คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : PaRaLlEl :: CHAPTER 9
Chapter 9
“ฮยอกแจ ทำไมวันนี้ไม่ค่อยพูดเลยน่ะเรา” ดงเฮออกปากถามน้องอย่างเป็นห่วง เมื่อคืนตั้งแต่น้องชายกลับมาก็ไม่พูดไม่คุยกลับเดินหายเข้าห้องไปทันทีแล้วไม่ออกมาอีกจนเช้า
“เอ่อ ไม่มีอะไรนี่ฮะ” เสียงใสตอบกลับไป ทั้งๆที่สมองยังคงนึกถึงเหตุการณ์เมื่อวานอยู่
“คิดอะไรอยู่เหรอฮยอก” ซองมินถามน้องอีกคนด้วยความเป็นห่วง
“พี่มินฮะ เคยใจเต้นแรงๆรึเปล่า” และแล้วฮยอกแจก็ทนเก็บความลับเอาไว้ไม่ได้
“ห๊า!” แต่พี่อีกสองคนกลับตาโตตกใจพร้อมกับจับไหล่บางของน้องชายคนละข้างทำให้ นักเรียนคนอื่นที่เดินไปมาบริเวณนั้นหันมามองเป็นตาเดียว แต่พอเจอสายตาดุๆของพี่ชายทั้งสองก็เดินหนีกันแทบไม่ทัน
“ฮยอกไปใจเต้นกับใครมา” ซองมินถามรัวเร็ว
“แล้วฮยอกทำอะไรมาถึงใจเต้น” ดงเฮถามต่อทันที
“เอ่อ ก็เวลาฮยอกอยู่กับใครบางคนฮยอกก็ใจเต้นฮะ แต่พอใกล้กันมากๆฮยอกก็ทำอะไรไม่ถูกเลย” เสียงใสเอ่ยบอก พลางสมองก็นึกไปถึงคิบอมกับคยูฮยอนที่ทำให้มีความรู้สึกแบบเดียวกัน
“แล้วมันเป็นใคร!”
“อ่า พี่มินกับพี่ด๊องอย่าเพิ่งโมโหสิฮะ” เสียงใสว่า
“เล่าต่อสิ ว่าไปเจอกันที่ไหน” ซองมินถามเรียบๆพยายามจะทำให้ตัวเองใจเย็นให้ได้มากที่สุด
“ไม่บอกหรอกฮะ” น้องคนเล็กตอบออกมาทันทีเพราะถ้าบอกว่าเป็นที่โรงเรียน มีหวังพี่ชายทั้งสองคนได้ส่งคนมาพลิกโรงเรียนกับคอนโดหาเป็นแน่
“ฮยอก พี่งอนแล้วนะ” ซองมินว่าหน้าบึ้ง ออกอาการน้อยใจจนสังเกตได้ คนตัวเล็กได้แต่อ้าปากค้างอย่างตกใจถ้าพี่มินทำท่าแบบนี้แปลได้ว่าโกรธชัวร์
“พี่มิน อย่างอนฮยอกเลยน๊า” คนน่ารักเริ่มร้อนรนจนดงเฮที่ตอนแรกตั้งใจจะงอนอีกคนได้แต่ยืนนิ่งๆแทน ถ้างอนกันสองคนฮยอกแจร้องไห้ก็แย่น่ะสิ
เห็นน้ำตาฮยอกแจทีไร เจ็บปวดเจียนตายทุกที
“พี่ด๊อง ช่วยฮยอกง้อพี่มินหน่อยฮะ” พอหมดหนทางคนน่ารักก็หันมาหาตัวช่วยที่ชื่อดงเฮทันที ดงเฮเอานิ้วชี้หน้าตัวเองงงๆก่อนจะขยับเข้ามาใกล้ๆ แต่โดนซองมินตวัดตามามองทำให้ได้แต่ยืนอ้ำๆอึ้งๆไปตามระเบียบ
ก็ใครจะกล้ายุ่ง กระต่ายโกรธ ดุยิ่งกว่าเสืออีก
จะเอาอยู่ก็ไก่น้อยนี่แหละ
