คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Chapter 8 : ว่าไงนะ ลีซองมิน!!!
“ย็อกเสร็จรึยัง” ฮีชอลตะโกนเรียกจากหน้าห้องพร้อมกับดูนาฬิกาไปด้วยอย่างร้อนรน
“เสร็จตั้งนานแล้วฮะ” ฮยอกแจเดินเข้ามาสะกิดจากด้านหลังก่อนจะยิ้มแฉ่งไปให้ ฮีชอลยิ้มน้อยๆก่อนจะหอมแก้มใสไปหนึ่งทีแล้วจับมือนิ่มออกไป ก่อนออกไปร่างบางก็ต้องชะงักกึกที่เห็นพวกเอสเจเอ็มหลายคนมองมาระหว่างนั่งรอเวลารถมารับ ไก่น้อยดึงมือออกอย่างสุภาพซึ่งฮีชอลก็เต็มใจปล่อยแต่โดยดี
“วันนี้กลับกี่โมงเหรอ” พอไปถึงก็ส่งเสียงถามอย่างน่ารัก
“สองทุ่มล่ะมั้ง” ดงเฮหันมาตอบยิ้มๆแล้วรั้งร่างบางของอีกคนให้นั่งบนตัก
“เหรองั้นแวะรับย็อกกับพี่ซินด้วยสิ” ฮยอกแจเอ่ยอ้อนๆก่อนจะยื่นหน้าไปหอมแก้มฮันกยองที ซีวอนทีที่เต็มใจยื่นหน้ามารับ ร่างบางมองเลยไปยังคยูฮยอนที่ยังคงทำใจไม่ได้ผิดกับเรียวอุคที่ยิ้มมาให้
“งั้นย็อกไปทำงานก่อนนะฮะ” ร่างบางพูดขึ้นก่อนจะเดินไปหอมแก้มเรียวอุค แล้วหยุดลงตรงหน้าน้องเล็กของวง มือเล็กเอื้อมมือไปจับใบหน้าหล่อเหลาของอีกคนให้หันมาสบตาตรงๆ
“คยู พี่จะไปทำงานแล้วนะ”
“ฮะ โชคดี” ผิดคาดคยูฮยอนตอบออกมาแค่นั้นก่อนจะหลบสายตาไป พี่เลิกให้ความสำคัญกับผมซักที
“คยู นายกำลังทำให้พี่เสียใจนะ” ฮยอกแจพูดออกมาอย่างที่คิดแค่เห็นการกระทำที่แสนเย็นชาก็เจ็บแปลบในอก
“แล้วที่พี่ทำให้ผมเสียใจ พี่เคยรู้บ้างไหม!” คยูฮยอนตวาดกลับเสียงดังลั่น ร่างบางยืนนิ่งไปพักใหญ่ก่อนจะยิ้มออกมาน้อยๆ
“คยูฮยอน ถ้านายจะเลิกรักพี่ ก็ต้องไม่เสียใจที่เลิกรักพี่นะ แต่ถ้าการที่นายเลิกรักพี่มันทำให้นายต้องร้องไห้ นายก็ไม่ต้องทำเพราะพี่ไม่อยากเห็นใครเสียใจเพราะพี่” ร่างบางร่ายยาวก่อนจะยกนิ้วเรียวไล้ไปตามขอบตาบวมเป่งของอีกคนไม่บอกก็รู้ว่าคงนอนร้องไห้ทั้งคืน ขอบตาคล้ำจนเด่นชัด
“ผมขอโทษ” น้องเล็กของวงเอ่ยขึ้น ฮยอกแจส่ายหน้าเพื่อบอกว่าไม่เป็นไรแล้วก้มลงไปจูบที่ขอบตาช้ำๆนั้นสองข้างก่อนจะยิ้มให้อย่างอ่อนโยน
“หมดหล่อเลย” ก่อนไปก็ยังยิ้มทะเล้นให้แล้ววิ่งออกไปพร้อมฮีชอลที่ยื่นมือมารออยู่แล้ว
“ผมคงตัดใจไม่ได้จริงๆ” พอลับร่างบางคยูฮยอนก็พูดขึ้น
“ตัดไม่ได้ก็ไม่ต้องตัดสิ” เรียวอุคบอก
“นั่นน่ะสิ นายต้องทำได้สิพวกเรายังทำได้เลย” ฮันกยองพูดต่อ หมาป่าหนุ่มยกยิ้มอย่างสดใสกลับมาเป็นคยูฮยอนของลีฮยอกแจคนเดิมเสียที
“กลับมาแล้ว” ฮยอกแจส่งเสียงเข้ามาก่อนที่เจ้าตัวจะโผล้เข้ามาเสียอีกแต่แค่เสียงก็ทำให้สมาชิกคนที่กลับมาก่อนเดินออกมารับอย่างพร้อมเพรียง
“เหนื่อยไหม” คิบอมเดินมาถึงคนแรกถามขึ้นด้วยเสียงอ่อนโยน
