[Fic SJ Yaoi]ปฏิบัติการณ์ของคนรักไก่{?? x Hyuk}

ลำดับตอนที่ #40 : Special Project: Part 12

Chapter 12:

“พี่นี่หมายความว่าไงอ่ะ” นิชคุณโวยลั่นอยู่กลางห้องซ้อมหลังจากที่ได้รับบทเล่มใหม่ที่มีวงเล็บไว้ด้านหลังว่ารีไรท์

“อะไร ไอ้คุณเบาๆหน่อย” ดงเฮว่าขึ้น แต่ตาจิกไปที่แจจุงกับยูชอนที่ตั้งแต่เมื่อเช้าก็ไม่ยอมออกห่างฮยอกแจแม้แต่น้อย

“พี่ผมเป็นพระเอกนะ ไหงผมออกตอนสุดท้ายตอนเดียวแถมยังไม่ได้สัมผัสตัวนางเอกซักนิดอ่ะ” นิชคุณโวยลั่นกว่าเดิมจ้องหน้าฮีชอลนิ่ง ฮีชอลแค่มองรุ่นน้องด้วยหางตาก่อนจะอมยิ้มน้อยๆแบบที่ไม่มีใครเคยเห็น

“ไหนๆ” ซีวอนถามอย่างกระตือรือร้นก่อนจะคว้าบทอันใหม่มาดูบ้าง แต่ละบทมีแต่พวกซุปเปอร์สตาร์ทั้งนั้นจนตอนจบที่นิชคุณโผล่ออกมาเป็นคู่หมั้น ซีวอนหัวเราะร่ากับบทใหม่ที่ได้อ่านรู้สึกพอใจอย่างบอกไม่ถูก

“พี่เปลี่ยนเหรอ” เยซองถามขึ้นมาจ้องฮีชอลกับอีทึกนิ่ง

“ใช่ ทำไมไม่พอใจเหรอไง” ฮีชอลพูดออกมาแต่เยซองรีบส่ายหัวทันที

“ซ้อมเลยดีกว่า”ยุนโฮดูรีบร้อนมากหลังจากได้อ่านบทแล้วปรากฏว่าตัวเองได้แสดงฉากแรกแถมในนั้นยังมีฉากจูบด้วยยิ่งทำให้หัวหน้าวงดงบังชินกิดูจะอยากเล่นเป็นพิเศษ

“ก็เริ่มสิ” อีทึกมีหน้าที่กำกับเดินออกมายืนตรงกลาง ยุนโฮเลยรีบเดินไปยืนรอ พอชางมินกับซองมินได้อ่านบทก็ไม่อยากให้ฮยอกแจเล่นเลยซักนิด ทั้งซองมินและชางมินต่างจับมือนิ่มไว้คนละข้างไม่ให้เดินออกมากลางห้อง

“สองมินนี่ยังไง” ฮีชอลพูดเสียงเรียบใช้สายตามองน้องนิ่ง

“ไม่เอาอ่ะ บทอะไรก็ไม่รู้เปลืองตัวชะมัด” สองมินตอบออกมามีเรียวอุคพยักหน้าสนับสนุนเป็นการใหญ่

“ไม่เป็นไรหรอก” เสียงหวานดังขึ้น

“เห็นไหม ว่าเจ้าตัวเค้า ‘อยาก’ เล่น” ฮีชอลเน้นเสียงที่คำว่าอยาก ก่อนจะมองด้วยหางตาอย่างดูถูก ร่างบางกำมือแน่นจนสองมินรู้สึกได้

“ฉันจะเล่นปล่อยเถอะ” บอกอีกสองคนเสียงเบาก่อนจะดึงมือตัวเองออกมาจากการเกาะกุม จาเล็กพาเจ้าตัวเดินไปกลางห้องก่อนจะหยุดยืนนิ่งตรงหน้ายุนโฮ

“เริ่มสิ” เสียงใสพูดขึ้นเกือบจะเป็นการตวาดแต่ดีที่เจ้าตัวยั้งเอาไว้ทัน

“ตัวเล็ก วันนี้ทำไมถึงมาหาพี่ได้ล่ะ” ยุนโฮเริ่มบททันทีด้วยความชำนาญ ฮยอกแจปรับสีหน้าเล็กน้อยก่อนจะยิ้มหวานกลับไปให้ มือนิ่มจับใบหน้าหล่อของอีกคนลงมาประกบจูบอย่างไร้เดียงสา ยุนโฮแทบคลั่งก่อนจะเลื่อนมือแกร่งมาโอบท้ายทอยเล็กและส่งลิ้นร้อนเข้าไปควานหาความหวาน

