[SJ Yaoi] Katomnam's Short Fiction{ HaeEun,KyuHyuk,BumHyuk,Wonhyuk} On Air

ลำดับตอนที่ #108 : Story 36 : Your choices (KyuHyuk)...HBD Kyuhyun 1/2

     “เมื่อไหร่น้องคยูฮยอนจะรับรักพี่” ฮยอกแจเท้าแขนไปบนโต๊ะก่อนจะเอาหน้าแนบลงบนท่อนแขนของตัวเอง ตาใสจ้องใบหน้าของรุ่นน้องฝั่งตรงข้ามอย่างรอคอย รุ่นน้องหนุ่มทำเพียงแค่ถอนหายใจออกมาเบาๆ มือกว้างวางปากกาในมือลง

“มาถามทุกวัน คำตอบก็เหมือนเดิม ไม่เบื่อเหรอไง” น้ำเสียงห่างเหินชัดเจน เพื่อนในกลุ่มของคยูฮยอนได้มองใบหน้าน่ารักที่มุ่ยลงด้วยความเห็นใจ ฮยอกแจเป็นนักศึกษาปีสามคณะนิเทศ ตามจีบคยูฮยอนรุ่นน้องในคณะเดียวกันแต่คนละสาขา ฮยอกแจอยู่สาขาการแสดง แต่คยูฮยอนอยู่สาขาร้องเพลง จีบมา 1 ปีกว่าๆ ตั้งแต่คยูฮยอนก้าวเข้ามาที่นี่ใหม่ๆ แต่ก็ไม่ใช่แค่ฮยอกแจที่เดินหน้าจีบคยูฮยอน ยังมีอีกคนนึง

“น้องคยูฮยอนครับ” คิดไม่ทันจบ กลุ่มของคยูฮยอนที่ประกอบด้วยชางมิน มินโฮ และเรียวอุคก็ต้องหันไปมองร่างสูงอีกคนที่ก้าวเข้ามาด้วยมาดเจ้าชายก่อนจะหันกลับมามองหน้าเพื่อนสนิท

รุ่นพี่ซีวอน นักศึกษาปี 4 คณะเดียวกัน สาขาเดียวกับฮยอกแจ

“เฮ้อ” คยูฮยอนถอนหายใจออกมาเสียงดัง ซีวอนทรุดลงนั่งฝั่งเดียวกับคยูฮยอน แล้วหันมายกคิ้วเยาะเย้ยรุ่นน้องหน้าหวานที่ฝั่งตรงข้าม

“พี่ซีวอนมาทำไม” ร่างเล็กเด้งตัวนั่งตรง ชี้นิ้วถามคนเป็นพี่อย่างไม่ไว้หน้า

“แกนั่นแหละ ไปเรียนได้แล้ว” มือกว้างยกขึ้นโบกไล่ มีคยูฮยอนเท้าคางมองหน่ายๆกับภาพประจำวัน

ซีวอนก็จีบเขา

ฮยอกแจก็จีบเขา

คนนึงอยากให้เขาเป็นเคะ

แต่อีกคนอยากให้เป็นเมะ

“เดี๋ยวผมไปเองแหละน่า ไม่ต้องมาไล่” เสียงใสเถียงกลับ ค้อนรุ่นพี่ตัวสูงตาแทบคว่ำ ซีวอนยกแขนโอบไปรอบไหล่ของคยูฮยอน ชางมินได้แต่หันไปมองหน้ากับมินโฮ เรียวอุค เหมือนจะถามกันเอง

ตกลงว่าไอ้คยูฮยอนมันเพศอะไร

“ก็ไปเลยสิ พี่จะได้สวีทกับน้องคยูฮยอน” ซีวอนพูดออกมาอีกครั้งแถมยังขยับร่างของอีกคนเข้าใกล้ คยูฮยอนได้แต่ถอนหายใจเซ็งๆแต่ก็ไม่ออกปากว่าอะไร ฮยอกแจยิ่งหน้าง้ำลงเรื่อยๆ

“เอาแขนพี่ออกจากน้องคยูฮยอนเลย” ไม่พูดเปล่า ร่างบางลุกขึ้นเดินไปผลักแขนของซีวอนออกจากไหล่ของรุ่นน้องอย่างแรง พร้อมกับเอามือตัวเองปัดไหล่ของคยูฮยอนไปด้วย ซีวอนเองก็เริ่มโมโหลุกขึ้นยืนประจันหน้า

