คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #122 : Special Part2- Darkness ~20~
Chapter 20
“พี่ฮยอกแจครับ” นิชคุณวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาหาร่างบางที่นั่งเหม่ออยู่หน้าจอโทรทัศน์ภาพของฮันกยองที่หวิดตายยังคงติดอยู่ในแก้วตาสวย
“ห๊า ว่าไง” ใบหน้าหวานสะดุ้งก่อนจะหันมาถามคนเรียกอย่างตกใจ
“พี่ดูข่าวนี่สิ” นิชคุณพูดแล้วรีบยื่นหนังสือพิมพ์ให้ดู
ตระกูลชเว ล้มไม่เป็นท่า
ร้อนถึงซีวอนต้องเอาเงินเก็บมาช่วยครอบครัว
แต่ก็เปล่าประโยชน์
เพราะศาลสั่งฟ้องล้มละลาย!
“เกิดอะไรขึ้นน่ะ” มือเล็กสั่นเทาพร้อมกับเงยหน้าถามอีกฝ่ายอย่างไม่เข้าใจ ภาพซีวอนที่เด่ยชัดกลางข่าวพร้อมใบหน้าหมองเศร้าทำให้ฮยอกแจรู้สึกหดหู่ตามไปด้วย
“ผมเพิ่งรู้เมื่อเช้าเหมือนกันครับ ไม่รู้ว่าเกิดขึ้นได้ยังไง” ร่างสุงตอบพร้อมกับอ้าแขนออกรอรับร่างบางที่โผเข้ามากอดไว้อย่างแนบแน่น
“แล้วซีวอนจะเป็นยังไงบ้าง”
กริ๊งๆๆ
เสียงโทรศัพท์บ้านดังลั่นเรียกให้ฮยอกแจหันไปมองได้ไม่ยากและก็เป็นฝ่ายลุกไปรับด้วยตัวเอง
“ครับ”
‘พี่ฮะ แย่แล้วพี่วีวอนจะโดดตึก’ เสียงซึงรีดังมาอย่างร้อนรนตามสาย ในขณะที่ได้ยินเสียงร้องห้ามไปด้วยเช่นกัน ภาพในจอโทรทัศนืฉายชัดถึงใครอีกคน
“ซีวอน” เสียงหวานพูดออกมาอย่างแผ่วเบาก่อนที่เจ้าตัวจะวิ่งไปหยิบกุญแจรถแล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว
ซีวอนนายอย่าทำอะไรบ้าๆนะ
“ซีวอนแกอย่าทำแบบนี้สิ” ลีทึกตะโกนดังลั่นอยู่บนดาดฟ้าที่ซีวอนยืนอยุ่ริมด้านบนอย่างหว่ดเสียงบรรดาแฟนคลับต่างพากันรุมล้อมอยู่ด้านล่างหากนักร้องขวัญใจจะโดดลงไป ก็ขอให้ตัวเองได้ช่วยรองรับบ้าง
“ซีวอนกลับเข้ามานะเว้ย” ฮันกยองเรียกน้องอีกคน
“พี่อย่ามายุ่ง” ร่างสูงตะคอกกลับมาด้วยใบหน้าบึ้งตึง
“ซีวอนเราช่วยนายได้นะ” คิบอมอีกคนที่พยายามจะช่วย
“แกจะช่วยอะไรฉันได้” แค่นเสียงตอบกลับมาอย่างหมดอาลับตายอยาก จนเพื่อนในวงเริ่มร้อนรนกันเข้าไปอีก คังอินกับชินดงก็นั่งแทบไม่ติดมือไม้สั่นกดโทรหาฮยอกแจตลอดเวลา แต่จะมีคนรับได้อย่างไรในเมื่อ ฮยอกแจลืมโทรศัพท์ไว้ที่บ้าน
“ให้ฉันเข้าไปในนั้น” ฮยอกแจพยายามฝ่าด่านตำรวจเพื่อขึ้นไปยังชั้นดาดฟ้าที่เห็นร่างสูงคุ้นตายืนอยู่
“ไม่ได้ครับ”
“ฉันจะเข้าไป ถอยไปเดี่ยวนี้นะ” ฮยอกแจตวาดลั่นพร้อมกับผลักตรวจกระเด็นไปคนละทาง ขาเรียวรีบเร่งพาตัวเองขึ้นไปให้เร็วที่สุด
