คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #151 : Loveless...CHAPTER 1
Chapter 1
“ไปขอโทษเขาซะ” เสียงหวานพูดออกมาเรียบๆในขณะที่นั่งอยู่หัวโต๊ะ ตาสวยไล่มองไปทีละคนอย่างหงุดหงิด
“ไม่มีทาง ตาแป๋วนายเลิกสั่งให้พวกเราไปขอโทษคนที่เราไปอัดซักทีเถอะ” คิมบอมตอบกลับพลางมองตาแป๋วๆของคนสั่ง ทำให้ฮยอกแจอมลมอย่างหงุดหงิด
“เลิกเรียกฉันว่าตาแป๋วซักทีเถอะ” ฮยอกแจตอบกลับอย่างระอา คิมบอมกลับไม่พูดอะไรแถมยังยิ้มมาให้อีกด้วย
“มีอะไรอีกล่ะวันนี้” ฮันกยองที่ก้าวเข้ามาในห้องประชุมออกปากถาม พลางลงนั่งข้างร่างบอบบางของฮยอกแจ
“พี่ฮันมาก็ดีแล้ว ฝากจัดการด้วยนะฮะ ฮยอกจะไปเรียนแล้ว” เสียงหวานว่าพลางลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเตรียมเดินออกไป
“ชิคกี้ แล้วนายไม่ชวนฉันไปเรียนเหรอ” ดงเฮร้องถามพร้อมกับลุกขึ้นวิ่งตามออกไป ในขณะที่คิบอมก็เดินตามไปเช่นกัน ฮันกยองเองที่เพิ่งมาถึงทำได้แค่สอบถามไปเรื่อยๆแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรรุ่นน้องซักคน
“อ้าวฮยอกแจ ทำไมวันนี้เข้าห้องช้าจัง” ซองมินเพื่อนที่มีหน้าตาน่ารักออกปากถาม พลางคลี่ยิ้มหวานไปให้กับเพื่อนสนิทที่เดินหน้าบูดเข้ามาด้านใน
“ชิคกี้ เดี๋ยวก่อน” ก่อนที่ฮยอกแจจะออกปากตอบซองมิน ก็มีเสียงเรียกของดงเฮดังขึ้นซะก่อน
“ว่าไงล่ะด๊อง” คนน่ารักหันมาถามอย่างเหนื่อยใจ
“ตั้งใจเรียนนะ แล้วพักเที่ยงจะมาพาไปทานข้าว” ดงเฮบอกยิ้มแย้มก่อนจะหอมแก้มใสโชว์เหล่าเพื่อนๆของฮยอกแจทั้งห้องโดยที่ซองมินเองก็ยืนมองนิ่งเช่นกัน
“จะไปไหนก็ไปเลยไป” ร่างบางออกปากไล่แต่ใบหน้าใสกลับขึ้นสีระเรื่อ คิบอมเองก็เดินเข้ามาหาพร้อมใบหน้าหล่อที่ระบายยิ้มอ่อนๆมาให้
“ไปเรียนสิคิบอม” ฮยอกแจว่าพลางยิ้มให้เล็กน้อย เห็นทีคนที่ดูเป็นผู้เป็นคนมากที่สุดก็คงจะเป็นคิบอมนี่แหละ
“ตั้งใจเรียนนะ เจ้าหญิง” เสียงทุ้มเอ่ยบอก พร้อมกับจับมือเล็กขึ้นมาจุมพิต ท่ามกลางสายตาเคลิบเคลิ้มของนักเรียนในห้องนั้นและสายตาไม่พอใจของใครบางคน
