คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : PaRaLlEl :: CHAPTER 1
Chapter 1
[แกจะเดินไปไหนเนี่ย] คยูฮยอนส่งเสียงถามเมื่อเห็นคิบอมเดินดุ่มๆไปอย่างไม่มีจุดหมาย
[ไม่รู้] คิบอมตอบกลับพลางทำหน้าเบื่อหน่ายแสดงออกมา
[อย่าทำหน้าแบบนั้นได้มะ สาวๆกลัวหมด] ไม่วายมีเสียงตำหนิออกมาเพราะบรรดาสาวๆ แหละเหล่าเคะต่างพากันมองที่ใบหน้าหล่อเหลาของคิบอมอย่างเพ้อฝันแต่พอเจอสายตาเย็นชาก็แทบเผ่นแน่บออกไปจนหมด จนคยูฮยอนระอาใจ
[…] และคิบอมก็เลือกที่จะเงียบไม่โต้ตอบกับอีกคนในร่างไปเฉยๆ
“อ่าว นักเรียนใหม่ที่ย้ายมาวันนี้ใช่ไหมจ้ะ” อาจารย์สาวเดินยิ้มแย้วเข้ามาถาม
“…” คิบอมเงียบแต่เลือกที่จะเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม
[แกก็ตอบเค้าไปเซ่] คยูฮยอนส่งเสียงออกมา
“เอ่อ ห้องเรียนอยู่ทางซ้ายมือมุมสุดนะจ้ะ” อาจารย์บอกต่อพลางมองหน้าหล่อราวเทพบุตรของคิบอมนิ่ง
“ครับ” เสียงทุ้มตอบรับ
“หล่อนะเราน่ะ มิน่าสาวๆพูดถึงกันแต่เช้าเลย” อาจารย์สาวยังคงพูดต่อไป
[มันหล่อน้อยกว่าผมอีก] คยูฮยอนพูดขึ้น ในขณะที่คิบอมเริ่มแสดงอาการเบื่อหน่ายน้องชายของตัวเองออกมาทางสีหน้าอีกครั้ง
“เอ่อ ครูไปดีกว่า” อาจารย์สาวพูดออกมาเมื่อเห็นหน้าไม่สบอารมณ์ของคิบอม
[ทำไมแกทำหน้าแบบนั้นวะ อาจารย์เค้าเดินหายไปแล้วน่ะ]
[เบื่อ] คิบอมตอบสั้นๆได้ใจความ
[เบื่ออะไรของแกนักหนาวะ ทำหน้าเบื่อโลกอยู่ได้] คยูฮยอนส่งเสียงเซ็งใส่
[…]
[ถามก็ไม่ตอบ แกเป็นพี่ฉันแน่ป่ะวะ] คยูฮยอนยิ่งพูดหน้าของคิบอมก็ยิ่งบูด
[เบื่อแก] คิบอมพูดออกมา กลับกลายเป็นว่าคยูฮยอนอึ้งไปกับคำตอบของคิบอมแทน คิบอมยิ้มออกมาน้อยๆเมื่อเห็นน้องชายของตัวเองเงียบไป ขายาวๆของคิบอมก้าวไปตามทางเดินที่อาจารย์คนเมื่อครู่ชี้ให้เดินตามอย่างสบายอารมณ์
ครืด…
เสียงเลื่อนประตูเรียกให้นักเรียนทุกคนในห้องหันไปมองคนมาใหม่โดยพร้อมเพรียงกันพร้อมกับเสียงวิพากษ์วิจารณ์ที่ดังไม่หยุดหย่อน
“หล่อจัง”
[ขอบคุณครับ] แน่นอนว่าเป็นเสียงของคยูฮยอนตอบรับ
“ทำไมถึงได้น่ากัดแบบนี้นะ”
[กัดได้ครับแต่อย่าแรงนะ เดี๋ยวผมเป็นแผล] คิอบมก็ยังคงยืนหน้านิ่งไร้ความรู้สึกอยู่กลางห้อง
“มีแฟนรึยังเนี่ยสุดหล่อ”
[ถ้าเป็นบนโลกมนุษย์ยังไม่มีหรอกครับ]
[เงียบ] คิบอมบอกน้องอย่างรำคาญกับเสียงตอบรับของอีกคนในร่าง ไม่รู้ว่าน้องชายของเค้าพูดมากได้ขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
“อ่ะ เงียบๆหน่อยนักเรียน” อาจารย์หนุ่มห้ามทัพเอาไว้เมื่อเสียงชื่นชมดังขึ้นมาอย่างไม่ขาดสายไหนจะสายตาแทะโลมของนักเรียนสาวและเหล่าเคะในห้องอีกที่อาจารย์หนุ่มึงกับปวดขมับตุบๆๆๆ
“แนะนำตัวสิ” อาจารย์หนุ่มหันมาบอกคิบอม
[โจวคยูฮยอน คร้าบ] ไม่วายคยูฮยอนก็ส่งเสียงออกมาให้คิบอมรำคาญใจอีกจนได้
“คิบอม” เสียงทุ้มพูดสั้นๆ จนคนฟังแทบจะจับใจความกันไม่ทันเลยทีเดียว
