PaRaLlEl :: หรือเราจะเป็นดั่งเส้นขนาน [ KyuHyuk & BumHyuk ]

ลำดับตอนที่ #3 : PaRaLlEl :: CHAPTER 2

Chapter 2

“พี่มิน เราไม่ไปได้ไหม” ฮยอกแจส่งเสียงอ้อนวอนคนเป็นพี่

“ไม่ได้ นี่เราจะถึงงานเลี้ยงแล้วนะ” ซองมินหันมาตอบเสียงดุ จนคนเป็นน้องหน้าง้ำไป บ่นงุบงิบไปตามเรื่องของคนไม่ชอบเข้าสังคมไฮโซเท่าไหร่นัก

“พี่มิน ฮยอกยอมให้พี่มินไปเที่ยวผับกับพี่ด๊องก็ได้ แต่เราไม่ไปงานได้ไหม” มือเล็กยื่นมาเกาะแขนของพี่ชายที่กำลังขับรถอยู่อย่างออดอ้อน ซองมินยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปากทันทีที่ได้ยิน

“ก็แค่เนี้ย” พูดจบรถยนต์คันหรูก็ถูกบังคับออกนอกเส้นทางไปทันที

“ด๊อง ทำไมวันนี้คนมันเยอะจังวะ” พอไปถึงซองมินก็ต้องบ่นอุบเพราะมีแต่คนมากหน้าหลายตาเต็มร้านไปหมด ถึงแม้ปากจะบ่นแต่ตาก็ยังไม่วานส่งรอยยิ้มเจ้าชู้ให้สาวๆที่เดินผ่านไปผ่านมาได้มองกันเคลิ้มเล่นๆ

“ก็วันนี้มีลูกค้าใหม่ หล่อโคตร สาวๆเข้าตรึมเลย” ดงเฮตะโกนตอบแข่งกับเสียงเพลง

“ใครวะ ใครหล่อกว่าฉันอีกเหรอไง” ซองมินว่าอย่างไม่พอใจ ฮยอกแจเอาแต่นั่งมองบรรยากาศรอบๆตัวไปอย่างอยากรู้อยากเห็น

“อย่างแกเนี่ยนะหล่อ” ดงเฮตอกกลับ

“ไม่หล่อเรียกว่าอะไรวะ” ซองมินเริ่มขึ้นเสียงจนดงเฮได้แต่หัวเราะเหอะแหะไปตามเรื่องเพราะไม่อยากมีปัญหากับเพื่อนด้วยเรื่องไร้สาระแบบนี้

“อ้าว ฮยอกไปไหนแล้ว” แล้วทั้งสองคนก็ต้องร้องลั่นร้านอีกรอบ เมื่อน้องชายที่แสนจะน่ารักได้ลุกหายออกไปจากโซฟากว้างที่นั่งอยู่เมื่อครู่

“เวนแล้วไง” ในขณะที่พี่ชายทั้งสองคนออกตามหา ฮยอกแจก็ก้าวฉับๆไปตรงจุดหมายอย่างไม่พอใจ เครื่องแบบนักเรียนโรงเรียน กับคนที่กำลังเต้นอยู่บนฟลอร์รายล้อมด้วยสาวๆมากหน้าหลายตา แถมตอนนี้ยังจูบกับใครอีกคนซะดูดดื่ม

[คยูฮยอน] คิบอมเรียกน้องเสียงเรียบเมื่อน้องชอยตัวเองประกบปากจูบไปทั่วนับร้อยครั้งตั้งแต่มา

[พูดได้แล้วเหรอไง นึกว่าหลับไปแล้วซะอีก] คยูฮยอนตอบแต่ปากยังคงก้มจูบอยู่

[อืม] คิบอมตอบรับในลำคอ

[เรียกแล้วก็พูดสิวะ ทำค้างแล้วยังเงียบอีก] คยูฮยอนเริ่มโวยวายใส่อีกคนในร่างของตัวเอง

[อย่าจูบ] คิบอมร้องห้ามเสียงหลงเมื่อคยูฮยอนเตรียมตัวโน้มใครอีกคนมาจูบอีกครั้ง จนคยูฮยอนต้องเบรกกึก พร้อมๆกับที่สาวสวยคนนั้นหันมามองอย่างไม่พอใจ

