คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : Story 7 Misunderstand....{BumHyuk}Part 1...
ร่างบอบบางนั่งเท้าคางอยู่ในห้องพักของตัวเองอย่างคิดไม่ตก ตากลมไล่มองไปยังภาพของสมาชิกแต่ละคนก่อนจะมาหยุดลงที่สมาชิกคนที่ 12 คิมคิบอม
“เฮ้อ” ริมฝีปากอิ่มระบายลมหายใจออกมาอย่างคิดหนัก นิ้วเรียวทาบลงไปบนโครงหน้าหล่อของอีกฝ่ายอย่างอ่อนโยน
“ฉันเหนื่อยจังเลยคิบอม ไม่ว่าจะทำยังไงนายก็ไม่หันมามองฉันบ้างเลย” เสียงหวานใสเปรยขึ้นก่อนจะเปลี่ยนเป็นฟุบหน้าลงไปกับโต๊ะ ปล่อยให้ความคิดล่องลอยไป น้ำตาหยดใสไหลลงมาจากดวงตาสวยอย่างท้อแท้ แรงสะอื้นน้อยๆทำให้ไหล่บอบบางสั่นเทา
ก๊อกๆๆ
เสียงเคาะประตูดังขึ้น มือเล็กยกขึ้นมาเช็ดน้ำตาออกลวกๆ ก่อนจะรีบเดินไปเปิดประตูพร้อมรอยยิ้มกว้างเช่นทุกที
“ฮยอก พี่ฮันให้มาตามไปกินข้าว” ซองมินพูดขึ้นหากแต่ร่างอวบกลับทำตาโตแล้วผลักคนตัวเล็กกว่าเข้ามาในห้องนอน
“แกร้องไห้เหรอ” สะกิดเล็กน้อยด้วยคำถามอย่างห่วงใย ทำให้คนที่หยุดร้องไห้ไปแล้วกลับปล่อยน้ำตาออกมาอีกระลอกได้อย่างง่ายดาย
“ซองมิน ฉันรักเขาทำยังไงฉันก็รักเขา” ระบายความอัดอั้นออกไปจากหัวใจดวงน้อยๆ มืออวบยกขึ้นลูบแผ่นหลังเล็กไปมาอย่างเข้าใจ หากจะมีคนที่ไม่เคยเข้าใจอะไรเลยก็คงจะเป็นคิมคิบอม
“ไม่เป็นไรนะฮยอก เราลองมาพยายามกันอีกซักครั้งดีไหม” ซองมินพูดขึ้นอย่างใจดี มืออวบลูบผมนิ่มของคนในอ้อมกอดไปด้วยอย่างปลอบโยน ใบหน้าน่ารักขมวดคิ้วมุ่นอย่างกลุ้มใจไม่แพ้กัน คนอย่างคิบอมไม่เคยแสดงออกเลยซักครั้งทำให้ไม่มีใครดูออกเลยว่าภายใต้ใบหน้าเรียบเฉยนั้น คิมคิบอมกำลังคิดอะไรอยู่
“ไปกินข้าวกันเถอะ” ฮยอกแจร้องไห้จนพอใจก็ผละออกพร้อมรอยยิ้มที่ใครต่อใครต่างลงความเห็นว่ามันเหมาะกับใบหน้าหวานมากกว่าน้ำตา
“อืม” ซองมินรับคำพร้อมกับจูงมือของอีกฝ่ายออกไป
“คิบอม ฉันอยากกินปลาอ่ะแกะให้หน่อยสิ” เสียงของเจ้าแม่คนสวยประจำวงดังขึ้นก่อนที่ทั้งสองคนจะก้าวเข้าไปด้านใน ภาพแรกที่ปรากฎแก่สายตาคือภาพที่คิบอมกำลังตั้งใจแกะปลาพร้อมรอยยิ้มอย่างเต็มใจ หัวใจดวงน้อยเจ็บร้าวหากแต่บนใบหน้ายังคงระบายยิ้มสดใสเช่นเคย
“ฉันแกะให้เอาไหมคิบอม” เสียงใสเอ่ยถามอย่างหวังดีเมื่อเห็นท่าทางเก้ๆกังๆนั้น
“ไม่ต้อง” ตอบกลับเรียบเฉย แต่ฮยอกแจก็ยังคงยิ้ม ยิ้มให้กำลังใจตัวเอง
“แกนั่นแหละไม่ต้อง ฮยอกแจแกะให้พี่หน่อย” ฮีชอลเองที่คงทนรอไม่ไหวกระชากจานออกมาจากคิบอมแล้วยัดเยียดใส่มือเล็กก่อนจะระบายยิ้มสวยมาให้อย่างขอบคุณ ฮยอกแจรับมาอย่างว่าง่ายก่อนจะแกะปลาเนื้อสวยส่งให้ฮีชอลไปเรื่อยๆจนข้าวของตัวเองยังไม่พร่องไปแม้แต่น้อย เมมเบอร์คนอื่นๆที่นั่งทานข้าวกันอยู่ก่อนแล้วได้แต่มองอัญมณีของวงอย่างสงสาร
