คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : Special Project: Part 4
Chapter 4:
“ฮัลโหล ถึงบ้านแล้วนะ” ไก่น้อยคุยโทรศัพท์กับปลายสายอย่างอารมณ์ดีหลังจากออกไปเที่ยวเล่นกับฮยอนจุงและซึงกิมาเมื่อเช้า โดยที่ไม่ได้สนใจเลยว่าพวกเจ้าของบ้านนั่งรวมกันอยู่ในห้องนั่งเล่นหน้าตาบอกบุญไม่รับกันทุกคน
“อื้อ ฮยอนจุงถึงบ้านแล้วใช่ไหม ซึงกิมาส่งเราถึงบ้านแล้ว” เสียงใสยังคงคุยต่อไปไม่รู้สึกถึงรังสิอำมหิตที่แผ่มาแม้แต่น้อย
“เห็นที่นี่เป็นร้านสะดวกซื้อหรือไง” ฮีชอลพูดกระทบขึ้นมาเป็นคนแรก
“เอ๋” ร่างบางหันไปมองงงๆแต่ก็ยังไม่ได้วางโทรศัพท์ที่กำลังคุยกับฮยอนจุง
“คิดว่าจะเข้า ออกกี่โมงก็ได้งั้นสิ” ฮันกยองถามย้ำอีกครั้ง ยิ่งทำให้คนตัวเล็กงงเข้าไปอีก
“แค่นี้ก่อนนะฮยอนจุง พรุ่งนี้เจอกัน จ๊ะบ๊ายบาย” เสียงหวานบอกลาคนปลายสายแล้วเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋ากางเกง
“กลับดึกขนาดนี้ ไม่นอนนอกบ้านไปเลยล่ะ” ซีวอนพูดเสียงเรียบแต่ก็ทำให้ฮยอกแจเข้าใจว่าทุกคนกำลังหมายถึงตัวเองอยู่ ใบหน้าหวานเหลือบมองนาฬิกาที่แขวนอยู่บนผนังบ้านด้วยความงงว่าสองทุ่มมันดึกยังไงกัน
“หรือจะย้ายออกไปเลยก็ได้นะ” จุนซูพูดตามก่อนจะยิ้มเย็นส่งมาให้ แต่คำพูดนั้นทำให้คนฟังถึงกับหน้าชา โหดร้ายอะไรกันขนาดนี้นะ
“ไม่มีปากตอบรึไง!” ยุนโฮตะคอกขึ้นมา จนร่างบางสะดุ้งน้อยๆน้ำตาหยดใสเอ่อท้นที่ขอบตาสวย
“ฉันไม่เข้าใจว่าพวกนายกำลังโมโหฉันเพราะฉันกลับดึกหรือเพราะอะไร แต่ก็ขอโทษด้วยแล้วกันที่ทำให้โมโหขนาดนี้” ร่างบางว่าเรียบๆก่อนจะก้มหัวลงอย่างสุภาพ
“หึ รำคาญหน้าจริงๆว่ะ” ดงเฮพูดก่อนจะเดินปึงปังหายออกไปก่อนที่จะใจอ่อนเพราะเห็นน้ำตาหยดใสๆนั้น ชินดงเลยเดินหายไปอีกคนแต่มุ่งหน้าไปทางห้องครัว ชางมิน ซองมินและเรียวอุคนั่งมองนิ่งไม่ได้พูดตอกย้ำใดๆทั้งสิ้นเพราะเมื่อคืนพวกเขาสามคนคุยกันแล้ว
“เอะอะ อะไรก็บีบน้ำตาเบื่อโว้ย!” ยูชอนแผดเสียงขึ้นมาบ้างแล้วหายออกไปอีกคน แม้จะพูดจารุนแรงแต่ก่อนไปก็ยังเหลือบมองอีกคนที่ร้องไห้หนักกว่าเดิม
“มองหน้าแล้วหงุดหงิดว่ะ” แจจุงอีกคนพูดจบก็เดินหายไปยุนโฮหันมามองด้วยหางตาเท่านั้นก่อนจะเดินตามเพื่อนร่วมวงขึ้นไปด้วย ที่เหลือก็ค่อยๆทยอยหายไปจนหมดพร้อมคำพูดเสียดสีต่างๆนานาที่กลบความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเองเอาไว้
