คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Lust 1...
Chapter 1
“คุณหนูครับ วันนี้มีเรียนตอนเก้าโมงเช้า” ร่างสูงโปร่งเดินเข้ามาปลุกร่างเล็กที่เตียงนอนเป็นปกติเช่นทุกวัน ใบหน้าหวานใสหลับพริ้ม ปากอิ่มแดงเผยอออกน้อยๆชวนมอง ผิวกายของผ่องหลุดออกมาให้เห็นตามเสื้อนอนที่แทบจะหลุดไปกองอยู่ที่หน้าอก
ไม่มีรอยแดงเป็นจ้ำอย่างที่ควรจะมี
เพราะอีดงเฮไม่มีสิทธิ์ทำ
ร่างเล็กไม่ตอบรับแต่หยิบตุ๊กตาข้างตัวขึ้นมาปิดหน้าแล้วพลิกตัวหนีไปอีกทางด้วยความรำคาญแทน
“คุณหนู เดี๋ยวสายนะครับ”
“อืม” รับคำเบาๆ แต่ก็ยังไม่ยอมตื่นเหมือนทุกวัน ดงเฮส่ายหน้ามองยิ้มๆ ตอนนอนกับตอนตื่นเหมือนคนละคน
ตอนตื่นราวกับแม่มด
แต่ตอนนอนเหมือนนางฟ้าตัวน้อยๆ
“คุณหนูครับ…”
“น่ารำคาญรู้ไหม” เสียงหวานใสติดเรียบเฉยดังออกมา ก่อนที่หัวยุ่งๆจะยอมโผล่ออกมาจากตุ๊กตาตัวโปรด อีดงเฮเพียงแค่ยิ้มรับคำทักทายเหมือนทุกวัน
“รู้ครับ แต่คุณหนูต้องไปเรียน” ถอยออกมายืนห่างๆ ร่างเล็กตวัดตามองค้อนอย่างไม่ชอบใจ ก่อนจะสะบัดผ้าห่มออกจากตัวด้วยใบหน้าหงุดหงิดมากขึ้นเป็นเท่าตัว
“ฉันรู้ ไม่ต้องมาสั่ง!”
“งั้นผมไปรอข้างนอกนะครับ” พูดออกมาอย่างนอบน้อม ฮยอกแจไม่เคยให้ความสำคัญกับการมีอะไรกับเขาแม้แต่น้อย แค่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไปเหมือนทุกที
“พาฉันไปอาบน้ำ” คำสั่งเรียบๆดังออกมาจากริมฝีปากแดงอิ่ม ดงเฮหันกลับมามองก่อนจะสาวเท้าเข้ามาใกล้ช้อนร่างเล็กขึ้นมาในวงแขนแกร่ง พาหายเข้าไปในห้องน้ำ จัดการอาบน้ำให้คนเอาแต่ใจจนเสร็จสมบูรณ์ แค่อาบน้ำจริงๆ
เพราะถ้าฮยอกแจไม่สั่ง
เรื่องแบบนั้นดงเฮไม่มีสิทธิ์เรียกร้อง ถึงแม้ว่าจะใจเต้นไปกับอีกคนมากแค่ไหนก็ตาม
“เรียบร้อยแล้วครับ” มือแกร่งกลัดกระดุมเม็ดสุดท้ายลงไปก่อนจะเอ่ยออกมา คนตัวเล็กสะบัดหน้าไปอีกทางหยิบน้ำหอมขวดโปรดขึ้นมาฉีดแล้วเดินเชิดหน้าออกไปจากห้องนอน และแน่นอนว่าดงเฮเองก็ต้องรีบเดินตามไปไม่ห่าง
กึก…
ขาเรียวเล็กหยุดชะงักทันทีที่มองเห็นใบหน้าของแขกที่ไม่ได้รับเชิญยามเช้า ตาหวานมองนิ่งก่อนที่จะเอ่ยออกมา