“ฮยอกอ้าปากสิ” ดงเฮที่นั่งอยู่ด้านข้างตักข้าวผัดพอดีคำมาจ่อให้ ใบหน้าหวานระบายยิ้มรับเล็กน้อยก่อนจะกินเข้าไป มือเล็กยังคงง่วนกับการแกะปลาให้ฮีชอลอยู่อย่างนั้น
“นายจะให้พี่ฮีชอลกินจนถึงก้างเลยเหรอไง” เสียงทุ้มพูดขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์ก่อนจะดึงจานออกมาจากตรงหน้าของฮยอกแจ
“อ่า ขอโทษนะ” เสียงใสพูดขึ้นแล้วหันไปหยิบช้อนส้อมของตัวเองขึ้นมาตักข้าวกิน ริมฝีปากอิ่มยังคงฉีกยิ้มน้อยๆอย่างไม่รู้สึกอะไร หากแต่หัวใจดวงน้อยกำลังเจ็บแสนสาหัส น้ำตาหยดใสวาววับอยู่ในตาสวยแค่เจ้าของกระพริบตาเพียงเล็กน้อยมันก็หายไปเหลือเพียงแววตาสดใสดังเดิม บรรยากาศบนโต๊ะอาหารดูอึดอัดไปถนัดตา
“คิบอม นายไปซื้อมาร์กพอกหน้าให้ฉันหน่อยสิ” เสียงใสๆของฮีชอลดังขึ้นทำลายความเงียบนั้น น้องชายตระกูลเดียวกันเหลือบมองคนเป็นพี่อย่างไม่บอกอารมณ์
“ผมต้องไปถ่ายละคร” ตอบกลับเรียบๆแล้วอ่านบทในมือต่อไป
“เดี๋ยวผมไปซื้อให้ก็ได้ฮะ” ร่างบางอาสาขึ้นมาแทนเพราะไม่อยากให้คิบอมถูกดุ
“อ่า ฮยอกแจถ้านายไปก็ต้องพ่วงแฝดลีอีกสองคนไปด้วยน่ะสิ” ฮีชอลพูดขึ้นพลางใช้ความคิด
“ผมไปคนเดียวได้ฮะพี่” รับปากอีกครั้ง เพื่อให้ฮีชอลสบายใจ ตาสวยของฮีชอลสบตากับลีดเดอร์ของวงอย่างหนักใจไม่แพ้กัน
น้องชายของเขามันจะเย็นชาไปถึงไหนกัน
“งั้นผมไปก่อนนะ” พูดจบร่างบางก็ลุกขึ้นทันทีก่อนที่จะเดินออกไป แค่เพียงก้าวพ้นห้องอาหารเท่านั้นน้ำตามากมายก็พรั่งพรูออกมา
“นายร้องไห้ทำไม” เสียงทุ้มที่ดังขึ้นเบื้องหลังทำให้ฮยอกแจรีบเช็ดน้ำตาออก ก่อนจะหันไปยิ้มสดใสให้
“คิบอมจะไปถ่ายละครแล้วเหรอ” เสียงใสถามขึ้นอย่างร่าเริง แต่มือแกร่งของคนตรงหน้ากลับจับไหล่บางบีบเอาไว้แน่น จ้องเข้ามาในดวงตาสวยอย่างค้นหา ก่อนที่พระเอกหนุ่มจะถอนหายใจออกมาและปล่อยมือลงข้างลำตัว
“แล้ววันนี้นายจะไปอัดรายการได้ยังไง ตาบวมแบบนี้” เสียงทุ้มพูดขึ้นอีกครั้ง นิ้วแกร่งไล้อยู่ที่ขอบตาล่างอย่างแผ่วเบา ใบหน้าใสเปลี่ยนสีฉับพลันก่อนจะเบี่ยงตัวหลบ
ไม่อยากให้การกระทำใจดีของคิบอมเพียงเล็กน้อยทำให้ต้องงมงายต่อไป
กับรักที่ไม่มีวันได้คืนมา
“ฉันต้องรีบไปซื้อของให้พี่ฮีชอล ไปก่อนนะ” เสียงหวานรีบบอกก่อนจะเดินเลี่ยงออกไปอีกทาง
หมับ
มือแกร่งจับแขนเล็กเอาไว้ซะก่อน
“ไปพร้อมกับฉัน ฉันจะออกไปทำงานเหมือนกัน” ร่างสูงพูดขึ้นก่อนจะดึงให้อีกคนเดินตามกันออกไป ด้านหลังมีสายตานับสิบคู่จ้องมองมา