[เป็นอะไรของแก คนเมื่อกี้สวยนะเว้ย นางฟ้าบนสวรรค์ชิดซ้ายเลย] คยูฮยอนบ่นอย่างเสียดาย แต่คิบอมกับส่งเสียงเอือมระอาออกมาเพราะคนเมื่อกี้ที่คยูฮยอนจะจูบ ตั้งแต่เข้ามาแลกลิ้นกันไปเป็นสิบรอบได้แล้ว

[สำส่อน] คิบอมด่าน้องชายออกมาอย่างเหลืออดกับความมั่วในตัวของคยูฮยอน

[ตรงไหนวะ ไม่ได้ไปกดผู้หญิงข้างถนนซักหน่อย] อีกคนยังส่งเสียงเถียงต่อไปอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว

[ยิ่งกว่า] เสียงที่ตอบกลับมาทำเอาคยูฮยอนเริ่มจะประสาทเสียกับความหัวโบราณของคิบอม

[หังโบราณไปไหมแกน่ะ แค่จูบเองนะเว้ย]

[ขยะแขยง] คิบอมพูดกลับมาทันที

[แกไม่ได้ไปจูบกับเค้าซักหน่อย ฉันเป็นคนจูบ] คยูฮยอนเถียงหัวชนฝา

[คล้ายๆกันนั่นแหละ]

“นี่นาย” เสียงใสของใครบางคนที่คยูฮยอนจำได้ดีดังขึ้นก่อนที่เจ้าตัวจะหันไปมองพร้อมรอยยิ้มกว้าง

“ฮยอกแจ” เสียงทุ้มเรียกแล้วรั้งเอวบางของอีกคนเข้ามากอดจนฮยอกแจตกใจตาโต

“ปล่อยนะ นายเป็นใครเนี่ยเรียนอยู่ชั้นอะไร” เสียงใสตวาดแว้ดๆ พร้อมกับมือเล็กที่พยายามผลักอีกคนออกแต่ก็ทำไม่ได้ จมูกโด่งซุกลงบนผมนุ่มอย่างถือวิสาสะ

“ตัวนายนิ่มจัง” คยูฮยอนส่งเสียงบอกอย่างไม่ทุกข์ร้อนพร้อมๆกับแปลกใจที่อีกคนในร่างไม่ออกเสียงคัดค้านแบบเมื่อครู่

[ไม่ห้ามเหรอ] แล้วก็ส่งเสียงถามออกไป

[ไม่]

[ทำไมล่ะ นี่ฉันก็กำลังลวนลามคนอื่นอยู่นะ] แล้วก็เซ้าซี้ถามต่อไปอีก

[คนละคน] คิบอมตอบก่อนจะเงียบ คยูฮยอนแม้จะงงแต่ก็ยังเนียนก่อนร่างนิ่มในอ้อมแขนแน่น

“ปล่อยน้องกูนะโว้ย” เสียงของดงเฮดังลั่นพร้อมๆกับไฟทั้งผับที่เปิดสว่างพรึ่บขึ้นมา คนในผับต่างมองเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยความแตกตื่น

“แกเป็นใคร” คยูฮยอนกระชากเสียงถามอย่างไม่พอใจ ก่อนจะถูกซองมินที่ยืนอยู่ด้านหลังกระชากออกไปก่อนจะต่อยเข้าไปเต็มใบหน้าหล่อ คยูฮยอนเซไปเล้กน้อยพร้อมกับเลือดมุมปาก มือแกร่งยกขึ้นมาปาดออกไปลวกๆ

“นายเจ็บไหม” ฮยอกแจเอ่ยถามเสียงนุ่มอย่างเป็นห่วงพร้อมกับมือเล็กที่เอื้อมไปจับตรงมุมปากที่แดงช้ำของอีกฝ่ายอย่างอ่อนโยน

“ฮยอกไปห่วงมันทำไม” ซองมินกับดงเฮประสานเสียงขึ้นมาพร้อมกัน ทำเอาคนตัวเล็กสะดุ้งเล็กน้อย

“ก็พี่มินไปต่อยเค้าทำไมอ่ะ” คนน่ารักหันมาแย้งจนคนเป็นพี่แอบเคืองที่เห็นน้องชายเข้าข้างคนอื่นที่ไม่ใช่ตัวเอง คยูฮยอนจ้องมองใบหน้าหวานของฮยอกแจนิ่งอย่างหลงใหลในความน่ารักนั้น จนใบหน้าหวานหันกลับมามองอีกครั้งเลยยิ้มหวานไปให้

“ตกลงเจ็บไหม” เสียงหวานถามอีกครั้งราวกับเรียกสติของอีกคนให้กลับมา ผ้าเช็ดหน้าผืนสีขาวสะอาดถูกยกขึ้นมาเช็ดเลือดที่มุมปากให้อย่างเบามือ