“ร่านจังนะ มาได้ไม่กี่วันก็ออกไปอ่อยผู้ชายซะแล้ว” ฮีชอล
“ไม่ต้องมาอ่อยพวกฉันหรอกน่า” คยูฮยอน
“พวกฉันไม่ตาต่ำขนาดนั้น” ฮันกยอง
“ร้องไห้เหรอ ระวังพรมที่บ้านฉันเปื้อนนะ” ซีวอน
“ระวังน้ำตาของนายจะหยดลงพื้นด้วยล่ะ” คังอิน
“พวกฉันไม่อยากเดินเหยียบสิ่งสกปรกน่ะนะ” เยซอง
“พวกฉันไม่ได้ขี้สงสารหรอกนะ จำไว้!!!” อีทึก
“ถึงนายจะร้องไห้มากกว่านี้ พวกฉันก็ไม่รู้สึกหรอกนะ” จุนซู
“มันดูน่าสมเพช” คิบอม
พอพูดกันจนหมดก็เดินหายเข้าห้องนอนของตัวเองไป ทั้งๆที่ภาพของคนตัวเล็กที่ยืนร้องไห้ยังติดตา ซองมิน ชางมินและเรียวอุคยังนั่งอยู่กับที่ไม่ไปไหน รู้สึกสงสารคนตรงหน้าขึ้นมาจับใจแต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากนั่งเฉยๆ
“เหลือพวกนายสามคน” ฮยอกแจเงยหน้าขึ้นมามองสามคนที่เหลือน้ำตาไหลอาบแก้ม
“
.”
“ด่าฉันสิ!!” ฮยอกแจตะโกนลั่นอย่างอัดอั้นแล้วทรุดลงนั่งกับพื้นมือเล็กยกขึ้นมาปิดหน้าร้องไห้อย่างหนัก
“ฮยอกแจ” ชางมินเรียกเสียงอ่อน
“ชางมิน ซองมิน เรียวอุคขึ้นห้อง” อีทึกเดินกลับมาเรียกน้องอีกสามคนทำให้ชางมินยังไม่ทันพูดอะไรต่อก็ต้องเดินตามพี่ใหญ่ของบ้านขึ้นไป ก่อนไปทั้งสามคนก็หันมามองหน้ากันอย่างลังเล
“ขึ้นมาเดี๋ยวนี้!!!” ฮีชอลตะโกนลงมาอีกคนเลยทำให้น้องๆก้มหน้าเดินขึ้นไปไม่มองภาพที่น่าสงสารนั้นอีกเลยจนแม่บ้านจางที่ได้ยินเสียงวิ่งออกมาจากห้องนอนชั้นล่างแล้วถลาเข้าไปกอดคุณหนูของตัวเองไว้แน่น
“คุณหนูคะ อย่าร้องไห้นะอดทนหน่อย” แม่บ้านจางลูบหลังเล็กปลอบโยนแต่เสียงที่ได้ยินก็มีเพียงสียงสะอื้นของคนตัวเล็กเท่านั้น ก่อนที่จะประคองฮยอกแจไปส่งที่ห้องนอน
“ป้าจางฮะ” ก่อนที่แม่บ้านคนสนิทจะเดินออกจากห้องก็ถูกเรียกไว้ก่อนที่ฮยอกแจจะก้มลงไปค้นอะไรบางอย่างออกจากกระเป๋าสะพายแล้วส่งให้
“เมื่อเช้าผมปลุกฮีชอลแล้วเห็นนาฬิกาปลุกห้องเขาถ่านหมด วันนี้เขาคงไม่มีเวลาไปซื้อผมเลยซื้อมาให้เอาไปให้เขาทีสิฮะ” เสียงใสร่ายยาว แม่บ้านยิ้มให้อย่างเอ็นดู คุณหนูฮยอกแจของเธอยังเป็นคนที่ใส่ใจคนอื่นเสมอ
“ป้าไปนะคะ อย่าร้องไห้นะ” เสียงอ่อนโยนส่งมาก่อนจะปิดประตูออกไป
ก๊อกๆๆ
“ครับ?” ฮีชอลเปิดประตูมามองแม่บ้านด้วยความสงสัย
