คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Chapter 11
Chapter 11:
“ฮยอกแจ คิบอมไม่มาเรียนอีกแล้วนะ” ดงเฮวิ่งเข้ามาหาเพื่อนรักที่ห้องหน้าตาตื่นหลังจากที่ไปกินข้าวเช้ากับซีวอนมา ไก่น้อยเงยหน้ามามองก่อนจะก้มลงเล่นเกมส์ในมือต่อทำท่าไม่ใส่ใจทั้งๆที่ในใจร้อนรนไปหมด แต่อีกเหตุผลที่แสดงออกว่าเป็นห่วงคิบอมไม่ได้มากนักก็คงจะเป็นหนุ่มจีนที่นั่งอยู่ข้างๆมากกว่า
“ฮยอกแจนี่นายไม่ใส่ใจจริงๆน่ะเหรอ” ปลาน้อยเอ่ยถามต่อ อย่างไม่เชื่อ ซองมินก็หันมามองอีกคน ไม่อยากเห็นเพื่อนรักต้องเจ็บปวดแบบตัวเอง
“ฮยอกแจมากับพวกเราหน่อย” แล้วเรียวอุคก็ทนไม่ได้ผละออกจากคนรักแล้วพาฮยอกแจเดินออกไป ซองมินกับดงเฮก็เดินตามไปด้วย
“ย็อก นายถามตัวเองดีๆนะว่านายไม่ใส่ใจเจ้าของแหวนแล้วจริงๆน่ะเหรอ” เรียวอุคเปิดประเด็นทันทีที่เดินมาในที่ที่พวกไอดอลจะไม่สามารถได้ยินได้
“ไม่มีเหตุผลที่ต้องใส่ใจนี่” ร่างบางเงียบไปพักนึงก่อนจะตอบเสียงเรียบ
“ย็อก ก่อนแกตอบแกน่าจะใช้หัวใจตอบนะไม่ใช่สมอง” ซองมินเอ่ยขึ้น ยิ้มให้เพื่อนรักน้อยๆ ใช้หัวใจเหรอ…
“ตอบออกมาอย่างที่นายรู้สึกน่ะไม่ต้องเอาไปกลั่นกรองจากสมอง” เรียวอุคเสริมขึ้น ไม่ต้องกลั่นกรองน่ะเหรอ…
“งั้นฉันจะถามแกใหม่ แกห่วงคิบอมรึเปล่า” ดงเฮถามออกมาจ้องเพื่อนรักนิ่ง
“ห่วงสิ” ไก่น้อยตอบออกมาทันที ซองมินลอบยิ้มพอใจที่เพื่อนไม่โกหกตัวเอง
“แต่ฮันล่ะ” คำต่อมาของฮยอกแจทำให้หลายๆคนหน้าเครียดทันที ใช่แล้วฮันกยองล่ะ ฮันกยองรักฮยอกแจยิ่งกว่าอะไร ใครๆก็ดูรู้
“แต่ตอนนี้ฮันก็ปกติดีนี่ คนที่ไม่ปกติน่ะคิบอมนายต้องห่วงคิบอมมากกว่าฮันสิ” เรียวอุคบอก ฮยอกแจมองเพื่อนตาแป๋ว เริ่มคิดตาม
“ใช่ แกต้องไปดูคิบอมก่อนแล้วเรื่องฮันเราค่อยมาแก้กันทีหลังก็ได้นี่” ซองมินเสริมทันที
“งั้นเดี๋ยวฉันมานะ” พอคิดได้เจ้าตัวก็รีบวิ่งออกไปทันที ฮันกยองที่เดินมาตามได้ยินการสนทนาทั้งหมดแต่ก็เลือกที่จะไม่ห้ามทั้งๆที่เขามีสิทธิ์ ร่างสูงเดินออกไปเงียบๆเพื่อคิดอะไรคนเดียว คิบอมเพื่อนรักของเขาจะทำร้ายตัวเองเสมอที่ผิดหวัง แต่เขาไม่ใช่ถ้าเกิดอะไรขึ้นฮันกยองจะเป็นคนเดียวที่มีสติก่อนเสมอ แล้วครั้งนี้ทำไมคนอย่างฮันกยองถึงได้หาทางออกให้ตัวเองไม่ได้ ร่างสูงทรุดนั่งริมทะเลสาบปล่อยความคิดให้ล่องลอยไปเรื่อยๆ ด้านซองมิน ดงเฮ เรียวอุคพอเพื่อนวิ่งหายออกไปพร้อมกัญแจรถของซองมิน ทั้งสามคนก็เดินกลับห้องแต่ระหว่างทางซองมินก็เห็นร่างสูงคุ้นตาคนที่ไม่อยากเจอที่สุดยืนอยู่กับซีวอนหน้าห้องเรียนของตัวเอง ซองมินชะงักกึกแต่เรียวอุคกับดงเฮก็คว้ามือเพื่อนมากุมไว้บีบให้กำลังกันคนละข้าง ซองมินเลยก้าวแต่ละก้าวด้วยความมั่นคง
“ซีวอนมาทำอะไรน่ะ” เสียงหวานเอ่ยถามอีกคนยิ้มแย้ม ไม่แม้แต่จะชายหางตามามองคยูฮยอน
“อ่าว ไอ้ฮันไม่อยู่นี่เหรอ” ซีวอนตอบออกมา ก่อนจะมองไปรอบๆนึกว่าเพื่อนอีกคนจะอยู่กับฮยอกแจที่นี่ซะอีก
“ป่าวนี้ ถามเยดูสิ” เรียวอุคตอบก่อนจะดันซองมินให้เดินเข้าห้องไป แล้วเรียกเยซองที่นั่งรออยู่ในห้องให้ออกไปหาซีวอน ซองมินลงนั่งหยิบเกมส์ที่ฮยอกแจเล่นค้างไว้มาเล่นต่อไม่คิดจะเดินออกไปหาเรียวอุคกับดงเฮด้านนอก คยูฮยอนมองตามเข้าไปด้วยแววตาสำนึกผิด
“อย่ามองเพื่อนฉันอีกเลย มันสายไปแล้ว” ดงเฮเอ่ยเสียงเรียบ แต่ก็โดนซีวอนดุเอา จนดงเฮค้อนขวับไปให้
“ไม่เอาน่าด็อง ให้เขาเคลียร์กันเอง” ซีวอนดุคนรักเรียบๆ
“นี่วอน พูดแมวๆแบบนี้ได้ไงนั่นซองมินเพื่อนเค้านะ” ดงเฮแหวลั่นไม่พอใจคนรักเอามากๆ
“แล้วทำไมด็องต้องโมโหด้วยล่ะไม่เกี่ยวกับเราซักหน่อย” หน้าคมหันมาพูด
“เรื่องของมินก็คือเรื่องของด็อง ถ้าเพื่อนวอนไม่เลวเพื่อนเค้าจะเสียใจแบบนี้เหรอ” ร่างบางตวาดลั่นอดไม่ได้ที่จะแอบด่าอีกคนไปด้วย
“ด็อง อย่ามาด่าเพื่อนเค้า เพื่อนเค้าไม่ได้บังคับให้ซองมินทำนี่” เหมือนซีวอนจะหมดความอดทนยังไงนี่ก็เพื่อนรักเขาเหมือนกัน ดงเฮจ้องคนรักตาแข็ง
“ถ้าวอนพูดแบบนี้ ด็องว่าเราห่างกันซักพักดีกว่า” ดงเฮหันมาบอกก่อนจะเดินเข้าห้องไป ปล่อยให้ซีวอนยืนอ้าปากค้างไม่ทักท้วง
“เรียวอย่ามองเค้าแบบนั้น” เยซองร้อนตัวทันทีที่คนรักหันมามองหน้า
“เพื่อน นาย มัน เลว” เรียวอุคย้ำทุกคนหนักแน่นก่อนจะหายเข้าไปอีกคน
“อ๊าก เมียจ๋า” ซีวอนกับเยซองร้องออกมาพร้อมกันแต่ก็ไม่กล้าเดินตามไปง้อ ก่อนที่สองคนจะเดินคอตกกลับห้องไป
