คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #108 : Part 2.... ~Chapter 36~
Chapter 36
“อะไรคือทำยังไง” แจจุงหันขวับไปถามทันทีที่ได้ยินคำถามของยุนโฮ
“ก็อย่างที่ถามนั่นแหละ จะให้พูดอะไรมากมายฮะแจจุง” ยุนโฮถามกลับอย่างมีน้ำโหไม่แพ้กันคนอื่นๆที่ทำทีเดินออกไปแล้วไม่ได้ไปไหนไกลกลับยืนฟังบทสนทนานั้นอย่างอยากรู้อยู่ในห้องของฮยอกแจกันทุกคน
“ก็นั่นแหละ นายมาถามแล้วมันจะได้อะไรขึ้นมา” แจจุงขึ้นเสียงเถียงกลับมือข้างที่ไม่ได้ถูกพันธนาการไว้ยกขึ้นมาเท้าเอวตั้งท่าหาเรื่องอีกฝ่ายอย่างไม่ยอมเช่นกัน ส่วนอีกคู่ก็ได้แต่ลงนั่งมองรุ่นพี่สองคนเถียงกัน
“ก็ได้ถามไง” พูดจบก็ทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาอย่างหงุดหงิดแต่คงลืมไปว่าข้อมืออีกข้างติดอยู่กับอดีตคนรักทำให้แจจุงเซลงไปนั่งบนตักของยุนโฮอย่างไม่ตั้งใจ คนที่แอบมองยกมือกลั้นขำกันถ้วนหน้า
“ฮ่าๆๆๆ” แต่คนที่นั่งมองอยู่ข้างนอกสองคนกลับระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
“หุบปาก!” ทั้งแจจุงและยุนโฮตวาดน้องอีกสองคนออกมาพร้อมกันแล้วเบือนหน้าหนีกันไปคนละทาง
“ฉันว่าเค้าก็เข้ากันดีออกนะ” ฮยอกแจหันไปกระซิบกับเรียวอุค
“นั่นสินะ พูดเหมือนกันเป๊ะ” เรียวอุคสนับสนุนแต่ก็ยังคงแอบฟังต่อไป
“เอ๊ะ ยูชอนฉันบอกนายแล้วไงว่าฉันจะไปน๊อน” แต่เสียงจุนซูก็ขัดคนวิจารณ์เอาไว้ทำให้คนที่กำลังสุมหัวนินทาหันไปมองเหตุการณ์ตรงหน้าใหม่อีกครั้ง
“แต่ห้องฉันอยู่ทางนั้น” พูดจบยูชอนก็ยกมือชี้ไปอีกทางที่อยู่คนละด้านกับที่จุนซูจะเดินไป
“ห้องฉันอยู่ทางนี้โว้ย” จุนซูแผดเสียงดังลั่นกลายเป็นว่า แจจุงกับยุนโฮได้นั่งดูสงครามของรุ่นน้องแทน
“งั้นก็นอนมันตรงนี้แหละ” ยูชอนว่าแล้วกระตุกมืออีกคนเข้ามาในอ้อมกอด
“จะนอนได้ไงวะตรงนี้” จุนซูด่าทันทีแต่กลับยอมยืนนิ่งๆในอ้อมกอดที่คุ้นเคย
“ก็ฉันนอนพื้นนายก็นอนบนโซฟาไป” ยูชอนว่าแล้วค่อยๆลงนั่งบนพื้น จุนซูได้แต่อ้าปากค้างกับการกระทำนั้นแต่ก็ยอมเดินไปนั่งดีๆบนโซฟา
“ยูชอนนายจะนอนพื้นจริงเหรอ” แล้วก็ถามออกไปอย่างไม่มั่นใจ
“แล้วนายคิดว่าฉันจะให้นายมานอนพื้นเหรอไง” เถียงกลับทันควัน ในขณะที่คนฟังยิ้มกว้างเข้าไปอีกรวมถึงกองเชียร์ด้วย
