ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic SJ Yaoi]ปฏิบัติการณ์ของคนรักไก่{?? x Hyuk}

    ลำดับตอนที่ #156 : Loveless...CHAPTER 6

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.66K
      4
      24 ธ.ค. 52

    Chapter 6

     

    ฮยอกแจหนาวเหรอ ซองมินออกปากถามทันทีที่เห็นร่างเล็กหนาวสั่นทั้งที่สวมเสื้อคลุมของดงเฮอยู่แต่ดูเหมือนจะไม่ช่วยอะไร ทางเดินที่ทอดตัวยาวสู่ยอดเขาช่างดูไกลไปถนัดตา แขนเล็กยกขึ้นโอบกอดตัวเองเอาไว้พร้อมกับเป่าไออุ่นลงใส่มือเล็กของตัวเองที่ถูไปมา ซองมินหันไปมองทางด้านหลังเพื่อรอให้คนของฮยอกแจเดินตามมา กระเป๋าก็ไม่ได้เอามาแถมซองมินยังไม่มีเสื้อคลุมอีก

    ไม่เป็นไรหรอกซองมิน ไปเถอะ เสียงหวานเอ่ยบอก ฟันขาวกระทบกันน้อยๆจากอาการเย็นเฉียบ ซองมินทำได้แค่ใช้ผ้าเช็ดหน้าสีหวานที่พกติดตัวมาด้วยซับบนใบหน้าใสของอีกคนไปพลางๆแต่ก็ยังไม่มีวี่แววว่าพวกฮันกยองจะเดินตามาโดยเร็วแต่อย่างใด ทำให้กระต่ายน้อยจำใจต้องพาฮยอกแจเดินขึ้นไปเรื่อยๆท่ามกลางอุณหภูมิที่ลดลงเรื่อยๆเช่นกัน

    พวกนายสองคนเร็วๆหน่อยสิ อาจารย์หนุ่มหันมาเรียกสองคนที่เดินรั้งท้าย ใบหน้าขาวของฮยอกแจตอนนี้ซีดเผือดริมฝีปากกลายเป็นสีขาวจนน่ากลัว

    อาจารย์ฮะ แต่พวกนั้นยังไม่มาเลย ซองมินส่งเสียงท้วง

    พวกนั้นไม่หลงหรอกน่า อาจารย์หนุ่มว่าแล้วรีบดันหลังของนักศึกษาชายตัวเล็กสองคนให้เดินขึ้นไปและตามมาสมทบทีหลัง นักศึกษาคนอื่นๆต่างยืนออกันอยู่หน้าที่พักพร้อมกระเป๋าละคนหนึ่งใบ

    เอ้า นี่กุญแจห้อง แยกย้ายกันไปพักได้ อาจารย์หหนุ่มพูดพร้อมกับยื่นกุญแจไปให้แต่ละกลุ่ม ฮยอกแจรับมาถือไว้แล้วเดินสะโหลสะเหลตามแรงดึงของซองมินไปยังห้องพักที่อยู่ไม่ไกลนัก ระหว่างทางเดินที่เดินไปยังห้องพักค่อนข้างเปลี่ยวเพราะได้อยู่บ้านพักหลังสุดท้าย ฮยอกแจเดินเซไปมาคล้ายคนจะเป็นลมทำให้ซองมิน ต้องรีบเข้าไปประคองเอาไว้

    อุ๊บ ทั้งสองคนถูกปิดปากแยกออกจากกันก่อนจะถูกดันเข้าไปที่ห้องเล็กๆระหว่างทาง ซึ่งถูกเอาไว้เก็บของ ซองมินโดนผลักเข้าไปก่อนแต่ยังไม่ทันจะหันไปมองหน้าของผู้ประทุษร้ายร่างของฮยอกแจก็หล่นมาทับจนซองมินต้องรับเอาไว้

    แกร๊ก

    เสียงล๊อคประตูทำให้ซองมินรีบจับร่างบอบบางของเพื่อนให้นั่งดีๆก่อนจะรีบถลาไปกระชากประตูแต่กลับนิ่งสนิท ซองมินพยายามกระชากอยู่หลายครั้งหากแต่ก็ไม่มีประโยชน์

    ช่างเถอะซองมิน เราคงโดนขังแล้วแหละ ฮยอกแจบอกเสียงเบาอย่างอ่อนแรง ทำให้ซองมินรีบเดินกลับเข้ามาดูเพื่อนอย่างห่วงใย ห้องทั้งห้องมืดสนิทต้องอาศัยแสงจากดวงอาทิตย์ที่ส่องเข้ามาตามหน้าต่างบานเล็กที่ถูกบดบังด้วยของใช้ที่ไม่มีค่าแล้วมากมาย

    ฮยอกหนาวใช่ไหม ซองมินเอ่ยถามพลางขยับตัวเข้าไปใกล้ร่างเล็กกว่า

    อื้อ ไม่ต้องห่วงหรอก ฮยอกแจตอบออกมาแล้วพยายามนั่งทำตัวให้เป็นปกติมากที่สุด ทั้งๆที่ตอนนี้สติเลือนลางเต็มทน

