คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1
Chapter 1 :
“ซองมิน แกทำแบบนี้กับช้านได้ยังไง” เสียงใสของใครบางคนโวยลั่นก่อนที่เจ้าตัวจะโผล่หน้ามาให้เห็นเสียอีก เล่นเอาเจ้าของชื่อที่นั่งอยู่หลังห้องสะดุ้งจนหนังสือการ์ตูนตกจากมือ ก่อนที่เจ้าของเสียงโวยวายจะโผล่ใบหน้าน่ารักเข้ามาแล้วพุ่งตรงเข้าไปประชิดตัวซองมินทันที
“อะไรกันย็อก โวยวายเสียงดังแต่เช้า” ฟักทองน้อยถามกลับก่อนจะส่งสายตาบ๊องแบ๊วไปให้ทั้งที่เจ้าตัวก็รู้อยู่เต็มอกว่าเพื่อนรักโวยวายเรื่องอะไร
“ไอ้ฟักทองบ้า แกทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง” แล้วก็อีกคนที่วิ่งเข้ามาหน้าตื่นก่อนจะยืนคู่กับฮยอกแจแล้วกอดอกมองซองมินนิ่ง
“เรียว แกด้วยเหรอ” ไก่น้อยหันไปถามเพื่อนทันที อีกคนพยักหน้าหงึกหงักตอบรับก่อนที่สองเพื่อนรักจะกอดอกมองอีกคนอย่างหาเรื่อง
“ใจเย็นๆนะพวกแก” ซองมินพูดพลางยกมือโบกขึ้นลง
“ไม่” สองเสียงตอบพร้อมกัน
“แกก็ ยังไงพวกแกก็เป็นเพื่อนรักฉันไม่ใช่เหรอ” พยายามหว่านล้อมเต็มที่
“กำลังจะไม่ใช่”
“หง่ะ ฮยอกอ่ะ เรียวแกเข้าใจฉันใช่ป่ะ” พอฮยอกแจเชิดหน้าไปอีกทางก็หันไปขอร้องอีกคน ซึ่งเรียวอุคก็เชิดหน้าตามฮยอกแจไป
“แล้วทำไม ด็องไม่ต้องล่ะ” เรียวอุคถามขึ้นแต่ยังคงเชิดหน้าอยู่
“ก็ด็องมีแฟนแล้ว ถ้าให้มันทำด้วยซีวอนมาเอาฉันตาย” ซองมินตอบทันทีพร้อมๆกับที่ดงเฮก้าวเข้ามาในห้องมองเพื่อนรักสามคนขำๆ
“เออ แล้วแกก็เลยจัดแจงให้พวกฉันสองคนไปจีบคนในกลุ่มนั้นเป็นเพื่อนแก” ฮยอกแจย้อนทันที ฟักทองน้อยเลยรีบพยักหน้ารับ
“ไม่มีทาง” สองคนพูดขึ้นพร้อมกันก่อนจะกระแทกตัวลงนั่ง
“ด็อง ช่วยด้วยแกคิดอ่ะ” พอเห็นเพื่อนรักไม่ให้ความร่วมมือเลยหันไปหาเพื่อนรักอีกคนที่เป็นต้นคิดแทน
“เออๆ” ดงเฮรับคำก่อนจะเดินไปนั่งแทรกกลางระหว่างฮยอกแจกับเรียวอุค
“นี่ย็อก เรียว พวกนายก็รู้ใช่ป่ะว่าพ่อไอ้กระต่ายน้อยโหดแค่ไหน” เสียงหวานพูดขึ้นเพื่อนสองคนก็พยักหน้ารับ
“แล้วทีนี้พ่อไอ้มินจะจับให้มันหมั้นกับใครก็ไม่รู้ มินมันก็เลยหาทางออกบอกว่าจะหาแฟนที่ดีกว่าให้ได้ พ่อมันเลยยื่นคำขาดว่าถ้าไม่ได้พวกที่อยู่ในกลุ่มไอดอล จะไม่ยอมรับและมันก็ต้องหมั้น” เพื่อนรักสองคนพยักหน้าตามไปด้วย
“แล้วมันเกี่ยวไรกะพวกฉันวะ” เรียวอุคถามขึ้นชี้หน้าตัวเองกับฮยอกแจงงๆ ให้ช่วยจีบก็ว่าไปอย่าง ทำไมต้องให้เขาสองคนไปจีบด้วย