“พี่มิน อย่างอนฮยอกเลยนะ” ฮยอกแจเมื่อเห็นว่าดงเฮก็หมดปัญญาเลยเดินไปกอดแขนอวบของพี่ชายเอาไว้ ถูใบหน้าหวานไปกับแขนของอีกคนอย่างออดอ้อน
“อย่ามาง้อซะให้ยาก” ซองมินว่าเบือนหน้าไปอีกทางเพราะถ้าสบตากับดวงตาใสนั่นคงต้องใจอ่อนทันที
ไม่ได้หรอก คราวนี้ลีซองมินจะใจแข็ง
“พี่มินอ่า อย่าทำแบบนี้สิฮะ” ฮยอกแจพูดเสียงอ่อย ตาสวยเริ่มเอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำตาแต่ทว่าซองมินไม่เห็นมีเพียงดงเฮเท่านั้นที่เห็น
“ไอ้มินน้องจะร้องไห้แล้วนะ” ดงเฮตะโกนบอกพี่ชายตัวเองอย่างร้อนรน ซองมินรีบหันกลับมาดูคนที่เกาะแขนตัวเองไว้ทันที ในขณะที่มือเล็กกำลังจะปล่อยออกเพื่อเช็ดน้ำตาบนหน้าของตัวเอง
“โอ๋ๆๆ ตัวเล็กพี่ไม่โกรธแล้ว” ซองมินรีบดึงน้องชายเข้ามากอดทันที มืออวบลูบหัวกลมๆไปด้วยอย่างเบามือ จนฮยอกแจหยุดร้องไห้แล้วแอบยิ้มกับอกของพี่ชายแทน
ดงเฮ ลอบยิ้มเมื่อเห็นภาพนั้น เจ้าเล่ห์จริงๆนะลีฮยอกแจ
“พี่มินตอบคำถามเค้าด้วยสิ”
“อ๋อ เรื่องนั้นน่ะเหรอ” ซองมินร้องอ๋อออกมาทันที ก่อนจะขมวดคิ้วน้อยๆเพื่อคิดไปด้วย มือล็กของฮยอกแจกระตุกแขนอีกคนไปมาเพื่อเร่งเอาคำตอบ พลันตาสวยกลับเหลือบไปเห้นรถสปอร์ตคุ้นตาของคิบอมปาดเข้ามาจอดทำให้ยืนนิ่งไปเสียเฉยๆ
“พี่ว่าถ้าเราใจเต้นกับใครซักคนเมื่ออยู่ใกล้ เราต้องหวั่นไหวกับเขาคนนั้นแน่ๆเลย” ซองมินพูดออกมา ฮยอกแจพยักหน้ารับหงึกๆแต่ตากลมจับจ้องไปที่คิบอมเหมือนรอคอย
“แล้วถ้าเราหวั่นไหว มันต้องเกิดกับคนคนเดียวใช่ไหมฮะ” ฮยอกแจเอ่ยสิ่งที่สงสัยออกไป ดงเฮกับซองมินหันมามองหน้ากันเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆพยักหน้ารับ ทำเอาน้องชายคนเล็กตีหน้าเครียดขึ้นมาทันที เป็นเวลาเดียวกัยที่สบตาคมที่กำลังเดินมาแต่ทว่า คิบอมกลับเดินเลยไปด้วยใบหน้านิ่งเฉย ทำให้หัวใจดวงน้อยของฮยอกแจกระตุกวูบ ความรู้สึกโหวงในช่องท้องทำให้คนน่ารักปั่นปวนเป็นยิ่งนัก ขาเล็กก้าวตามคิบอมไปทันทีไม่แม้แต่จะหันมาลาพี่ชายทั้งสอง
“คิบอม” ฮยอกแจตะโกนเรียกคิบอมเอาไว้หลังจากที่ขายาวๆของคิบอมก้าวเร็วๆเพื่อหนีใครอีกคน คนที่เจอหน้าเมื่อไหร่ต้องเกิดเจ็บปวดที่หัวใจเมื่อนั้น
[แกเป็นอะไรของแกวะ หนีฮยอกของฉันทำไม] คยูฮยอนส่งเสียงว่าอย่างไม่พอใจเพราะเจ้าตัวอยากจะมองใบหน้าหวานของร่างบางนานๆ