“ไม่หรอก แค่เห็นนายยิ้มก็หายเหนื่อยแล้ว” ตอบกลับก่อนจะกอดเอวหนาไว้แน่นอย่างกับลูกแมวเชื่องๆ คนอื่นๆพลอยยิ้มไปด้วย
“อ้าว พี่ลีทึกย็อกหิวจังเลย” พออ้อนคิบอมเสร็จก็เดินไปอ้อนหัวหน้าวงต่อเพื่อความเท่าเทียมกัน ลีทึกอ้าแขนรับรุ่นน้องก่อนจะกอดกันกลมแล้วพาหายเข้าไปหาขนมกินในครัว
“อ้าว ว่าแต่ซองมินไปไหนฮะ” มองไปมองมาไม่เจอเพื่อนรักก็ถามออกมา
“สงสัยจะหลับอยู่ล่ะมั้ง เห็นหายเข้าห้องไปเป็นนานสองนาน” เยซองตอบออกมา ร่างบางเลยวิ่งไปหาเพื่อนรักทันที
“กระต่ายอ้วน” เข้าไปถึงก็แกล้งให้อีกคนสะดุ้งจนจอยเกมส์หลุดออกจากมือ
“อะไรไก่เหงือกบาน” ซองมินหันมาถามยิ้มๆ
“ไปกินข้าวเร็ว” ร่างบางดึงมืออีกคนให้ลุกขึ้น
“วันนี้นายกินอะไรผิดมารึเปล่าเนี่ย อยู่ดีๆมาชวนฉันไปกินข้าว” กระต่ายน้อยถามออกไปด้วยความงงสุดขีด แต่ฮยอกแจกลับเอียงคออย่างสงสัย
“อ้าว ก็นายบอกให้ฉันรักทุกคนเท่ากันไม่รวมนายหรอกเหรอ” แล้วก็ถามออกไปอย่างบ๊องแบ๊ว จนซองมินมองเพื่อนรักตาค้างความรู้สึกบางอย่างวิ่งวนอยู่ในร่างกาย
“เอ่อ”
“ซองมินมันต้องรวมนายด้วยสิ” ไก่น้อยสรุปเองก่อนจะจับมือเพื่อนรักพาเดินออกไป กระต่ายน้อยหน้าแดงแจ๋ เพราะในความคิดกลับไม่เห็นอีกคนเป็นเพื่อนไปแล้ว ทำไมอยู่ดีๆถึงอยากกดไก่
“ย็อก นายไม่ต้องจับมือฉันก็ได้มั้ง”
“เอ๋ ทำไมล่ะ”
“คือ จะบอกว่าไงดีล่ะ” พอถูกจ้องกลับด้วยดวงตากลมโตก็ตอบไม่ถูกเลยได้แต่ยืนนิ่ง
“ก็บอกตามความจริงไง” ไก่น้อยเริ่มคาดคั้น
“ย็อก นายอย่ามองหน้าฉันด้วยสายตาแบบนั้นอีกด้วย” พอมองเห็นตาแป๋วๆก็ห้ามขึ้นอีกก่อนที่ซองมินจะย้ายสังกัดจากเคะไปเป็นเมะอย่างถาวร ไก่น้อยได้แต่มองตาปริบๆไม่เข้าใจในสิ่งที่ซองมินพูดเท่าไหร่
“ฉันก็มองนายแบบนี้มาตั้งนานแล้วนี่นา” อีกคนก็ตอบกลับไปก่อนจะยื่นใบหน้าใสเข้ามาจนใกล้
“ย็อกถอยไปหน่อย” ซองมินห้ามเสียงสั่นพยายามที่จะย้ายตัวเองกลับมาอยู่สังกัดเดียวกับฮยอกแจเต็มที่จนแล้วจนรอดหัวใจของกระต่ายน้อยก็ยังเต้นโครมครามอยู่ดี
“แต่ก่อนเรานอนมองหน้ากันใกล้กว่านี้อีก” ร่างบางว่าเริ่มไม่เข้าใจเพื่อนรักเข้าไปอีก
“แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนตอนนั้นนะ” ซองมินพยายามอธิบายให้คนตัวเล็กกว่าฟัง
“ยังไง” ฮยอกแจยอมถอนหน้าออกมาก่อนจะกอดอกมองคนตรงหน้านิ่งๆ คนอื่นๆเริ่มทยอยออกมาดูเพราะเห็นไก่น้อยหายไปนาน แต่ก่อนที่ใครจะได้ส่งเสียงออกไปลีทึกก็หันไปห้ามไว้ทันก่อนจะยืนแอบฟังการสนทนาของเคะน้อยๆสองคนที่เหลืออยู่ในวง
