คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #156 : Loveless...CHAPTER 6
Chapter 6
“ฮยอกแจหนาวเหรอ” ซองมินออกปากถามทันทีที่เห็นร่างเล็กหนาวสั่นทั้งที่สวมเสื้อคลุมของดงเฮอยู่แต่ดูเหมือนจะไม่ช่วยอะไร ทางเดินที่ทอดตัวยาวสู่ยอดเขาช่างดูไกลไปถนัดตา แขนเล็กยกขึ้นโอบกอดตัวเองเอาไว้พร้อมกับเป่าไออุ่นลงใส่มือเล็กของตัวเองที่ถูไปมา ซองมินหันไปมองทางด้านหลังเพื่อรอให้คนของฮยอกแจเดินตามมา กระเป๋าก็ไม่ได้เอามาแถมซองมินยังไม่มีเสื้อคลุมอีก
“ไม่เป็นไรหรอกซองมิน ไปเถอะ” เสียงหวานเอ่ยบอก ฟันขาวกระทบกันน้อยๆจากอาการเย็นเฉียบ ซองมินทำได้แค่ใช้ผ้าเช็ดหน้าสีหวานที่พกติดตัวมาด้วยซับบนใบหน้าใสของอีกคนไปพลางๆแต่ก็ยังไม่มีวี่แววว่าพวกฮันกยองจะเดินตามาโดยเร็วแต่อย่างใด ทำให้กระต่ายน้อยจำใจต้องพาฮยอกแจเดินขึ้นไปเรื่อยๆท่ามกลางอุณหภูมิที่ลดลงเรื่อยๆเช่นกัน
“พวกนายสองคนเร็วๆหน่อยสิ” อาจารย์หนุ่มหันมาเรียกสองคนที่เดินรั้งท้าย ใบหน้าขาวของฮยอกแจตอนนี้ซีดเผือดริมฝีปากกลายเป็นสีขาวจนน่ากลัว
“อาจารย์ฮะ แต่พวกนั้นยังไม่มาเลย” ซองมินส่งเสียงท้วง
“พวกนั้นไม่หลงหรอกน่า” อาจารย์หนุ่มว่าแล้วรีบดันหลังของนักศึกษาชายตัวเล็กสองคนให้เดินขึ้นไปและตามมาสมทบทีหลัง นักศึกษาคนอื่นๆต่างยืนออกันอยู่หน้าที่พักพร้อมกระเป๋าละคนหนึ่งใบ
“เอ้า นี่กุญแจห้อง แยกย้ายกันไปพักได้” อาจารย์หหนุ่มพูดพร้อมกับยื่นกุญแจไปให้แต่ละกลุ่ม ฮยอกแจรับมาถือไว้แล้วเดินสะโหลสะเหลตามแรงดึงของซองมินไปยังห้องพักที่อยู่ไม่ไกลนัก ระหว่างทางเดินที่เดินไปยังห้องพักค่อนข้างเปลี่ยวเพราะได้อยู่บ้านพักหลังสุดท้าย ฮยอกแจเดินเซไปมาคล้ายคนจะเป็นลมทำให้ซองมิน ต้องรีบเข้าไปประคองเอาไว้
“อุ๊บ” ทั้งสองคนถูกปิดปากแยกออกจากกันก่อนจะถูกดันเข้าไปที่ห้องเล็กๆระหว่างทาง ซึ่งถูกเอาไว้เก็บของ ซองมินโดนผลักเข้าไปก่อนแต่ยังไม่ทันจะหันไปมองหน้าของผู้ประทุษร้ายร่างของฮยอกแจก็หล่นมาทับจนซองมินต้องรับเอาไว้
แกร๊ก…
เสียงล๊อคประตูทำให้ซองมินรีบจับร่างบอบบางของเพื่อนให้นั่งดีๆก่อนจะรีบถลาไปกระชากประตูแต่กลับนิ่งสนิท ซองมินพยายามกระชากอยู่หลายครั้งหากแต่ก็ไม่มีประโยชน์
“ช่างเถอะซองมิน เราคงโดนขังแล้วแหละ” ฮยอกแจบอกเสียงเบาอย่างอ่อนแรง ทำให้ซองมินรีบเดินกลับเข้ามาดูเพื่อนอย่างห่วงใย ห้องทั้งห้องมืดสนิทต้องอาศัยแสงจากดวงอาทิตย์ที่ส่องเข้ามาตามหน้าต่างบานเล็กที่ถูกบดบังด้วยของใช้ที่ไม่มีค่าแล้วมากมาย
“ฮยอกหนาวใช่ไหม” ซองมินเอ่ยถามพลางขยับตัวเข้าไปใกล้ร่างเล็กกว่า
“อื้อ ไม่ต้องห่วงหรอก” ฮยอกแจตอบออกมาแล้วพยายามนั่งทำตัวให้เป็นปกติมากที่สุด ทั้งๆที่ตอนนี้สติเลือนลางเต็มทน
