คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #138 : Part 2.... ~Chapter 48~
Chapter 48
“เป็นไงบ้าง” พวกลีทึกถลาเข้ามหาน้องชายทั้งสามทันทีที่ประตูเปิดออกมา
“พวกพี่เขาเปลี่ยนไปแล้วจริงๆครับ” แค่คำพูดนั้นก็ทำให้แต่ละคนต้องปลีกตัวเองเข้าห้องไป เพื่อหาทางออก
00.43
แกร๊ก…
เสียงไขประตูเข้ามาในห้องพัก พร้อมกับร่างของฮีชอลและฮันกยองที่ก้าวเท้าเข้ามายังด้านใน
พรึ่บ…
“ทำไมกลับช้าฮะ วันนี้ไม่มีงานนี่นา” ฮยอกแจที่ออกมานอนรอด้านนอกเอ่ยถาม
“แล้วฮยอกจะรู้ไปทำไม” ฮีชอลถามกลับ ไม่สนใจความรู้สึกของอีกฝ่ายซักนิด
“ทำไมพี่ซินพูดแบบนี้ฮะ ฮยอกรอตั้งนานนะ” เสียงหวานเอ่ยตัดพ้อ ฮันกยองเองก็ต้องหลบตาสวยของคนรักไปอีกทางเช่นกัน
“พี่ขอร้องนายให้รอเหรอไง” ฮีชอลตวาดกลับ นั่นทำให้ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อยแต่ก็ยังคงฝืนยิ้มกลับไป
“แต่ทุกที ฮยอกก็รอนี่ฮะ” คำตอบนี้ทำให้ฮีชอลต้องนิ่งไปภาพในอดีตไหลวนกลับเข้ามาตอกย้ำการกระทำของตัวเอง
“ต่อจากนี้ไป ไม่ต้องมารอฉันอีก” เสียงหร้าวตอบกลับมา ก่อนจะเดินเฉียดไหล่บางกลับเข้าห้องของตัวเองไป
“พี่ฮันไปนอนเถอะฮะ ฮยอกคงรบกวนมากไป” เสียงหวานพูดราบเรียบ ขาเรียวพาร่างอันบอบช้ำเพื่อเข้าไปในห้องของตัวเอง
หมับ…
แต่ยังไม่ทันที่จะก้าวเท้าเข้าไปในห้อง ร่างบางก็ถูกรวบมากอดไว้ แขนแกร่งรัดเอวบางอย่างโหยหา
“ฮยอกแจ พี่ขอโทษ” ฮันกยองพูดชิดริมใบหูขาว น้ำตาหยดใสไหลลงมาอาบแก้มเนียนของฮยอกแจไม่ขาดสาย
“ไม่เป็นไรฮะ พี่มีสิทธิ์เลือก” ตอบกลับแล้วแกะแขนแกร่งออกจากเอวของตัวเอง
“ไม่นะฮยอก พี่ขอโทษ ขอโทษที่ทำลายความเชื่อใจของฮยอก” ฮันกยองรีบบอกแล้วรั้งเอวบางเข้าหาอีกรอบ แม้ร่างของแชยอนจะน่าสัมผัสแค่ไหนแต่หัวใจกลับไม่เคยเรียกร้องเท่าคนตรงหน้าแม้แต่น้อย
“ไม่เป็นไรหรอกฮะ ทำตามใจของพี่เถอะ” ตอบกลับก่อนจะปาดน้ำตาออกลวกๆ
“ฮยอก อย่าเสียใจเพราะพี่ พี่มันเลวเกินไป” ฮันกยองบอกอย่างเจ็บปวด เขาตอบตัวเองได้อย่างมั่นใจว่ารักใครกันแน่ หากแต่ความรับผิดชอยก็ต้องมีอยู่ด้วยควบคู่เสมอกันไป
แล้วใครกันเล่าที่จะรับผิดชอบหัวใจอันบอบช้ำนี้…
แค่ได้ฟัง มือเล็กก็แกะแขนแกร่งออกจากเอวของตัวเองแล้วเดินเข้าไปทันที มีเพียงแค่ร่างสูงที่ยืนก้มลงมองต่ำอย่างไม่รู้จะหาทางออกทางไหนดีเช่นกัน
“ฮยอก พี่รักนายนะ”
“ฮึกๆ” แค่ปิดประตูลงกลอนเท่านั้น เสียงสะอื้นที่พลันกลั้นมาตั้งแต่ข้างนอกก็ถูกเปล่งออกมา ทำให้เหล่าเมะที่นอนกองรวมกันต่างตื่นขึ้นมาหากแต่ยังไม่มีใครซักคนที่จะขยับตัว
“เพราะผมเป็นผู้ชาย พี่ถึงได้ไม่รักผมงั้นเหรอฮะ” เสียงหวานเอ่ยพูดกับตัวเองชันเข่าขึ้นมานาบใบหน้าลงไปปล่อยให้น้ำตาไหลริน
ซองมินที่นอนอยู่ข้างดงเฮได้แต่ลืมตามองหน้ากันผ่านความมืด ไม่รู้ว่าสมควรจะทำอะไรก่อนด้วยซ้ำ
