ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic SJ Yaoi]ปฏิบัติการณ์ของคนรักไก่{?? x Hyuk}

    ลำดับตอนที่ #71 : [SF]รักนายน้องชายของฉัน{Yoochun x Hyukjae}

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 2.12K
      2
      23 เม.ย. 52

                ทำไมหนูทำหน้าอย่างงั้นล่ะลูกซองมินถามลูกชายหัวแก้วหัวแหวนพร้อมกับลูบหัวเล็กอย่างปลอบโยน ในตรงข้ามกันมีคยูฮยอนนั่งอยู่กับลูกชายของตัวเองเช่นกัน

    ขี้แง ชะมัด เสียงบ่นดังออกมาจากนักเรียนมัธยมปลายอย่างยูชอน เรียกให้แก้วตาสวยวาววับด้วยความโกระขึ้นมาทันที

    ก็ฮยอกบอกหม่าม๊าว่าไม่ให้แต่งไง คนน่ารักขึ้นเสียงพร้อมกับลุกขึ้นยืนมองลูกชายของคนรักใหม่วองมินด้วยความไม่พอใจ คยูฮยอนได้แต่ดึงลูกชายตัวเองอย่างห้ามปราม

    คยู เราจะเอาไงดี ซองมินเงยหน้าขึ้นมาถามร่างสูงที่นั่งฟังตรงข้ามอย่างขอความเห็น

    ฮยอก ไม่รักลุงเหรอลูก คยูฮยอนหันไปถามเสียงอ่อนโยนกับลูกชายตัวน้อย

    รักฮะ แต่ฮยอกเกลียดไอ้พี่ยูชอน เสียงใสตอบกลับทันทีพร้อมกับส่งค้อนให้ผู้ถูกพาดพิงวงใหญ่ ยูชอนก้มหน้าลงแอบยิ้มอย่างชอบใจที่เห็นอาการน่ารักนั้น มือเรียวเอื้อมไปดึงชายเสื้อของคนเป้นพ่อให้โน้มเอาหูมาใกล้

    แต่งให้ได้นะพ่อ

    แค่ได้ยินประโยคนั้น คยูฮยอนก็ถึงกับยิ้มกว้าง

    ซองมิน เราต้องแต่งกันนะ เรื่องฮยอกเดี๋ยวให้ยูชอนดูแล ร่างสูงบอก ซองมินยิ้มน้อยๆไม่สนใจอาการไม่พอใจของลูกชายตัวเล็กแต่อย่างใด

     

     

    ไปเดินไกลๆหน่อยได้ป่ะ เสียงใสดังขึ้นเมื่อคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพี่ชายเพราะการแต่งงานของซองมินกับคยูฮยอนเดินเบียดจนฮยอกแจรู้สึกอึดอัด

    จะให้พี่เดินไปไหนล่ะ ถนนก็แค่นี้ ยูชอนตอบกลับพร้อมกับมองร่างบางด้วยสายตาอ่อนโยนแต่ฮยอกแจกลับไม่อาจรับรู้ได้เพราะมัวแต่กระฟัดกระเฟียดกับดินไม้ใบหญ้า

    ก็มันอึดอัดนี่นา เสียงใสว่าหน้าง้ำ ก่อนจะเดินนำไป ยูชอนหัวเราะพร้อมกับส่ายหน้าน้อยๆ

    คนอะไรไม่รู้งอนยังน่ารักได้อีก ยูชอนส่งเสียงลอยไปตามสายลม แต่ร่างบางกลับหันกลับมาจ้องหน้าอย่างหาเรื่อง

    ใครงอน

    พี่ก็แค่พูดลอยๆนี่นา ร่างสูงว่าแล้วจับมือนิ่มมากุมไว้ให้ออกเดินต่อ

    ยูชอนปล่อยมือฮยอกนะ เสียงใสร้องสั่งแต่คนจับกลับทำหูทวนลมเล่นเอาคนตัวเล็กแทบอยากจะลงไปดิ้นตาย

    ไม่ปล่อยหรอก เดี๋ยวหลง

    จะหลงได้ไง ข้างหน้าก็โรงเรียนแล้ว ร่างบางว่าก่อนจะพยายามดึงมือออกแต่ไม่เป็นผลเลยทำได้แค่อมลมเต้มพวงแก้มใสแทนอย่างน่ารัก

