คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : MONEY OF LOVE :: CHAPTER 1
Chapter 1
“น่าขยะแขยงที่สุด” ฮยอกแจเดินปัดเนื้อตัวไปตลอดทาง มีซองมินกับฮีชอลคอยช่วยกันปัดไปตามเนื้อตัวของเพื่อนรักด้วย
“ทิ้งไปเลยไป” ฮีชอลแหวลั่นก่อนจะเขวี้ยงผ้าเช็ดหน้าผืนหรูของตัวเองและของเพื่อนอีกสองคนทิ้งลงถังขยะแก้วใสอย่างไม่ใส่ใจ
“นั่นน่ะสิ ฮยอกแกจะกลับไปอาบน้ำที่บ้านก่อนไหม” ซองมินพูดขึ้นแล้วจับตัวเพื่อนรักหมุนไปมา
“ไม่ทันหรอกมิน” ฮยอกแจตอบกลับแล้วเดินเลยไปซื้อน้ำมาดื่มเพราะตั้งแต่แยกออกจากเด็กทุนคนนั้นก็เดินบ่นกับเพื่อนมาตลอดทาง
“เฮ้อ ค่อยยังชั่วหน่อย” เสียงใสเอ่ยขึ้นหลังจากดื่มน้ำแล้ว ฮีชอลกับซองมินยิ้มรับเพื่อนก่อนจะรับน้ำอีกสองขวดที่เพื่อนรักซื้อมาเผื่อมาดื่มเช่นกัน
“ชิคกี้” เสียงทุ้มของใครบางคนดังขึ้นก่อนที่ร่างสูงใบหน้าหล่อเหลาจะวิ่งถลาเข้ามากอดฮยอกแจเอาไว้แน่น
“อ่า เลิกเรียกฉันว่าชิคกี้ซักทีเถอะฮยอนจุง” ฮยอกแจพูดกลั้วเสียงหัวเราะแต่ก็ยอมยืนนิ่งๆให้เพื่อนกอดรัดด้วยความคิดถึงอยู่อย่างงั้น ซองมินกับฮีชอลก็ได้แต่มองไปยิ้มไป
ทำไมมันไม่รักกันไปเลยล่ะเนี่ย…
“ฉันไปอเมริกามา ซื้อรถมาฝากนายด้วยนะ” ฮยอนจุงพูดขึ้นแล้วหยิบมือเล็กของคนในอ้อมกอดมารับกุญแจรถไปถือไว้
“ไม่เอาหรอก คันนี้ฉันมีแล้ว” ร่างบางว่าแต่ก็ยิ้มให้อีกคนอย่างน่ารัก รอยยิ้มที่คนได้รับจะต้องมีฐานะเท่าเทียมกับตัวเองเท่านั้นที่จะได้เห็นมัน
“โนๆๆ ชิคกี้ยังไม่มีหรอกเพราะรุ่นนี้มันลิมิตเต็ตอิดิชั่น” ฮยอนจุงพูดพร้อมกับยิ้มหล่อ ฮยอกแจหัวเราะเล็กน้อยแล้วเก็บกุญแจรถเข้ากระเป๋ากางเกงของตัวเอง
“แล้วของพวกเราล่ะ” ซองมินท้วงขึ้นเล่นๆ รู้ๆกันอยู่ว่าฮยอนจุงจะคิดถึงแต่ฮยอกแจคนเดียวเสมอ
“เฮ้ คิดว่าฉันจะลืมอีกล่ะสิ อ่ะเอาไป” ร่างสูงพูดแล้วหยิบถุงใบใหญ่จากคนรับใช้มาส่งให้คนสวยอีกสองคนที่ยืนยิ้มแป้นรอรับ
“น่ารักที่สุด” แล้วก็ได้รับคำชมไปตามระเบียบ
“เข้าเรียนได้แล้ว” คยูฮยอนเดินเข้ามาตามก่อนจะจับมือซองมินเดินนำออกไป ฮยอกแจกับฮีชอลได้แต่อมยิ้มมองตาม