“แก เพื่อนเรานี่เป็นสุภาพเคะนะ จะให้เข้าหาผู้เมะคนเดียวมันก็ยังไงอยู่พวกแกก็ต้องไปจีบด้วยเพื่อไม่เป็นการน่าเกลียดแกมินนี่” ซองมินพยักหน้าหงึกหงักทันทีก่อนจะมองเพื่อนอีกสองคนที่เริ่มคล้อยตามน้อยๆ
“อ่อ แต่พวกแกคิดให้ดีๆก่อนนะเพราะว่าพ่อของพวกแกกับพ่อของไอ้มินเป็นเพื่อนรักกันนี่ แล้วพวกแกก็ต้องโดนจับหมั้นในไม่ช้าเหมือนกัน โฮะๆๆๆ” พูดจบดงเฮก็หัวเราะทันที แต่อีกสองคนหน้าหงิกกว่าเดิม
“มันซวยอะไรของตรูฟระ” แล้วก็แผดเสียงดังลั่นอย่างยอมรับชะตากรรม ก่อนจะฟุบหน้าลงบนโต๊ะทันที
“นี่พวกนาย เบาๆหน่อยนี่มันโรงเรียนนะ” อาจารย์จางรินคนสวยเดินเข้ามาในห้องในคาบแรกก่อนจะบ่นน้อยๆ
“ผมไม่พังข้าวของก็บุญแล้ว” ฮยอกแจตอบก่อนจะฟุบลงไปอีก
“เอ๊ะ คุณหนูฮยอกแจนี่ยังไง” เสียงแหลมถูกส่งกลับมา
“ถ้าอาจารย์ไม่เริ่มสอน ผมก็จะหาอะไรมาปิดปากอาจารย์นะบ่นอยู่ได้ อารมณ์ไม่ดีอยู่” เรียวอุคเงยหน้ามาตอบบ้างก่อนจะฟุบตามฮยอกแจไป อาจารย์สาวถึงกับเงียบปากแล้วเริ่มสอนทันที ซองมินกับดงเฮเลยนั่งขำอยู่กับโต๊ะด้านหลัง
ออด……
“โอ๊ย หิวไปกินข้าว” ไก่น้อยพูดขึ้นก่อนจะจับซองมินให้ลุกเดินไปโรงอาหาร
“นั่นไงกลุ่มไอดอล” ดงเฮชี้ไปที่โต๊ะใหญ่ที่อยู่มุมสุดเพราะมีความเป็นส่วนตัวไม่มีใครกล้าแม้จะเข้าไปนั่งใกล้ๆ พอชี้เสร็จเจ้าตัวก็วิ่งไปหาคนรักทันที ชเวซีวอน ยิ้มรับก่อนจะดึงให้ดงเฮลงนั่งข้างๆ
“มันทิ้งเพื่อนอีกแล้ว” เรียวอุคบ่นก่อนจะเดินไปซื้ออาหารกับซองมินปล่อยให้ฮยอกแจนั่งเฝ้าโต๊ะ ใบหน้าขาวมองไปที่กลุ่มไอดอลอย่างพิจารณาว่าตัวเองจะจีบคนไหนดี
คนแรก… ชเวซีวอนลูกชายนักธุรกิจใหญ่ ใบหน้าหล่อเหลา รอยยิ้มมีเสน่ห์ ตัดทิ้งซะมีคนรักเป็นเพื่อนสนิทเขาเอง (แล้วจะพิจารณาทำไมตั้งแต่ต้นฟระ:ไรเตอร์)
คนที่สอง… เยซอง ผู้ชายใบหน้าคล้ายลูกชิ้นขนาดยักษ์ ลูกชายนักการเมืองใหญ่ พูดมาก เอ๋อในบางที แต่ด็องบอกว่าก็น่ารักดี
คนที่สาม… ฮันกยอง หนุ่มจีนหนึ่งเดียว เรื่องความหล่อไม่ต้องพูดถึง เพราะเจ้าตัวเป็นนายแบบดัง ทั้งๆที่บ้านก็มีธุรกิจพันล้านอยู่แล้ว กวนประสาทเป็นที่หนึ่ง
คนที่สี่… โจวคยูฮยอน ลูกชายมาเฟียใหญ่แห่งโซล เอกลักษณ์เด่นคือใบหน้าเจ้าเล่ห์ รอยยิ้มของหมาป่า เห็นเพื่อนเดือดร้อนจะทนอยู่เฉยๆไม่ได้ นี่ก็หล่อดี