“มันอะไรกันเนี่ย” อีทึกพูดขึ้นอย่างสับสนกับน้องคนเกือบสุดท้อง
“นั่นสิ คิบอมมันจะเอายังไงแน่” ซีวอนอีกคนที่ทนดูมานานแล้ว ทุกครั้งที่เห็นฮยอกแจฝืนยิ้มใครหลายๆคนต่างเจ็บปวดไปพร้อมๆกัน
“เราจะทำอะไรได้นอกจากรอ” ฮันกยองเปรยขึ้นมาแผ่วเบา
“รออะไรฮะพี่” คยูฮยอนหันไปถามทันทีอย่างอยากรู้
“รอวันที่คิบอมมันรู้ใจตัวเอง”
“…”
“หรือไม่ก็รอวันที่ฮยอกแจตัดใจได้แล้ว” หนุ่มจีนพูดอีกครั้งนั่นทำให้เยซองหันไปตบบ่าพี่ชายอย่างชื่นชมในคำพูดนั้น
“พี่ใช้ภาษาเกาหลีได้ดีขึ้นเยอะเลย” เสียงชื่นชมดังมาจากเรียวอุค สร้างรอยยิ้มให้กับทุกคนจากสถานการณ์ตึงเครียดได้เป็นอย่างดี ซองมินหันไปมองหน้ากับดงเฮแล้วได้แต่หันกลับไปมองประตูห้องที่ปิดลงไปนานแล้ว
“ขอบใจนะคิบอม ว่าแต่นายอยากได้อะไรรึเปล่า” ใบหน้าหวานหันมาขอบคุณคนขับรถอย่างร่าเริงและไม่ลืมที่จะออกปากถามอย่างห่วงใย
“ไม่ล่ะ” คิบอมคิดไปครู่หนึ่งแล้วตอบกลับมา
“ตั้งใจทำงานนะไปล่ะ” พูดจบก็เตรียมเปิดประตูรถลงไปแต่ติดที่มือแกร่งของใครอีกคนที่จับต้นแขนเล็กเอาไว้
“นายน่าจะหัดอำพรางตัวเองบ้าง”
หมวกไหมพรมใบสวยถูกสวมลงมาที่ศรีษะเล็กอย่างอ่อนโยน
“อ่า ขอบใจ”
“นี่ด้วย” จบด้วยการใส่แว่นกันแดดอันโตมาที่ใบหน้าหวาน ฮยอกแจก้มหน้างุดพร้อมกับแก้มสีแดงเปล่งปลั่ง
“ขอบใจนะ” บอกอีกครั้งแล้วทำท่าจะเดินลงจากรถไป
“นี่” เสียงเรียกทำให้คนตัวเล็กหันกลับมามองอีกครั้ง
“นายจะเอาอะไรรึเปล่าคิบอม”
“มาร์กพอกหน้าของพี่ฮีชอลน่ะ ใช้แบบเป็นกระปุกนะไม่ได้เป็นแผ่น” คิบอมพูดขึ้น หากแต่คนฟังที่ยิ้มรับกลับยิ้มเจื่อนลง พยักหน้ารับเล็กน้อยแล้วก้าวลงจากรถไปเพราะหากพูดออกมาซักคำน้ำตาคงไหลออกมาเป็นแน่
คิมคิบอม เมื่อไหร่กันที่นายจะใส่ใจฉันเหมือนที่นายใส่ใจพี่ฮีชอลบ้าง
“ฮยอกแจ” คนขับกดกระจกลงมาเรียกอีกครั้ง ร่างบางเพียงแค่หันกลับไปมองเท่านั้น
“หมวกน่ะของพี่ฮีชอลอย่าทำขาดล่ะ” คำพูดทำร้ายจิตใจดังขึ้นอีกครั้งก่อนที่รถคันนั้นจะแล่นออกไป เหลือไว้เพียงคนคนนึงที่เจ็บช้ำจนแทบจะไม่มีแรงก้าวขา
นายห่วงแม้กระทั่งหมวกของเขาสินะ
ผมอยากเกลียดพี่จริงๆ แต่ผมก็เกลียดพี่ไม่ลงเพราะพี่เป็นพี่ของผม
ถ้าผมจะเกลียดผมคงต้องเกลียดตัวเอง
รู้ทั้งรู้ว่าไม่มีวันได้เป็นแบบนั้น
แต่ก็ยังดึงดันที่จะรักต่อไป
ผมเหนื่อยจังเลย ผมจะหยุดดีไหม
-------------------------------------------------
Katomnam Talk:
มาอัพแล้วค่า
เพื่อแฟนๆของกาต้มน้ำ
บอมฮยอกนะคะ
ตอนหน้า คยูฮยอก Story 5 นะคะ
สลับกันไป แต่ถ้าเรียกร้องมากๆ ก็ไม่แน่เนอะ
อาจจะใจอ่อนลงให้ กร๊ากๆๆๆ
รักทุกคนค่า
ความคิดเห็น