“น้องคยูฮยอนยังไม่ว่าฉันซักคำ”

“แต่ไม่ได้หมายความว่าน้องชอบนี่” เถียงกันอยู่บนหัวของคนที่นั่งอยู่ตรงกลาง ตาคมเงยขึ้นมองรุ่นพี่สองคนไปมา แล้วหันไปขอความช่วยเหลือจากเพื่อน แต่เพื่อนสนิทอีกสามคนได้แต่ยักไหล่กลับมาให้อย่างไม่รู้ว่าจะช่วยยังไง ก็เป็นแบบนี้มาเป็นปีแล้ว

“ถ้าไม่ว่าก็แสดงว่าชอบ”

“ไม่ชอบ”

“ถ้าจะเถียงกัน ผมไปเรียนก่อนนะครับ” และคยูฮยอนก็หาทางออกได้ดีที่สุดคือการพาตัวเองออกไปจากตรงนั้น รุ่นน้องหนุ่มลุกพรวดคว้าของทั้งหมดของตัวเองมาถือไว้เตรียมเดินหนี หากแต่มือนิ่มกลับจับมือของคยูฮยอนเอาไว้ก่อน

“น้องคยูฮยอนอย่าเพิ่งไปสิ พี่ยังมองหน้าไม่ถึงห้านาทีเลย” เสียงใสเอ่ยบอก ก่อนจะกระตุกมือกว้างน้อยๆ คยูฮยอนเหลือบตามองอีกคนแล้วดึงมือออก ใบหน้าน่ารักหงอยลงไปถนัดตาท่ามกลางเสียงหัวเราะดังลั่นของซีวอน ตาหวานมองรุ่นน้องหนุ่มด้วยความน้อยใจ ก่อนจะยอมหมุนตัวเดินกลับไป

มือเล็กยกขึ้นจับหัวใจที่เต้นแผ่วลงด้วยความเสียใจ

อาจจะจริงแบบที่พี่ซีวอนบอก

ถ้าไม่ว่าแสดงว่าชอบ

แล้วที่ดึงมือออกก็คือไม่ชอบ

“พี่ฮยอกแจน่าสงสารนะ” เรียวอุคพูดออกมาคนแรกหลังจากที่ซีวอนยอมกลับไป คยูฮยอนมองหน้าเพื่อนเล็กน้อยแต่ก็ยังนังนิ่งเหมือนเดิม ไม่ใช่ว่าคยูฮยอนไม่เห็นรอยวูบไหวในดวงตาสดใสคู่นั้น

“นั่นสิ ตกลงมึงชอบพี่ซีวอนเหรอ” มินโฮรับคำเพื่อนก่อนจะหันมาถามตัวต้นเหตุ คยูฮยอนเหล่มองเล็กน้อยก่อนจะคิดทบทวนตัวเองเช่นกัน

“ไม่รู้สิ” ตอบออกมาอย่างที่คิดจริงๆ ซีวอนเองก็เป็นคนสมบูรณ์แบบคนนึง ไม่ว่าจะหน้าตา ฐานะ การศึกษา ในขณะที่อีกคนก็มีดีแค่หน้าตา

“ถ้ามึงไม่ชอบพี่ฮยอกแจก็ควรรีบบอกพี่เขาไหมวะ” ชางมินออกความเห็นบ้าง มีเพื่อนอีกสองคนพยักหน้าเห็นด้วย

“กูก็บอกเขาทุกวัน”

“ไอ้ที่มึงบอกเขาว่ามึงไม่รับรักเขาน่ะนะ” ย้อนถามเสียงเรียบ ตาคมจ้องหน้าคนถามแล้วพยักหน้ารับ

“ตอนมึงพูด มึงไม่รู้ตัวหรอก”

“ทำไมวะ”

“ปากมึงบอกไม่รักเขา แล้วมึงฉีกปากยิ้มตอนตอบทำไม” ชางมินบอกเพื่อนแล้วหรี่ตาจับผิด คยูฮยอนเลิกคิ้วน้อยๆเหมือนจะถามว่าจริงเหรอ ซึ่งอีกสามคนก็พยักหน้ารับแข็งขัน

“แต่ถ้ามึงจะเลือกใครก็สิทธิ์ของมึงนะ”

“...”

