คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #173 : Loveless...CHAPTER 23
Chapter 23
“ฉันทำให้นายไม่ได้” ฮยอนจุงบอกเสียงเครียด มือแกร่งถูกยกขึ้นมากุมขมับเอาไว้แน่น
“นายก็เหมือนกับคนพวกนั้นหลงรูปกันหมดเลยเหรอไง” ฮีชอลย้อนถาม ตาสวยจิกมองอีกฝ่ายอย่างไม่พอใจ
“ฮีชอล นายแค้นอะไรฮยอกแจนักหนา”ฮยอนจุงถามเสียงจริงจัง จ้องตากับลูกพี่ลูกน้องของตัวเองนิ่งเพื่อรอฟังคำตอบจนฮีชอลเสหลบสายตานั้นไปอีกทาง
“มันแย่งฮันกยองไปจากฉัน” ตอบเสียงลอดไรฟัน
“แย่งเหรอ นายได้คบกันแล้วเหรอ” ร่างสูงย้อนถาม
“นายก็รู้ว่าตอนนั้นฉันตามจีบฮันกยองอยู่ ใครๆเขาก็รู้ทำไมมันถึงไม่รู้ อยู่ดีๆก็เข้ามาทำให้ฮันกยองรักจนไม่ใส่ใจฉัน” ค่อยๆพูดออกมาด้วยความเคียดแค้น
“ฮีชอล นายตั้งสติดีๆนะว่าตอนนั้นฮันกยองใส่ใจนายหรือแค่เฉยๆ แต่นายพาลเอาไปลงกับฮยอกแจ” ฮยอนจุงใช้เหตุผล
“ตกลงว่านายก็เห็นมันดีกว่าฉันเหรอไง” แต่ฮีชอลเลือกที่จะใช้อารมณ์กลับมา
“ฉันยังไม่ได้พูดแบบนั้น”
“แต่นายคิด มันมีอะไรดีทำไมคนเย็นขาอย่างนายถึงได้อ่อนไหวไปกับมัน” ฮีชอลแผดเสียงดังลั่น
“ฮีชอล ถ้านายรู้จักฮยอกแจนายจะไม่พูดแบบนี้แน่” ฮยอนจุงบอกเสียงเรียบ
“เลิกพูดเหมือนมันเป็นนางฟ้าซักทีได้ไหม”
“นายเลิกคิดไปเองซักทีได้ไหม”
“ฉันไม่ได้คิดไปเอง สายตาของนายมันบอกออกมาแบบนั้น สายตาของนายมันอ่อนโยน แม้แต่ฉันยังไม่เคยได้รับสายตาแบบนั้นจากนาย” ฮีชอลพูดออกมาเสียงเรียบ
“อยากลองรู้จักกับฮยอกแจบ้างไหม”
“เลิกอ้อมค้อมแล้วบอกมา ว่าตกลงนายจะช่วยฉันอยู่รึเปล่า” ตวาดกลับเสียงกร้าว ฮยอนจุงทำเพียงแค่โคลงศรีษะไปมากับอาการเอาแต่ใจนั่นของคนตรงหน้า
“ขอฉันพิสูจน์อะไรบางอย่างก่อน แล้วจะบอกว่าช่วยนายดีไหม” พูดจบก็ผุดลุกขึ้นยืน
“จะไปไหนน่ะ” ฮีชอลตะโกนตามหลัง แต่คนที่เดินจากไปก็เพียงแค่ยกมือขึ้นมาโบกลาโดยไม่หันกลับมามองด้านหลังแม้แต่น้อย
“จะไปหาฮยอกแจ” แต่เสียงที่ลอยกลับมาทำให้ฮีชอลแทบดิ้นเร่าอย่างขัดใจ
ทำไมใครต่อใครถึงหลงฮยอกแจนัก
ก๊อกๆๆ
“เข้ามาเลยฮะ” เสียงหวานตะโกนตอบ ในขณะที่ผู้มาเยือนถือช่อดอกไม้นำเข้าไปก่อนตัว
“เป็นยังไงบ้างคุณหนู” เสียงทุ้มเอ่ยทัก คนป่วยได้แต่เอียงคอมองอยู่บนเตียงอย่างน่ารัก มือเล็กเอื้อมออกไปรับช่อดอกไม้ช่อใหญ่เข้ามาในอ้อมแขน
“จะหายแล้ว” เสียงใสรับคำยิ้มแย้ม
“เจ็บมากไหม” ร่างสูงทรุดลงนั่งไปข้างเตียง เอื้อมมือไปสัมผัสบนผ้าพันแผลสีขาวสะอาดบนเท้าเล็ก
“ไม่หรอก ทำไมทำหน้าแบบนั้นไม่สบายรึเปล่า” ร่างบางออกปากถาม มือเล็กแตะลงไปบนหน้าผากของอีกคนอย่างห่วงใย ฮยอนจุงจับมือนิ่มนั้นมากุมไว้แล้วส่ายหน้าน้อยๆแทนคำตอบ
“รู้ไหมเป็นห่วงนะ เมื่อวานคุณชายมาใช่ไหม” คำบอกของคนบนเตียงทำให้ฮยอนจุงชะงักกึก
“รู้เหรอ…”
