ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic SJ Yaoi]ปฏิบัติการณ์ของคนรักไก่{?? x Hyuk}

    ลำดับตอนที่ #142 : Special Part2- Darkness ~27~

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.67K
      0
      23 ต.ค. 52

    ขอบใจพวกนายสองคนมากนะ ไปพักผ่อนเถอะ คังอินหันไปบอกนิชคุณกับซึงรีที่เดินตามมาทีหลัง

    แต่ว่าพี่ฮยอกแจ ซึงรีออกปากแย้งหากแต่ถูกขัดไว้เสียก่อน

    พี่ไม่เป็นไรหรอก พวกนายไปนอนเถอะแล้วเสร็จงานค่อยมานะ ร่างบางพูดพร้อมกับเดินเข้าไปกอดน้องชายทั้งสองเบาๆ

    ดูแลตัวเองนะครับ แล้วก็ต้องจำใจกลับไป

    เข้าไปข้างในกันเถอะ ชินดงพูดกับน้องอย่างใจดีแล้วพากันเดินหายเข้าไปในห้องพักรวมพิเศษ

    แต่ละคนหน้าเยินกันทั้งนั้นเลย คังอินเดินไปตามเตียงต่างๆแล้วบ่นออกมา ฮยอกแจเพียงแค่เดินตามห่างๆเท่านั้น น้ำตาที่คิดว่าจะไม่ไหลกลับไหลลงมาอีกรอบอย่างไม่อาจห้าม

    นายอย่าร้องไห้สิ ถ้าพวกนั้นตื่นมารู้ว่าพวกฉันพานายมาเสียใจนะ พวกฉันต้องตายแน่ๆ คังอินปลอบด้วยมุขตลกเล็กน้อย ฮยอกแจคลี่ยิ้มกลับไปให้หากแต่น้ำตาก็ยังคงไหลอยู่ดี

    พี่ทึกฮะ ฮยอกยังไม่ได้ไปอเมริกาเลยน๊า ตื่นมาดูสิฮะ ร่างบางลงนั่งที่ข้างเตียงของพี่ใหญ่ของวงแล้วออกปากพูดพร้อมกับจับมืออีกฝ่ายเอาไว้ถ่ายทอดความรักลงไปจนหมด หากแต่ก็ไม่มีวี่แววว่าอีทึกจะตื่นขึ้นมาแต่อย่างไร

    พี่ซิน ตื่นขึ้นมาวางแผนเพี้ยนๆของพี่อีกสิฮะ ฮยอกรออยู่นะ แล้วก็เดินไปเตียงถัดไป ฮีชอลเองมีผ้าพันแผลไปทั่วตัว ดูคนที่จะโดนน้อยที่สุดน่าจะเป็นเรียวอุคกับเยซอง

    ฮยอก อย่าร้องไห้เลยไปนั่งเฉยๆเถอะ คังอินเมื่อเห็นรุ่นน้องเริ่มสะอื้นไม่หยุดก็รีบเข้ามาโอบไหล่บางออกไปมุมห้อง

    ผมไม่เป็นไรหรอก ผมอยากจะนั่งเฝ้าทุกคนแต่ผมก็ทำไม่ได้ ฮยอกแจว่าแล้วทำเพียงแค่เดินตามไปเตียงต่างๆก่อนจะหยุดลงที่เตียงของซีวอนที่เจ็บหนักเอาการแล้วทรุดลงนั่ง มือเล็กกุมมือใหญ่เอาไว้วางใบหน้าหวานทาบลงไปพร้อมกับหลับตาพริ้ม

    ผมจะนอนเฝ้าเองฮะ บอกออกไปทั้งๆที่ยังหลับตาอยู่ คังอินกับชินดงได้แต่ถอยออกไปนั่งมองห่างๆอยู่บนโซฟามุมห้องเท่านั้น

     

    โอ๊ย ท่ามกลางความเงียบที่เข้าปกคลุม หากแต่แสงแดดก็ยังคงสาดส่องเข้ามาด้านใน พร้อมๆกับเสียงร้องของใครบางคนทำให้ฮยอกแจเด้งตัวขึ้นไปหาแทบไม่ทัน

    เรียว นายเจ็บตรงไหนบ้าง เสียงหวานออกปากถามในขณะที่เรียวอุคอ้าปากค้างเมื่อมองเห็นภาพของคนตรงหน้าเต็มตา

    ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆที่เห็นหน้าพี่ฮยอกแจ เรียวอุคพึมพำกับตัวเองพลางยกแขนข้างที่ไม่เจ็บไปหยิกแขนของตัวเองอีกฝั่งแล้วก็ต้องหน้าเหยเมื่อรู้สึกเจ็บ

    ทำอะไรของนายน่ะ ฮยอกแจถามเสียงกลั้วหัวเราะก่อนจะเดินไปกดเรียกหมอเข้ามา

    พี่ยังไม่ไปอเมริกาอีกเหรอ เรียวอุคเอ่ยถาม

    ถ้าไปแล้วจะเห็นไหม ฮยอกแจว่าก่อนจะถอยออกมาให้คุณหมอดูอาการของคนเจ็บ

    ไม่เป็นไรแล้วครับกินยาแก้ปวดเดี๋ยวก็หาย หมอหนุ่มหันมาบอกแล้วเดินออกจากห้องไป ฮยอกแจยิ้มรับเท่านั้นก่อนจะเดินมานั่งเคียงข้างกับเรียวอุค

    ผมขอโทษนะครับ แต่ผมรักพี่ เรียวอุคก้มหน้าพูดอย่างสำนึกผิด ฮยอกแจก็ได้แต่ส่ายหน้าไปมาเท่านั้น

    พี่ไม่โกรธแล้ว ร่างบางว่านั่นทำให้คนเจ็บบนเตียงประคองตัวเองลุกขึ้นนั่งแล้วอ้าแขนออกเพื่อรอรับร่างของฮยอกแจให้เข้าไปสู่อ้อมกอด ฮยอกแจเองก็กอดตอบเรียวอุคเช่นกันแต่ทว่ากอดไว้เพียงหลวมๆเท่านั้นด้วยห่วงอาการบาดเจ็บของอีกฝ่าย

    หิวน้ำ เยซองที่นอนอยู่เตียงข้างเอ่ยบอกเสียงแหบทั้งๆที่ยังไม่ลืมตาตื่นนอนด้วยซ้ำ ฮยอกแจผละออกจากร่างของเรียวอุคทันทีเพื่อไปประคองร่างของเยซองให้ลุกขึ้นมา

    คุณพยาบาลทำไมหน้าเหมือนคนรักผมจังเลย เยซองออกปากถามพยายามจะขยี้ตาตัวเองให้ลืมได้มากที่สุดแต่ก็ทำไม่ได้ หลอดถูกจ่อไปที่ริมฝีปากของเยซองก่อนที่ร่างสูงจะดูดน้ำเข้าไปอึกใหญ่

    เหมือนมากไหมฮะ ฮยอกแจแกล้งถามต่อ

    เสียงก็เหมือนนะครับ เยซองตอบแล้วลืมตาโพลงขึ้นมาก่อนจะอ้าปากค้าง

    ฮยอกแจจริงๆเหรอ

    ก็ผมน่ะสิฮะ ฮยอกแจว่าแล้วถูกเยซองดึงเข้าไปกอดอีกคน

    เบาๆสิฮะ เดี๋ยวเจ็บหรอก ร่างบางขืนตัวเอาไว้เล็กน้อยแต่ก็ปล่อยให้อีกฝ่ายกอดจนพอใจ

    ขอโทษนะขอโทษ น้ำเสียงทรงเสน่ห์เอ่ยบอกทำให้ฮยอกแจยิ้มรับทั้งน้ำตา

    พอเถอะฮะ พักเถอะ ฮยอกแจว่าก่อนจะดันตัวออกแล้วกดเรียกหมอมาอีกครั้ง คุณหมอคนเดิมก้าวเข้าในเวลารวดเร็ว

    ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้วเช่นกันครับ หมอหนุ่มเอ่ยบอกก่อนจะก้าวออกไปอีกครั้ง

    เจ็บชะมัด เสียงบ่นแปล่งๆดังตามมาทำให้เรียวอุค เยซองและฮยอกแจหันไปมองเตียงของฮันกยองอย่างพร้อมเพรียงกัน

    นี่ฉันตายแล้วเหรอเนี่ย นางฟ้าหน้าเหมือนฮยอกแจเลย หนุ่มจีนปรือตาขึ้นมามองก่อนจะเพ้อออกมา นั่นทำให้เรียวอุคกับเยซองขำพรืดกันออกมาอีกครั้ง แต่ก็ต้องหยุดหัวเราะเมื่อไปกระทบกับบาดแผล

    นางฟ้าที่ไหนฮะ ผมยังไม่ตายซักหน่อย ฮยอกแจเองก็ระบายยิ้มอ่อนๆก่อนจะประคองร่างของฮันกยองให้ลุกขึ้นนั่ง

    สงสัยอั๊วจะซี้เลี้ยว หนุ่มจีนว่าพลางทำหน้าอยากตาย หากแต่เสียงของเรียวอุคกับเยซองขัดเอาไว้ได้ซะก่อน

    พี่ฮันก่อนจะโวยวายลืมตามาดูก่อนได้ไหม ทั้งสองคนประสานเสียงพร้อมกันทำให้ฮันกยองลืมตาขึ้นมามองอย่างอัตโนมัติ

    ยอดรักของพี่


    ----------------------------------------

    Katomnam ขอบ่นค่ะ

    กรี๊ดมากค่ะ มีน้องส่งเมลล์ไปบอก

    ขอบคุณมากค่ะ

    เจ๊เลยจัดการลบออกไปหมดเลย

    ใครที่เข้ามาอ่านทีหลัง

    อย่าว่าเจ๊นะคะ  เจ๊มั่นใจว่านักอ่านที่น่ารักของเจ๊ไม่แจ้งแน่นอน

    แต่ใครแจ้งไม่รู้

    ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

    ร้องไห้ดีกว่า  เชอะ

    อัพด้วยความเซ็งสุดใจ

    รักทุกคนค่า

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×