“มันเหมาะกันดีเนอะ” เสียงใสพูดขึ้น
“ไม่หรอกฮยอก ไอ้มินกำลังหาเรื่องบอกเลิกคยูอยู่” ฮยอนจุงขัดขึ้นเรียกให้ฮีชอลหันกลับไปมองอีกคนอย่างสงสัย
“ทำไมล่ะ” แล้วอีกสองคนก็ถามออกมาพร้อมกัน
“นี่ไปอยู่ไหนกันมาเนี่ย” ฮยอนจุงพูดขึ้นแล้วส่ายหน้าขำเพื่อนอีกสองคน
“ไปอังกฤษว่ะ” ฮีชอล
“ไปฮ่องกงอ่ะแก” ฮยอกแจตอบออกมา
“กูประชดครับ” ร่างสูงพูดขึ้นแล้วก็โดนฮยอกแจหยิกเอวหมับเข้าให้โทษฐานกวนประสาท
“ตกลงทำไมล่ะ” ฮีชอลเร่ง
“ก็ตอนนี้บ้านคยูกำลังขาดทุนจากบริษัทล่าสุดน่ะสิ ซองมินเลยจะชิ่ง” ฮยอนจุงเฉลยออกมาเล่นเอาอีกสองคนอ้าปากค้างพยักหน้าไปด้วย
“ขาดทุนจนซองมินรับไม่ได้เลยเหรอ” ฮยอกแจกระซิบถามเพื่อน
“อ่า ก็ไม่ถึงขนาดจนกว่าซองมินหรอกแต่ว่าซองมินคงเสียหน้าแหละ” ตอบกลับก่อนจะยกมือทำท่าจะใครบางคนแล้วก็ลดมือลงแทบไม่ทัน
“ไปเถอะฮีชอล ฮยอนจุงเหม็นสาปคนจน” ฮยอกแจหันไปเห็นใครบางคนเข้าพอดีทำให้ดึงมือเพื่อนสองคนเดินจากไป แต่ทว่าทางเดินที่ตัวเองเดินไปคนกลับแหวกทางออกจนต้องหันกลับไปมองพบร่างสูงของเด็กทุนคนนั้นกำลังเดินตามมาและที่นักศึกษาหลายคนแหวกออก
“นายจะเดินตามฉันมาทำไมเนี่ย” ฮยอกแจหันไปแหวลั่น
“ผมเดินไปเรียนทางนี้ครับ” ก้มหน้าตอบอย่างสุภาพ ฮยอนจุงดึงแขนเล็กของฮยอกแจเอาไว้อย่างห้ามปราม
“ไปเดินบนพื้นสิ นี่มันทางเดินของคนมีเงินเขา” มือเล็กชี้ลงไปบนพื้นปูน ในขณะที่เจ้าตัวกำลังยืนอยู่บนพรมแดงที่ปูเอาไว้เพื่อเป็นทางเดินไปยังอาคารเรียนต่างๆ
“แต่ในระเบียบการไม่ได้บอกเอาไว้นี่ครับ” ดงเฮตอบกลับอย่างไม่เข้าใจก่อนจะมองสบตากลมสวยนั่นตรงๆหลังจากที่เอาแต่ก้มหน้ามานาน ฮยอกแจอึ้งไปเล็กน้อยกับใบหน้าหล่อเหลาของคนตรงหน้าผิวขาวที่ค่อนข้างไปทางแดงเพราะแสงแดด จมูกโด่งได้รูป ตาคมที่สามารถสะกดคนมองให้อยู่นิ่งๆได้
“นายกวนประสาทฉันเหรอไง” เสียงใสแหวลั่นมือเล็กยกขึ้นมาเท้าเอวบางของตัวเองเอาไว้อย่างหงุดหงิด ฮยอนจุงต้องออกแรงรั้งเอวบางเข้าหาก่อนจะลูบไหล่บางเพื่อบรรเทาอาการโกรธนั้น