    จุ๊บ

    ยูชอนก้มลงมาหอมแก้มที่ลอยยั่วอยู่

    ยูชอนทำอะไร เสียงใสแหวลั่นมือข้างที่ว่างถูกยกมาจับแก้มของตัวเองไปด้วยใบหน้าร้อนผ่าวอย่างไม่เคยเป็น

    หอมแก้มไง คนตัวสูงตอบกลับแล้วก้มลงมาหอมแก้มใสไปอีกฟอดจนชื่นใจ

    ยูชอนนิสัยไม่ดี คนน่ารักว่าแล้วแกะมือออก พร้อมกับวิ่งหนีไป ยูชอนได้แต่ยิ้มน้อยๆแล้วมองตามร่างบางนั้นไปอย่างมีความสุข

    ได้อยู่ใกล้กับนายสมใจปรารถนาของฉันแล้ว เหมือนฝันเลยจริงๆ

    ฮยอกแจ เจ้าหญิงน้อยของฉัน

     

    ด๊อง วันนี้ไปส่งเค้าไหม เสียงหวานเอ่ยอ้อนกับเพื่อนรักอย่างน่ารัก

    หืม ไปส่งสิก็ผลัดกันไปส่งกับซีวอนอยู่ทุกวัน ดงเฮตอบพร้อมกอบกุมมือนิ่มเอาไว้ ฮยอกแจยิ้มรับแล้วกระชับมือให้แน่นมากขึ้น ก่อนที่ทั้งสองจะหันไปลาเพื่อนๆ

    ฮยอก จะไปไหน เสียงทุ้มของใครบางคนดังขึ้นเบื้องหลังเรียกให้รุ่นน้องสองคนที่ดูเหมือนคู่รักหันกลับไปมองต้นเสียงทันที

    กลับบ้านอ่ะดิ เสียงใสว่าแถมยังเอาหน้าซุกไปบนไหล่กว้างของดงเฮเพื่อหลบสายตาคมของยูชอนที่มองมานิ่ง

    แล้วดงเฮจะไปไหน ยุชอนหันมาถามอีกคนแทน

    ก้ไปส่งฮยอกไงครับ ดงเฮตอบกลับนิ่งๆอยากจะกวนประสาทรุ่นพี่ซักครั้ง

    ฮยอกกลับกับพี่ได้ นายกลับบ้านไปเถอะ ยูชอนพูดเรียบๆแล้วก้าวเข้ามาประชิดตัวของดงเฮทันที แต่ดงเฮกลับยืนนิ่งไม่สะทกสะท้านแต่อย่างใด

    นึกว่าผมมองไม่ออกเหรอไง ว่าพี่ชอบฮยอกแจของผม

    ทุกทีฮยอกก็กลับกับผม ดงเฮเริ่มขึ้นเสียงอย่างไม่พอใจ

    แต่เดี๋ยวนี้ฮยอกกลับกับพี่ได้ ยูชอนพูดจบก็กระชากฮยอกแจออกมาจากดงเฮ ทำให้ร่างบางเซไปปะทะกับอกกว้างอย่างแรง

    อ๊ะ ฮยอกเจ็บนะยูชอน  ร่างบางว่าพลางเอามือเล็กลูบหน้าตัวเองเบาๆ

    ขอโทษนะ ตัวเล็ก ยูชอนก้มลงมาพูดเสียงนุ่มแล้วส่งสายตาอาฆาตไปให้ดงเฮ

    ฮยอกไม่กลับกับด๊องเหรอ ปลาน้อยร้องถามเสียงอ้อน

    ยูชอน ฮยอกจะกลับกับด๊อง เสียงใสพูดขึ้นจ้องคนที่มีศักดิ์เป็นพี่ชายนิ่ง

    ไม่ได้ กลับกับพี่ ยูชอนพูดเสียงเรียบก่อนจะฉุดข้อมือบางให้เดินตาม ดงเฮได้แต่มองตามไปไม่อาจห้ามได้ถ้าดึงกลับมา บางทีฮยอกแจอาจจะต้องเจ็บตัวมากกว่านี้แน่

    ทำไมเลิกเรียนแล้วไม่รอพี่ ยูชอนถามเสียงเรียบไม่บอกก็รู้ว่าไม่พอใจสุดๆ

    ทำไมต้องรอ เสียงใสสวนขึ้นมาทันทีพลางทำหน้าง้ำ

    ก็เราต้องกลับบ้านด้วยกัน

    ฮยอกกลับเองได้

    ฮยอกแจ ทำไมต้องดื้อกับพี่ด้วย ยูชอนเริ่มขึ้นเสียงใส่คนดื้อตรงหน้า พร้อมกับจับไหล่บางให้หันมามองตัวเองเต็มตา