“แต่รีบตัดสินใจหน่อย อีกคนจะได้ไม่เสียเวลา” เรียวอุคสรุปออกมาก่อนจะก้มลงแกะโน้ตเพลงต่อ ปล่อยให้คยูฮยอนจมอยู่กับความคิดของตัวเอง คิ้วเข้มขมวดมุ่นอย่างคิดหนัก เขาเองก็ไม่เคยถามหาคำตอบกับตัวเองเหมือนกัน มันเหมือนกับว่ารุ่นพี่สองคนนั้นเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตไปแล้ว

ถึงพักหลังๆมานี้ เขาเลือกจะปฏิเสธฮยอกแจมากกว่าซีวอนก็ตาม

ร่างเล็กเดินยิ้มร่าเริงเข้ามาใต้ตัวอาคารราวกับว่าเมื่อเช้าไม่เคยเสียใจมาก่อน ตากลมสอดส่องหารุ่นน้องสุดหล่อ แล้วก็ยิ้มกว้างเมื่อเห็นอีกคนนั่งอยู่กับชางมินสองคน ขาเรียวเล็กเดินเข้าไปหาพร้อมกับเค้กชอคโกแลตในมือ ก่อนจะชะงักกึกเมื่อร่างสูงของคู่แค้นตลอดกาลก้าวไปถึงตัวคยูฮยอนก่อนพร้อมกับดอกไม้ช่อหรูในอ้อมแขน ร่างเล็กยืนมองนิ่ง แต่ภาพตรงหน้าก็ทำให้คนที่อารมณ์ดีหม่นหมองขึ้นมาทันที

ภาพที่คยูฮยอนเอื้อมมือไปรับดอกไม้มาวางไว้ที่ตักพร้อมกับอมยิ้มน้อยๆ

ซีวอนพูดอะไรกับรุ่นน้องหนุ่มอีกสองสามคำ ก่อนที่จะหอบเอาของๆคยูฮยอนไว้กับตัว แขนอีกข้างโอบไหล่ของคนเตี้ยกว่าแล้วพาเดินออกไป ตากลมใสได้แต่มองตามพร้อมกับน้ำตาหยดใสที่เอ่อคลอรอบดวงตา มือเล็กกำแน่นที่ถุงในมือ

ร่างคุ้นตาก้าวขึ้นรถ Audi สีขาวคันหรูของพี่ร่วมคณะ

ร่างบางยืนนิ่งมองจนท้ายรถลับตาไป ก่อนจะก้มลงมองเค้กชอคโกแลตที่ดูไร้ค่าในมือเมื่อเทียบกับช่อดอกไม้หรูที่อีกคนได้รับ

อีฮยอกแจก็แค่นักศึกษาธรรมดา

ถึงจะหน้าตาน่ารักจนมีคนมาขายขนมจีบมากมาย

แต่ก็ไม่ได้ร่ำรวยเหมือนซีวอน

หรือแม้แต่คยูฮยอนเองที่เจ้าตัวก็มีรถหรูขับ แต่ที่น่าแปลกทำไมวันนี้ฮยอกแจไม่เห็นรถ Porsche สีดำคันคุ้นตาเหมือนทุกๆวัน

“อ๊ะ..” ร่างเล็กสะดุ้งน้อยๆเมื่อมีใครบางคนโอบไหล่ตัวเองเอาไว้ หันไปมองด้านข้างก็พบว่าเป็นรุ่นน้องตัวสูงเพื่อนสนิทของคนที่เพิ่งทำร้ายจิตใจกันเมื่อครู่

“ชางมิน”

“คยูฮยอนกลับไปแล้วครับ” รุ่นน้องเอ่ยบอกด้วยความเห็นใจ ชางมินรู้ว่าฮยอกแจรู้แล้ว เพราะเห็นยืนมองตามคยูฮยอนมาครู่นึงแล้ว

“พี่รู้แล้ว”

“...”