“คู่นี้ก็ยังรักกันดีอยู่นี่นา” ซองมินเปรยขึ้นมา
“นั่นสินะ แล้วมันแตกกันได้ไง” ลีทึกบ่นออกมาทำให้ฮยอกแจหันไปมองทันทีก่อนจะทำหน้างอน
“ไม่ใช่เพราะผมหรอกนะ” ร่างบางว่าแก้มป่อง ทำให้ฮันกยองอดไม่ได้ที่หอมแก้มนิ่มที่ลอยอยู่ตรงหน้า
“เอ๊ะ ไอ้ฮันทำไมชอบฉวยโอกาสจังวะ” ฮีชอลด่าออกมาทันทีที่เห็น ซึ่งแค่เพียงฮยอกแจหันไปทำเสียงจุ๊ๆเท่านั้น ขาวีนก็ยอมเงียบลงไปทันที
“ยูชอน” เสียงของจุนซูที่หายไปนานดังขึ้นอีกครั้ง
“ว่าไง”
“ฉันว่าเราไปนอนในห้องนายก็ได้นะ ทำแบบนี้นายจะลำบาก” จุนซูก้มหน้าพูดรู้สึกว่าหน้าของตัวเองร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างไม่ควรจะเป็น
นี่เขากำลังเขินอยู่ใช่ไหมนะ…
“ขอบใจ” ยูชอนยิ้มรับความห่วงใยนั้นก่อนจะลุกขึ้นยืน จากมือที่ปล่อยออกจากกันตอนนี้ยูชอนกลับดึงมืออีกฝ่ายไปกุมไว้ก่อนจะเดินหายไป แจจุงกับยุนโฮได้แต่หันไปมองหน้ากันเพราะเหลือกันเพียงสองคนเท่านั้น
“เอาไงล่ะตาแก่” แจจุงหันไปถามคนที่นั่งอยู่ข้างๆด้วยสรรพนามเดิมตอนคบกันทำให้ยุนโฮเหล่มามองเล็กน้อยก่อนจะขำออกมา
“จะนั่งตรงนี้รึไงล่ะยาย”
“ใครยายวะ”
“เธอไง”
“บอกกี่ทีแล้วว่าอย่าเรียกเธอ ฉันเป็นผู้ชายนะโว้ย” แจจุงแผดเสียงดังลั่นไม่วายพยายามลุกขึ้นออกจากตักของอีกฝ่ายให้ได้
“แต่เธอสวยเหมือนผู้หญิง” คำพูดนี้ของยุนโฮทำให้ร่างบางที่นั่งอยู่บนตักหยุดดิ้นไปโดยปริยาย
จึกๆๆๆ
“อะไรล่ะ ซีวอน” คุณชายชเวสะกิดแจนเล็กของฮยอกแจทันที
“เธอๆๆ” ซีวอนล้อเลียนคนน่ารักของวงตัวเองบ้างทำให้ฮยอกแจค้อนขวับเข้าให้เพราะไม่สามารถส่งเสียงด่าออกไปได้
“เงียบไปเลยนะซีวอน” เสียงใสบอกลอดไรฟัน
“เธอน่ารักจัง เหมือนแฟนเราเลย” แล้วคยูฮยอนก็เป็นฝ่ายล้อต่อยิ่งทำให้ใบหน้าขาวซับสีเรื่อมากขึ้นไปอีก
“ไอ้ยาคู้บ้า”
“บ้าก็รักเธอนะ” คิบอมพูดคำชวนอ้วกออกมาแต่ฮยอกแจกลับยิ้มขำ
“พวกนายเงียบไปเลย”
“เอ๊ะ นายเป้นบ้าเหรอไงยุนโฮอยู่ดีๆมาชมฉันแบบนี้” แจจุงถามเสียงดังลั่นอย่างตกใจแต่ก็ยอมนั่งอยู่นิ่งๆบนตักของอีกฝ่าย
“ก็แต่ก่อนฉันชมเธอทุกวัน” ยุนโฮตอบกลับหน้าตาย คนแอบฟังเอามือปิดปากกลั้นเสียงหัวเราะไปตามๆกัน รู้สึกดีที่เห็นคุ่รักอมตะจะกลับมาคบกันอีก