“มีธุระที่นี่จองชิน” ทันทีที่เสียงหวานจบลง ดงเฮก็ต้องรีบเดินมาขนาบข้าง จองชิน แฟนคนล่าสุดของฮยอกแจที่เพิ่งถูกฮยอกแจบอกเลิกไปเมื่อวาน
“ผมมาง้อฮยอกแจ” ร่างสูงลุกขึ้นยืนขยับเดินเข้ามาอีกคนด้วยแววตาสดใส ผิดกับแววตากลมโตสีน้ำตาลอ่อนที่มองอีกคนด้วยความว่างเปล่าเหลือเกิน
“ง้อทำไม”
“เราดีกันนะครับ”
“หึ ฉันจำได้ว่าบอกเลิกนายไปแล้ว”
“…”
“กลับไปซะเถอะ ฉันไม่ชอบกลับไปหาของเก่า” คนพูดหมายความตามที่พูด จองชินชะงักไปเล็กน้อยแต่ก็ยังคงยิ้มมาให้อดีตคนรัก
“แต่ผมรักฮยอกแจ”
“เก็บคำโกหกของนายไปใช้ที่อื่นเถอะ” ร่างเล็กสวนกลับแทบจะทันที ดงเฮเพียงแค่ยืนอยู่ข้างๆเพื่อให้กำลังใจเจ้านายตัวเองเท่านั้น
“ผมรักฮยอกแจจริงๆนะครับ”
“คิดว่าฉันโง่เหรอไง นายมันก็เหมือนกับคนอื่นคบฉันเพราะเงิน เพราะหน้าตา”
“…”
“แล้วก็แค่อยากมีความสัมพันธ์ทางกาย” ร่างเล็กยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ คนฟังเองก็ได้แต่ยืนนิ่งรู้สึกเหมือนถูกตบหน้าก็ไม่ปาน
อีฮยอกแจไม่ได้โง่
“แต่ว่าผมกับฮยอกแจไม่เคยมีอะไรกันเลยนะครับ”
“เลว!” ร่างเล็กสบถคำหยาบออกมาทันทีที่ได้ฟังจนจบประโยค ดงเฮรีบเดินเข้ามาคว้าเอวเล็กเอาไว้แนบกาย ก่อนจะใช้สายตาดุดันมองไปยังอีกคนที่ยืนนิ่งอยู่ตรงหน้า
ถ้าอีฮยอกแจด่าใครว่าเลว
ก็แสดงว่าคนๆนั้นเลวจริงๆ
“กลับไปซะก่อนที่ผมจะหมดความอดทน” น้ำเสียงทุ้มต่ำเอ่ยออกมา จองชินมองหน้าคนที่ยืนประคองเอวเล็กเอาไว้ด้วยแววตาไม่พอใจ
“แกมันก็แค่คนใช้”
“ผมจะนับแค่สาม” ดงเฮเองไม่ได้สนใจคำต่อว่านั้น จองชินสะบัดตัวเดินออกไปเมื่อเห็นว่าอีกคนคงจะทำอย่างที่พูดจริงๆ ทันทีที่ลับร่างของจองชินดงเฮก็ปล่อยเอวเล็กออกจากอ้อมแขน
“คุณหนูไม่เป็นไรนะครับ” ร่างสูงก้มลงถามคนตัวเล็กที่ยืนตัวสั่นด้วยความโกรธอย่างห่วงใย
“ไม่เป็นไร” เสียงใสสั่นน้อยๆ แต่ใบหน้าหวานยังคงเชิดเอาไว้ในระดับเดิม ดงเฮถอยออกห่างรอให้เจ้านายตัวน้อยเดินนำไปก่อน
ตาคมมองตามแผ่นหลังบอบบางไปด้วยความเป็นห่วง
ผู้ชายทุกคนที่เข้าหาฮยอกแจ เข้ามาเพียงเพราะเรื่องเงิน
เพียงเพราะหน้าตาน่ารักโดดเด่น
ไม่ใช่เพราะรัก
และฮยอกแจก็ไม่โง่พอที่จะเสียตัวให้กับคนเลวๆพวกนั้น