“กลับก่อนนะ” ยิ้มอ่อนๆให้น้อง ชางมินมองเสี้ยวหน้าหวานด้วยความสงสาร เขาเองก็ไม่รู้หรอกว่าคยูฮยอนเลือกใคร แต่ไอ้ที่แสดงออกก็เหมือนจะชัดเจนมากขึ้นทุกวัน

ถึงแม้ว่าคยูฮยอนจะดูไม่เคะซักนิด

แต่ใครอยู่กับซีวอนก็เคะได้ทั้งนั้น

เหมือนกับใครอยู่กับฮยอกแจก็เมะได้ทั้งนั้น

“ผมไปส่งไหม” ถามออกมาอย่างมีไมตรี แต่คนเป็นพี่เลือกที่จะปฎิเสธ ตอนนี้อีฮยอกแจอยากอยู่คนเดียว ขาเรียวเล็กก้าวเดินออกห่างก่อนจะทิ้งเค้กชอคโกแลตในมือลงถังขยะ

ถึงเวลาที่ฮยอกแจต้องตัดใจจริงจังซักที

“วันนี้ไม่ไปหาน้องคยูฮยอนเหรอ” ดงเฮออกปากถามเพื่อนสนิทอย่างแปลกใจ ซองมินพยักหน้าหงึกหงักรับคำร่างโปร่งด้วยความสงสัยเช่นกัน ทุกวันถ้าไม่ถึงเวลาเข้าเรียนจะไม่มีทางเห็นหน้าเพื่อนรักตัวเล็ก เพราะอีกคนจะไปฝังตัวอยู่กับน้องคยูฮยอนสุดหล่อที่ฝั่งสาขาร้องเพลง จนกว่าใครคนใดคนหนึ่งมีเรียนนั่นแหละ

“เป็นอะไรน่ะ” ฮีชอลออกปากถามรุ่นน้องอีกคน ความสัมพันธ์ก็งงๆ ฮีชอลกับอีทึกเป็นเพื่อนสนิทกับซีวอน แต่ชอบมาขลุกตัวอยู่กับพวกฮยอกแจ ทั้งๆที่รู้ว่าฮยอกแจกับซีวอนไม่ถูกกัน

“ไม่ได้เป็นอะไรครับ” ตอบรุ่นพี่ออกมาอย่างเสียไม่ได้ อีทึกหันไปมองหน้าเพื่อนสนิทงงๆ ปกติฮยอกแจร่าเริงจะตาย และก็เป็นความสดใสเดียวของกลุ่ม

“ไอ้ซีวอนมันทำอะไรเรารึเปล่า” คนตาสวยพยายามหาสาเหตุแห่งความหม่นหมองครั้งนี้

“ไม่ครับ พี่ซีวอนไม่ได้ทำอะไร”

“อ้าว...”

“แล้วฮยอกแจเป็นอะไร” ซองมินถามออกมาบ้าง มืออวบยกขึ้นลูบหลังมือขาวเบาๆเหมือนตอกย้ำให้อีกคนรู้ว่ามีเพื่อนที่พร้อมจะฟังอยู่ตรงนี้ พวกเขาไม่รู้หรอกว่าฮยอกแจกับซีวอนจีบน้องคยูฮยอนถึงไหนแล้ว เพราะทั้งสองคนไม่มีใครเคยพูดถึง เพื่อนๆต้องสังเกตอาการเอา

หมู่นี้ซีวอนมักจะเป็นฝ่ายยิ้มหน้าบาน

ในขณะที่คนตัวเล็กหน้าหมองลงทุกวัน

“อกหัก”

“ห๊า!!” ทันทีที่ได้รับคำตอบ คนฟังที่เหลือได้แต่ร้องอย่างตกใจ

“งี้น้องคยูฮยอนเคะเหรอ”

“ใช่เหรอวะ”

“มันแมนจะตาย”

“เข้าใจผิดรึเปล่า” หลายเสียงแทบจะบ่นออกมาพร้อมกัน ตากลมหลับลงเพื่อข่มน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา แม้จะได้ยินคำปฏิเสธทุกวัน แต่คยูฮยอนก็ยังยิ้มให้ และซีวอนก็โดนเหมือนกันแต่คยูฮยอนไม่เคยยิ้มให้แบบที่ฮยอกแจได้รับ

ก็เลยเผลอเข้าข้างตัวเองมานาน

พอผลสรุปออกมาเป็นแบบนี้คนที่คาดหวังเลยเจ็บมาก

“เห้ยสงสัยจะจริงว่ะ” ดงเฮร้องออกมาดังลั่นชี้ไม้ชี้มือไปยังรุ่นพี่หน้าหล่อที่หอบหนังสือเต็มอ้อมแขน เดินเคียงคู่มากับคยูฮยอน ตากลมมองตามก่อนจะซบหน้าลงไปกับแขนตัวเองเพื่อหลบเลี่ยงภาพบาดตา มีซองมินกับฮีชอลคอยลูบไหล่เล็กปลอบโยน และแรงสั่นจากไหล่ของคนที่กำลังถูกปลอบก็ทำให้อีกสองคนข้างๆหน้าเสีย ไม่ต้องให้เดาก็รู้ว่าฮยอกแจกำลังร้องไห้