[เบื่อ] คำตอบของคิบอมทำให้คยูฮยอนสะอึกไปเล็กน้อย แต่การแสดงออกทางสีหน้าของคิบอมว่าเบื่อนั้นทำให้คนที่วิ่งตามมาเกิดอาการน้อยใจตามมาด้วย
“ทำหน้าแบบนี้เบื่อฮยอกเหรอ” ฮยอกแจเอ่ยถามพลางหยุดยืนนิ่ง ไม่เข้าไปใกล้เช่นเดิม
“เปล่า” คิบอมตอบออกมาสั้นๆ
“แต่คิบอมทำหน้า…”
“ก็บอกว่าเปล่าไง” คิบอมแทรกขึ้นมาทันทีก่อนจะหุนหันเดินออกไป ปล่อยให้อีกคนยืนน้ำตาร่วงเผาะอยู่ตรงนั้น
[คิบอม แกทำอะไรของแก ฮยอกไปทำอะไรให้แก] คยูฮยอนถามพี่ชายอย่างไม่เข้าใจ
[ไม่ได้ทำ]
[งั้นแกนั่นแหละที่เป็นคนทำ] คยูฮยอนตะคอกกลับมา
[ทำอะไร]
[แกทำฮยอกร้องไห้!] จบคำบอกของคยูฮยอน คิบอมหันหลังกลับไปมองแทบจะทันที ภาพที่ทำให้เค้ารู้สึกผิดเข้ามาเต็มหัวใจ
หมับ…
แค่น้ำตาหยดที่สองหยดลงมา ฮยอกแจกลับรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาทันทีเมื่อถูกคิบอมที่คิดว่าเดินไปไกลแล้วสวมกอด
“ร้องไห้ทำไม” เสียงทุ้มเอ่ยถาม อยากจะตบปากตัวเองที่พูดได้แค่นี้ จะปลอบกลบพูดไม่เป็น
[โอ๋ๆๆ ฮยอกอย่าร้องไห้น๊า คยูอยู่นี่น๊าคนดี อ๊า คนดีอย่าสะอื้นสิ คยูเจ็บปวดนะคะไม่เอาน๊า ไอ้บอมแกปาดน้ำตาให้ฮยอกหน่อยเซ่!] พูดปลอบยาวยืดก่อนจะตะโกนบอกคิบอมที่เอาแต่ลูบหลังเล็กเฉยๆ
“ฮึก คิบอมเกลียดฮยอกเหรอ” เสียงหวานเอ่ยถามพลางช้อนตามองคนที่กอดอยู่ นักเรียนในโรงเรียนต่างพากันมุงดูคู่รักที่เหมาะสมและน่าอิจฉาที่สุดในโรงเรียน
“ไม่ได้เกลียด” คิบอมตอบออกไปอย่างยากลำบาก
“แล้วคิบอมเมินฮยอกทำไมอ่ะ ฮือๆๆ” คนน่ารักว่าแล้วบ่อน้ำตาแตกอีกครั้งที่เห็นคิบอมเมินหน้าไปอีกทางเพราะไม่อยากเห็นคนตรงหน้าร้องไห้
“อย่าร้อง” คิบอมพูดออกมาแค่นั้นก่อนจะก้มลงจูบซับน้ำตาที่ใบหน้าหวานอย่างแผ่วเบา สัมผัสอ้อมโยนดูดกลืนหยาดน้ำตาไปจนหมดสิ้น แม้คิบอมจะพูดไม่เก่งแต่ทุกคำพูดและการกระทำกลับทำให้คนฟังรู้สึกอบอุ่นหัวใจอย่างบอกไม่ถูก
---------------------------------------------------------------
Katomnam Talk
ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป ต้มจะให้ทุกคนโหวตพระเอกค่า
กร๊ากๆๆ
คะแนนจะสะสมไปเรื่อยๆนะคะ
จุ๊บๆๆ
รักทุกคนค่า
ความคิดเห็น