“คุณหนูใหญ่ เข้าเรียนได้แล้วค่ะ” อาจารย์สาวออกปากเรียกทำให้ขาเล็กรีบก้าวเข้าห้องไปทันที ในขณะที่ดงเฮกับคิบอมยืนรอจนร่างบางหายเข้าไปก่อนจะพากันเดินออกไปเรียนบ้าง
“ฮยอกแจ นายไม่อายเหรอไงที่ให้พวกนั้นมาทำฉากสวีทแบบนั้นหน้าห้องเรียนน่ะ” ฮีชอลออกปากถามพลางใช้สายตามองอีกฝ่ายทางหางตา
“ถามแบบนี้หมายความว่าไงน่ะ ฮีชอล” ฮยอกแจหันไปถามกลับอย่างไม่พอใจ หากแต่ใบหน้าสวยของอีกฝ่ายกลับไม่แสดงอารมณ์ใดๆทำเพียงแค่ยักไหล่กลับมาให้เท่านั้น
“ไปเถอะ ฮยอก” ซองมินว่าพลางดันหลังบางของเพื่อนให้เดินไปนั่ง
“ซองมิน ฮีชอลเขาไม่พอใจอะไรฉันแน่ๆเลย” ฮยอกแจหันไปกระซิบกับเพื่อนที่ตอนนี้ใช้ดินสอสีชมพูวาดรูปเล่นฆ่าเวลารอหมดคาบอยู่
“ไม่หรอกนายอย่าคิดมากไปเลย” ซองมินว่าแต่มือก็ยังไม่หยุดวาดรูป ในขณะที่ตาสวยของฮยอกแจมองเลยไปแล้วก็ต้องตกตะลึงตาค้างเมื่อภาพที่กำลังเห็นอยู่นั้นคือภาพเด็กผู้ชายสองคนยืนจับมือกัน หากแต่มีใครอีกคนยืนมองอยู่เบื้องหลัง
ซองมิน นายคิดอะไรอยู่
ออด…
ฮยอกแจได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ในใจจนกระทั่งออดที่ดังถึงเวลาพักกลางวันร้องขึ้น ทำให้ฮยอกแจเริ่มขยับตัวเล็กน้อย
“ไก่น้อย ผมมารับไปทานข้าว” คยูฮยอนนั่นเองที่ถลาเข้ามาเป็นคนแรก
“ยัยเตี้ย ลุกไปกินข้าวกันเถอะ” มินโฮอีกคนที่ส่งเสียงตามเข้ามา ทำให้ฮยอกแจชะงักมือไปเล็กน้อยก่อนจะหยิบสมุดเล่มเล็กใกล้มือเขวี้ยงใส่หัวของอีกฝ่ายไป
“เจ็บนะยัยเตี้ย” มินโฮว่า
“ก็เลิกเรียกฉันว่ายัยเตี้ยซักทีสิ” ฮยอกแจว่า
“คนสวยเก็บของเสร็จรึยัง” คิมจุนอีกคนที่เดินเข้ามาถามแล้วช่วยฮยอกแจถือหนังสือเอาไว้
“เสร็จแล้ว” เสียงใสว่าก่อนจะจับมือกับซีวอนเดินออกไป
“ซองมิน ไปเร็วเข้า” ร่างบางไม่ลืมที่จะหันกลับมาเรียกเพื่อนสนิทของตัวเอง ก่อนจะส่งกระเป๋านักเรียนไปให้น้องชายถือเอาไว้ คยูฮยอนแม้จะหน้าหงิกแต่ก็รับไปถือไว้อย่างไม่เกี่ยงงอนแม้แต่น้อย
“ว่าแต่พวกนาย ไม่มีเรียนบ่ายนี่นา” ระหว่างทางคนน่ารักก็ออกปากถามออกมาเหมือนนึกขึ้นได้ และที่สำคัญคืออิจฉาพวกรุ่นน้องที่ตอนบ่ายจะได้ออกไปเที่ยวเล่นกันจนหนำใจผิดกับตัวเองที่ต้องเข้าเรียนคร่ำเคร่งกว่าจะเลิกก็เข้าช่วงเย็นไปเสียแล้ว