    ฮยอก ให้ฉันกอดนายดีกว่า ซองมินว่าก่อนจะเคลื่อนตัวไปนั่งซ้อนหลังบางของฮยอกแจ อ้าขาออกเล็กน้อยก่อนจะดึงร่างของเพื่อนสนิทให้มาอยู่หว่างขาแผ่นหลังบางแนบกับอกอุ่นของตัวเอง แขนอวบโอบรอบเอวบางกระชับแน่นเพื่อเพิ่มความอบอุ่นให้เต็มที่ ฮยอกแจหลับตาพริ้มปล่อยตัวตามสบาย

    ขอบใจนะ เสียงหวานเอ่ยแผ่วเบา ก่อนที่จะสลบไป

    ฮยอกแจๆ อย่าหลับนะ ซองมินกระวนกระวายตบหน้าหวานเบาๆเพื่อเรียกสติแต่ก็ไม่มีประโยชน์อะไร ร่างทั้งร่างของฮยอกแจอ่อนปวกเปียกจนซองมินต้องตระกองกอดเอาไว้แน่นอย่างห่วงใย

     

    เฮ้อ กว่าจะไล่ไปได้หมด มินโฮบ่นขึ้นมาพร้อมกับแบกกระเป๋าสองใบบนบ่า ใบหนึ่งเป็นของซองมิน อีกใบเป็นของตัวเอง

    ยัยพวกนี้นิสัยไม่ดีเลย บังอาจมายุ่งกับฮยอกได้ คิมจุนอีกคนที่บ่นๆๆๆแล้วก็เดินขึ้นมา

    ถ้าฮยอกเป็นอะไรไปนะ ฉันคงไม่หยุดแค่ไล่ออกแน่ ฮันกยองกัดฟันพูดอย่างแค้นใจ ต่างคนต่างรีบเดินไปบนที่พัก

    ฉันว่ารีบๆเดินเถอะ รู้สึกแปลกๆ ดงเฮพูดขึ้นเมื่อตาขวากระตุกถี่จนต้องยกมือขึ้นมาจับเอาไว้

    แล้วพวกนั้นไปไหนแล้วล่ะ ซีวอนออกปากถามพลางมองขึ้นไปยังจุดหมายด้านบนที่มีนักศึกษามากมายออกเดินเที่ยวถ่ายรูปกันไปทั่ว

    คงกลับห้องพักไปแล้วแหละ คิมบอมตอบคำถามเพื่อน

    เออ รีบๆเดินเหอะคิดถึงพี่ฮยอกแล้วคยูฮยอนพูดขึ้นแล้ววิ่งนำหน้าไป

    อืม คิบอมรับคำเล็กน้อยแล้วออกวิ่งตาม คนอื่นหันมามองหน้ากันเองก่อนจะแข่งกันวิ่งขึ้นไปบ้าง พอขึ้นมาถึงยังไม่ทันพักให้หายเหนื่อยก็เดินไปถามห้องกับอาจารย์แล้วรีบวิ่งมายังบ้านพักหลังสุดท้ายทันทีแต่ปรากฏว่าประตูห้องล๊อค

    เห้ย ทำไมเปิดไม่ได้วะ ฮันกยองบ่นออกมา

    ก๊อกๆๆ

    ลองเคาะประตูดูอีกครั้งแต่ก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะมีคนมาเปิดให้ ทั้งแปดคนหันไปมองหน้ากันพร้อมกับมองเลขที่ห้อง 13

    เป็นไปได้ไง อาจารย์บอกว่าฮยอกกลับมาแล้วนี่ คิบอมพูดออกมาคิ้วเรียวขมวดมุ่นใบหน้าเริ่มเครียดไม่ต่างกับคนอื่นเลย

    แล้วพี่จะไปไหนได้ ต้องรอเรามาก่อนสิ คยูฮยอนพูดขึ้นอีกคน

    เรารีบออกไปตามหากันเถอะ ดงเฮพูดออกมา แล้ววิ่งนำกลับไปทางเดิม

    เฮ้ย ฉันเจอกุญแจห้อง คิมจุนร้องขึ้นแล้วโบกมือเรียกพรรคพวกคนอื่น ทำให้ทุกคนที่ได้ยินรีบวิ่งกลับมาดูทันที

    งั้นแสดงว่าอยู่แถวนี้เหรอ มินโฮพูดขึ้นตาคมมองไปรอบๆก็สะดุดเข้ากับห้องเล็กที่ตั้งอยู่โดดเดี่ยวมีป้ายแขวนบอกเอาไว้ว่าเฉพาะพนักงาน

    ห้องนั้นรึเปล่า

    ไม่ลองก็ไม่รู้นะ ซีวอนตอบรับแล้วก้าวนำไปด้านหน้า

    พังเข้าไปเลยแล้วกัน คิมบอมพูดออกมา ก่อนจะถอยหลังไปเล็กน้อยเพื่อมองหาอุปกรณ์เสริม ที่ตอนนี้ฮันกยองกับคิมจุนถือเอาไว้ในมือ