“อื้อ” ฮยอกแจครางประท้วงก่อนจะผลักยุนโฮออกเบาๆ พวกเมะๆที่เหลือได้แต่มองอึ้งๆกับการแสดงที่ทำให้คนดูแทบจะกลั้นหายใจนั้น

“มาหาก็เพราะว่าคิดถึงน่ะสิ ถามได้” พอตั้งสติได้ก็เริ่มพูดประโยคถัดไป ยุนโฮตาค้างไปกับใบหน้าสวยหวานราวเทพธิดานั้นเลยอึ้งจนต่อบทไม่ถูก สัมผัสหวานยังติดตรึงที่ริมฝีปากจนอยากจะจูบซับลงไปอีกซักรอบ ฮีชอลมองเพื่อนนิ่งก่อนจะจัดการผลักยุนโฮออกไปแล้วเรียกดงเฮเข้ามาแทน

“เอ่อ ที่รักไปไหนมาจ้ะ” ปลาน้อยถามออกไปเสียงสั่นมองริมฝีปากแดงอิ่มนั้นอย่างหลงใหล มือเล้กหยิบบทมาเปิดดูหน้าถัดไปก่อนคิ้วสวยจะขมวดมุ่น กับบทที่ได้รับ ทำไมในบทดงเฮถึงเป็นคนรักด้วยล่ะเนี่ย

“ไปเรียน ด๊องมาหาเค้ามีอะไรรึเปล่า” แล้วก็พูดออกไปตามบทแม้จะยังงงๆอยู่ก็ตาม ก่อนที่เอวบางจะถูกดึงเข้าไปกอด

“คนรักกันมาหากันต้องมีเหตุผลด้วยเหรอไง” ดงเฮถามทำหน้าบึ้งไปตามบท

“อย่างอนเลยน๊า” ฮยอกแจลากเสียงง้อยาวอย่างน่ารัก แต่ตาสวยก็สะดุดลงตรงที่คำว่า ดึงใบหน้าหล่อลงมาจูบอย่างดูดดื่ม ฮยอกแจยืนนิ่งก่อนจะผลักดงเฮออกแต่ไม่เป็นผลเมื่อใบหน้าหล่อของดงเฮเลื่อนมาจนใกล้ก่อนจะประทับริมฝีปากลงไปเองอย่างเร่าร้อน แค่ได้สัมผัสดงเฮก็แทบจะหลอมละลายกับความไร้เดียงสาและกลิ่นหอมๆนั้น ฮยอกแจยืนนิ่งตาค้างไม่ได้มีอารมณ์ร่วมไปกับบทอย่างที่ควรจะเป็น ดงเฮผละริมฝีปากออกมองร่างบางนิ่ง ตาสวยเอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำตาใสก่อนจะไหลอาบแก้มเนียน

“ฮยอกแจ” ดงเฮเรียกคนตรงหน้าเสียงเบา แค่เห็นน้ำตาจากตาคู่นั้นดงเฮก็เจ็บปวด ไม่อยากทำให้เจ็บเลยซักนิดแต่ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้อีกแล้ว เขาทำร้ายคนตรงหน้าอีกแล้วงั้นเหรอ ถึงแม้จะรู้ว่าบทที่คนตัวเล็กได้รับนั้นรุนแรงเกินกว่าที่จะรับได้ เปิดไปกี่หน้ากี่หน้าก็มีแต่ฉากจูบทั้งนั้น ถึงตอนแรกจะดีใจที่ได้จูบแต่ตอนนี้กลับไม่ได้รู้สึกยินดีเลยซักนิด

“ฮยอก มานี่เหอะ” คยูฮยอนเข้ามาโอบร่างบางเดินออกไปนั่งข้างๆ

“พี่กำลังทำอะไรกันแน่” คิบอมยืนกอดอกพิงผนังห้องถามเสียงเรียบ ตาคมจ้องที่พี่ใหญ่ทั้งสองคนของบ้านไม่วางตา ฮันกยองก็กอดอกมองนิ่งเช่นกัน ก็ว่าอยู่ทำไมแปลกๆที่อยู่ดีๆแก้บท

“ฉันทำอะไร” ฮีชอลเชิดหน้าตอบอย่างไม่ใส่ใจ แม้น้ำตาจากฮยอกแจจะทำให้หัวใจของฮีชอลกระตุกวูบแต่ทิฐิที่มีก็ยังคงมีมากกว่า

“พี่แกล้งเขาอีกแล้วใช่ไหม” จุนซูเดินเข้าไปยืนประจันหน้าแล้วถามอย่างไม่เกรงกลัว

“ฉันก็แค่แก้บทมันจะมีปัญหาอะไรนักหนา” อีกคนตอบกลับ

“พี่ทำเกินไปนะ” คังอินบอกเสียงเรียบในขณะที่ชินดงกำลังดึงมือห้ามเอาไว้เพราะไม่อยากให้ทุกคนเข้าไปร่วมวงทะเลาะก่อนที่จะบานปลายไปมากกว่านี้

