คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Chapter 9
Chapter 9:
“ฉันไม่ทำให้” ไก่น้อยโวยลั่นเมื่อซองมินมาอ้อนวอนให้นัดฮีชอลไปเดทกับคยูฮยอนให้หน่อย
“นะย็อก มินขอร้อง” อีกคนก็อ้อนวอนเต็มที่แทบจะลงไปกอดขาเพื่อนรักอยู่รอมร่อ
“ม่าย”
“ย็อก แกช่วยมินมันเหอะยังไงนี่ก็ข้อสามแล้ว” ดงเฮเอ่ยขึ้นช่วยซองมินอีกแรง
“แต่มันอาจจะทำให้มินเจ็บ” ฮยอกแจเอ่ยหน้าเครียด
“ย็อก ไหนๆแกก็ช่วยมันมาตั้งนานอีกนิดนึงไม่น่าเป็นไรหรอก มินมันเลือกแล้ว” ปลาน้อยเอ่ยต่อ มีกระต่ายอีกตัวพยักหน้าสนับสนุน ซึ่งแน่นอนว่าเรียวอุคอยู่ข้างฮยอกแจ
“แต่ว่า..”
“ไม่มีแต่หรอกนะฮยอกแจ เพราะเวลาของพวกนายเหลือแค่อาทิตย์เดียว” ดงเฮพูดขึ้นทำเอาอีกคนตาค้างไปเลย
“เอ๋! ทำไมล่ะ”
“ก็เพราะว่ากำหนดเวลาจีบมันคือหนึ่งเดือนและอาทิตย์หน้าก็จะครบกำหนดแล้ว” ปลาน้อยร่ายยาวแต่ที่ฮยอกแจตกใจไม่ใช่เพราะต้องช่วยซองมินแต่ตกใจที่เจ้าตัวยังไม่ทันเริ่มอะไรเวลาก็จะหมดซะแล้ว
“ฉันจะคุยกับเจ๊ให้นะ” พอปลงตกก็เอ่ยออกมาก่อนที่กระต่ายน้อยจะกระโดดเข้ากอดเพื่อนอย่างดีใจ
“พี่ฮีชอล พี่ซิน ไอ้เจ๊!!!” พอก้าวเท้าเข้าบ้านฮยอกแจก็แหกปากลั่น ก่อนที่คนสวยอีกคนจะเดินลงมาอย่างไม่เร่งรีบอะไร
“อะไรกันไก่น้อย มาทำอะไรแต่เช้า” พี่ชายหน้าสวยถามก่อนจะหาวหวอดๆ คิบอมที่ยืนเยื้องไปทางด้านหลังฮีชอลยิ้มขำกับท่าทางนั้นของคนตัวเล็กที่กำลังคุยกับพี่ชายแท้ๆ
“อ่าว แล้วนั่นใครอ่ะ” พอมองเลยมาด้านหลังก็พบบุคคลอื่นที่คุ้นเคยหน้าตา แต่ไม่รู้จักกันเป็นการส่วนตัวเลยเอ่ยถามขึ้น แค่มองแววตาที่คิบอมมองมายังเจ้าตัวยุ่งฮีชอลก็พอจะเดาอะไรๆออกด้วยสมองอันชาญฉลาดเป็นเรื่องๆ
“คนขับรถ” ฮยอกแจตอบอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะเดินนำไปนั่งที่ห้องนั่งเล่น ร่างสูงยืนอึ้งไปกับคำตอบที่ได้รับ ฮีชอลเหล่มามองก่อนจะดันให้เดินไปด้วยกัน
“ว่าไงกลับมาบ้านได้ก่อนกำหนดเนี่ย มีธุระอะไรแน่ๆเลย” ฮีชอลเดินเข้าไปนั่งข้างๆน้องชายตัวเองก่อนจะโยกหัวกลมไปมาอย่างเอ็นดู คิบอมเลยเดินออกไปรอด้านนอกเงียบๆปล่อยให้พี่น้องคุยกันสองคน
“เจ๊ เจ๊ต้องไปเดทกับคยูฮยอน” พอจบประโยค คนฟังก็หุบยิ้มฉับ
“ทำไมต้องเป็นฉัน” เสียงใสแหวลั่นก่อนจะส่ายหน้าไม่เอาท่าเดียว ฮยอกแจมองพี่ชายตัวเองก่อนจะเล่าเรื่องให้ฟังตั้งแต่ต้น