    ปัง

    เสียงปืนดังขึ้นพร้อมกับแม่กุญแจดอกใหญ่ที่กระจายออกจากกันอย่างแม่นยำด้วยฝีมือของฮันกยองทำให้คิมจุนเก็บปืนของตัวเองกลับไปไว้ที่เดิม แต่เสียงปืนกลับเรียกนักศึกษาคนอื่นให้มารวมตัวกันได้เป็นอย่างดี แต่ตอนนี้หนุ่มๆทั้งแปดกลับไม่สนใจ

    คิบอมเป็นคนเปิดประตูเข้าไปด้านในก็พบร่างของฮยอกแจที่มีซองมินโอบกอดไว้ไม่ได้สติ ซองมินที่พอเห็นประตูเปิดก็ยิ้มออกมาอย่างยินดี

    พวกนาย ช่วยฮยอกแจด้วยฮยอกแจสลบไป ซองมินร้องขึ้น คยูฮยอนสาวเท้าเข้าไปใกล้อุ้มร่างบางของพี่ชายเอาไว้แนบอก ใบหน้าหล่อมีแต่ความวิตกกังวล

    ฮยอกตัวร้อน ดงเฮร้องขึ้นอีกคนเมื่อสัมผัสกับหน้าผากมนด้วยมือของตัวเอง

    รีบพาไปหาหมอเถอะ ซีวอนบอกอย่างร้อนรน ซองมินค่อยๆประคองตัวเองขึ้นจากพื้น ขาเป็นตะคริวเล็กน้อยเพราะไม่ได้ขยับนาน คิมจุนเองก็ช่วยประคองไปด้วยแม้สายตาจะจับจ้องมาที่ร่างของฮยอกแจก็ตาม

    ไปเร็ว คิมบอมออกปากเร่งก่อนจะรีบพากันเดินนำออกไปสี่คน เหลือตรงที่เกิดเหตุอีกสี่คนเท่านั้น

    ส่วนพวกเรามีเรื่องต้องคุยกัน ฮันกยองพูดขึ้นในฐานะพี่ใหญ่ตาคมดุจเหยี่ยวไล่มองไปที่นักศึกษาแต่ละคนตรงนั้น

    ถ้าไม่รบกวนอาจารย์เกินไป ช่วยตามคนอื่นมาพบผมที่นี่ด้วย มินโฮหันไปพูดอย่างเอาเรื่อง ตอนนี้กำลังระงับอารมณ์โกรธอยู่ ไม่ต่างกับอีกสามคนเลย

    พี่ได้เห็นหน้าของคนทำรึเปล่าครับ คิมจุนหันมาถาม

    ไม่เลย พอฉันจะมองฮยอกก็โดนผลักเข้ามาพอดี ซองมินตอบออกไปตามความจริง

    เรื่องนี้ไม่จบแค่ไล่ออกแบบเมื่อบ่ายแน่ ฮันกยองพูดขึ้นด้วยเสียงทรงอำนาจ

    พี่ครับ เห็นทีเราต้องเชือดไก่ เอิ่ม เชือดคนเลวให้ดูแล้ว ซีวอนพูดขึ้นแต่พอนึกขึ้นได้ว่า คนที่ตัวเองรักหน้าเหมือนไก่เลยเลี่ยงที่จะไม่พูดคำนั้น

    คำพูดนั้นทำให้นักศึกษาหลายคนเริ่มเข้าใจว่าฮยอกแจสำคัญมากขนาดไหน

    และนักศึกษาบางคนเริ่มที่จะใจหายเพราะกลัวความผิดที่ได้ก่อเอาไว้

    จะจัดการยังไงก็ตามสบายเลยแล้วกัน อาจารย์หนุ่มออกปากอนุญาตก่อนจะลงนั่งมองเฉยๆ ทั้งสี่คนหันไปโค้งขอบคุณเล็กน้อยและหันกลับมาจ้องคนอื่นๆด้วยแววตาดุดัน

    วันนี้คงมีคนชะตาขาดอีกแล้ว

    ว่าแต่จะให้ตายด้วยวิธีไหนดีนะ

    โยนลงเขาไปเลยดีไหม

    -----------------------------------------------------------

    Katomnam Talk:

    เรื่องนี้เม้นเท่ากันหมดทุกตอนเลย  เอิ๊กๆๆ  ชอบใจๆๆๆๆๆ

    แสดงว่านักอ่านที่รักยังอยู่กันครบทุกคนเลยเนอะ

    จุ๊บๆๆๆ

    ฝากเรื่องใหม่ด้วยค่ะ http://writer.dek-d.com/katomnam/story/view.php?id=576590 วอนฮยอก Jewel อัญมณีต้องห้าม(รัก)  คิคิ
    และอีกเรื่องค่ะ http://writer.dek-d.com/katomnam/story/view.php?id=576919 Trick กลเม็ด...เด็ดหญ้าอ่อน AllHyuk ค่ะ

    เจอกันอาทิตย์หน้าค่ะ ^^

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×