“ฮยอก ให้ฉันกอดนายดีกว่า” ซองมินว่าก่อนจะเคลื่อนตัวไปนั่งซ้อนหลังบางของฮยอกแจ อ้าขาออกเล็กน้อยก่อนจะดึงร่างของเพื่อนสนิทให้มาอยู่หว่างขาแผ่นหลังบางแนบกับอกอุ่นของตัวเอง แขนอวบโอบรอบเอวบางกระชับแน่นเพื่อเพิ่มความอบอุ่นให้เต็มที่ ฮยอกแจหลับตาพริ้มปล่อยตัวตามสบาย
“ขอบใจนะ” เสียงหวานเอ่ยแผ่วเบา ก่อนที่จะสลบไป
“ฮยอกแจๆ อย่าหลับนะ” ซองมินกระวนกระวายตบหน้าหวานเบาๆเพื่อเรียกสติแต่ก็ไม่มีประโยชน์อะไร ร่างทั้งร่างของฮยอกแจอ่อนปวกเปียกจนซองมินต้องตระกองกอดเอาไว้แน่นอย่างห่วงใย
“เฮ้อ กว่าจะไล่ไปได้หมด” มินโฮบ่นขึ้นมาพร้อมกับแบกกระเป๋าสองใบบนบ่า ใบหนึ่งเป็นของซองมิน อีกใบเป็นของตัวเอง
“ยัยพวกนี้นิสัยไม่ดีเลย บังอาจมายุ่งกับฮยอกได้” คิมจุนอีกคนที่บ่นๆๆๆแล้วก็เดินขึ้นมา
“ถ้าฮยอกเป็นอะไรไปนะ ฉันคงไม่หยุดแค่ไล่ออกแน่” ฮันกยองกัดฟันพูดอย่างแค้นใจ ต่างคนต่างรีบเดินไปบนที่พัก
“ฉันว่ารีบๆเดินเถอะ รู้สึกแปลกๆ” ดงเฮพูดขึ้นเมื่อตาขวากระตุกถี่จนต้องยกมือขึ้นมาจับเอาไว้
“แล้วพวกนั้นไปไหนแล้วล่ะ” ซีวอนออกปากถามพลางมองขึ้นไปยังจุดหมายด้านบนที่มีนักศึกษามากมายออกเดินเที่ยวถ่ายรูปกันไปทั่ว
“คงกลับห้องพักไปแล้วแหละ” คิมบอมตอบคำถามเพื่อน
“เออ รีบๆเดินเหอะคิดถึงพี่ฮยอกแล้ว” คยูฮยอนพูดขึ้นแล้ววิ่งนำหน้าไป
“อืม” คิบอมรับคำเล็กน้อยแล้วออกวิ่งตาม คนอื่นหันมามองหน้ากันเองก่อนจะแข่งกันวิ่งขึ้นไปบ้าง พอขึ้นมาถึงยังไม่ทันพักให้หายเหนื่อยก็เดินไปถามห้องกับอาจารย์แล้วรีบวิ่งมายังบ้านพักหลังสุดท้ายทันทีแต่ปรากฏว่าประตูห้องล๊อค
“เห้ย ทำไมเปิดไม่ได้วะ” ฮันกยองบ่นออกมา
ก๊อกๆๆ
ลองเคาะประตูดูอีกครั้งแต่ก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะมีคนมาเปิดให้ ทั้งแปดคนหันไปมองหน้ากันพร้อมกับมองเลขที่ห้อง 13
“เป็นไปได้ไง อาจารย์บอกว่าฮยอกกลับมาแล้วนี่” คิบอมพูดออกมาคิ้วเรียวขมวดมุ่นใบหน้าเริ่มเครียดไม่ต่างกับคนอื่นเลย
“แล้วพี่จะไปไหนได้ ต้องรอเรามาก่อนสิ” คยูฮยอนพูดขึ้นอีกคน
“เรารีบออกไปตามหากันเถอะ” ดงเฮพูดออกมา แล้ววิ่งนำกลับไปทางเดิม
“เฮ้ย ฉันเจอกุญแจห้อง” คิมจุนร้องขึ้นแล้วโบกมือเรียกพรรคพวกคนอื่น ทำให้ทุกคนที่ได้ยินรีบวิ่งกลับมาดูทันที
“งั้นแสดงว่าอยู่แถวนี้เหรอ” มินโฮพูดขึ้นตาคมมองไปรอบๆก็สะดุดเข้ากับห้องเล็กที่ตั้งอยู่โดดเดี่ยวมีป้ายแขวนบอกเอาไว้ว่าเฉพาะพนักงาน
“ห้องนั้นรึเปล่า”
“ไม่ลองก็ไม่รู้นะ” ซีวอนตอบรับแล้วก้าวนำไปด้านหน้า
“พังเข้าไปเลยแล้วกัน” คิมบอมพูดออกมา ก่อนจะถอยหลังไปเล็กน้อยเพื่อมองหาอุปกรณ์เสริม ที่ตอนนี้ฮันกยองกับคิมจุนถือเอาไว้ในมือ
ปัง…
