คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Chapter 10
Chapter 10:
“พี่ฮีชอลเชิญนั่งฮะ” คยูฮยอนเลื่อนเก้าอี้ให้ร่างโปร่งอย่างสุภาพ ซองมินมองภาพตรงหน้าอย่างปวดใจแต่ก็ต้องกัดฟันทน
“ขอบใจ” ฮีชอลหันไปยิ้มหวานให้ก่อนที่จะมองเลยไปยังซองมิน
“นายก็นั่งสิ จะยืนรอให้ใครมาอุ้มไปนั่งเหรอไง” ร่างสูงหันไปแขวะคนตัวเล็กเข้าให้ ทำเอาซองมินสะดุ้งน้อยๆ มือเล็กกำแน่นอย่างระงับอารมณ์ก่อนจะเดินมานั่งข้างๆฮีชอล คยูฮยอนมองตามไม่พอใจก่อนจะกระชากร่างบางออกให้ไปนั่งฝั่งตรงข้ามที่ไกลแสนไกลแทน ฮีชอลมองการกระทำก้าวร้าวนั้นอย่างไม่ชอบใจ พลางมองไปยังบุคคลที่เป็นเสมือนน้องชายอย่างสงสาร แต่ซองมินก็ยังยิ้มหวานกลับมาให้
“ทานอะไรดีครับ” เสียงทุ้มเอ่ยถาม ฮีชอลก็เลยจิ้มๆส่งไปรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก อีกหกคนเพิ่งมาถึงมองซองมินที่นั่งอยู่มุมโต๊ะอีกฝั่งเคืองๆ ซีวอนเลยพาเข้าทางหลังร้านเพื่อไม่ให้คยูฮยอนเห็น พอไปถึงก็ยืนสังเกตการณ์อยู่ห้องผู้จัดการมองภาพจากกล้องวงจรปิดเอา
“ทำไมมินนั่งไกลอย่างงั้น” เรียวอุคเปรยขึ้นด้วยความสงสัย
“นั่นน่ะดิ อย่างงี้จะให้มินมาด้วยทำไม” ดงเฮเอ่ยขึ้นบ้าง
“ใจเย็นก่อนสิ” เยซองหันมาพูดดวงตาทุกคู่จับจ้องที่มอนิเตอร์ไม่วางตา
“แล้วทำไมวันนี้ฉันไม่เห็นคิบอมล่ะ” เรียวอุคถามขึ้นก่อนจะมองฮยอกแจเป๋ง แต่เพื่อนรักกลับเบือนหน้าหนีไม่ยอมสบตา ฮันกยองหันมามองคนด้านข้างเช่นกันแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรเพราะเขาก็พอรู้ว่าคิบอมคงจะทะเลาะกับฮยอกแจเพราะเมื่อวานคิบอมก็ไม่ยอมมาเรียน โทรไปที่บ้านก็บอกว่าเมากลับมาตื่นไปไม่ไหว
“ฮยอกแจ คิบอมไปไหน” ดงเฮอดถามไม่ได้มองเพื่อนรักอย่างจับผิด ตาสวยเหลือบมองแหวนที่นิ้วของเพื่อนที่ใส่อยู่กับสร้อยข้อมือของฮันกยอง
“จะไปรู้เหรอ” เสียงใสสะบัดตอบก่อนจะดันหน้าดงเฮให้หันไปมองจอมอนิเตอร์ตามเดิม มือเล็กกำแน่นเข้าหากันเพราะเจ้าตัวก็ไม่รู้เหมือนกันว่าคิบอมหายไปไหน โทรไปก็ไม่ติด หนุ่มจีนมองนิ่งๆก่อนจะเอื้อมมือแกร่งไปบีบไว้ทำให้มือเล็กคลายออกจากกันแล้วจับมือฮันกยองไว้แทน แม้ไม่ต้องพูดอะไรทั้งสองคนก็รับรู้ได้ถึงความรู้สึกที่กำลังส่งผ่านทางภาษากาย
“คยูฮยอนนายไม่สั่งให้เพื่อนนายเหรอ” ฮีชอลเอ่ยถามเพราะอาหารของตัวเองกับอีกคนมาเสิร์ฟแล้วแต่ของซองมินกลับไม่มี ใบหน้าหล่อเงยขึ้นมามองก่อนจะยิ้มน้อยๆ
“เขามีหน้าที่ตามมาเฉยๆ ไม่ได้มีหน้าที่มากินร่วมโต๊ะนี่ครับ” ทุกคำพูดของคยูฮยอนซองมินและเพื่อนๆได้ยินกันชัดเจน ริมฝีปากอิ่มเม้มเข้าหากันแน่นจนเป็นเส้นตรง ฮยอกแจน้ำตารื้นขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ มองเพื่อนรักอย่างสงสารจับใจแต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้เพราะซองมินเป็นคนเลือกเอง