[แกว่าเค้าน่ารักไหมวะ] คยูฮยอนร้องถามอีกคนในร่าง

[อืม] คิบอมส่งเสียงตอบรับอย่างขอไปที แต่ใครจะรู้ว่าคิบอมเองก็กำลังจ้องมองใบหน้าหวานของอีกคนนิ่งเช่นกัน ฮยอกแจส่งยิ้มหวานให้อีกครั้งก่อนจะจับมือซองมินกับดงเฮเดินออกไปจากเหตุการณ์วุ่นวายตรงนั้น

“น่ารัก” คยูฮยอนส่งเสียงเพ้อออกมามองตามหลังบางไปจนลับตา

“ฮยอกแจ ใจดีเกินไปแล้วนะเราน่ะ” ซองมินดุน้องทันทีที่ออกมาหน้าร้าน

“เปล่าซักหน่อย ก็พี่มินไปต่อยเค้าทำไม” น้องชายหันมาเถียงหน้ายู่

“ก็มันกอดฮยอกของพี่” ซองมินว่าหน้ายุ่ง เอามือปัดไปตามตัวน้องชายเหมือนกับทำความสะอาด

“นั่นน่ะสิ มากอดฮยอกได้ไง” ดงเฮว่าอย่างไม่พอใจเหมือนกัน พลันสายตาเหลือบไปมองเห็นร่างสูงของคยูฮยอนเดินออกมาจากร้านพอดี

“ฮึ่ย มันน่าเอาอีกซักหมัด” ดงเฮพูดอย่างแค้นเคืองเตรียมถลาเข้าไปต่อยอีกคนเต็มที่แต่ติดที่ว่ามือเล็กของฮยอกแจดึงเอาไว้ซะก่อน

“ขอบคุณครับ” คยูฮยอนก้าวเข้ามาพูดกับฮยอกแจอย่างสุภาพไม่สนใจสิ่งมีชีวิตที่ชื่อซองมินกับดงเฮที่แทบจะเต้นเร่าๆอยู่กับที่แต่ติดที่ว่าคนน่ารักหันมาส่งสายตาห้ามเอาไว้

“ไม่เป็นไร ว่าแต่นายเป็นใครทำไมถึงทำเหมือนเรารู้จักกันเลย นายเรียกชื่อฉันด้วย” ร่างบางถามตากลมจ้องมองอีกฝ่ายเพื่อรอคำตอบ คยูฮยอนหน้าร้อนผ่าวด้วยความเขินเพราะถูกคนน่ารักจ้องตรงๆ

“ฉันรู้จักนายแต่นายไม่รู้จักฉันหรอก” ร่างสูงตอบพร้อมกับรอยยิ้มมีเสน่ห์ ซองมินกับดงเฮยืนกอดอกรอนิ่งทำตัวราวบอร์ดี้การ์ดหวงน้องชาย

“แล้วนายชื่ออะไรล่ะ” เสียงใสเอ่ยถาม แต่คยูฮยอนเอาแต่ยืนยิ้มค้าง

[เค้าถามแกน่ะ] คิบอมส่งเสียงเตือนคนที่ตอนนี้ดูเหมือนจะเอ๋อไปแล้ว

[ห๊ะ เหรอ] กลายเป็นคยูฮยอนพูดน้อยแทน

“โจวคยูฮยอนครับ” คยูฮยอนเอ่ยตอบ

“ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันลีฮยอกแจ” คนน่ารักว่าพลางยืนมือนิ่มไปจับกับอีกฝ่ายก่อนจะเป็นฝ่ายผละออกแล้วเดินตามซองมินกับดงเฮชึ้นรถไป คยูฮยอนยิ้มค้างกลางอากาศ

[คิบอม] คยูฮยอนร้องเรียกอีกคนในร่างกาย

[หืม]

[ฉันจะไม่จูบคนอื่นแล้ว แต่ฉันจะจูบแต่ฮยอกแจคนเดียวเท่านั้น]

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Katomnam Talk:

มาลงแล้วค่า

มีแมงหวี่จิกหัวให้ลงอ่ะค่า

ต้มจะลงสลับกับอะโลนไปนะคะ

แต่ว่าอาจมีดองบ้าง

เพราะตอนนี้ต้มเหนื่อยมากๆๆ  งานเยอะมากมายเลยค่า

รักทุกคนเหมือนเดิมนะคะ