“ก็ตอนนี้นายน่ารักขึ้น” กระต่ายน้อยพูดออกไปก่อนจะมองหน้าหวานของฮยอกแจไปอย่างพิจารณา ตากลมโตฉายแววสดใสชัดเจน ปากอิ่มสีแดงสดที่เขาไม่เคยอยากจะลิ้มลองแต่ตอนนี้เกิดอยากชิมขึ้นมาบ้าง แก้มขาวใสที่เขาเคยหอมอยู่บ่อยๆ ทุกสิ่งทุกอย่างที่ซองมินเห็นกำลังทำให้ซองมินหลงรักอีกคนที่ไม่ใช่ในฐานะเพื่อน
“อ้าว นายก็น่ารักขึ้นนี่” ไก่น้อยพูดออกไปก่อนจะหอมแก้มซองมินเป็นการยืนยัน กระต่ายน้อยหน้าแดงแจ๋ก่อนจะยกมือขึ้นมาลูบแก้มตัวเองรู้สึกใบหน้าร้อนผ่าวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
“ย็อก นายกำลังบังคับฉันทางอ้อมนะ”
“ฉันไปบังคับอะไรนาย” แล้วก็ถามออกไปอย่างสงสัย ซองมินแทบจะระงับอารมณ์หื่นเหมือนคนอื่นๆในวงไม่ได้ ก็เล่นมาทำหน้าตาน่ารักอยู่ใกล้ๆแบบนี้ใครจะอดใจไหว
“นายกำลังทำให้ฉันย้ายสังกัดอย่างถาวร” พูดจบก็ดึงตัวฮยอกแจเข้ามาประกบปากจูบทันที ริมฝีปากสีแดงสดหอมหวานกว่าที่ซองมินคิดไว้มากนัก แถมการตอบสนองอย่างไร้เดียงสาก็ทำให้ซองมินอยากจะครอบครองไปหมดทั้งตัว
“อื้อ” เสียงหวานครางประท้วงในลำคอก่อนที่ซองมินจะผละออก ใบหน้าขาวแดงก่ำมองเพื่อนรักไม่วางตาเมะๆทั้งหลายที่แอบยืนมองต้องยกมือขึ้นมาปิดปากของตัวเองด้วยความตกใจ พอผละออกมาก็มองหน้าซองมินด้วยความตกใจ
“ซองมิน นายหมายความว่ายังไง แล้วนายจูบฉันทำไม” พอตั้งสติได้ก็ยิงคำถามใส่ไปอย่างเร็ว
“ฉันหมายความว่าฉันจะเป็นเมะของนาย แล้วที่ฉันจูบนายเพื่อบอกนายว่าฉันจะเป็นทั้งเพื่อนรักแล้วก็คนรักของนายเหมือนดงเฮ” ซองมินตอบออกไปอย่างมั่นใจ ตาสวยเบิกกว้างขึ้นหลังจากที่ได้ยิน รวมถึงพวกเมะหื่นรุ่นพี่ทั้งหลายด้วย
“นายไปเอาความคิดแบบนี้มาจากไหน”
“ไม่ได้เอามาจากไหน ย็อกเวลาเราอยู่ใกล้ใครมากๆกว่าจะหาความรู้สึกที่แท้จริงเจอมันก็ยากนะ” กระต่ายน้อยตอบออกไป “นายรังเกียจฉันเหรอ” แล้วก็ถามต่อ
“ไม่ ไม่ใช่” ไก่น้อยส่ายหน้าปฏิเสธทันที ไม่ใช่ว่ารังเกียจแต่แค่ยังตกใจไม่พร้อมรับมือเท่านั้นเอง
“อ้าว ยินดีต้อนรับ” ลีทึกพูดขึ้นยิ้มแย้มก่อนจะเดินออกมาเป็นคนแรกตามด้วยคนอื่นๆ
“อะไรหรอฮะ” ไก่น้อยหันไปถามด้วยความงง
“ก็พวกเรายินดีต้อนรับเมะคนใหม่ไง” ซีวอนตอบออกมาก่อนจะหอมแก้มใสของเคะคนเดียวในวง
“พวกนายไม่หวงฉันบ้างเหรอ” ไก่น้อยถามอย่างน่ารัก
“ก็หวงนะ แต่ถ้าเป็นซองมินก็ไม่เป็นไร” ฮีชอลตอบออกมาแล้วขยี้ผมนุ่มของอีกคนอย่างเอ็นดู
“แล้วถ้าเป็นคนอื่นล่ะฮะ” เสียงหวานเอ่ยถามต่อ
“ฆ่ามัน!!!” ทุกคนตอบออกมารวมทั้งซองมินด้วยที่ก้าวไปเป็นเมะเต็มขั้นซะแล้ว
--------------------------------------------------------------------------------------
Writer TalK:
กรี๊ด เปิดตัวเมะคนใหม่
ถูกใจกันบ้างรึเปล่าคะ
อัพใหญ่เลยฉลองวันเกิดคยูกี้
รักทุกคนเหมือนเดิม
ความคิดเห็น