“มากเกินไปแล้วนะ” ฮีชอลแหวลั่น ก่อนจะยกนิ้วเรียวขึ้นมาปิดปากตัวเองอย่างตกใจที่หลุดแสดงอาการออกมา คยูฮยอนสะดุ้งมองคนตรงหน้า
“เอ่อ ขอโทษที พี่หมายความว่าให้เขามาเป็นเพื่อนแต่ไม่ให้กินอะไรเลยมันจะดีเหรอ” แล้วก็พูดต่อเสียงหวานทั้งๆที่อยากจะชกหน้าไอ้ว่าที่น้องเขยใจแทบขาด หมาป่ายกยิ้มไม่ว่าอะไร แต่ตาคมก็เหลือบมองซองมินด้วยความสะใจ เจ็บไหมล่ะ ลีซองมิน
“อ่า พี่ซินเกือบทำเสียหมด” ดงเฮเอ่ยอย่างโล่งอกหลังจากที่ฮีชอลวีนลั่น
“คยูฮยอนพูดจาไม่รักษาน้ำใจ มินเลย” เรียวอุคพูดต่อ หารู้ไม่ว่าฮยอกแจแทบจะคว้ามีดในครัวไปเสียบคยูฮยอนตั้งแต่ฟังจบแล้วดีที่ซีวอนกับฮันกยองหันมาจับไว้ทัน คิบอมที่โดนโทรตามเดินเข้ามาหลังร้านมึนๆเนื่องจากยังไม่สร่างดี ก่อนจะเห็นฮันกยองกอดอยู่กับฮยอกแจเพราะฮันกยองกำลังดึงไม่ให้ฮยอกแจออกไปอาละวาด แต่คิบอมกลับพาตัวเองเดินจากไปเงียบๆ เรียกให้มาดูสองคนนี้สวีทกันน่ะเหรอ ทรมานตัวเองมากเกินไปรึเปล่า คิมคิบอม พอออกจากร้านก็ขับรถมุ่งตรงไปผับในเครือตระกูลคิมทันที นั่งกระดกเหล้าตั้งแต่หัววัน ไม่สนใจพนักงานในร้านที่พยายามเข้ามาห้ามแม้แต่คนเดียว เรียวอุคหันมาเห็นหลังไวๆแต่ก็เรียกไว้ไม่ทันก่อนจะมองฮยอกแจที่โดนฮันกยองกอดแล้วส่ายหน้าเหนื่อยใจ
“อ๊ะ!..” เสียงใสของฮีชอลดังขึ้นเรียกให้ทุกคนกลับไปจับจ้องที่จอตามเดิม ฮีชอลทำน้ำหกรดบนโต๊ะ ก่อนที่จะเอื้อมมือไปหยิบกระดาษทิชชู่มาเช็ดแต่คยูฮยอนห้ามไว้ก่อน
“ทำไมล่ะ มันจะเปื้อนไปหมดนะรีบเช็ดดีกว่า” ฮีชอลหันมาถามงงๆ แต่อีกคนก็ไม่ปล่อยมือ
“ซองมิน นายมาเลียทีเห็นไหมว่ามันหก” ร่างสูงหันไปบอกเสียงเย็น ซองมินตาโตมองอีกคนอย่างไม่เชื่อสายตา นี่ใช่คยูฮยอนจริงๆน่ะเหรอ
“ไม่ต้องหรอก ซองมิน” ฮีชอลรีบห้ามทันที ไม่พอใจคยูฮยอนเอามากๆ ในห้องผู้จัดการตอนนี้หนุ่มเมะต่างดึงคนรักของตัวเองไว้อย่างสุดกำลัง
“ฉันถือว่ามันเป็นข้อสี่แล้วกัน” ร่างสูงไม่ฟังคำทัดทานกลับยิ้มมุมปากอย่างสะใจเสียอีก ซองมินลุกขึ้นเดินมาช้าๆ ใบหน้าสวยไม่แสดงความรู้สึกใดๆ มีเพียงแววตาเท่านั้นที่แสดงความรู้สึกออกมาจนหมดสิ้น มือเล็กกำเข้าหากันแน่นน้ำตาเอ่อท้นขอบตาพร้อมจะไหลได้ทุกเมื่อ ร่างบางก้าวมาหยุดยืนอยู่ข้างหน้า จ้องอีกคนผ่านม่านน้ำตาอย่างเจ็บปวด ฮีชอลหยุดโวยวายยืนมองอย่างลุ้นจนสุดตัวลำคอแห้งผากไปหมด ไม่รู้ว่าสมควรจะทำอย่างไรดี