    แล้วทำไมยูชอนต้องมาสั่งฮยอกด้วย คนน่ารักขึ้นเสียงเถียงแล้วเชิดหน้าอย่างไม่ยอมแพ้เช่นกัน

    ถึงบ้านแล้วเราต้องคุยกัน ยูชอนพูดแค่นั้นก่อนจะอุ้มร่างบอบบางไว้ในวงแขนพาเดินไปให้ถึงบ้านเร็วที่สุด

     

     

    ทำไมต้องคุยที่นี่ด้วย คุยที่ห้องนั่งเล่นไม่ได้เหรอไง เสียงใสถามรัวเพราะยูชอนอุ้มตัวเองมาวางไว้ในห้องนอนพร้อมกับปิดประตูลงกลอนสนิท

    ฮยอกทำไมต้องทำกับพี่แบบนี้ ไว้หน้ากันบ้างก็ได้ ยูชอนพูดด้วยเสียงเครียด จ้องมองใบหน้าหวานอย่างไม่เข้าใจ ว่าเขาไปทำอะไรให้ถึงได้ทำท่าทางรังเกียจนักหนา

    หึหึ แล้วยูชอนเข้าใจฮยอกบ้างไหม เสียงใสสวนกลับมาทันที น้ำตาหยดใสรื้นอยู่ที่ขอบตา

    ไม่รักแล้วมาทำท่าใส่ใจกันทำไม ยูชอนคนนิสัยไม่ดี

    ปล่อยให้ฮยอกรักข้างเดียวก้ได้

    ฮยอก ร้องไห้ทำไม เสียงทุ้มอ่อนโยนขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นน้ำหยดใสกลิ้งลงมาบนพวงแก้มสวย เรียวปากหนาก้มลงจูบซับอย่างอ่อนโยน

    อย่ามายุ่ง เสียงใสตวาดลั่นแล้วผลักอกแกร่งออก

    ฮยอก อย่าทำแบบนี้สิ แขนแกร่งรั้งเอวบางเข้ามากอดอย่างหวงแหน จูบลงไปบนกลุ่มผมนุ่มอย่างอดใจไม่อยู่ พยายามจะทำให้ฮยอกแจเหมือนน้อวแค่ไหนยิ่งตอกย้ำความรู้สึกว่ารักลงไปมากขึ้นทุกที

    ยูชอนนั่นแหละ เห็นฮยอกเป็นน้องแล้วมาทำตัวแบบนี้ทำไม เสียงหวานอู้อี้อยู่กับอกกว้างแต่เยซองก็ได้ยินทุกคำชัดเจน

    ก็ฮยอกเห็นพี่เป็นพี่ เสียงทุ้มตอบกลับไปเบาหวิวราวกับหัวใจกำลังแหลกสลยถ้าเป็นแบบนั้นเหมือนกัน

    ยูชอนคนโง่ ถ้าฮยอกเห็นยูชอนเป็นพี่ก็เรียกพี่ไปแล้วน่ะสิ เสียงใสสวนขึ้นทันทีก่อนจะทุบอกแกร่งไปสองทีอย่างหมั่นไส้

    งั้นที่ฮยอกไม่เรียกพี่ว่าพี่ ไม่ใช่เพราะฮยอกเกลียดหรอกเหรอ ใบหน้าหล่อยิ้มกว้างพร้อมกับการประมวลผลแบบรวดเร็ว

    ก็ใช่น่ะสิ ตาทึ่ม!”

    ยูชอนรักฮยอกแจนะ ยูชอนไม่สนใจเสียงใสที่ว่าตัวเองแม้แต่น้อยกลับบอกรักอีกคนไปอย่างชัดถ้อยชัดคำ

    อ่า ฮยอกก็รักตาทึ่มนะ เสียงใสตอบกลับพร้อมกับก้มหน้างุดหลบสายตาคมที่ส่งออกมา มือแกร่งเชยคางเล็กให้เงยขึ้นมาสบตาก่อนเรียวปากหนาจะก้มลงชิมริมฝีปากแดงอิ่มที่ลอยเด่นอยู่ตรงหน้า ลิ้นร้อนๆค่อยๆและเล็มอย่างไม่หื่นกระหาย มือแกร่งข้างที่ว่างจัดการปลดเสื้อนักเรียนตัวเล็กของอีกคนไปด้วย