อีดงเฮก็แค่อยากเห็นคนที่จะดูแลสมบัติล้ำค่าของตระกูลลีได้ก่อนที่ตัวเขาจะหมดหน้าที่นี้เท่านั้นเอง และเรื่องเดียวที่ทำให้เขาคิดว่าตัวเองสำคัญก็คือ
ฮยอกแจไม่เคยมีอะไรกับคนอื่น นอกจากเขา…
“วันนี้ไม่ต้องมารับฉัน” ร่างเล็กพูดออกมาหลังจากที่รถยนต์คันหรูจอดนิ่งอยู่หน้าตึกเรียน ใบหน้าหล่อหันมามองพร้อมกับเลิกคิ้วน้อยๆอย่างไม่เข้าใจ
“คุณหนูจะไปไหนครับ”
“ไม่ใช่เรื่องของนาย” ตอบกลับไร้เยื่อใย ใบหน้าของดงเฮยังคงระบายยิ้มอ่อนๆมาให้ ที่ฮยอกแจแข็งกระด้างไม่ใช่เพราะนิสัย
แต่เป็นเพราะคนตัวเล็กขาดความอบอุ่น
พ่อกับแม่ของฮยอกแจประสบอุบัติเหตุ เสียชีวิตทันที มีพี่ชายอีกคนแต่ก็ไม่ค่อยกลับบ้านเท่าไหร่ ส่วนใหญ่จะนอนที่บริษัทเสียมากกว่า
อีซองมิน
พี่ชายแท้ๆคนเดียวของอีฮยอกแจ
ฮยอกแจจะเป็นเด็กน่ารักก็ต่อเมื่ออยู่ต่อหน้าซองมินเท่านั้น
“เดี๋ยวผมมารับนะครับ”
“เอ๊ะ!” เสียงใสสะบัดห้วนทันทีที่อีกคนพูดจาไม่รู้เรื่อง ตาหวานหันมองก่อนที่ปากอิ่มแดงจะบึ้งตึงบ่งบอกอาการไม่พอใจถึงขีดสุด
“ครับ”
“เดี๋ยวจะให้เรียวอุคไปส่ง” พูดถึงเพื่อนสนิทออกมา แต่ร่างสูงก็ยังนึกสงสัย พลันหางตาก็เหลือบไปเห็น ชายหนุ่มหน้าตาดีคนดังอีกคนของมหาวิทยาลัยยืนนิ่งๆอยู่ที่บริเวณหน้าตึก
“นิชคุณยืนรอคุณหนูอยู่เหรอครับ”
“ถามทำไม” หน้าหวานหันมองคนขับรถเต็มตาก่อนจะถามกลับ
“ผมไม่มีสิทธิ์ห้ามคุณหนู”
“…”
“zมก็แค่อยากจะเตือนว่านิชคุณเองก็ไม่ได้ดีไปกว่าจองชิน” เสียงเรียบๆดังออกจากปากเรียวได้รูป ดงเฮเพ่งมองไปยังร่างสูงสง่าของอีกคนนิ่งๆอย่างไม่ชอบใจ
นิชคุณควงสาวหรือหนุ่มเคะแทบจะไม่เลือก
แล้วทำไมฮยอกแจถึงกล้าเอามาเป็นคู่ควง
“แล้วยังไง ฉันก็แค่สนุก”
“คุณหนู…”
“อะไรที่ฉํนคิดว่ามันตื่นเต้นท้าทาย ฉันก็จะทำ” พูดจบก็เปิดประตูรถลงไปท่ามกลางสายตาห่วงใยของใครอีกคน
แล้วอีฮยอกแจรู้บ้างไหมว่าเรื่องสนุกของตัวเองทำให้ใครคนหนึ่งต้องเป็นห่วงจนแทบบ้า
--------------------------------------------------
Katomnam Talk:
อัพค่า
ว่าจะอัพเมื่อวานแต่มีธุระจริงๆค่ะ
ขอโทษที่ให้รอนานนะคะ
รักทุกคนค่า ^^
nu eng
ความคิดเห็น