“แต่เดี่ยวนี้มันต่างกันแล้ว” แจจุงว่า
“ต่างกันยังไง ในเมื่อ…” ยุนโฮพูดแล้วเว้นไว้แค่นั้นเหมือนจะหลุดปากอะไร
“ในเมื่ออะไร”
“ก็ในเมื่อ”
“…” ทั้งแจจุงและคนแอบฟังต่างลุ้นกันสุดตัว
“เมื่อไหร่จะพูดเนี่ย” แจจุงพูดออกมาอย่างเหลืออดที่อีกฝ่ายให้นั่งลุ้นจนสุดตัว
“ก็มันพูดไม่ออกนี่” ยุนโฮว่าหน้าแดง
“แล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วย เป็นไข้เหรอไง” แจจุงถามอย่างห่วงใยก่อนที่มือเรียวสวยจะวางแปะไปบนหน้าผากของอีกฝ่าย ตาสองคู่จ้องกันนิ่งแล้วก็เป็นแจจุงเองที่เบือนหน้าหนีไปอีกทาง
“ฉันบอกนายผ่านสายตาแล้วนะ” เสียงทุ้มพูดขึ้น แจจุงยิ้มเขินแล้วพยักหน้าน้อยๆแต่ว่าคนแอบฟังถึงกับทำหน้าเซ็งจัด
“บอกกันทางสายตาแล้วกูจะรู้ไหมเนี่ย” คังอินบ่นออกมาคนแรก
“นั่นน่ะสิ อะไรกัน” เยซองอีกคน
“แล้วฉันจะไปอ่านสายตาพวกแกออกไหม” ชินดงพูดบ้างรู้สึกเสียดายไม่น้อยที่ไม่รู้ความลับของสองคนที่แอบดูมาตั้งนาน
“พวกพี่ใจเย็นๆก่อนนะ” ฮยอกแจหันมาห้ามเมื่อเห็นสีหน้าเซ็งจัดของแต่ละคน
“ฉันก็เซ็งนะเนี่ย” ซองมินว่า
“นั่นดิ อุตส่าห์แอบดูตั้งนานมาพลาดตอนท้ายได้” ดงเฮบ่นงุบงิบ
“อ่า…” ฮยอกแจได้แต่ครางในลำคอเมื่อไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไรดี
“ออกไปถามให้รู้เลยดีไหม” ฮีชอลเสนอออกมา
“แกจะบ้าเหรอไง” โชคดีที่มีลีทึกคอยขัดเอาไว้
“แต่ผมอยากรู้เหมือนกันนะ” ซีวอนพูดขึ้นมาบ้าง
“ผมก็อยากรู้” คิบอมสนับสนุนเพื่อนทันที
“ผมด้วย” ทั้งคยูฮยอนและเรียวอุคต่างพูดออกมาพร้อมกัน
“เดี๋ยว…” ฮยอกแจห้ามทันทีที่เห็นฮีชอลตั้งท่าเตรียมลุกออกไปตามแรงเชียร์
“หืม ว่าไงที่รัก”
“ฮยอกว่าฮยอกรู้นะว่าพี่ยุนบอกอะไรกับพี่แจ” เสียงหวานเอ่ยพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์เมื่อตาสวยมองไปเห็นคู่ยุนแจกำลังจูบกันอย่างดูดดื่มอยู่ตรงนั้น
“…” ทุกคนหันมาสนใจอัญมณีของวงแทนจึงไม่ทันมองเห็นภาพสวีทนั้น
“พี่ยุนก็บอกรักพี่แจผ่านทางสายตาไงฮะ”
----------------------------------------------------------
Katomnam Talk:
มาต่อแล้วค่า
ส่วนดารกเนสรอกันหน่อยนะคะ
จุ๊บๆๆๆ
ความคิดเห็น