“ถ่านค่ะ เอาไปใส่นาฬิกาปลุกนะคะ” ป้าจางยื่นออกไปให้
“ครับขอบคุณครับป้า” ฮีชอลยิ้มรับร่าเริงก่อนจะผลุบหายเข้าไป
“ถ้าป้าบอกว่าคุณหนูฮยอกแจซื้อมา คุณฮีชอลจะใช้ไหมคะเนี่ย” แล้วก็บ่นงึมงำคนเดียวก่อนจะเดินจากมา
หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป
“ป้าจาง ฮยอกแจไปก่อนอีกแล้วเหรอฮะ” ซองมินถามขึ้นเพราะวันนี้ลงทุนตื่นแต่เช้าเพื่อมาดักพบแต่ก็ไม่เจอตามเคยหรือเขาจะตื่นสายเกินไป
“วันนี้ยังไม่ลงมาเลยค่ะ เห็นแต่คุณชินดง คุณคังอิน คุณเยซองที่ออกไปทำงานตั้งแต่เช้ามืดน่ะค่ะ” ร่างท้วมหันมาตอบอย่างใจดี
“แล้วเขาไปไหนล่ะครับ” ชางมินที่วิ่งตามเพื่อนลงมาถามขึ้น
“วันนี้อาจจะตื่นสายมั้งคะ เมื่อวานก็ตากฝนกลับมา”
“งั้นเดี๋ยวเราไปดูดีกว่า” ซองมินพูดขึ้นก่อนจะเดินหายออกไปพร้อมกับชางมิน
“อ้าว สองมินทำไมวันนี้ตื่นเร็วจัง” อีทึกทักน้องขึ้นมาทันทีที่เห็น
“ก็ผมไม่อยากตื่นสาย” กระต่ายน้อยตอบเลี่ยงๆ
“แล้วนั่นจะไปไหนกันน่ะ” แจจุงอีกคนที่โผล่มาถาม
“ไป เอ่อ”
“จะไปไหนก็ไปเหอะ ฉันไปอาบน้ำก่อน” ถามแล้วก็ไม่สนใจชางมินเลยแอบถอนหายใจโล่งอกแล้วมุ่งตรงไปยังห้องของฮยอกแจทันที พอเปิดประตูเข้าไปก็คนร่างบางนอนหลับสนิทอยู่บนเตียง
“ฮยอกแจ” ชางมินลองเรียกเสียงเบา แต่ก็ทำให้ไก่น้อยรู้สึกตัวตื่น ก่อนที่จะพยายามลืมเปลือกตาที่หนักอึ้งขึ้นมามอง
“นายไม่ไปโรงเรียนเหรอ” ซองมินถามต่อ
“อ่า ไปสิ” เสียงหวานตอบกลับมา ประคองตัวเองลุกขึ้นนั่งทั้งๆที่สายตายังมองภาพคนที่เข้ามาในห้องได้ไม่ชัดเท่าไหร่นักแต่ก็พอจะรู้ว่าเป็นสองมิน
“ซองมิน ชางมินกินข้าว” ฮีชอลตะโกนเรียกทำให้สองมินสะดุ้งโหยงก่อนจะมองหน้ากันเพื่อปรึกษา โดยที่ไม่ได้สังเกตเลยว่าคนตัวเล็กที่นั่งอยู่บนเตียงยกมือขึ้นมาทุบหัวเบาๆเพื่อไล่ความปวดออกไป
“งั้นเราไปก่อนนะ” สองมินหันมามองแล้วยิ้มให้น้อยๆก่อนจะแอบย่องออกมาจากห้องแต่ก็ต้องโชคร้ายที่เจอฮันกยองกับซีวอน
“พวกนายเข้าไปทำอะไรน่ะ” ฮันกยองถามเสียงดังลั่น เลยทำให้คนที่ลงไปรออยู่ข้างล่างวิ่งกลับขึ้นมาอีกรอบโดยพร้อมเพรียงกัน
“ผมก็เข้าไปปลุกฮยอกแจ เห็นว่าวันนี้เขาตื่นสาย” ซองมินบอกความจริง
“แพ้ลูกอ้อนอีกคนเหรอไง” คิบอมพูดเรียบๆ