“คยูฮยอนฉันรักนายมากก็จริง แต่ฉันจะรักนายไม่ได้ถ้าฉันไม่รู้จักรักตัวเองก่อน” เสียงหวานเอื้อนเอ่ยออกมาน้ำตาใสไหลรินแต่เจ้าตัวก็ไม่ใส่ใจที่เช็ดออกแม้แต่น้อย ร่างสูงยืนฟังนิ่งเริ่มรู้สึกผิดเมื่อเห็นซองมินร้องไห้แต่ก็ปากหนักเกินกว่าจะพูดคำว่า ขอโทษ ออกไป
“เพราะฉะนั้นฉันเลยเลือกที่จะไม่ทำตามคำขอข้อสี่ของนาย สัญญาของเราจบลงเท่านี้ ตรงนี้ และเดี๋ยวนี้ ต่อไปเราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก” แม้จะร้องไห้หนักเพียงใดแต่ทุกคำพูดของซองมินไม่มีเสียงสะอื้นเล็ดลอดออกมาแม้แต่น้อย ร่างบางเดินเลยออกจากร้านไปไม่หันมามองคยูฮยอนที่ยืนอึ้งอยู่ที่เดิม นี่เราทำอะไรลงไป คยูฮยอนคนโง่ ฮีชอลมองตามซองมินออกไปก่อนตาสวยจะวาววับด้วยความโกรธ
เพียะ…
“แกเลวมากเลยนะที่ทำให้มินนี่ร้องไห้” ฮีชอลด่าลั่นหลังจากตบหน้าอีกคนไปฉาดใหญ่ ร่างสูงขมวดคิ้วน้อยๆกับการเรียกชื่อของอีกคน แต่ฮีชอลก็ฉลาดพอที่ดูรู้เลยเฉลยให้คนโง่บางคนฟัง
“ฉันกับมินนี่รู้จักกัน เพราะฉันเป็นพี่แท้ๆของลีฮยอกแจ” คนสวยพูดจบก็เดินออกไปปล่อยให้อีกคนยืนอึ้งอยู่กับที่ ใช่คยูฮยอน นายมันโง่จริงๆ ร่างสูงทรุดลงกับพื้นอย่างหมดแรงไม่มีเหลือเลยความสะใจตอนที่อยากจะเห็นซองมินร้องไห้ ไม่มีอีกแล้ว มีแต่หัวใจที่แตกสลายลงไปพร้อมๆกับการจากไปของซองมิน ฮยอกแจ ดงเฮ เรียวอุครีบวิ่งตามเพื่อนออกไปด้านนอกทันที หนุ่มเมะเลยเดินเข้าไปหาเพื่อนที่ยังนั่งอยู่กับพื้นห้อง
“ฉันมันโง่” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นเงยหน้ามองเพื่อนรัก น้ำตาของลูกผู้ชายกำลังไหลริน
“ใช่แกมันโง่” ซีวอนพูดขึ้นไม่คิดจะเข้าข้างเพื่อนแม้แต่น้อย
“นอกจากโง่แล้วแกยังบื้ออีก อยากทำร้ายเขาแต่มานั่งร้องไห้เองหึ” เยซองพูดขึ้นบ้าง ไม่ใช่การด่าทอ หรือเยาะเย้ยแต่ทุกๆคำพูดเป็นความจริง
“แกมันน่าสมเพชว่ะ” ฮันกยองตอกย้ำลงมาก่อนจะช่วยพยุงเพื่อนขึ้นมา ถึงจะโกรธแทนแค่ไหนแต่ยังไงคยูฮยอนก็ยังคงเป็นเพื่อนรักของเขาอยู่ดี
“มินนี่” ฮยอกแจวิ่งเข้าไปกอดเพื่อนรักไว้ทันทีที่วิ่งมาถึง พอเห็นว่าเป็นใครความเข้มแข็งของลีซองมินที่เพียรพยายามสร้างมาก็หมดลง ซองมินร้องไห้กอดฮยอกแจไว้แน่น มือบางลูบหลังเพื่อนอย่างปลอบโยนทั้งๆที่ตัวเองก็กำลังร้องไห้ไปกับเพื่อนรัก เรียวอุคกับดงเฮเลยเข้ามากอดซ้อนไว้อีกชั้น ซองมินเลยร้องไห้ไม่หยุด
“เรียวฉันเหนื่อยแล้ว ฉันหยุดแล้ว” พอเงยหน้าออกมาก็คิดถึงคำพูดที่เรียวอุคเคยบอกไว้
“ดีแล้วมิน แกหยุดซะแกจะได้ไม่เจ็บ” เรียวอุคตอบก่อนจะลูบหลังเพื่อนปลอบใจ
“ขอบใจพวกแกมาก” ซองมินพูดขึ้นก่อนจะสะอื้นน้อยๆ
“ไม่หรอกมินแกเพื่อนเรา” ดงเฮพูดในขณะที่เจ้าตัวก็กำลังร้องไห้