“ขอโทษพวกแกจริงๆว่ะ” คยูฮยอนพูดขึ้นแต่สองคนโบกมือเป็นเชิงว่าไม่เป็นไร ลืมเรื่องฮันกยองไปเสียสนิท คยูฮยอนที่เคยพูดมากตอนนี้ก็นั่งเงียบในสมองมีแต่เรื่องของซองมินเต็มไปหมด รู้ตัวว่าผิด แต่ก็ไม่รู้ว่าต้องทำยังไง
“คิบอมนายไปอยู่ไหนน่ะ” ร่างบางวนรถไปทั่วอย่างไร้จุดหมายก่อนจะหยุดรถที่หน้าคฤหาสน์ตระกูลคิม ในใจกล้าๆกลัวๆว่าจะเข้าไปดีรึเปล่า แต่ร่างบางก็เลือกใช้หัวใจสั่งการเพราะตอนนี้นิ้วเรียวกดออดหน้าบ้านไปแล้วไม่นานนักอินเตอร์คอมก็ฉายภาพแม่บ้านจากด้านใน
“มาหาใครค่ะ”
“คิบอมฮะ เค้าอยู่รึเปล่า” เสียงใสเอ่ยตอบออกไป กล้าๆกลัวๆ ยามที่หน้าประตูก็มองอย่างไม่ไว้ใจ
“คุณชายไม่สบายค่ะ นอนพักอยู่ด้านบน” แม่บ้านวัยกลางคนตอบออกมาก่อนจะมองใบหน้าน่ารักของฮยอกแจอย่างพิจารณาว่าเธอเคยเห็นที่ไหน พอนึกขึ้นได้ว่าเธอเห็นภาพของฮยอกแจที่อยุ่บนหัวเตียงคุณชายของบ้าน ก็ร้องอ๋อลั่นจนฮยอกแจตกใจ
“เชิญค่ะ คุณหนู” จบคำพูดประตูใหญ่ก็ถูกเปิดออก ฮยอกแจเลยกลับขึ้นรถขับเข้าไปงงๆ พอเข้าไปถึงก็มีคนรับใช้มากมายยืนก้มหัวรอต้อนรับอย่างสุภาพเรียบร้อย มีแม่บ้านคนที่คุยเมื่อซักครู่ยืนคุมอยู่หัวแถวก่อนจะผายมือเชิญ
“ตอนนี้คุณผู้หญิงกับคุณผู้ชายไปประชุมที่ต่างประเทศค่ะ ไม่ทราบคุณชายเป็นอะไรเหมือนกันวันๆเอาแต่ขลุกตัวอยู่ในผับพอกลับมาบ้านก็เมาไม่ได้สติ” แม่บ้านร่ายยาวขณะที่พาฮยอกแจมาหยุดหน้าห้องของคุณชายคิม
“คุณหนูเป็นคนรักของคุณชายใช่ไหมคะ”
“เอ่อ..” ร่างบางไม่กล้าเอ่ยตอบออกไป เพราะภาพของฮันกยองแวบเข้ามาในสมอง
“ไม่ต้องอายหรอกค่ะ ดิฉันเห็นภาพคุณหนูที่หัวเตียงของคุณชายน่ะค่ะ” แม่บ้านอธิบายต่อก่อนจะยิ้มให้น้อยๆแล้วเปิดประตูห้องของคิบอมให้ ร่างบางเลยหันมายิ้มขอบคุณก่อนจะสูดลมหายใจเข้าไปลึกๆเพื่อเรียกกำลังใจขาเรียวพาตัวเองมาหยุดยืนอยู่ข้างเตียงใหญ่ที่มีแต่ขวดเหล้า กลิ้งเกลื่อนทั้งบนเตียงและพื้น
“แม่บ้านจางเหรอฮะ ผมบอกแล้วไงว่าไม่เอาอะไรไม่อยากพบใคร” พอรู้สึกตัวว่ามีคนอื่นอยู่ในห้อง คิบอมก็ตวาดลั่นทั้งๆที่ยังนั่งหันหลังมองออกไปนอกหน้าต่าง กลิ่นเหล้าคละคลุ้งไปหมดจนฮยอกแจเวียนหัว