“ถามแบบนี้แล้วก็ทำหน้าแบบนี้” ซีวอนเกริ่นขึ้น
“แสดงว่ากำลังอิจฉาเราอยู่ใช่ไหม”คยูฮยอนถามออกมา
“ก็ใช่น่ะสิ น่าอิจฉาจะตาย” ฮยอกแจรับออกไปตรงๆ
“เอางี้ไหม ยัยเตี้ย” อยู่ดีๆมินโฮก็หันมาถามก่อนจะจับไหล่เล็กเอาไว้แน่น มองจ้องเข้าไปในดวงตาสวย
“เอาอะไรล่ะ ไอ้โย่ง”
“นายก็โดดเรียนไปเที่ยวกับเราไง ตาแป๋ว” คิมบอมตอบออกมา
“ใช่เลย คนสวยก็ไปเที่ยวกับเราดีไหม” คิมจุนอีกคนที่สนับสนุนออกมา ฮยอกแจมองไล่ไปทีละคนก่อนจะระบายลมหายใจออกมาเมื่อมองเห็นเพื่อนสนิทมองอย่างรอคอยคำตอบเช่นกัน
“ซองมิน ไปเที่ยวกับฉันไหม” เสียงหวานออกปากถามพลางเดินเข้าไปกุมมือเพื่อนเอาไว้ ซองมินเหลือบมองคยูฮยอนเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้ารับอย่างเขินอาย
“โอเค ฉันจะไปเที่ยวกับพวกนาย”
“ชิคกี้ทางนี้” แค่ก้าวเท้าเข้าโรงอาหารหรู ดงเฮก็ยืนตะโกนโวยวายลั่นตรงที่นั่งวีไอพีที่ถูกจัดเอาไว้
“มันจะเรียกทำไม รู้อยู่แล้วว่าต้องนั่งตรงนั้น” ฮยอกแจหันไปบ่นกับซองมินที่ตอนนี้ก็กำลังหัวเราะกับท่าทางนั้นอยู่เช่นกัน
“ด๊องก็ร่าเริงแบบนี้มานานแล้วนี่” ซองมินพูดขึ้น
“ร่าเริงเหรอมิน ฮยอกว่ามันบ้ามากกว่า” เสียงหวานตอบกลับพร้อมกับเดินเลยไปนั่งข้างคิบอมแทนที่จะเป็นดงเฮ ซองมินเองก็เดินตามแต่ก่อนจะได้นั่งคยูฮยอนก็เดินเข้ามาแตะมือที่กำลังจับเก้าอี้ของซองมินเอาไว้ ทำให้ซองมินเงยหน้าขึ้นไปมองหัวใจเต้นระรัวไม่หยุด
“พี่มินเชิญนั่งครับ” แล้วคยูฮยอนก็พูดกับซองมินเสียงนุ่ม พลางเลื่อนเก้าอี้อีกตัวที่ไม่ได้อยู่ติดกับฮยอกแจออก ซองมินเองก็ยิ้มเขินก่อนจะลงนั่งในขณะที่คยูฮยอนรีบดึงเก้าอี้ข้างฮยอกแจออกแล้วทรุดตัวลงนั่งทันที ทำให้ซองมินที่ตอนแรกดีใจกลับเจ็บปวดอยู่ลึกๆ
ที่แท้นายก็ต้องการนั่งข้างฮยอกแจน่ะเหรอ
“ทานอะไรดี ฮยอก” ฮันกยองถามเสียงนุ่มโดยที่ไม่ได้สนใจเลยว่าคนรอบข้างจะโวยวายกันเสียงดังขนาดไหน
“ฮยอกอยากกินปลาดิบอ่ะพี่ฮัน” ได้ทีคนตัวเล็กเลยอ้อนใหญ่ จบคำตอบของฮยอกแจคนอื่นๆก็ลุกพรึ่บหายออกไปทันที ทำให้ฮยอกแจต้องหันไปมองหน้ากับซองมินก่อนจะหัวเราะออกมา
“มาแล้ว อันนี้ปลาดิบญี่ปุ่น” มินโฮวิ่งเข้ามาคนแรกแล้ววางลงตรงหน้า