[แกต้องบอกว่า ฝากเนื้อฝากตัวด้วยน๊าไรงี้ด้วย] คยูฮยอนแย้งอย่างไม่พอใจ พลันมองไปเห็นร่างบางคุ้นตาของคนเมื่อเช้าที่มุมห้องหลังสุด
“เอ่อ นามสกุลล่ะ” อาจารย์เอ่ยถาม
“คิม” สั้นๆอีกครั้งจนคนเป็นอาจารย์เริ่มอยากจะกินยาแก้ปวดหัวขึ้นมาทันที
“คิมคิบอม เหรอ อ๊ายแค่ชื่อก็เท่ห์แล้ว” เสียงสาวๆดังขึ้นมาอีก
[โจวคยูฮยอน เพราะกว่าตั้งเยอะ]
“งั้นคิบอม ไปนั่งข้างๆฮยอกแจนะ” อาจารย์พูดแล้วชี้ไปยังที่นั่งที่ว่างอยู่ ทำให้สาวๆหลายๆคนพากันมองไปที่เพื่อนร่วมห้องอย่างอิจฉา
“ฮยอกแจ ฉันอยากนั่งกับคิบอมบ้างอ่ะ” ไม่วายเรียวอุคเพื่อนรักก็หันไปพูดด้วยความรู้สึกเช่นเดียวกับคนอื่น ฮยอกแจหันมามองหน้าเพื่อน
“ฉันจะฟ้องพี่เย” ถ้อยประโยคที่ออกมาทำเอาเรียวอุคหน้าซีดก่อนจะจำใจหันไปเรียนเหมือนเดิม ร่างสูงของคิบอมก้าวเดินมาลงนั่งข้างๆก่อนจะมองอีกคนด้วยความนิ่งเฉยไร้ความรู้สึกทั้งๆที่คยูฮยอนยิ้มปากแทบฉีก
[ทักเค้าดิวะ นั่งบื้ออยุ่ทำไม]
[ไม่]
[คิบอม แกทักเค้าเด้ ฉันอยากรู้จักเค้า] คยูฮยอนยังคงรบเร้าต่อไป
[ฮยอกแจ] คิบอมบอกชื่อของอีกคนออกไป แต่คยูฮยอนอึดอัดแทบตายเพราะอยากจะพูดคุยกับคนน่ารักๆอย่างปกติแต่ก็ทำไม่ได้
[ฉันหมายความว่าให้แกคุยกับเค้าน่ะ] คยูฮยอนชักจะเหนื่อยใจตามคนเป็นพ่อไปติดๆ
[สำคัญ?] คิบอมถามกลับไม่ได้สนใจในสิ่งที่อาจารย์กำลังสอนซักนิด
“นายมีหนังสือเรียนรึยัง” ก่อนที่คยูฮยอนจะได้ถามอะไร ฮยอกแจก็หันมาพูดซะก่อน เพราะห่วงว่าเพื่อนใหม่จะเรียนไม่รู้เรื่องเพราะไม่มีหนังสือดู
[ทำไมนางฟ้าไม่สวยแบบนี้บ้าง]
“…” คิบอมเลือกที่จะส่ายหน้าเป็นการตอบ ฮยอกแจลอบถอนหายใจน้อยๆให้กับความเงียบนั้นก่อนที่จะเลื่อนหนังสือไปไว้ตรงกลาง
“งั้นดูด้วยกันก็ได้” เสียงหวานบอกแล้วหันไปสนใจกระดานตรงหน้าต่อ ผิดกับคิบอมที่เลือกที่จะปิดตาลงเพื่อพักผ่อนสายตา
[อ๊าก น่ารักไม่ไหวแล้ว] คยูฮยอนก็ยังคงพร่ำเพ้อต่อไป ฮยอกแจได้แต่หันมามองเงียบๆฃ
[เงียบๆ] คิบอมส่งเสียงรำคาญออกไปก่อนจะลืมตาขึ้นอีกครั้ง
[ขอเบอร์โทรศัพท์ให้หน่อย] ยังคงเซ้าซี้ให้คิบอมรำคาญต่อไป
[ไม่]
[อย่าทำร้ายจิตใจกันแบบนี้เซ่]
[….]
“นายไม่ดูที่อาจารย์สอนจะรู้เรื่องเหรอ” เป็นอีกครั้งที่เสียงของฮยอกแจดังขัดคยูฮยอนขึ้นมา เพราะเมื่อฮยอกแจอ้าปากพูดเมื่อไหร่ คยูฮยอนก็จะเงียบฟังอย่างตั้งใจทันที จนคิบอมเริ่มรู้สึกอยากจะขอบคุณคนด้านข้างขึ้นมา รอยยิ้มที่มุมปากเล็กๆทำให้ฮยอกแจอึ้งมองเพื่อนใหม่ได้ไม่ยาก
[ตาเค้าโต น่ารักจัง] แต่เสียงของคยูฮยอนก็ทำให้รอยยิ้มนั้นหายวับไปทันทีเช่นกัน ฮยอกแจมองคนด้านข้างอย่างงงงวย
สงสัยจะเพี้ยนจริงๆ
อ๊าก!!! หลังจากโดนใครบางคนตบจิกทางสายโทรศัพท์
ทำให้ต้มต้องรีบอัพด่วน
และเม้นท์ที่ให้การตอบรับเป็นอย่างดี
ต้มเลยรีบลงอย่างเร็ว
หวังว่าลงไปเรื่อยๆ เม้นท์จะยังคงเดิมนะคะ
อย่าให้ลดเลย ไม่งั้นต้มหมดกำลังใจพิมพ์น๊า
รักทุกคนค่า
ความคิดเห็น