“ไหนขอไปดูหน้าคนหน้าด้านหน่อยสิ” แจจุงพูดขึ้นก่อนจะผลักประตูเข้าไปอย่างแรง ฮยอกแจที่กำลังหยิบผ้าขนหนูจะเดินไปเข้าห้องน้ำหันไปมองทางประตูห้องด้วยความสงสัยทั้งๆที่แรงที่จะยืนก็แทบจะไม่มี
“ร้องไห้ออดอ้อนน้องฉันอีกแล้วสินะ” ยุนโฮที่ตามเข้ามาพูดเป็นคนแรก
“ฉันเปล่า” ร่างบางเถียงเสียงเบาก่อนที่มือเล็กจะจับขอบตู้เอาไว้เพื่อประคองตัวเอง
“ไม่งั้นพวกนี้จะมาในนี้ทำไม” ยูชอนถามขึ้นคนอื่นๆได้แต่กอดอกมองนิ่ง ซองมินกับชางมินรู้สึกผิดขึ้นมาทันทีที่ทำให้ฮยอกแจโดนดุอีกแล้ว
“ฉันไม่รู้”
“ความผิดมันอยู่ที่นายเต็มๆ” อีทึกเข้าไปกระชากแขนบางอย่างแรง แล้วก็ต้องนิ่วหน้าเพราะแขนบอบบางนั้นกำลังร้อนจัด ใบหน้าขาวแดงก่ำเพราะพิษไข้
“ขอโทษแล้วกัน ปล่อยเถอะ” ฮยอกแจอ้อนวอนเพราะแรงจะยืนกำลังจะหมดลง
“มันไม่ง่ายขนาดนั้นมั้ง” จุนซูพูดขึ้น
“ฉันถามว่านายอ่อยพวกนี้ทำไม” แล้วก็เป็นดงเฮอีกคนที่เข้ามากระชากแขนอีกข้าง แต่ก็ต้องสะดุ้งตกใจจนปล่อยมือจากความร้อนนั้น เรียวอุคที่เดินตามมาทีหลังมองเหตุการณ์ในห้องฮยอกแจงงๆก่อนจะหันไปหาสองมินแล้วก็ได้รับการตอบเป็นการกระซิบบอก
“ฉันไม่ได้อ่อยใคร” ร่างบางตอบอย่างอ่อนแรง อยากจะเดินหายเข้าห้องน้ำให้พ้นคนพวกนี้ซักที
“โกหก!!” ฮีชอลตวาดเสียงดังลั่น
ฟึ่บ
สิ่งที่รับรู้สุดท้ายของฮยอกแจคือเสียงตวาดของฮีชอลก่อนที่ร่างบางจะทรุดลงหมดสติไป แต่ดงเฮคว้าเอวบางเอาไว้ทันก่อนจะฟาดพื้น ริมฝีปากอิ่มสีแดงสดบัดนี้กลับซีดเผือด จนดงเฮยังตกใจก่อนจะช้อนร่างบางไว้ในอ้อมแขนแล้วพาอุ้มไปวางบนเตียงอย่างเบามือ
“คงจะเล่นละครอีกสิท่า” คิบอมว่าก่อนจะเดินเข้าไปใกล้เตียงมากขึ้นแล้วยกมือหนาทาบทับหน้าผากมนทันที ก่อนจะสะดุ้งน้อยๆกับอุณหภูมิที่สัมผัสได้
“ไม่สบายเหรอ” ยูชอนถามขึ้น
“อืม” ดงเฮตอบเรียบๆก่อนจะมองใบหน้าใสนั้นอีกครั้ง หรือเราจะทำเกินไป
“ก็ปล่อยให้นอนตายอยู่นี่แหละ” ซีวอนพูดเรียบๆ
“พวกนายใจร้ายที่สุดเลย” เรียวอุคตะโกนขึ้นมาก่อนจะวิ่งหายไป
“ใช่พวกนายมันคนไม่มีหัวใจ” ซองมินก็เป็นไปด้วยก่อนจะเดินตามเรียวอุคไปพร้อมชางมิน
“อย่าไปสนใจเลย พวกนั้นก็ขี้สงสารแบบนี้มาตั้งนานแล้ว” แจจุงตัดปัญหาก่อนจะเดินออกไป ฮันกยองเดินเข้าไปจับมือนิ่มเพื่อพิสูจน์อีกคนก่อนจะสะดุ้งน้อยๆแล้วเดินหายไป