“ขอบใจนะ” ตาสวยทอประกายสดใสเมื่อเห็นของกินที่ชอบวางอยู่ตรงหน้า มือเล็กหยิบตะเกียบขึ้นมาเตรียมคีบแต่ก็ถูกใครบางคนคีบปลาดิบชิ้นนั้นมาจ่อไว้ตรงปากอิ่มพอดี
“^_^” ไม่มีคำพูดใดๆมีเพียงแค่รอยยิ้มอ่อนโยนจากคิบอมเท่านั้น ฮยอกแจเองก็ยิ้มกว้างก่อนจะอ้าปากรับเช่นกัน
“ไก่น้อย กินของคยูด้วยสิ” ไม่วายคนที่ตามมาทีหลังก็พยายามบังคับป้อนกันใหญ่ จนตอนนี้แก้มสวยสองข้างพองออกจนไม่มีที่ให้รับอาหารได้อีกแล้ว มือเล็กยกขึ้นห้ามคิมบอมกับคิมจุนที่ยื่นมาพร้อมกันก่อนจะส่ายหน้าน้อยๆ เป็นการบอกว่าไม่ไหวแล้ว ทั้งสองหนุ่มก็ละมือออกไปอย่างว่าง่ายเช่นกัน
“อ่า พวกนายจะฆ่าฉันเหรอไงเนี่ยยัดเอาๆ” ฮยอกแจส่งเสียงว่าทันทีที่กลืนลงคอ
“ก็ฮยอกบอกว่าอยากกินนี่นา” ฮันกยองที่เป็นคนบังคับป้อนชิ้นสุดท้ายเข้าไปเอ่ยบอกแล้วยิ้มแหยๆกลับมาให้
“ซองมินก็นั่งว่าง ป้อนซองมินบ้างก็ได้” ฮยอกแจพูดออกมาแล้วดูดน้ำเข้าไปอึกใหญ่
“เราไม่ป้อนคนอื่นนอกจากนายหรอก” คยูฮยอนพูดออกมาแล้วลุกพรวดเดินหายไปทันที ทำให้ร่างบางที่มองตามไปตามอารมณ์ของน้องชายแทบไม่ทัน
“มันเป็นบ้าอะไรของมันวะ” ฮยอกแจสบถออกมาแล้วมองหน้าคนอื่นเพื่อขอคำตอบแต่ก็ไม่มีใครสามารถตอบคำถามนั้นได้
“ฉันไปดูเอง” ซองมินเสนอตัวขึ้นมาแล้ววิ่งหายออกไปอีกคน
“ซองมินชอบคยูฮยอนเหรอ” ซีวอนถามออกมาหลังจากที่มองตามไปจนลับสายตา
“ไม่รู้เหมือนกันน่ะ ทำไมเหรอ” ฮยอกแจย้อนถามอย่างไม่เข้าใจกับสายตาที่ทุกคนหันไปมองหน้ากันเอง
“มีคนเจ็บอีกแล้วสินะ”
-----------------------------
Katomnam Talk:
น้องๆทุกคนคะ ใครรอเรื่องอะไรตามดูตามวันได้เลยนะคะ
ต้มมีเรื่องจะถามค่ะ
ถ้าต้มไม่แต่งเอ็นซีแล้ว จะมีคนอ่านอยู่ไหมคะ
บอกต้มหน่อยน๊า!!!
ถ้าจะมีเอ็นซีจริงๆ ต้มจะส่งให้คนที่เม้นท์ให้ต้มตั้งแต่แรกนะคะ
เพราะว่าคนอื่นที่เข้ามาขอเอ็นซีทีหลัง ต้มรู้สึกว่ามันไม่แฟร์เลย
มีเอ็นซีถึงเม้นท์ ต้มไม่อยากให้คนอ่านเม้นท์เพราะอยากได้เอ็นซี แต่ต้มอยากให้เม้นท์เพราะเนื้อหามากกว่า
ปล. ต้มก็กลัวถูกจับเหมือนกันนะคะ เดี๋ยวนี้กระทรวงไอซีที เขาเอาจริง
ความคิดเห็น