คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : PaRaLlEl :: CHAPTER 8
Chapter 8
ออด…
เสียงออดดังขึ้น ในขณะที่คยูฮยอนบรรจงฉีดน้ำหอมจนฟุ้งไปทั่ว
“แค่กๆๆๆ” แล้วก็ต้องไอออกมาเพราะฉีดมากเกินไป ร่างสูงจับเสื้อยืดของตัวเองไปมา บิดซ้ายขวาหน้ากระจกห้องบานใหญ่
[ลีลา] คิบอมเอ่ยออกมาอย่างรำคาญเต็มทนที่เห็นน้องชายไม่ไปเปิดประตูซักที
“อะไรเล่า เจอหน้าฮยอกทั้งทีต้องหล่อหน่อยดิ” คยูฮยอนตอบออกมาแล้วผิวปากอย่างอารมณ์ดี นิ้วเรียวยาวถูกเจ้าของยกขึ้นเสยผม
[หล่อไม่เสร็จ]
ออด…
เสียงออดดังขึ้นอีกรอบ คยูฮยอนเชคลมปากของตัวเองอีกครั้งก่อนจะก้าวไปอย่างมาดมั่น
แอด…
“อาหารที่คุณชายโจวสั่งได้แล้วครับ” บริกรหนุ่มเอ่ยบอกด้วยความสุภาพพร้อมกับก้าวเข้ามาวางไว้ให้ภายในห้อง
[หึหึ] คิบอมส่งเสียงหัวเราะเยาะในขณะที่คยูฮยอนยืนอึ้งไปแล้วจนบริกรเดินออกไป
[เอ๋อแดกเลยเหรอไง] คิบอมส่งเสียงกระตุ้นออกไป
“ไม่ใช่ฮยอกแจ”
[เออ ]
“แล้วฮยอกแจของฉันยังไม่มาอีกเหรอ” คยูฮยอนยังคงพร่ำเพ้อต่อไป ไม่ได้สนใจอาหารรสเลิศที่วางอยู่บนโต๊ะกว้างแม้แต่น้อย
[เดี๋ยวก็มา] คิบอมตอบออกมาเพราะตัวเองก็กำลังรอคอยอยู่เช่นกัน
ออด…
“มาแล้ว” คยูฮยอนร้องอย่างยินดี ถลาพรวดเดียวถึงประตูห้องก่อนจะเปิดออก
“คุณชายลืมจ่ายเงินค่าอาหารครับ”
แป่ว…
บริกรคนเดิมยืนอยู่ตรงนั้นทำให้คยูฮยอนฟึดฟัดเข้าไปเอาบัตรเครดิตแพลตตินัมมาวางบนถาดก่อนจะหันหลังกลับแต่ยังไม่ทันปิดประตูห้องก็รู้สึกว่าชายเสื้อถูกกระตุก
“โอ๊ย! ไม่ต้องทอนเอาไปทั้งใบนั่นแหละ รูดจนกว่าจะเงินหมดแล้วค่อยเอามาคืน” คยูฮยอนโวยวายเสียงดัง
“เอ่อ คยู” เสียงหวานที่ส่งกลับมาทำให้ร่างสูงรีบหันกลับไปมองทันทีแล้วก็อยากตบปากตัวเองขึ้นมาทันทีเช่นกัน
“ฮยอกแจ” เสียงทุ้มเอ่ยเรียกแล้วรีบกุมมือเล็กที่กำลังจะปล่อยออกจากชายเสื้อของตัวเองมาจับไว้มั่น
“คยู อารมณ์ไม่ดีเหรอ” เสียงหวานเอ่ยถามก่อนจะช้อนตามองคยูฮยอน จนคนมองใจสั่น
“ป่าวหรอก ขอโทษทีนึกว่าบริกรคนเมื่อกี้” คยูฮยอนตอบกลับแล้วดึงมือนิ่มให้อีกคนเดินตามเข้ามาในห้อง
“อื้อ ว่าแต่มือนายเป็นไงบ้าง” ฮยอกแจถามออกไปก่อนจะหยิบมือข้างที่ไม่ได้จับมือของตัวเองขึ้นมาดูอย่างห่วงใย นิ้วเล็กไล้ไปตามรอยแผลที่มองเห็นเป็นทางยาวก่อนจะยกมือนั้นขึ้นมาจุมพิตเบาๆ
“ฮยอก” คยูฮยอนร้องอย่างตกใจ
“มันอาจจะหายเร็วขึ้นมั้ง หม่าม๊าทำให้ฮยอกบ่อยๆ” คนน่ารักว่าพลางดึงมือคยูฮยอนให้ลงนั่งที่โซฟากว้าง
“ยาอยู่ไหนเหรอ คยู” เสียงใสเอ่ยถามตากลมมองไปรอบๆห้องอย่างค้นหาสิ่งที่ต้องการ คยูฮยอนชี้ไปยังมุมเล็กที่มียาวางอยู่เล็กน้อย ขาเล็กรีบเดินไปหยิบทันที
“ฮยอกจะทำแผลให้นะ” ร่างบางพูดออกมาก่อนจะค่อยๆแกะพลาสเตอร์ปิดแผลจากมือคยูฮยอนออก
“คยู ลายพลาสเตอร์นี่มันคุ้นๆนะ” เสียงใสพูดขึ้น คยูฮยอนถึงกับชะงักไปทันที
[ไอ้บอม แกไม่ได้เปลี่ยนพลาสเตอร์เหรอวะ]