“ไปเรียนเถอะ” ยุนโฮบอกน้องๆที่เหลือก่อนจะทยอยกันออกไป คยูฮยอนยังคงยืนนิ่งมองเพื่อนร่วมห้องเรียนแล้วตัดสินใจหยิบการบ้านที่ต้องส่งวันนี้ออกจากกระเป๋าของฮยอกแจแล้วเป็นคนเอาไปส่งให้ ก่อนไปพวกซองมินก็ไปฝากฝังฮยอกแจไว้กับแม่บ้านจาง แล้วเดินงอนเพื่อนๆร่วมบ้านไปนั่งกันเงียบๆสามคนบนรถด้วยเหตุผลที่ไม่อยากคุยกับคนใจร้าย
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
Writer Talk:
กาต้มไม่ได้ไปเดทค่า กาต้มโฉด เอ๊ย โสดค่ะ
ขอโทษที่อัพช้านะคะ เนตไม่ดีเลยอ่ะ ฮือๆๆๆๆๆๆ
คุณ neen มันสั้นเหรอคะแง๊ๆๆๆๆ มาอัพแล้วค่า คราวนี้รอนานไปหน่อย กาต้มขอโต้ด
คุณ pooknik อัพแล้วค่า
คุณ beau อัพสเปเชียลอ่ะค่ะ เรื่องหลักไว้ก่อน ให้กาต้มหายใจบ้างเน้อ
คุณ NamHom กาต้มยังคิดพระเอกไม่ออกเลยค่ะ จบหลายๆพีดีป่ะคะ
คุณ Omma K อย่าเพิ่งรีบร้องไห้ค่ะ เดี๋ยวอาจจะต้องร้องอีก อุ๊บส์ พูดอะไรเนี่ย
คุณ รักไก่ อัพสเปเชียลแล้วค่า อ่าเกลียดพวกเมะกันล่ะสิคราวนี้
คุณ nupim อัพแล้วค่า อ่านยังคะ
คุณ สวัสดีค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ อัพแว้ว
คุณ ToNNam กาต้มกอยากให้จบแบบ 17 P เหมือนกันเลยเอิ๊กๆๆๆ
คุณ tomatoza-z ขอบคุณค่ะ ดีใจจังที่ชอบ
คุณ TEAM อ่าไม่รุจะเกิดไรขึ้นเหมือนกัน แต่สเปเชียลเมะร้ายอีกแล้ว
คุณ บี(ฮันนี่) ทำไมมาขู่กันแบบนี้ล่ะ ถ้าบีไม่อัพเค้าก็ไม่อัพนะ เอิ๊กๆๆๆ โดนรีดเดอร์รุมฆ่าแน่เลย
คุณ kororo03 ทำไมทั้งสองเรื่องมันถึงได้เศร้าพร้อมกันล่ะเนี่ย
คุณ Best อัพแล้วค่า เม้นท์ทวงเยอะจริงๆเลย เนตเน่าค่าไม่ได้ตั้งใจจะให้รอน๊า ไม่ได้ไปเดทด้วยค่า
คุณ bee อ่า อยากให้มีความสุขเหมือนกัน แต่พลอตมันแล่นไปไกลแล้วค่ะ
คุณ นู๋อากิระจัง พี่รออยู่ค่ะ พี่อัพแล้วน๊า
คุณ คิดไม่ออก...จริงๆนะ อัพแล้ว we'll ก็อัพแล้ว อ่านยังคะ
อ่า กาต้มโดนคาดตัวแดงเรื่อง Project Love อ่ะ ฮือๆๆๆๆ
ใครที่อ่านไปแล้วอยากอ่านต่อเมลล์ไว้นะคะ แล้วกาต้มจะส่งไปให้ในเมลล์ ไปเมลล์ไว้ในที่เรื่อง Project Love ทีน๊า
กาต้มลบตอนแรกไปแล้วอ่ะ พี่เวบใจร้าย ฮือๆๆๆๆ
อ่อ กาต้มอยากแต่งฮยอกเคะเรื่องใหม่อีกแล้วคนละแนวกับสองเรื่องแรกเลยนะคะ
มีใครเบื่อแล้วบ้างไหมอ่ะคะ แหง่วๆๆ แต่จะลงตอนที่สองเรื่องนี้จบแล้วนะคะ
รักคนอ่านทุกคนจังเลย ไปเดทกันอยู่ใช่ไหมเนี่ย
รักกาต้มกันล่ะสิ หุหุ
ความคิดเห็น