คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #105 : Story 35 : Do you mind 9 (KyuHyuk)
“อีดงเฮแม่งหมาหัวเน่า”
“...”
“ใช่สิ ฉันมันหล่อ แต่มันไม่เถื่อนไง
เลยต้องหัวเน่าแบบนี้” ร่างโปร่งรำพึงรำพันตลอดเวลาที่เดินตามหลังคยูฮยอนกับฮยอกแจที่นำอยู่ด้านหน้าเล็กน้อย
ฮยอกแจหันมองเพื่อนก่อนจะยิ้มขำ
ไอ้ท่าทางแบบนั้นมันก็น่ารักอยู่หรอก
ถ้าไม่ติดว่าดงเฮกล้ามใหญ่ขนาดนี้
“ดงเฮอ่า”
“อย่ามาเรียกนะ ฉันงอนแกจริงๆ”
“...”
“ฉันถนอมแกมาตั้งเท่าไหร่
สุดท้ายแกก็ไปคบกับไอ้เผด็จการนี่” ดงเฮยังคงลอยหน้าลอยตาเถียง
ปากแดงระบายยิ้มอ่อนๆ ในขณะที่คยูฮยอนเหล่มองคนกวนประสาทนิ่งๆ
“ฉันยังไม่ได้คบกับคยูฮยอนเสียหน่อย”
คนน่ารักเถียง แต่กลับถูกดึงรั้งเข้าไปโอบไว้แน่น พร้อมกับตาดุๆที่มองมา
“นี่ไงหลักฐาน”
ดงเฮชี้นิ้วไปมาทำหน้าเศร้าได้กวนที่สุดในสายตาของคยูฮยอน ร่างสูงถอนหายใจหน่ายๆ
ไม่เข้าใจว่าดงเฮมาคอยขัดขวางทำไม
หรือกรรมจะตามทัน
“ต้องการอะไรกันแน่” เสียงทุ้มออกปากถาม
ในขณะที่ร่างโปร่งยิ้มสมใจ
“แก้แค้น”
“...”
“มึงต้องไปตะโกนบอกรักเพื่อนกูกลางสนาม
ถ้ามึงทำได้ ก็เอาฮยอกแจไปเลย” พูดออกมาไม่ทุกข์ร้อนแต่คนฟังอีกสองคนขมวดคิ้วมุ่น
“ดงเฮ บ้าเหรอ”
“แกอยู่เงียบๆ”
“ทำได้ไหมล่ะ พ่อเดือนคณะสุดหล่อ”
หันไปสั่งเพื่อนเสร็จก็หันมาถามอีกคนที่ทำหน้าไม่บ่งบอกอารมณ์
มือกว้างยื่นออกไปดึงตัวเพื่อนสนิทให้ออกห่าง ก่อนจะกอดคอเอาไว้หลวมๆ
ตากลมได้แต่มองสองคนสลับไปมา
ก็พอรู้ว่าดงเฮยังเคืองคยูฮยอนอยู่ไม่น้อย
แต่ก็อยากรู้เหมือนกันว่าคยูฮยอนจะยอมทำรึเปล่า
“ไร้สาระ” คยูฮยอนพูดออกมาเสียงเสีย
ก่อนจะเดินกลับไปอีกทาง
ฮยอกแจเพียงแค่มองตามแผ่นหลังกว้างก่อนจะยกยิ้มขื่นๆให้กับตัวเอง
“เห็นไหม ฉันบอกแล้วมันไม่ได้รักแกจริง”
ดงเฮก็อดออกปากว่าด้วยน้ำเสียงขุ่นๆไม่ได้
ฮยอกแจเพียงแค่ยกมือขึ้นลูบแขนของเพื่อนเบาๆ ร่างโปร่งชะงักคำที่จะว่าต่อ
ใบหน้าหล่อฉายแววห่วงใยชัดเจน ก่อนจะแนบแก้มไปกับแก้มนุ่มของอีกคน
“สำหรับคยูฮยอนอาจจะเป็นอารมณ์ชั่ววูบจริงๆก็ได้”
พอเห็นเพื่อนเศร้า ปากที่กำลังจะเอ่ยต่อว่าก็ปิดฉับ พร้อมกับหัวที่ถูไปมากับศรีษะเล็กอย่างปลอบโยน
“ทำหน้าเหมือนโลกจะแตก”
ซีวอนออกปากถามพลางทิ้งตัวลงนั่งไปฝั่งตรงข้ามกับเพื่อนสนิท
ที่นั่งทำหน้าตายมาได้ได้พักใหญ่ ตาคมเข้มเหลือบมองเจ้าชายของมหาวิทยาลัยเล็กน้อย
“โลกน่ะไม่แตกหรอก”
“...”