[แล้วทำไมแกไม่เปลี่ยนเอง]
[แล้วแกใช้พลาสเตอร์ลายนี้ได้ยังไงวะ]
[ทำไม]
[มันปัญญาอ่อน พลาสเตอร์ลายลูกเจี๊ยบเนี่ย] คยูฮยอนโวยลั่นเพราะเห็นฮยอกแจเพ่งมองนิ่งๆ
[ฮยอก เลือกให้]
[เอ่อ มันก็น่ารักดีเนอะ]
“ฮยอก คิดอะไรอยู่ครับ” คยูฮยอนถามทำลายความเงียบขึ้นมา ฮยอกแจสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะยิ้มให้บางๆ
“คิดว่ามันเหมือนกับของเพื่อนที่ฮยอกทำแผลให้เค้าเลย แถมยังมือข้างเดียวกันอีกอ่ะ” เสียงใสว่าอย่างครุ่นคิด
[งานเข้า!] คยูฮยอนได้แต่กรีดร้องในใจ
[อืม]
“ฮยอก แต่ลายนี้มันหาซื้อที่ไหนก็ได้นี่นา” คยูฮยอนพยายามไปเรื่อย
“ไม่ใช่นะคยู ฮยอกให้พี่มินสั่งทำให้มีแต่ฮยอกเท่านั้นที่มี” คนน่ารักว่าหน้ายุ่งพลางคิดไปด้วยใบหน้ายุ่งเหยิง
“เอ่อ…”
“ฮยอกจะไปจัดการกับบริษัทนี้ นิสัยไม่ดีนี่มันลิขสิทธิ์ของฮยอกนะ” ฮยอกแจว่าหน้ามุ่ยนิ้วเรียวสวยกดเบอร์โทรออกทันที คุณหนูฮยอกแจผู้แสนจะเอาแต่ใจในบางเรื่องเปิดเผยตัวออกมา คยูฮยอนรีบคว้ามือนิ่มมากุมไว้แต่กลับถูกสะบัดทิ้งจนปลายเล็บของฮยอกแจข่วนเข้ากับรอยแผล
“โอ๊ย…”
“คยู ฮยอกขอโทษ คยูเจ็บไหมอ่า ฮยอกทำตัวนิสัยไม่ดีอีกแล้ว” คนน่ารักว่าตัวเองอย่างรู้สึกผิดมือเล็กลูบรอยแผลไปมาลืมเรื่องพลาสเตอร์ปิดแผลไปเสียสนิท
[ไม่ได้เจ็บขนาดนั้นนี่แก] คิบอมส่งเสียงแขวะ
[ใครมันจะอ่อนแอขนาดนั้นวะ ] คยูฮยอนตอบกลับมาด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ส่วนคนตัวเล็กก็เอาแต่ก้มหน้าทำแผลจนไม่รู้เลยว่าปลายจมูกโด่งของคยูฮยอนแทบจะฝังไปบนกลุ่มผมนุ่มนั่นซะแล้ว
“หอมจัง” เสียงทุ้มพูดขึ้นมาอย่างเผลอไผล ทำให้คนน่ารักที่กำลังก้มทำแผลเงยหน้าขึ้นมามองอย่างตกใจ
“อ๊ะ” เสียงหวานอุทานอย่างตกใจเมื่อพบว่าใบหน้าหล่อเหลาของคยูฮยอนอยู่ห่างเพียงไม่ถึงคืบ
“ฮยอกแจ ขอจูบนะ” คยูฮยอนเอ่นขออนุญาตแต่ยังไม่ทันที่ฮยอกแจจะอ้าปากตอบ เรียวปากได้รูปของคยูฮยอนกลับกดทับลงบนริมฝีปากอิ่มไปก่อนแล้ว ปากนุ่มบดเคล้ากันไปมาอย่างอ่อนหวาน แขนแกร่งโอบรอบเอวบางให้เข้าหาแนบแน่นมากขึ้น ลิ้นร้อนถูกส่งเข้าไปหาความหวานในโพรงปากเล็กที่เผยอออกเพื่อหาอากาศหายใจ แล้วเป็นคยูฮยอนที่ละริมฝีปากออกเมื่อรู้สึกว่าอีกคนคงจะอึดอัดไม่น้อย
“คยูฮยอน นาย…” ฮยอกแจเรียกอีกคนเสียงสั่น ไม่ได้ต่อว่าเพราะเจ้าตัวก็รู้สึกดีไม่น้อย
“ขอโทษนะ” คยูฮยอนพูดอย่างสำนึกผิด
“ช่างมันเถอะ” ร่างบางตัดบทแล้วรีบออกจากห้องนั้นไปทันที เพียงประตูปิดลงมือเล็กก็ถูกยกขึ้นมาจับที่หัวใจดวงน้อยที่เต้นแรงราวกับจะระเบิดนั้น คยูฮยอนได้แต่นั่งนิ่งอยู่กับที่
[ฉันทำผิดอีกแล้วว่ะ คิบอม]
----------------------------------------------------------------------
Katomnam Talk:
วันนี้ขอไม่ตอบเมนท์นะคะ เพราะเด็กดีเน่า
ฮือๆๆ รีบลงรีบมาอ่านกันนะคะ
ตอนที่แล้วสั้นไปจริงเหรอคะ แง๊ๆๆ
ต้มซอรี่ค่า
รักทุกคนค่า
ความคิดเห็น