    อื้อ เสียงครางหวานทำให้ยูชอนละริมฝีปากออกมา ก่อนจะดันแผ่นหลังบางเปล่าเปลือยลงไปแนบกับเตียงนุ่ม มือแกร่งป่ายเปะปะไปตามลำตัวบอบบาง

    ยูชอน อย่าจ้องสิ ฮยอกเขินนะ ร่างบางว่าพลางเอียงหน้าหลบสายตาแต่แก้มกลับแดงจัด จนยูชอนต้องก้มลงไปสูดดมความหอมจากพวงแก้มนั้น

    อ๊ะ เสียงหวานครางลั่นเมื่อยูชอนก้มลงดูดดุนเม็ดสีชมพูจนแข็งเป็นไต ลิ้นร้อนไล้กวาดความหวานทั่วลำตัวบอบบาง สะโพกบางกระตุกเกร็งเป็นระยะจากความเสียวซ่าน

    อ๊ะ อื้อ ฮยอกแจครางลั่นอีกรอบเมื่อมือแกร่งเลื่อนลงไปกอบกุมส่วนอ่อนไหว ยูชอนปิดปากอิ่มอีกครั้ง ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดกันไปมาอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย เสื้อผ้าของคนทั้งคู่หายออกไปจากร่างกายเมื่อไหร่ไม่มีใครรู้ รู้เพียงแต่ตอนนี้มีเพียงเนื้อแนบเนื้อเท่านั้น

    อ๊า เสียงหวานครางลั่นเมื่อยูชอนสอดนิ้วแกร่งไปที่ช่องทางหวานด้านหลัง ใบหน้าหวานนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด

    ฮยอกแจ อดทนหน่อยนะ ยูชอนรักฮยอกนะครับ เสียงทุ้มเอ่ยปลอบประโลมเป็นระยะๆ พร้อมกับกดจูบไปทั่วลำตัวขาวผ่อง สร้างรอยรักสีจางๆ

    อ๊ะ อ๊า

    อือ ฮยอกอย่าเกร็งนะ ยูชอนว่าก่อนจะสอดใส่ส่วนแข็งขืนเข้าไปจนมิดด้าม

    เจ็บๆ ฮยอกเจ็บ เสียงใสร้องลั่น น้ำตาหยดใสกลิ้งตัวลงบนแก้มสวยอีกครั้งอย่างเจ็บปวดแต่ยูชอนก็ไม่สามรถหยุดเอาไว้ตรงนี้ได้เช่นกัน

    ฮยอก อย่าเกร็งนะฉันขยับไม่ได้ ร่างสูงว่าก่อนจะเริ่มขยับตัวเข้าออก

    อ๊ะ อ๊า เสียงใสครางลั่นเมื่อความเจ็บแล่นเป็นริ้วๆขึ้นมา

    อื้อ ฮยอกนายน่ารักจัง ยูชอนพูดอย่างพึงใจแล้วก้มลงไปจูบปิดปากอิ่มอีกครั้ง พร้อมๆกับการขยับตัวอย่างแรงและเร็ว

    อ๊า

    อืม สองเสียงร้องออกมาพร้อมกันเมื่อถึงฝั่งฝัน ยูชอนล้มตัวลงนอนดึงร่างบอบบางเข้ามากอดไว้แนบกาย กดจูบลงบนหน้าผากสวยอย่างแสนรัก

    ต่อจากนี้ไป นายไม่ได้เป็นน้องชายฉันแล้วนะ แต่เป็นคนรักของฉันเท่านั้น ฮยอกแจยิ้มรับถ้อยประโยคนั้นก่อนจะหลับตาสวยลงพร้อมรอยยิ้มอ่อนๆอย่างมีความสุข ซุกหน้าเข้าหาอ้อมกอดอบอุ่นของอีกคน

     

    สำเร็จ!!!” ทั้งคยูฮยอนและซองมินหันมาแทกมือให้กันแล้วพากันโอบเอวเดินกลับห้องไปอย่างอารมณ์ดีที่เห็นลูกของตัวเองเป็นฝั่งเป็นฝา

     

    The End

     

    -------------------------------------------------------------------------------------


    Katomnam Talk:

    อยากเอามาลงให้อ่านค่ะ

    ว่าแต่ว่า

    ใครโอนเงินต้ม  แจ้งด้วยนะคะ

    ต้มหาที่มาไม่เจออ่ะ

    งอแงๆๆๆๆ


    รักทุกคนค่า
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×