ไม่ใช่หรอกฮยอก ถึงนายจะเป็นผู้ชายเราก็รักนายนะ
“หรือเพราะผมมันน่าเบื่อแล้วพี่ถึงได้เปลี่ยนไป” เสียงใสยังคร่ำครวญกับตนเองปนเสียงสะอื้นต่อไป
ไม่ใช่นะฮยอก นายไม่เคยน่าเบื่อซักวัน
“พวกพี่หมดรักผมแล้วจริงๆน่ะเหรอ”
พวกเราตอบแทนเขาสองคนไม่ได้หรอกฮยอก
“ฮึกๆ” แล้วก็เหลือเพียงแต่เสียงสะอื้นเท้านั้นที่ทำให้ทุกคนรับรู้ว่าฮยอกแจยังคงไม่ได้นอน
หมับ…
ร่างบอบบางถูกโอบเข้าไปกอดไว้อย่างอบอุ่นในอ้อมแขนของคยูฮยอนที่นอนอยู่ใกล้ที่สุด ไม่มีเสียงปลอบใดๆมีเพียงแต่มือใหญ่ที่ลูบไปบนกลุ่มผมนิ่มอย่างอ่อนโยนเท่านั้น
“ร้องเถอะฮะ ถ้ามันจะทำให้พี่สบายใจ” เสียงทุ้มกระซิบชิดริมใบหู แล้วจับให้หัวกลมๆของฮยอกแจซบลงไปที่อกกว้างของตนเอง น้ำตาหยดใสไหลออกมาไม่ขาดจนเปียกเสื้อนอนของอีกฝ่ายจนชุ่มไปหมด ไม่นานนักร่างบางก็หลับไป ท่ามกลางความอบอุ่นที่รายล้อมหากแต่ก็ไม่สามารถบรรเทาความเจ็บปวดนั้นได้เลย
“หลับไปแล้วเหรอ” ลีทึกส่งเสียงออกมาจากความมืด
“ครับ” คยูฮยอนตอบรับ
“ฉันจะพาไปนอน” ซีวอนว่าแล้วอุ้มร่างบางในอ้อมกอดของน้องชายขึ้นไปวางไว้บนเตียงนุ่ม
“พวกพี่เขาเปลี่ยนไปแล้วจริงๆน่ะเหรอ” เรียวอุคร้องถามอย่างไม่อยากเชื่อเลย แต่การที่ทำให้ฮยอกแจร้องไห้ได้ขนาดนี้ก็คงจะเป็นคำตอบที่สามารถยืนยันคำถามนั้นได้
“นอนเถอะ พรุ่งนี้เรามีงานนะ” ลีทึกพูดตดบทเพื่อไม่ให้น้องๆต้องคิดมากเกินไป
“ครับ” ซองมินและดงเฮรับคำพร้อมกันต่างคนต่างเอาแขนมาพาดไว้บนเอวบาง พยายามถ่ายทอดความรักที่มีไปให้ได้มากที่สุด
“ผมนอนไม่หลับ” เสียงของคิบอมดังแทรกขึ้นมาในความเงียบ โดยที่เจ้าตัวก็รู้ว่าคนอื่นๆก็ยังคงนอนไม่หลับเช่นกัน
“จะทำยังไงให้ฮยอกไม่ต้องร้องไห้อีกดี” ดงเฮถามขึ้นเสียงเบาเพราะกลัวว่าคนที่นอนอยู่ข้างๆจะตื่น
“อยู่ข้างๆฮยอกไง ให้ฮยอกไม่ต้องรู้สึกว่าโดดเดี่ยว” เรียวอุคเสนอขึ้นมา หนสุดท้ายก็ไม่มีใครสามารถข่มตานอนหลับได้เลย
“แต่เราก็ไม่ได้อยู่กับฮยอกตลอดเวลา” ซองมินแย้งขึ้นมา ขนาดตอนที่เราเข้านอนพร้อมกันฮยอกแจยังสามารถที่จะลุกออกจากห้องไปรอฮันกยองกับฮีชอลได้เลย
“งั้นเราก็รออยู่ที่เดิม รอให้ฮยอกกลับมาหาเราเอง” ซีวอนพูดขึ้นมา
“เราทำอะไรไม่ได้หรอก นอกจากปลอบใจ” คิบอมว่าขึ้นบ้างแล้วปิดตาคมลงหากแต่ก็ยังไม่หลับ เพียงแค่ตัดบทสยทนาเท่านั้น
แล้วคนที่นอนอยู่ห้องข้างๆเล่า หลับลงกันเหรอไง…
-------------------------------------------------------
Katomnam Talk
สนใจทางนี้หน่อยค่า!!!!!!
ใครที่ยังไม่ได้ส่งเมลล์มาที่ต้มให้เล่นเกมส์ ทุกคนสามารถส่งมาได้อยู่นะคะ
ทำไมคนส่งน้อยจัง แง๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
น้อยใจมากมาย
ใครที่ส่งมาแม้จะไม่ได้กระเป๋าแต่ต้มจะมีซีดี ไรท์โอพีวีในเครือกาต้มน้ำให้นะคะ
ปล. บางอันไม่ได้เอาลงที่ไหนนะคะ
จุ๊บๆๆๆ
ความคิดเห็น