“ฉันก็เข้าใจอ่ะนะ แต่ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าทำไมต้องเป็นฉัน” ฮีชอลบ่นอุบอิบแต่ก็ยอมช่วย
“พี่ฮะ ป๊าล่ะ” ฮยอกแจรีบเปลี่ยนเรื่องทันทีกลัวฮีชอลจะเปลี่ยนใจไม่ช่วย
“ออกไปบริษัท เออของแกอ่ะ ภายในอาทิตย์หน้าเหมือนกันนะ” ฮีชอลหันมาบอก ทำเอาน้องชายหน้าเสียไปทันที
“เร็วจังนะฮะ สงสัยผมได้หมั้นแหงเลย” ไก่น้อยพูดออกมา พี่ชายคนสวยเลยดึงตัวน้องชายเข้าไปกอด
“อ้าว ไม่ใช่ไอ้ตี๋แก้มแตกนั่นเหรอแฟนนายน่ะ” ฮีชอลถามขึ้นคิ้วสวยขมวดมุ่น เพราะเจ้าตัวไม่เคยคาดการณ์อะไรผิดแม้แต่อย่างเดียว
“มันก็ไม่เชิง แต่ว่า…” เสียงหวานเงียบหายไป
“มีอะไรลองเล่ามาให้เจ๊คนสวยฟังสิ ฮีนิมจะกำหนดอนาคตให้เจ้าเอง” ฮีชอลเอ่ยขึ้น เรียกเสียงหัวเราะจากน้องชายได้อย่างดีจากท่าทางที่ตัวเองทำ
“ก็ผมมีฮันกยองอีกคน” อีกคนตอบกลับ พี่ชายคนสวยถึงกับอ้าปากค้างที่น้องชายตัวเองคบไอดอลบอยทีเดียวสองคน
“แกทำได้ไงน่ะ ไอ้ไก่” ฮีชอลถามกลับอย่างตื่นเต้นทันที
“โหย เจ๊ ผมให้เจ๊ช่วยคิดไม่ได้ให้เจ๊มาถามวิธีทำจากผมซะหน่อย” ไก่น้อยหน้าหงิกก่อนจะเดินออกไปแล้วไม่วายหันมากำชับฮีชอลเรื่องเวลากับสถานที่นัดหมายอีกรอบ
“ร้ากแกจังเลย ฮยอกแจ” พอกลับไปถึงบ้านบอกข่าวดีให้เพื่อนฟัง ซองมินก็กระโดดโลดเต้นดีใจใหญ่ แต่ร่างบางกลับหน้านิ่งจนเพื่อนๆสงสัย
“แกเป็นไรรึเปล่าย็อก” ซองมินหยุดกระโดดแล้วหันมาถามอย่างค้นหาคำตอบ
“ก็ฉันไม่รู้ว่าทำอะไรให้คิบอมโกรธ”
“ห๊า!! คิบอมเนี่ยนะจะโกรธแก” เรียวอุคถามเสียงดังลั่น วิ่งมาหาเพื่อนรักทันทีปล่อยให้เยซองนั่งหงอยอยู่หน้าทีวีคนเดียว ฮยอกแจไม่ตอบอะไรเพียงแต่พยักหน้ารับช้าๆ ในสมองก็ประมวลผลไปด้วย ตั้งแต่ขึ้นรถกลับมาคิบอมก็ไม่พูดอะไร เขาถามอะไรก็ไม่ตอบ พอมาส่งถึงบ้านก็กระชากรถออกไปเลย รู้ไหมว่าสิ่งที่นายทำ ทำให้ฉันเสียใจ
“อ้าว คิดดีๆสิ” ซองมินเสริมเห็นเพื่อนรักคิดหนักเลยอดจะช่วยคิดบ้างไม่ได้
“แกไปตวาดเค้ารึเปล่า” เรียวอุคถาม
“ป่าว”
“แกใช้เขามากไปรึเปล่า” ดงเฮพูดขึ้นบ้าง
“ก็ปกตินะ แค่ไปรับไปส่ง”
“งั้นแกต้องพูดจาทำร้ายจิตใจเขาแน่ๆเลย” ซองมินเอ่ยขึ้นก่อนที่คนอื่นๆจะพยักหน้าตาม ฮยอกแจเลยขอตัวขึ้นข้างบนไปเพื่อใช้ความคิดคนเดียว พอคิดไม่ออกก็กลิ้งไปกลิ้งมากับเตียง
“โว๊ย!! ทำไมฉันต้องแคร์นายขนาดนี้ด้วยนะ” แล้วก็แผดเสียงออกมาดังลั่นก่อนจะเอามือฟาดหมอนระบายอารมณ์