“ฉันจะไปบอกป๊าว่าฉันจะหมั้น” ซองมินปาดน้ำตาออกจากใบหน้าหวานแล้วพูดอย่างมั่นใจ ดงเฮโอบเอวเพื่อนรักไว้ก่อนจะพยักหน้ารับรู้ สิ่งใดที่ลีซองมิน ตัดสินใจแล้วไม่มีใครสามารถทำให้เปลี่ยนใจได้
“อืม ถ้ามันเป็นการตัดสินใจของแก” ฮยอกแจพูดขึ้นทั้งหมดเลยโผเข้ามากอดกันกลม แล้วประคองซองมินกลับบ้าน เมื่อไปถึงบ้านของซองมินทุกคนก็นั่งหน้าเศร้ามองกำหนดการที่อยู่ในมือเพื่อนรัก
“แกแน่ใจนะ”
“ฮะพ่อ” การสนทนาแค่นั้นก็ทำให้เจ้าสัวยิ้มกว้างออกมา
“งั้นแกก็กลับบ้านได้แล้ว เอารถกับเงินไปใช้ตามเดิม” เจ้าสัวพูดต่อ
“ผมอยากอยู่ข้างนอกกับเพื่อนต่อนี่ฮะ” ซองมินแย้งทันที ใจหายที่ต้องย้ายออกมาหลังจากไปใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันเกือบเดือนความสนิทสนมที่มีมาแต่แรกถูกเติมเต็มตั้งแต่ย้ายไป
“ไม่ได้ แกต้องกลับบ้าน” เจ้าสัวยื่นคำขาด
“ถ้าพ่อให้ผมกลับบ้าน ผมจะไม่หมั้น” ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนก็ไม่ยอมแพ้
“เออๆ ตามใจแก แต่อาทิตย์แกอย่าลืมมางานหมั้นของแกล่ะ” เจ้าสัวพูดออกมาในที่สุดกับการดื้อดึงของลูกชายตัวเอง พอฟังจบทุกคนก็กลับบ้านเช่าทันที พอขึ้นรถมาได้ซองมินก็เอาแต่นั่งร้องไห้กำหนดการที่ได้มาถูกฉีกขาดไม่มีชิ้นดี ไม่มีใครจะเอื้อนเอ่ยคำพูดใดๆปล่อยให้เพื่อนรักจมอยู่กับตัวเองซักพักคงดีกว่า
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Writer Talk:
อ๊าก!!! เนตเน่าอ่ะ กว่าจะลงได้
คุณ รักไก่ ฮยอกรักเพื่อนค่ะ แต่ปกติเรียบร้อยน่ารัก เหรอ?
คุณ w-n ไม่รู้ฮยอกจะคิดได้เมื่อไหร่ว่าต้องง้อบอม ตอนนี้เรื่องมินนี่สำคัญที่สุด
คุณ บี กาต้มมาอัพแล้ว เดี๋ยวคยูเจอบทเรียนแน่ๆ เอิ๊กๆๆๆ
คุณ neen ถ้าฮยอกเลือกบอม ไม่สงสารป๋าเหรอคะ
คุณ baby_satan ขอบคุณที่ติดตามค่า มาอัพแล้วน๊า
คุณ love_kihae_hanhyuk เอ่อ สงสัยจะได้ใช้มีดที่ลับไว้แล้วแหละค่า กรี๊ด คยูระวังตัวน๊า
คุณ Park Sung-Min น้องไก่ยังไม่ยอมง้อบอมเลยอ้ะ ฮือๆๆๆๆ
คุณ มิว กาต้มก็ชอบเจ๊ค่า ฮยอกยังไม่ยอมง้อบอมเลยอ่ะ ทำไงดีๆๆๆ(ได้ข่าวว่าแกเป็นคนแต่ง)
คุณ *** อ่า คำตอบของฮยอกใกล้จะได้รับการเฉลยแล้วค่า
คุณ แมงตาโร่ นั่นน่ะสิ คยูนิสัยไม่ดีเนอะ(แกแต่งแบบนั้นเองนี่) อิอิ
คุณ kikumaru อ่า มินนี่ถอดใจไปแล้ว เราไปช่วยกันอัดคยูเถอะ
คุณ minnie the rabbit คยูจะโดนเอาคืนแล้ว ดีใจไหม
คุณ mee แล้วคุณ mee เชียร์ใครค๊า บอมหรือป๋าดี
คุณ คิดไม่ออก...จริงๆนะ ฮยอกไม่ยอมง้อบอมอ่ะ ทำไงดีๆ
คุณ kororo03 บอมงอนค่า รอฮยอกไปง้อค่ะ
อ่า กาต้มอัพช้าไปหน่อย ไม่โกรธกันเนอะ เนตมานเน่าอ้ะ
แฮปปี้วันวาเลนไทน์เดย์ค่า
ความคิดเห็น