานพยายามวอนขอ แต่ก็ได้รับเพียงแค่สายตาเย็นชากลับมาเท่านั้น
“มันเป็นวิธีเดียวที่จะทำให้นายไม่ออกไปหามัน”
“ด๊อง ปล่อยฉันไปเถอะ”
“ฉันรักนายมากนะฮยอกแจ อย่าบังคับให้ฉันต้องทำมากกว่านี้” พูดออกมาอย่างเจ็บปวดแล้วเดินออกไป โดยที่ไม่ลืมที่จะล๊อคประตูเอาไว้ด้วย ร่างเล็กได้แต่กอดเข่าซบหน้าร้องไห้อย่างหมดหนทาง
“มินโฮ ช่วยฮยอกด้วย”
“มินโฮ ฮยอกแจไม่มาเหรอ” ทันทีที่ก้าวเข้าสู่บริเวณจัดงาน บรรดาเพื่อนๆก็พากันออกปากถามถึงร่างเล็กที่ใครต่อใครต่างคิดถึง
“นั่นสิ แกมาคนเดียวได้ไงไม่เอาแฟนแกมาด้วยวะ” จงฮยอนถามขึ้นมาอีกคน
“ก็บอกว่าอย่าล้อ ฉันกับฮยอกแจเป็นแค่เพื่อนกัน” ร่างสูงตอบกลับ รอยยิ้มเจื่อนลงเล็กน้อย ข้อมือถูกยกขึ้นมาดูเวลาอย่างร้อนใจ
ฮยอกแจไม่เคยผิดคำพูดนี่นา
ทำไมตอนนี้ถึงยังไม่มา
“แกไปตามยัยตัวเล็กมาเลย” อีกคนเดินเข้ามาบอก ก่อนจะตบบ่ากว้างเบาๆเป็นการกระตุ้น
“งั้นเดี๋ยวฉันมานะ” มินโฮเอ่ยบอกกับเพื่อนๆก่อนจะวิ่งออกไปทันที มือแกร่งวางทับลงไปที่ตำแหน่งหัวใจของตัวเองที่ตอนนี้ทำงานไม่เป็นปกติ
อะไรบางอย่างบอกว่า
ลีฮยอกแจ กำลังต้องการเขา
Katomnam Talk:
เนื่องจากเม้นท์หาย
อิไรเตอร์เลยแอบงอนไม่ยอมอัพ
รักทุกคนค่า
EDIT
อัพแล้วค่า
ทุกคนยังรอคอยเรื่องนี้อยู่ไหมเอ่ย
รักทุกคนค่ะ
ความคิดเห็น