“แต่ใจกูเนี่ยจะแตก” ยิ่งตอบ
คนฟังยิ่งทำหน้าเหรอหรา
เมื่อวานก็ดูเหมือนอารมณ์ดีจนแทบบ้า
วันนี้แค่ไปรับฮยอกแจมาส่ง
อารมณ์ก็เปลี่ยนจากขาวเป็นดำไปซะอย่างนั้น
“มีอะไรที่กูไม่รู้รึเปล่า”
เท้าแขนจ้องหน้าหล่อของคนอายุน้อยกว่าอย่างคาดคั้น ใบหน้าหล่อเหลาเงยขึ้นฟ้าแล้วถอนหายใจหนักหน่วง
“ไอ้ดงเฮ
แม่งบอกให้กูไปตะโกนบอกรักฮยอกแจกลางสนาม”
“หืม...”
“แม่งจะแก้แค้นกู” พูดออกมาอย่างไม่สบอารมณ์
ซีวอนขำพรืดออกมาอย่างอดไม่อยู่
“แล้วมึงว่าไง”
“กูจะไปทำยังงั้นได้ยังไง” ตอบเพื่อนเสียงเสีย
แต่ซีวอนกลับหุบยิ้มฉับ
“เออดีเนอะ ทีตอนมึงด่าเขากลางสนามบาสมึงทำได้”
“...”
“ทำให้เขาอับอาย
แล้วไม่คิดจะกู้ชื่อเสียงให้เขาเลยเหรอวะ” ถามออกมาให้คนฟังได้คิด
คยูฮยอนชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะก้มหน้าคิดหนัก
คยูฮยอนเข้าใจความรู้สึกของตัวเองดี
เขารักฮยอกแจ
และก็คิดว่าคนตัวเล็กเองก็มีใจเหมือนกัน
“เหอะ...”
“ถ้ากูเป็นฮยอกแจ กูไม่เลือกมึงหรอก
กูเลือกไอ้ดารานั่นจะดีกว่า”
“ไอ้วอน” กดเสียงต่ำเรียกเพื่อนสนิท
แต่มีเหรอที่ซีวอนจะใส่ใจ
ไอ้อาการฟอร์มจัดของคยูฮยอนบางทีมันก็น่าจะถูกกำจัดไปซักที
“มึงไม่โง่นี่คยูฮยอน”
“...”
“ไอ้นิชคุณนั่นมันเป็นดาราดัง มันยังกล้าประกาศว่าจะจีบฮยอกแจเลย”
“...”