“ผมไม่เห็นด้วยเหมือนกัน” นิชคุณตะโกนขึ้นมาก่อนจะกอดฮยอกแจปลอบเอาไว้ เริ่มเข้าใจถึงความสัมพันธ์ของรุ่นพี่กับเพื่อนร่วมชั้นขึ้นมาอีกนิด

“ฮยอก อย่าร้องไห้สิ” ซองมินปลอบลูบหลังบางไปด้วย คยูฮยอนเอาแต่ยืนนิ่งพยายามระงับอารมณ์โกรธรุ่นพี่ตัวเองไม่ให้แสดงออกมา แต่ยิ่งเห็นฮยอกแจร้องไห้ก็แทบเดือดได้ทุกเมื่อ

“ใจเย็นๆสิพวกนาย” อีทึกออกโรงห้าม

“ขอโทษนะฮะ แต่ผมเล่นไม่ได้แล้ว” ฮยอกแจพูดขึ้นก่อนจะลุกขึ้นยืนมองฮีชอลผ่านม่านน้ำตา แจจุงกับยูชอนรีบเดินเข้าไปหาเพื่อกอดปลอบแต่ก็ถูกเบี่ยงหลบพร้อมการกระทำที่แสนเย็นชา

“ก็ดี เราจะได้หาคนใหม่ทัน” ฮีชอลตอบกลับทันที

“พี่พูดอะไรน่ะ” คิบอมท้วงขึ้นมองฮีชอลอย่างไม่เข้าใจพอๆกับคนอื่น

“นายอย่าใช้อารมณ์สิ” ฮันกยองพูดขึ้นบ้างแต่ตอนนี้ฮีชอลคิดแค่จะเอาชนะเท่านั้น

“ขอโทษทุกคนด้วยนะฮะ” ฮยอกแจก้มหัวลง

“ฮยอกแจ” เรียวอุคครางเรียกเสียงเบา สงสารคนตัวเล็กจับใจ

“หึหึ รีบไปซักทีรำคาญตา” ฮีชอลตวาดขึ้นมาแม้เจ้าตัวจะเจ็บแปลบในอกแค่ไหนแต่ก็ยังไม่ยอมรับความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเองซักที

“ฉันรู้ว่านายไม่ชอบหน้าฉัน แต่ฉันไม่รู้ว่านายจะเกลียดฉันได้ขนาดนี้ นายคงลืมไปว่าฉันก็มีหัวใจเหมือนกัน ร่างกายของฉันไม่ใช่ใครจะมาย่ำยีก็ได้ ฮึก” พูดจบก็สะอื้นออกมาก่อนจะหันหลังเดินออกไป ท่ามกลางความเงียบที่เข้ามาปกคลุมมีเพียงนิชคุณเท่านั้นที่วิ่งตามออกไป

“ผมไม่เข้าใจว่าทำไมเราถึงได้ใจร้ายแบบนี้” คยูฮยอนพูดขึ้นมา

“ฉันขอโทษตัวเล็กไปแล้วด้วย คิดว่าวันต่อๆไปจะดีกว่านี้ซะอีก” แจจุงพูดเสียงแผ่วแล้วมองหน้ายูชอนอย่างเข้าใจความรู้สึก แต่ละคนทยอยเดินออกจากห้องไปมีเพียงฮีชอลกับอีทึกเท่านั้นที่ยังยืนนิ่งค้างกลางห้อง

“ฉันไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่องใหญ่แบบนี้” ฮีชอลพูดเสียงแผ่ว ทรุดลงนั่งบนพื้นอย่างหมดสภาพ

“เอาเถอะ ทำมาขนาดนี้แล้วหาตัวนางเอกใหม่ก็จบเรื่อง” อีทึกพูดขึ้นเงยหน้าขึ้นฟ้าเพื่อให้น้ำตาไหลกลับลงไป ก่อนที่ต่างคนต่างเงียบจมอยู่กับความคิดของตัวเอง

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

Writer Talk:

กรี๊ดดด  มาลงแล้วค่า

ร้าวฉานอีกแล้ว  แหะๆๆๆ

กาต้มขอไม่ตอบเมนท์นะคะ วันนี้ลงเยอะมากๆเลย

รักทุกคนมากๆเลยนะคะ ขอบคุรสำหรับกำลังใจ

กาต้มมีสอบวันจันทร์กับอังคารแหละ ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดกาต้มจะอัพให้น๊า

แต่ถ้ากาต้มอ่านไม่ทันจริงๆ ทุกคนอย่าโกรธกันนะคะ

รักทุกคนค่ะ

จุ๊บๆ