“ผมพูดไม่ได้ยินเหรอไง” แล้วก็ตวาดออกมาอีกครั้ง ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อยแต่ตาสวยก็เหลือบเห็นรูปของตัวเองที่ตั้งอยู่บนหัวเตียงอย่างที่แม่บ้านบอกจริงๆมือเรียวเอื้อมไปหยิบมาดู เป็นรูปของฮยอกแจตอนที่เจ้าตัวกำลังยิ้มแล้วมองแหวนในมืออยู่บนรถของคิบอม น้ำตาใสรื้นขึ้นมาก่อนจะไหลลงอาบแก้ม คิบอมรักเรามากขนาดนี้เลยเหรอ ทุกสิ่งทุกอย่างในห้องแตกกระจายหมดยกเว้นรูปนี้ สิ่งเดียวที่คิบอมไม่คิดจะทำลาย
“คิบอม” เสียงหวานเอ่ยเรียกก่อนจะโผเข้าไปกอดคิบอมจากด้านหลัง มือเรียวปาดน้ำตาออกลวกๆ ร่างสูงตัวแข็งไปทันทีหลังจากที่ได้ยินเสียงของคนที่ไม่คาดคิดว่าจะมา
“ขอโทษ” ฮยอกแจพูดต่อแต่ก็ยังซบหน้าลงบนแผ่นหลังกว้าง แถมยังรัดแน่นเข้าไปอีก พอเห็นคิบอมไม่มีปฏิกริยาตอบโต้ก็ย้ายตัวเองลงไปยืนมองตาคมอีกฝ่ายนิ่ง
“มาทำไม” เสียงทุ้มเอ่ยออกไปอย่างเย็นชา
“มาง้อ” ฮยอกแจตอบก่อนจะยิ้มให้จนตาปิด มือเรียวเอื้อมไปจับมือของคิบอมไว้แน่น รวมทั้งส่งสายตาสำนึกผิดไปอีกจนคิบอมไม่กล้าที่จะละสายตาออกจากดวงหน้าสวย
“ขอโทษนะ ทีหลังจะคิดก่อนพูด” พอเห็นคิบอมเริ่มอ่อนลงก็ง้อต่อ มือเรียวลูบผมนุ่มของคิบอมเล่นจัดให้เป็นทรงตามสมควร
“หายโกรธเถอะนะ” นิ้วก้อยเล็กๆถูกยื่นกระดิกไปมาตรงหน้าใบหน้าหล่อเหลา คิบอมเผลอยิ้มออกมากับวิธีการง้อแบบเด็กๆของอีกคน นิ้วก้อยเล็กๆของฮยอกแจถูกเกี่ยวด้วยนิ้วก้อยของอีกคนทันที คิบอมหายโกรธตั้งแต่ฮยอกแจโผเข้ามากอดแล้วด้วยซ้ำแต่ยังทำตัวไม่ถูกเลยนั่งนิ่งๆ ร่างสูงดึงคนตัวเล็กมานั่งตักแล้วกอดไว้แน่นซุกหน้าลงบนไหล่บอบบาง
“คิบอม นายอย่าทำร้ายตัวเองสิ” ฮยอกแจพูดอย่างเป็นห่วง “สัญญานะ” แล้วก็ขอคำมั่นสัญญา คิบอมยิ้มน้อยๆก่อนจะพยักหน้ารับ
“ฉันสัญญา” ตาคมสบตากับอีกคนนิ่งใบหน้าเลื่อนเข้าหากันตามแรงดึงดูดของหัวใจก่อนที่ริมฝีปากจะจรดกัน ริมฝีปากอิ่มถูกกดย้ำอยู่อย่างนั้นจนเผลอเผยอปากขึ้นทำให้ลิ้นร้อนชื้นของอีกคนถูกส่งเข้าไปหาความหอมหวาน ฮยอกแจรับรู้ได้ถึงความอ่อนหวานที่ปะปนมากับรสเหล้าฝาดๆ แต่ก็ไม่ได้ผลักไส คิบอมถอนริมฝีปากออกก่อนที่ฮยอกแจจะซุกใบหน้าหวานลงบนอกกว้าง