“ก็ดอกไม้ของคุณชายอยู่หน้าห้อง ทำไมถึงไม่เข้ามาข้างในล่ะ” คนน่ารักถามต่อ ปล่อยให้มือของตัวเองถูกกุมอยู่อย่างนั้น
“ฉันจะไม่โดนประนามเหรอ” ใบหน้าหล่อเงยขึ้นมาถาม ฮยอกแจระบายยิ้มอ่อนๆ
“ไม่หรอก ทุกคนพร้อมที่จะเข้าใจ”
“…”
“แล้วเมื่อไหร่คุณชายถึงจะเลิกคิดแก้แค้นล่ะ”
“…”
“คุณหนูทำอะไรผิดมากเลยเหรอ” เสียงหวายเอ่ยถาม ตากลมวูบไหวไปบ้างกับคำถามของตัวเอง
“กอดหน่อยได้ไหม” แทนคำตอบร่างสูงลุกขึ้นไปนั่งบนเตียงโอบกอดร่างเล็กเข้ามาแนบกาย
“ไม่เกลียดฮยอกเหรอ”
“แล้วนายเกลียดฉันรึเปล่า” ร่างสูงย้อนถาม ซบใบหน้าหล่อลงไปกับไหล่บาง
“ฮยอกแจไม่เคยเกลียดฮยอนจุง”
ผ่าง…
ประตูห้องถูกเปิดออก พร้อมกับใครอีกหลายคนที่เดินเฮฮาตามกันเข้ามาด้านใน
“อ้าว ไอ้คุณชายเมื่อวานไปไหนมา” คิบอมร้องทักคนแรก เมื่อเห็นใครอีกคนโอบกอดเจ้าหญิงของเขาเอาไว้ในอ้อมแขน ไม่มีสายตารังเกียจอย่างที่ฮยอนจุงคิดเอาไว้ตั้งแต่ต้น
มีเพียงแค่รอยยิ้ม
รอยยิ้มที่มาจากคำว่ามิตรภาพ
“พอดีติดธุระด่วนน่ะ” ฮยอนจุงตอบอึกอัก
“แล้วนี่ทำธุระเสร็จแล้วเหรอ ฉันดูแลชิคกี้ได้นะไม่ต้องห่วง” ดงเฮเอ่ยถาม
ไม่ใช่คำถามที่ต้องการไล่เขาออกไปจากห้องแต่อย่างใด
แต่เป็นคำถามที่สื่อแบบนั้นจริงๆ
“เรียบร้อยแล้วล่ะ” รับคำพร้อมกับระบายยิ้มอ่อนกลับไปให้เช่นกัน แขนแกร่งคลายออกปล่อยคนในอ้อมแขนให้เป็นอิสระ
“จะกอดต่อก็ได้นะพี่ ตาแป๋วขาดความอบอุ่นน่ะ” คิมบอมเอ่ยแซว
“ตาตี่เงียบไปเลย ใครเขาขาดความอบอุ่นแบบนายกัน” เสียงหวานย้อนกลับ ใบหน้าหวานแดงก่ำและเลือกที่จะซุกหน้าไปกับอกกว้างของฮยอนจุงแทน
“เดี๋ยวนี้มีคนใหม่ลืมเราเลยนะยัยลิงเผือก” ซีวอนตัดพ้อมาอีกคน
“ก็ฉันเบื่อม้ายักษ์แล้วไง” สิ้นคำตอบของคนบนเตียง เสียงหัวเราะก็ดังครืน รวมถึงฮยอนจุงด้วย
“ปากดีจริงๆเลยยัยเตี้ย” มินโฮอีกคนที่เดินเข้ามาหยิกแก้มใสแผ่วเบา
“ก็ยังดีกว่าปากเสียเหมือนตัวโย่งล่ะน่า” คนน่ารักรับคำลูบแก้มของตัวเองไปมาอย่างน่ารัก
จุ๊บ…
มาเงียบๆนิ่งๆแต่ทำเอาร่างบางหน้าแดงจัด เมื่อฮันกยองโน้มตัวลงไปกดจูบที่แก้มอิ่ม
“ตัวโตบ้า!” เสียงใสว่า
“อยากโดนอีกข้างไหมไก่น้อย” คยูฮยอนถามกลับมาด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ แล้วทำตามที่พูดทันที
“ไอ้หมาป่าหน้าหื่น”
“งั้นขอจุ๊บหน้าผากหน่อยนะคนสวย” คิมจุนเดินเข้ามาอีกคน หนสุดท้ายคนตัวเล็กก็โดนลวนลามจนได้ ใบหน้าใสแนบชิดกับอกของฮยอนจุงก่อนจะส่งเสียงคาดโทษอย่างน่ารัก
“ถ้าทำอะไรเค้าอีกที เค้าจะเป็นเมะ!”
----------------------------------------------
Katomnam Talk:
หายไปนานเลยอ่า
ขอโทษด้วยนะคะ ไม่ได้ทิ้งไปไหน
แต่ต้มไมเกรนขึ้นอ่า ไม่ใช่เครียดนะ
แต่ว่าพักผ่อนน้อย ฮือๆๆ
รอกันหน่อยน๊า
อย่าทิ้งกันนะคะ
รักทุกคนมากๆ
ความคิดเห็น