“แฮ่กๆ” เสียงหอบอย่างเหนื่อยหนักของฮยอกแจไม่ได้ทำให้เจ้าตัวอยากจะหยุดวิ่งแม้แต่น้อยยังคงสาวเท้าวิ่งต่อไปอย่างไม่หนุดหย่อน
ผลัวะ…
ประตูบ้านนั้นถูกเปิดออกพร้อมๆกับร่างอ่อนแรงของผู้มาเยือน
“ฮยอกแจ” ทุกคนต่างเรียกแต่สายตาของฮยอกแจกลับพุ่งตรงไปที่ซีวอนเพียงคนเดียวเท่านั้น
“ซีวอนจะทำอะไรน่ะ” ร่างบางสูดหายใจเข้าปอดลึกๆแล้วออกปากถาม ใบหน้าหวานแดงก่ำจากอาการเหนื่อยอ่อน
“นายจะสนใจทำไม” ตอบกลับมาอย่างไม่ใส่ใจจนหัวใจดวงน้อยเจ็บช้ำ
“ที่นายกล้าพูดแบบนี้เพราะฉันไม่มีความหมายแล้วสินะ” ฮยอกแจถามเสียงเรียบหากแต่รู้สึกเจ็บปวดอย่างมากมายแต่จะแสดงออกได้อย่างไรกัน
“ใครกันแน่ที่ไม่มีความหายต่อกัน”
“ซีวอน นายจะมาพูดเหมือนฉันเป็นคนผิดไม่ได้หรอกนะ” ฮยอกแจขึ้นเสียงสูงจนลืมดูสภานการณ์ไปเลยว่าตนเองมาทำอะไรที่นี่
“เอาเถอะ นายอยากจะด่าอะไรฉันก็เชิญตามสบายเลย” ซีวอนพูดพร้อมกับค่อยๆปล่อยน้ำตาให้ไหลริน หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบหากแต่ทิฐิยังคงมากล้น
จะยอมให้ซีวอนตายได้จริงๆน่ะเหรอฮยอกแจ
“เรื่องแค่นี้นายก็ยอมแพ้ซะแล้วเหรอ” ฮยอกแจถามออกไป
“คนรักห่างเหินไม่เหลียวแล กับครอบครัวที่ย่ำแย่ขนาดนี้นายพูดว่าแค่นี้เหรอ” ซีวอนหันมาตะคอกกลับพร้อมกับเขยิบไปชิดริมมากขึ้น ร่างบางยืนมองนิ่งเบยิกตาค้าง
“ซีวอนถอยกลับมานะ” ซองมินตะโกนเสียงดัง
“ซีวอนแกยืนริมไปแล้วนะโว้ย ถอยเข้ามา” เยซองร้องห้ามอีกคน
“ไอ้วอนอย่าทำอะไรบ้าๆนะ” เรียวอุคอีกคน
“พี่วีวอนผมจะช่วยพี่เองนะ กลับข้ามาเถอะ” คยูฮยอนร้องเรียกคนเป็นพี่เสียงดังลั่นแต่ก็ไม่ได้ทำให้วีวอนคิดได้แม้แต่น้อย
“ถ้านายอยากตายมากนักมายืนให้คนห้ามทำไมเล่า” ฮยอกแจแผดเสียงผ่าขึ้นมาทำให้ทุกคนหันไปมองอย่างตกใจ
“ฮยอกแจ เรารู้ว่านายเกลียดเราแต่ขอร้องอย่าทำแบบนี้ในเวลานี้” ลีทึกออกปากห้าม
“เขาอยากให้ผมตาย ผมก้จะตาย” จบคำร่างทั้งร่างก็ปล่อยตัวลงสู่พื้นดินด้านล่าง
“ซีวอน!!!” ฮยอกแจกรีดร้องสุดเสียงก่อนจะหมดสติไปในอ้อมแขนของฮันกยองที่เข้ามารับเอาไว้ทัน
-------------------------------------------
Katomnam Talk:
อ่า ขอโทษที่หายไปนานค่ะ
ตารางรวนหมดเลยเพราะเนตเน่า
งอแงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อย่าโกรธต้มน๊า วันนี้วันเกิดต้มค่า
รักทุกคนเช่นเคย
ความคิดเห็น