“แล้วมึงล่ะ มึงก็แค่เดือนคณะธรรมดา”
ใช่สิ โจวคยูฮยอนก็แค่นักศึกษาธรรมดา
แล้วทำไมห่วงหน้าตามากกว่านิชคุณเสียอีก
“ฉันขอโทษก็ได้
เดี๋ยวจะไปบอกไอ้คยูฮยอนว่ายกเลิก” ดงเฮว่าออกมาเสียงอ่อย
มือเรียวลูบผมนิ่มไปมาอย่างรู้สึกผิด สามวันแล้วที่ฮยอกแจได้แต่นั่งหงอยอยู่แบบนี้
ไอ้บ้าโจว ก็หายหัวไปเลย
จะมีก็แต่นิชคุณที่เทียวไปเทียวมา
พอฮยอกแจบอกตรงๆว่าไม่ชอบ
ดาราดังก็เหมือนจะไม่สนใจ
โอเคครับ
ผมเป็นเพื่อนสนิทของฮยอกแจอีกคนก็ได้
นั่นคือคำพูดที่นิชคุณพูดเอาไว้ ก่อนจะย้ายตัวเองมาสถิตอยู่ตึกบริหารแทบทุกวัน
จนดงเฮไม่เข้าใจว่าเด็กนิเทศวันๆนี่ว่างมากเหรอ
“ไม่ต้องหรอกดงเฮ” เสียงใสเอ่ยบอก
ตาหวานฉายแววหม่นหมองจนคนมองนึกอยากจะย้อนเวลากลับไป ถ้าย้อนกลับไปได้อีดงเฮคนนี้จะสงบปากสงบคำ
“ฮยอกแจครับ” เสียงร่าเริงดังลั่นก่อนจะพาใบหน้าหล่อเหลาเดินเข้ามาหา
หน้าหล่อวางคลอเคลียตรงไหล่เล็ก ใบหน้าน่ารักหันมองเล็กน้อยก่อนจะคลี่ยิ้มบางเบา
“ไม่มีเรียนเหรอ”
“มีครับ แต่ขี้เกียจ”
“...”
“คิดถึงฮยอกแจนี่” ว่าออกมาอย่างเอาแต่ใจ
ดงเฮอดไม่ได้ที่จะผลักหัวอีกคนให้ออกจากเพื่อนสนิทหวงๆ
“ฮยอกแจมันมีแฟนแล้ว เมื่อไหร่จะเลิกก่อกวนเนี่ย”
ร่างโปร่งอดว่าออกมาไม่ได้
“ไหนล่ะครับ ไม่เห็นจะมี ดงเฮเหรอ”
ย้อนกลับหน้าตาย ในขณะที่ดงเฮอยากจะถีบหน้าหล่อให้ออกไปไกลๆ
“เหอะ ปากดีเข้าไป ตัวจริงเค้ามาเมื่อไหร่จะหงอ”
“ผมแคร์ที่ไหน ก็บอกแล้วว่าเพื่อนก็เพื่อนสิ”
ยักไหล่ไม่ใส่ใจ ฮยอกแจมองหนุ่มหล่อสองคนไปมาแล้วอดจะหัวเราะออกมาน้อยๆไม่ได้
ก็รู้อยู่ว่านิชคุณชอบอำ ชอบพูดจาเลี่ยนๆ
แต่ความรู้สึกก็คือเพื่อนคนนึง
ที่ฮยอกแจสนิทใจและเริ่มไว้ใจ
“จะไปซื้อน้ำ เอาอะไรไหมทั้งสองคน”
อยู่ดีๆคนตัวเล็กสุดก็พูดออกมา ดงเฮกับนิชคุณหันไปมองหน้าคนถาม
“ไม่เอาหรอก รีบกลับมาล่ะจะขึ้นเรียนแล้ว”
ร่างโปร่งตอบกลับอย่างเข้าใจ
บางทีเพื่อนสนิทของเขาอาจจะอยากอยู่กับตัวเองคนเดียวบ้าง
“ฉันว่าฮยอกแจน่าเป็นห่วงกว่าที่คิดนะ”
นิชคุณที่มองอีกคนเดินไปจนลับตาหันมาพูดกับดงเฮเสียงเครียด
“ฉันเป็นคนสร้างปัญหา ฉันก็ต้องแก้ให้”
“ต้องให้ไอ้บ้าเผด็จการนั่นแก้เองต่างหาก”
“...”
“ถ้ามันรักฮยอกแจจริง คนอย่างมันไม่อยู่เฉยๆหรอก”
นานๆ นิชคุณจะพูดจาเข้าหูซักที
----------------------
Katomnam Talk:
เรื่องนี้ดงเฮมันเป็นพระเอกป่าววะ 5555
ความคิดเห็น