“ผมไม่ได้ตั้งใจจะให้เป็นแบบนั้นครับ” ดงเฮพูดอย่างสุภาพเช่นเคย
“นายนี่มันหน้าด้านจริงๆเลย” ฮยอกแจเต้นเร่าๆอยุ่ตรงนั้นอย่างไม่ชอบใจ จนฮีชอลต้องเข้ามาโอ๋เพื่อนอีกคนเพื่อไม่ให้เพื่อนรักกลายเป็นคนขี้วีนในสายตาไฮโซคนอื่นที่มองมาเพื่อภาพลักษณ์ที่ดีในสังคม
“ผมขอตัวไปเรียนก่อนนะครับ” ร่างสูงพูดขึ้นแล้วเบี่ยงตัวออกเพื่อจะเดินต่อไป ทว่านักศึกษาหลายคนตรงนั้นต่างแหวกทางออกอย่างรังเกียจ ขายาวชะงักกึกอยู่กับที่ก่อนจะมองไปรอบๆตัวที่มีคนมองมาอย่างสมเพชเต็มทนรวมไปถึงฮยอกแจกับเพื่อนด้วย
“พวกคุณก็คน ผมก็คนทำไมต้องทำท่ารังเกียจกันขนาดนี้ด้วย” ดงเฮตะโกนขึ้นมาอย่างหมดความอดทนมือแกร่งกำเข้าหากันแน่น
“ที่นายพูดมันก็ถูก แต่นายน่ะมันคนจนแต่ฉันน่ะคนรวย” ฮยอกแจตอกกลับทันทีพร้อมกับแสยะยิ้มอย่างสมใจ
“ผมไม่สนหรอกครับ เพราะยังไงศักดิ์ศรีของคนไม่ได้วัดที่ฐานะ” ดงเฮพูดกลับทันทีเช่นกันก่อนจะเดินเลยลงไปบนพื้นปูนแล้วก้มหน้าก้มตาเดินออกไปให้ไกลจากตรงนั้น ฮยอกแจได้แต่ชี้มือตามปากสั่นระริกเพราะเถียงกลับไม่ทัน
“ฮึ่ย! ไอ้บ้านั่นมันประกาศตัวเป็นศัตรูกับฉัน” ฮยอกแจกำมือแน่นอย่างแค้นเคือง
“ฮยอกใจเย็นๆ” ฮีชอลส่งเสียงปลอบแล้วดึงมือเพื่อนรักให้ขึ้นเรียน
“ฉันไม่ยอมหรอกนะซิน มันหยามฉันด้วยคำพูด” ร่างบางพูดต่อกระทืบเท้าเร่าๆอย่างเด็กถูกขัดใจ
“ชิคกี้ของฮยอนจุง ใจเย็นๆนะกระทืบเท้าแบบนี้เดี๋ยวก็เจ็บหรอก” ฮยอนจุงปลอบเสียงอ่อนโยนแล้วจับมือนิ่มพาเดินออกไปแต่ฮยอกแจก็ยังไม่อารมณ์เย็นลงแม้แต่น้อย
“ฉันไม่ยอมให้มันเรียนที่นี่อย่างสบายแน่ๆ” ประกาศกร้าวเสร็จก็เดินฉับๆนำไปทันที ฮีชอลกับฮยอนจุงได้แต่หันมามองหน้ากันก่อนจะยิ้มน้อยๆแล้วเดินตามไป ฮยอกแจก็เอาแต่ใจแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว แต่ใครเล่าจะเบื่อในเมื่อคนๆนั้นคือลูกชายคนเล็กของประธานาธิบดี
-----------------------------------------
Katomnam Talk:
วันนี้ต้มใจดีค่า
ลงอีกๆๆๆๆๆๆๆๆ
ลงรักไก่ไปแล้ว
ลงนี่ด้วย
หุหุ
ขอบคุณทุกคอมเม้นเลยนะคะ
รักทุกคนค่า
ความคิดเห็น