เสียงปืนดังขึ้นพร้อมกับแม่กุญแจดอกใหญ่ที่กระจายออกจากกันอย่างแม่นยำด้วยฝีมือของฮันกยองทำให้คิมจุนเก็บปืนของตัวเองกลับไปไว้ที่เดิม แต่เสียงปืนกลับเรียกนักศึกษาคนอื่นให้มารวมตัวกันได้เป็นอย่างดี แต่ตอนนี้หนุ่มๆทั้งแปดกลับไม่สนใจ
คิบอมเป็นคนเปิดประตูเข้าไปด้านในก็พบร่างของฮยอกแจที่มีซองมินโอบกอดไว้ไม่ได้สติ ซองมินที่พอเห็นประตูเปิดก็ยิ้มออกมาอย่างยินดี
“พวกนาย ช่วยฮยอกแจด้วยฮยอกแจสลบไป” ซองมินร้องขึ้น คยูฮยอนสาวเท้าเข้าไปใกล้อุ้มร่างบางของพี่ชายเอาไว้แนบอก ใบหน้าหล่อมีแต่ความวิตกกังวล
“ฮยอกตัวร้อน” ดงเฮร้องขึ้นอีกคนเมื่อสัมผัสกับหน้าผากมนด้วยมือของตัวเอง
“รีบพาไปหาหมอเถอะ” ซีวอนบอกอย่างร้อนรน ซองมินค่อยๆประคองตัวเองขึ้นจากพื้น ขาเป็นตะคริวเล็กน้อยเพราะไม่ได้ขยับนาน คิมจุนเองก็ช่วยประคองไปด้วยแม้สายตาจะจับจ้องมาที่ร่างของฮยอกแจก็ตาม
“ไปเร็ว” คิมบอมออกปากเร่งก่อนจะรีบพากันเดินนำออกไปสี่คน เหลือตรงที่เกิดเหตุอีกสี่คนเท่านั้น
“ส่วนพวกเรามีเรื่องต้องคุยกัน” ฮันกยองพูดขึ้นในฐานะพี่ใหญ่ตาคมดุจเหยี่ยวไล่มองไปที่นักศึกษาแต่ละคนตรงนั้น
“ถ้าไม่รบกวนอาจารย์เกินไป ช่วยตามคนอื่นมาพบผมที่นี่ด้วย” มินโฮหันไปพูดอย่างเอาเรื่อง ตอนนี้กำลังระงับอารมณ์โกรธอยู่ ไม่ต่างกับอีกสามคนเลย
“พี่ได้เห็นหน้าของคนทำรึเปล่าครับ” คิมจุนหันมาถาม
“ไม่เลย พอฉันจะมองฮยอกก็โดนผลักเข้ามาพอดี” ซองมินตอบออกไปตามความจริง
“เรื่องนี้ไม่จบแค่ไล่ออกแบบเมื่อบ่ายแน่” ฮันกยองพูดขึ้นด้วยเสียงทรงอำนาจ
“พี่ครับ เห็นทีเราต้องเชือดไก่ เอิ่ม เชือดคนเลวให้ดูแล้ว” ซีวอนพูดขึ้นแต่พอนึกขึ้นได้ว่า คนที่ตัวเองรักหน้าเหมือนไก่เลยเลี่ยงที่จะไม่พูดคำนั้น
คำพูดนั้นทำให้นักศึกษาหลายคนเริ่มเข้าใจว่าฮยอกแจสำคัญมากขนาดไหน
และนักศึกษาบางคนเริ่มที่จะใจหายเพราะกลัวความผิดที่ได้ก่อเอาไว้
“จะจัดการยังไงก็ตามสบายเลยแล้วกัน” อาจารย์หนุ่มออกปากอนุญาตก่อนจะลงนั่งมองเฉยๆ ทั้งสี่คนหันไปโค้งขอบคุณเล็กน้อยและหันกลับมาจ้องคนอื่นๆด้วยแววตาดุดัน
วันนี้คงมีคนชะตาขาดอีกแล้ว
ว่าแต่จะให้ตายด้วยวิธีไหนดีนะ
โยนลงเขาไปเลยดีไหม…
-----------------------------------------------------------
Katomnam Talk:
เรื่องนี้เม้นเท่ากันหมดทุกตอนเลย เอิ๊กๆๆ ชอบใจๆๆๆๆๆ
แสดงว่านักอ่านที่รักยังอยู่กันครบทุกคนเลยเนอะ
จุ๊บๆๆๆ
ฝากเรื่องใหม่ด้วยค่ะ http://writer.dek-d.com/katomnam/story/view.php?id=576590 วอนฮยอก Jewel อัญมณีต้องห้าม(รัก) คิคิ
และอีกเรื่องค่ะ http://writer.dek-d.com/katomnam/story/view.php?id=576919 Trick กลเม็ด...เด็ดหญ้าอ่อน AllHyuk ค่ะ
เจอกันอาทิตย์หน้าค่ะ ^^
ความคิดเห็น