“ไปอาบน้ำเลยไป เหม็นเหล้า” เสียงหวานพูดขึ้นก่อนจะย่นจมูกอย่างน่ารักแล้วเด้งตัวออกจากตักกว้างทันที ฉุดมือคิบอมให้ลุกขึ้น
“นายจะรอที่นี่หรือข้างล่าง” ก่อนจะหายเข้าไปในห้องน้ำก็หันมาถามอีกคน ใบหน้าหวานหันมามองในขณะที่กำลังก้มลงเก็บเศษขวดตามพื้น
“นายจะให้ฉันรอที่ไหนล่ะ”
“ที่นี่ อย่าไปไหนนะ” ร่างสูงตอบก่อนจะผลุบหายเข้าห้องน้ำไป ฮยอกแจยืนเขินอยู่กับประโยที่ไม่มีความหวานเอาซะเลย ไม่นานนักคิบอมก็ออกมาก่อนจะหอมแก้มนุ่มของอีกคนเลยโดนตีแรงๆที่แขนแกร่ง คิบอมหัวเราะน้อยๆแล้วโอบเอวอีกคนเดินออกจากห้อง แม่บ้านถึงกับยิ้มกว้างที่คุณชายยอมออกจากห้องซักที
“ฝากเก็บห้องด้วยนะครับ” คิบอมเอ่ยขึ้นยิ้มแย้ม พาฮยอกแจเดินออกไปท่ามกลางคนรับใช้ที่อมยิ้มมองตามไป คุณหนูคนนี้สินะ ผู้มีอิทธิพลของหัวใจคุณชายคิบอม
----------------------------------------------------------
มาแล้วๆๆๆๆๆๆๆบอมฮยอกมาแล้วค่า อิอิ เอามาดับความเครียดเล็กน้อย
ตอบเม้นท์ดีกว่า
คุณ mee ตอนนี้คิบอมเต็มๆเลยค่า ชอบไหมคะ
คุณ kororo03 ไก่น้อยเพิ่งจะคิดได้ว่าต้องง้อค่า ไปง้อแล้ว
คุณ Park Sung-Min บอมไม่ได้ร้องไห้ค่า แต่ไปเมาหัวราน้ำแทน
คุณ SnowMan ใช่มินน่าสงสารมากๆเราน่าจะทำโทษคยูกันเนอะ
คุณ baby_satan เอาบอมฮยอกไปอ่านแก้เครียดก่อนเนอะ
คุณ bee ขอบคุณมากๆค่ะที่ติดตาม ขอบคุณที่สุดเลย
คุณ kikumaru กาต้มจับคยูไว้แล้วมาเอาตัวไปเชือดได้เลย อ่าบอมฮยอกแล้วค่า
คุณ แมงตาโร่ ไปร่วมมือกับคุณ kikumaru เชือดคยูเลยค่า
คุณ รักไก่ กร๊ากๆๆๆ ไก่น้อยที่น่ารักกลายเป็นไก่ซาดิสต์ไปแล้วเหรอเนี่ย
คุณ neen บอมฮยอกแล้วค่า แต่ฮยอกยังไม่ได้เลือกนะคะ
คุณ คิดไม่ออก...จริงๆนะ อ่า ซองมินเป็นนางเอกค่า ถ้าจะโดนตบคงโดนจากฮยอกอีกคน
คุณ w-n บอมเข้าใจผิดไปแล้วค่าแต่ตอนนี้เข้าใจถูกแล้ว เขิล!!
คุณ บี(ฮันนี่)ิ ใช่อียาคู้ในเรื่องนี้รึป่าวคะที่เกลียด
คุณ tomatoZa----z มินไม่เกลียดคนอ่านก็เกลียดแทนแล้วค่า
อ๊าก มาอัพอีกแล้ว รวดเร็วทันใจไหมคะ
รักคนอ่านที่สุดเลย
ความคิดเห็น