ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    MONEY OF LOVE :: เงินตราราคาหัวใจ [HaeEun Ft.WonCin&KyuMin]

    ลำดับตอนที่ #1 : INTRO

    • อัปเดตล่าสุด 17 ส.ค. 52


    Intro…

     

    ไม่เอาน่าซองมิน ฮยอกแจเบี่ยงตัวหลบเมื่อเห็นเพื่อนรักจะเดินเข้ามาผูกผมให้ คนที่ผ่านไปมาต่างพากันมองอย่างสนใจ

    ฮยอกแจ แต่อันนี้ฉันซื้อมาจากอิตาลีเลยนะ เส้นนึงเป็นล้านเลย ซองมินว่าหน้าบึ้งอย่างแสนงอนก่อนที่ฮยอกแจจะยอมอยู่นิ่งๆให้เพื่อนรักผูกผมไปด้วย

    ทีหลังไม่เอาอันนี้นะ ซื้อรถมาฝากฉันดีกว่า เสียงใสว่าอย่างเซ็งจัดที่ต้องนั่งเป็นตุ๊กตาให้ซองมินเล่นผม

    หวัดดีสุดสวย ฮีชอลที่เดินตามมาทีหลังเอ่ยทักเพื่อนขึ้นก่อนจะมองยางมัดผมเส้นหรูบนผมของเพื่อนรัก

    ฉันซื้อกระเป๋ามาให้แกน่ะซิน ซองมินพูดจบก็หยิบถุงใบใหญ่ส่งให้เพื่อนเลิฟอีกคน

    ให้กระเป๋าฉันยังดีกว่า ฮยอกแจขมุบขมิบปากบ่นแต่ก็ไม่แกะยางมัดผมออก

    เอาน่า พวกแกฉันคบกับซีวอนแล้วนะ ฮีชอลออกปากพูดเพื่ออัพเดตข่าวให้กับเพื่อนรักที่ต่างบินไปเที่ยวเมืองนอกในช่วงปิดเทอมมา

    คุณชายตระกูบชเวอ่ะนะ ฮยอกแจถามตาโต

    ใช่แล้ว ตอบกลับอย่างภาคภูมิใจ

    ดีใจด้วย ซองมินว่า ฮยอกแจยิ้มกว้าง

    เฮ้อ ดีจริงๆที่เขามีเงินพอๆกับฉันไม่งั้นไม่เอาหรอก ฮีชอลพูดออกมาแล้วยิ้มกว้างอย่างภูมิใจกับคนรักของตัวเอง

    ว่าแต่แกเหอะไอ้ฮยอก เมื่อไหร่จะมีแฟนซักที ฮีชอลหันมาถามเพื่อนที่นั่งเล่นโน๊ตบุ๊คเครื่องหรูอยู่ข้างๆ

    ไม่รู้ดิ ไม่รีบ ตอบกลับอย่างไม่ใส่ใจ

    เห้ย ไม่ได้นะคนที่ระดับเดียวกับเราเหลือไม่กี่คนแล้ว ซองมินวี๊ดลั่น

    แกก็เอาๆไปเหอะฮันกยองน่ะ ฮีชอลเสนอขึ้นมาเพราะเห็นฮันกยองตามจีบฮยอกแจตั้งแต่เรียนมัธยมปลาย

    ไม่ได้นะซิน ฮันมีมรดกน้อยกว่าฮยอก 2 ล้านนะ ซองมินแย้งออกมาถึงจะเป็นเงินจำนวนไม่มากเมื่อเทียบกับทรัพย์สินทั้งหมดแต่ยังไงก็คือมีน้อยกว่าอยู่ดี

    ไปเรียนเถอะ ฮยอกแจตัดบทแล้วลุกขึ้นยืนเก็บของมีค่าลงกระเป๋าใบหรูแล้วออกเดินไป เพื่อตรงไปยังห้องเรียน มองไปรอบๆที่มีแต่รถหรูรายรอบตัวเต็มไปหมดพร้อมกับเหล่าไฮโซที่เดินเฉียดกันไปมาจนเพชรแทบจะเกี่ยวกันตายไปข้าง

    ปึก..

    โอ๊ย ฮยอกแจเดินก้มหน้าเก็บของเลยทำให้ไม่ทันเห็นคนที่เดินสวนมาจนชนกันอย่างจัง ร่างบางล้มลงไปกับพื้นในขณะที่ซองมินกับฮีชอลรีบวิ่งเข้ามาประคองเพื่อนรักแทบไม่ทัน

    เดินยังไงของนายน่ะ ฮีชอลแหวลั่นมองอีกฝ่ายตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างรังเกียจ ร่างสูงใบหน้าหล่อเหลาแต่ทว่าเสื้อผ้ากลับโนเนมบ่งบอกได้อย่างดีว่ามาจากชนชั้นล่าง และเป็นเด็กทุนหนึ่งเดียวของปีนี้ที่เข้ามาเรียนที่นี่

    เพื่อนฉันเจ็บหมดเลย รู้ไหมว่าถ้ากางเกงฮยอกขาดล่ะ ต่อให้นายขายบ้านก็ซื้อคืนไม่ได้ ซองมินว่าต่ออย่างโมโหปัดฝุ่นตามเนื้อตัวเพื่อนไปด้วย

    ขอโทษครับ ดงเฮตอบกลับอย่างสุภาพแล้วค้อมหัวลงไปจนสุด แต่อีกสามคนกลับมองอย่างเย้ยหยัน

    ไปเถอะ เสวนาด้วยมากๆเดี๋ยวความจนจะติดเรานะ ฮยอกแจว่าแล้วเดินผ่านหน้าอีกคนไปอย่างไม่ใส่ใจ ฮีชอลกับซองมินมองอีกคนด้วยหางตาแล้วเดินตามเพื่อนออกไป

    นี่ก็เรื่องธรรมดาของเด็กที่นี่นั่นแหละ


    ----------------------------------------------------------------

    Katomnam Talk:

    เป็นยังไงบ้างคะกับอินโทร

    บอกกันมาได้เลยค่า

    ต้มมาแบบแหวกแนวอีกแล้วค่า

    เมะจน เคะรวยล้นฟ้าสลับกับนิยายน้ำเน่าทั่วไป โฮะๆๆๆ

    รักทุกคนค่า
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×