“ฮยอกแจไม่ได้นอนเหรอไง” ซีวอนออกปากทักรุ่นน้องที่เห็นเพียงแต่ผมสีสว่าง ก่อนจะมองเลยไปยังอีกสี่คนที่เหลือ แล้วแต่งุนงงกับตัวเอง

นี่กูทำอะไรผิดเปล่าวะ

ทำไมทุกคนมองเหมือนจะฆ่าเขาได้แบบนั้น

คยูฮยอนเองก็ได้แต่มองรุ่นพี่ตัวเล็กเงียบๆ แล้วมองเลยไปยังมือของฮีชอลและซองมินที่ลูบหลังลูบไหล่ไม่ห่าง

“มึงจะไปไหนก็ไปก่อนไป” อีทึกออกปากไล่พร้อมกับโบกมือไปด้วย

“ไม่ได้หรอก กูต้องพาน้องคยูฮยอนมาให้ฮยอกแจมันดูก่อน”

“...”

“มันจะได้ยอมรับการพ่ายแพ้” พูดจบก็หัวเราะออกมาเสียงดัง คยูฮยอนได้แต่ศอกไปหนักๆที่ท้องแกร่ง ซีวอนหยุดหัวเราะเมื่อบรรยากาศมันแปลกไปจากทุกที

ไม่มีเสียงตวาดแว้ดๆจากรุ่นน้องตัวเล็ก

มีเพียงแต่ความเงียบกับแววตาห่วงใยจากอีกสี่คนที่มองไปยังคนที่ฟุบหน้า ร่างสูงได้แต่หันรีหันขวางจะว่าไม่ห่วงเลยก็ไม่ใช่ เขาคิดว่าการควงคยูฮยอนมาจะทำให้รุ่นน้องลุกขึ้นมาดิ้นเร่าๆอย่างทุกที

แต่วันนี้ไม่ใช่

และดูเหมือนคยูฮยอนเองก็รู้สึกได้เช่นกัน รุ่นน้องหนุ่มเขยิบตัวออกห่างจากเขา ขายาวๆนั่นก็เหมือนจะก้าวเข้าไปหาคนที่ฟุบหน้าอยู่แต่ก็เหมือนลังเล ตาคมทองมองรุ่นพี่ตัวเล็กอย่างเป็นห่วง และซีวอนเองก็สังเกตเห็น

“ซีวอนมึงจะไปไหนก็ไป” ฮีชอลตวาดออกมาเมื่อได้ยินเสียงสะอื้นบางเบาจากคนที่กำลังกลั้น หน้าหล่อเหวอไปน้อยๆที่โดนเพื่อนตวาด

“เออพี่ จะไปไหนก็ไปเหอะ” ดงเฮเสริม ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วดันหลังของซีวอนให้ออกห่าง ในขณะที่คยูฮยอนยืนมองนิ่ง คยูฮยอนรู้ว่าเมื่อวานฮยอกแจมาหาตอนเลิกเรียนจากชางมิน ชางมินบอกมาแค่นั้นแต่เขาก็ไม่ได้สนใจ พอตอนเช้าวันนี้ไม่เห็นหน้าอีกคนที่คอยจะมาเอาคำตอบจากเขาทุกวันก็ใจหายแปลกๆจนต้องเดินมากับซีวอน

“นายด้วยกลับไปก่อน” ฮีชอลชี้นิ้วมาที่รุ่นน้องที่ยังคงยืนนิ่ง คยูฮยอนมองคนที่ฟุบหน้าอยู่อีกครั้งแล้วตัดใจเดินกลับไปตึกสาขาของตัวเอง โดยมีซีวอนตามไปส่ง

---------------------

Katomnam:

ไม่รู้ว่ามีคนรอไหม แต่ด้วยความที่ติ่งคิดถึงคยูฮยอน

เลยเอามาอัพ เรื่องใหม่แกะกล่องเชียวนะ

HBD ลูกเขย ขอให้มีความสุขมากๆๆๆๆ

และขอให้มีโมเม้นท์คยูฮยอกอีกโดยเร็ววัน คิดถึงคู่นี้สุดใจ