คนที่ห้า… คิมคิบอม เอ่อ ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับอีตาคนนี้เลยแฮะ นอกจากจะเห็นว่านิ่งสนิทเป็นที่สุดเท่าที่เคยเห็น แล้วก็ยังไม่เคยยิ้มให้ใครนอกจากยิ้มน้อยๆให้ดงเฮ
“มองอะไรไก่น้อย” ซองมินที่เดินถืออาหารเข้ามาถามขึ้นก่อนจะลงนั่งตรงข้ามกับฮยอกแจทำให้การสำรวจของฮยอกแจสิ้นสุดลงแค่นั้น ตาสววยเลื่อนมามองใบหน้าหวานของเพื่อนแทน
“มองคนที่จะจีบไง เพราะแกเลย ฮึ่ย!!” ประโยคแรกตอบแต่ก็อดหันมาคาดโทษอีกไม่ได้ กระต่ายน้อยเลยยิ้มแหยๆส่งไปให้
“แกอ่ะเลือกได้ยัง” เรียวอุคหันมาถามฮยอกแจบ้าง
“เหอะ ไม่เลย” เสียงใสตอบกลับมาก่อนจะก้มหน้าก้มตากินข้าว
“แล้วแกอ่ะไอ้กระต่ายอวบ” พอฮยอกแจไม่สนใจเรียวอุคก็เลยหันไปถามอีกคน
“รู้แล้ว”
“ใคร” สองคนถามขึ้นพร้อมกัน
“โจว คยูฮยอน” อีกคนตอบกลับอย่างภาคภูมิใจทันทีแต่ทว่า
“เรียกฉันเหรอ” คนที่ถูกเอ่ยชื่อไม่รู้ว่ามาอยู่ข้างหลังเมื่อไหร่ ร่างสูงที่กำลังเดินเลยไปหันมามองซองมินทันที ฮยอกแจกับเรียวอุคเลยหันไปหัวเราะกันคิกคัก
“เอ่อ ป่าวหรอกฉันบอกว่าฉันอยากกินยาคู้อ่ะ” แล้วซองมินก็หาทางเอาตัวรอดไปได้ คยูฮยอนมองตาแป๋วของซองมินงงๆก่อนจะเดินเลยไปโอบเอวสาวสวยคนนึงที่ยืนรออยู่แล้วหายไป
“อ้าว ไอ้มินแห้วตั้งแต่ยังไม่เริ่ม” ไก่น้อยหันมาบอกเพื่อน
“ไม่ยอมหรอกเฟ้ย สงครามยังไม่จบอย่าเพิ่งนับศพทหารสิฟระ” ซองมินเถียงแววตามุ่งมั่นก่อนจะมองตามแผ่นหลังของคยูฮยอนไป
“เรียว ฉันว่าไอ้หน้าลูกชิ้นนั่นเหมาะกะแกว่ะ” ฮยอกแจพูดขึ้นก่อนจะพยักพเยิดไปที่เยซองที่ตอนนี้มีลูกชิ้นวางแหมะอยู่บนหัวคนในโต๊ะหัวเราะกันใหญ่ยกเว้น คิมคิบอมที่อมยิ้มน้อยๆ
“ไอ้บ้าซุ่มซ่ามเนี่ยนะ” เรียวอุคชี้ไปทันทีก่อนจะเบ้ปาก
“เออ ฉันว่าก็เหมาะนะ แกเป็นคนเรียบร้อยไอ้หน้าลูกชิ้นนั่นซุ่มซ่ามพอเอามารวมกันหารสองก็ได้ความพอดี” ซองมินบอกหลังจากที่มองตามไป
“ม่ายยยยยยยยยยยยยย” เรียวอุคโวยลั่นก่อนจะรวบช้อนอิ่มขึ้นมาดื้อๆ
“แกอ่ะ ย็อกฉันว่าแกจีบฮันไม่ก็คิบอมไปเหอะ เหมาะกะแก” ซองมินพูดขึ้นมองเพื่อนยิ้มๆ
“ฮัน นี่น่าสนแฮะแก” ฮยอกแจตอบก่อนจะอมยิ้มน้อยๆ
“โอเค ตกลงเราได้กันหมดแล้วเริ่มพรุ่งนี้เลย” กระต่ายน้อยสรุปก่อนจะยิ้มหวานผิดกับอีกสองคนที่แทบจะเอาหน้ายัดลงไปในชามข้าวแทนมองหน้าคนที่ตัวเองต้องจีบ
Writer Talk :
เอาเรื่องใหม่มาให้อ่านกันอีกแล้ว
ชอบไม่ชอบยังไงก็บอกได้น๊า
ความคิดเห็น