การกลับชาติมาเกิดใหม่ของนางมาร

 บทนำ

     หนึ่งดวงจิตเบื่อหน่ายจนต้องการดับสูญ

      .

      .

      .

     หนึ่งดวงจิตไข่วคว้าหาความช่วยเหลือ

     ‘ข้าขอวิงวอนต่อฟ้า...หากสวรรค์มีเมตาโปรดส่งใครก็ได้มาช่วยครอบครัวของข้าด้วย ได้โปรด... ได้โปรด!...ได้โปรด!!...’

     กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!

     เฮือก!!!!!

“พี่สาว! ..พี่สาวพื้นแล้ว!!..ย่า! ย่าจ๋า!! พี่สาวฟื้นแล้วจ้ะย่า!!”

     เสียงเด็กน้อยร้องตะโกนโหวกเหวกโวยวายหาผู้เป็นย่าลั่นโรงพยาบาล   เพราะได้รับการกำชับมาว่าให้คอยเฝ้าพี่สาวที่นอนไม่ได้สติอยู่และต้องรีบบอกทันทีที่พี่สาวรู้สึกตัว

“อาหนิง!  ฟื้นแล้วเหรอลูก!”

     หญิงชรารีบมาหยุดยืนข้างเตียงผู้ป่วยทันทีที่ได้ยินหลานชายบอกว่าพี่สาวฟื้นแล้ว

     ภาพมากมายที่วิ่งวนไปเวียนมาอยู่ในหัวสร้างความปั่นป่วนให้คนป่วยจนรู้สึกอยากจะอาเจียน   ความเจ็บปวดตามร่างกายทุกครั้งที่พยายามจะขยับตัวหรือหายใจเข้าออกทำให้เธอรู้สึกอยากกรีดร้องออกมาให้สุดเสียง  แต่สุดท้ายคนป่วยก็ทำได้แค่นิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด

     อันหนิงที่ยังอยู่ในอาการสลึมสะลือจากยาสลบและอ่อนเพลียเพราะได้รับบาดเจ็บสาหัสก็หลับไหลไปอีกครั้ง

‘แก้แค้น!  แก้แค้น!!  แก้แค้นให้ข้า!!!!’

‘เจ้ามนุษย์...อย่าบังอาจมาสั่งข้า’

‘ท่านมาอาศัยอยู่ในร่างข้า..ท่านก็ต้องช่วยข้า!!’

‘เป็นเจ้าที่วิงวอนให้ข้าช่วย’

‘ข้าวิงวอนต่อสวรรค์!’

‘สวรรค์ไม่รับฟังเจ้า..แต่ข้ารับฟัง’

..........TALK..........