“พี่ฮีชอล ขอบคุณมากนะฮะ” ซองมินก้มหัวขอบคุณร่างโปร่งที่ยอมมาตามนัด ฮีชอลยิ้มน้อยๆเก็บอาการตามที่ฮยอกแจบอกไว้เป๊ะๆ
“ขอโทษนะที่มาช้า สวัสดีครับพี่ฮีชอล” คยูฮยอนดูกระตือรือร้นเป็นพิเศษ แถมยังแต่งตัวมาซะหล่อจนคนที่เดินผ่านไปมามองตามกันจนเหลียวหลัง
“ไม่เป็นไรหรอก” ฮีชอลตอบเสียงหวานก่อนจะยิ้มให้คยูฮยอน
“งั้นเราไปกันเถอะครับ” ร่างสูงพูดขึ้นก่อนจะแตะศอกของฮีชอลอย่างสุภาพให้ออกเดิน ซองมินมองตาแป๋วไม่รู้ว่าตัวเองควรจะเดินตามไปหรือควรจะกลับบ้านดีแต่ยังไม่ทันได้คำตอบคยูฮยอนก็หันมากระชากแขนซองมินทันที ร่างบางนิ่วหน้าด้วยความเจ็บแต่ก็ยอมเดินตามคยูฮยอนกับฮีชอลที่เดินนำหน้าไป ฮยอกแจแทบถลาออกมาจากที่ซ่อน ดีที่ฮันกยองจับไว้ทัน ไม่ต่างกับเรียวอุคหรือดงเฮที่ซ่อนอยู่คนละจุดไม่ไกลออกไปก็แทบจะถลาออกมาดีที่คนรักของแต่ละคนดึงไว้ทัน
“พี่ฮีชอล เชิญฮะ” ร่างสูงเปิดประตูที่นั่งข้างคนขับให้ฮีชอลอย่างสุภาพ
“นายนั่งแทกซี่ตามไปแล้วกัน บังเอิญว่ามันมีแค่สองที่นั่ง” พอปิดประตูก็หันมาบอกซองมินอย่างเย็นชา
“งั้นฉันกลับบ้านนะ” ซองมินพูดขึ้นน้ำใสๆเอ่อคลอดวงตาสวยพร้อมจะไหลได้ทุกเมื่อ
“นายกลับได้แต่ฉันถือว่าข้อสามไม่สำเร็จนะ” ร่างสูงยิ้มมุมปากก่อนจะขึ้นรถขับออกไป ซองมินยืนนิ่งค้างอยู่กับที่ก่อนที่เจ้าตัวจะรีบโบกแทกซี่ตามไป ถึงแม้ว่ากำลังร้องไห้ก็ตาม
“มินร้องไห้” ทั้งสามคนพูดออกมาพร้อมกันถึงแม้จะซุ่มดูอยู่คนละที่ก็ตามแล้วทั้งหกคนก็วิ่งมารวมกันตรงที่ที่ซองมินเพิ่งขึ้นรถไป
“ไม่เอาแล้วฉันจะให้มินเลิก” เรียวอุคโวยเป็นคนแรก
“ใช่ คยูทำเกินไป” ดงเฮสนับสนุนเต็มที่
“ฉันจะไปฆ่ามัน” ฮยอกแจพูดขึ้นก่อนที่ฮันกยองจะจับตัวเอาไว้ทัน สามเมะมองหน้ากันอย่างเคร่งเครียดแต่ก็ไม่มีใครพูดอะไรออกไป
“มันไปไหนต่อวะ” ไก่น้อยพูดต่ออย่างอารมณ์เสีย ก่อนที่เมสเสจของเจ้าตัวจะดังขึ้น
ห้างของคยูฮยอน ร้านอาหารประจำ
08xxxxxxxxx เจ๊ซิน
“ห้างไอ้หมาบ้านั่น” ฮยอกแจพูดขึ้นก่อนจะกำหมัดแน่นอย่างแค้นใจ
“ตามไปสิ” จบคำของดงเฮทุกคนก็วิ่งมาที่รถตู้ที่จอดอยู่ไม่ไกลทันทีก่อนจะเดินทางไปยังจุดมุ่งหมาย
“ถ้ามันทำให้มินร้องไห้ ฉันจะฆ่ามันกับมือฉันเนี่ยแหละ” พอขึ้นมาบนรถร่างบางก็พูดด้วยแววตากร้าว เรียวอุคกับดงเฮหันมามองหน้ากันรู้ว่าเพื่อนรักจะทำอย่างที่พูดจริงๆ
Writer Talk:
มาอัพแล้วค่า
หมดแรงแล้ว
ไว้จะตอบเม้นท์ทีหลังนะคะ
รุถกทุกคน จุ๊บๆๆๆ
ความคิดเห็น